Ἀντίσταση στόν Καίσαρα-Ἐκκοσμίκευση,Ἀρχιμ.Γεώργιου Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός,Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορείτη

Ἀντίσταση στόν Καίσαρα-Ἐκκοσμίκευση, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός, 28-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἰκουμενισμός καί Παπισμός, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη,, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἰκουμενισμός καί Παπισμός, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη, 28-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ὡς παιδαγωγός Γ΄, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ὡς παιδαγωγός Γ΄, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός, 27-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ψαλμός 45,5. «Τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 45,5. «Τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 9-1-2017

Ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἡλίας († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Σε όλους τους Χριστιανούς, σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρίσκονται, ο προφήτης Ηλίας είναι πρότυπο και παράδειγμα. Και για τους εν τω κόσμω ζώντες, με την πίστη και αφοσίωσή του προς τον Θεό, και την πιστή τήρηση των αγίων Του εντολών, και τον ζήλο τον πνευματικό που είχε. Και για τους ποιμένες της Εκκλησίας, γιατί δεν υποχωρούσε από το να εκζητεί τα δικαιώματα του Κυρίου του Θεού του Παντοκράτορος. Αλλά και για τους μοναχούς, διότι ο Προφήτης και την ερημική ζωή αγαπούσε, και της προσευχής της νοεράς και μυστικής θεωρείται διδάσκαλος και μύστης, αλλά και της παρθενίας επίσης ήταν λάτρης και εκπρόσωπος, και μάλιστα εκ των ολίγων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος είχε το χάρισμα της παρθενίας. Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς τον αισθανόμαστε πολύ κοντά μας τον προφήτη Ηλία, τον αγαπούμε, τον τιμούμε, ζητούμε τις πρεσβείες του και θαυμάζουμε τον βίο του, τα έργα του, την πίστη του, την αγάπη του προς τον Θεό, αλλά και την παρρησία την οποία είχε προς τον Κύριο.

Έκανε τελεία υπακοή στο θέλημα του Θεού, και ο Θεός τού έκανε μετά υπακοή. Διότι ο Κύριος «θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιεί» (Ψαλμ. 144:19). Είναι θαυμαστή και μοναδική η παρρησία του Προφήτη προς τον Θεό και το πώς ο Πανάγαθος Θεός άκουε τον Προφήτη και του έκανε υπακοή.

Ζητούμε λοιπόν σήμερα την ευλογία του προφήτη Ηλία. Δεν ξεχνούμε ότι είναι ένας εκ των δύο ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος μετέσχε και στην Καινή Διαθήκη δια της εμφανίσεώς του στο Θαβώριο Όρος, κατά την θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου, μαζί με τον προφήτη Μωυσή. Δυο άνδρες διάλεξε ο Κύριος από την Παλαιά Διαθήκη, τον προφήτη Ηλία και τον προφήτη Μωυσή, που δείχνει πόσο μεγάλη σχέση είχαν και με τον Χριστό και με την δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

Ἰωάννης Παχουλίδης, ὁ ἐρημίτης

Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο Γ’

Σ’ αὐτούς τούς πολύ χαλεπούς καιρούς, πού παντοῦ βασιλεύει ὁ εὐδαιμονισμός, ὁ ὑλισμός καί ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς χριστιανικές, ἠθικές καί ἐθνικές ἀρχές, γιά νά μᾶς ξυπνήσουν ἀπό τόν λήθαργο χρειάζονται ἀναχώματα πνευματικά, φάροι σωστικοί, γιά ὅσους ταξιδεύομε στό ἄγριο πέλαγος τῆς προσωρινῆς τούτης ζωῆς, ὥστε νά μᾶς στηρίζουν γιά νά μήν κατα- ποντιστοῦμε στά ἀπύθμενα βάθη τῆς ἁμαρτίας.

Μία τέτοια παρηγορητική μορφή στά μέσα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα ὑπῆρξε γιά τήν περιοχή Πιτσιλιᾶς, ἰδίως γιά τό χωριό Πλατανιστάσα καί τά γειτονικά του χωριά, ὁ ἀείμνηστος θεῖος μου Ἰωάννης Εὐσταθίου Παχουλίδης, ὁ γνωστός ὡς «Πασιουλῆς» ἤ «Κουτσογιαννῆς», πού γιά δεκαοκτώ συναπτά χρόνια ἔζησε μία ἀσκητική ἐρημική ζωή μακριά ἀπό τόν κόσμο, ὑπηρετώντας μέ ἔνθεο ζῆλο «τήν πάλαι ποτέ διαλάμψασαν» Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Ἁγιασμάτι τῆς Κύπρου, σάν φύλακας ἄγγελός της καί ξεναγός τῶν λίγων, ἀλλά ἐκλεκτῶν ἐπισκεπτῶν της. 

Ὁ Ἰωάννης γεννήθηκε στό χωριό Πλατανιστάσα στίς ἀρχές τῆς τελευταίας δεκαετίας τοῦ 19ου αἰῶνα. Ἦταν τό δεύτερο ἀπό τά ἕξι παιδιά τοῦ Εὐσταθίου Χατζηδημήτρη Πασιουλῆ καί τῆς Παρασκευῆς, τό γένος Πρωτοπαπᾶ Ἰωάννη. (Τά ἄλλα ἀδέλφια του ἦταν: Ἑλένη, Εἰρήνη, Μαρία, Παναγιωτοῦ, Γεώργιος). Ὁ παπποῦς του, ἀπό τήν μητέρα, πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης, ἦταν συνεφημέριος στήν...

Ἐκκλησία Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Πλατανιστάσας μαζί μέ τούς ἀδελφούς του ἱερεῖς, παπα–Γεώργιο καί παπα–Μιχαήλ καί τόν πατέρα τους, παπα–Χριστόδουλο. Ὁ Πρωτοπαπᾶς Ἰωάννης ἀγαποῦσε πολύ τόν πρῶτο του ἐγγονό Ἰωάννη καί ἀπό μικρό τόν εἶχε πάντα μαζί του στήν Ἐκκλησία καί τόν ἔμαθε πρῶτα νά τόν βοηθᾶ μέσα στό Ἅγιο Βῆμα καί ἀκολούθως στό ψαλτήρι κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες. Ἔτσι ἔμαθε τήν τυπική διάταξη ὅλων τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Ἐπίσης τόν ἔμαθε νά διαβάζη τήν Ἁγία Γραφή καί τοῦ ἐξηγοῦσε μέ ἁπλῆ γλῶσσα διάφορα γεγονότα, πού ἀναφέρονται μέσα στά ἀναγνώσματα τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Τόν ὤθησε στήν μελέτη καί μέχρι τοῦ θανάτου του συνέχιζε νά μελετᾶ ἐκκλησιαστικά βιβλία. Ἤθελε πολύ νά γίνη καί αὐτός ἱερέας. Ὅμως οἱ συνθῆκες τῆς οἰκογένειας, ἀλλά καί λόγοι ὑγείας, δέν τοῦ τό ἐπέτρεψαν.

Ὁ πατέρας του πέθανε ὅταν ὁ Ἰωάννης ἦταν δεκαοκτώ χρόνων καί ἀνέλαβε τό βάρος τῆς συντήρησης τῆς οἰκογένειας ὁ ἴδιος. Ἀπό μία πάθηση τῆς σπονδυλικῆς στήλης, πιθανόν κήφωση, ἄρχισε νά καμπουριάζη καί τό κακό προχωροῦσε μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου. Σταμάτησε τίς γεωργικές ἐργασίες καί τήν μεταφορά τῶν διαφόρων προϊόντων (ἀμυγδάλων, φουντουκιῶν, κρασιοῦ κ.λπ.), μέ γαϊδούρια στήν Λευκωσία καί στήν Λεμεσό. Ὅμως ἡ ἐσωτερική δύναμη τῆς ψυχῆς του γιά ζωή, τόν βοήθησε νά μάθη διάφορες ἄλλες ἐργασίες, πού μποροῦσε νά κάνη μέ τήν ἀναπηρία του καί νά τόν καταστήση χρήσιμο ἄνθρωπο στήν οἰκογένεια καί στήν κοινωνία. Ἔμαθε νά πλέκη καλάθια, κοφίνια, πανέρια, ταλάρια (γιά γαλακτοκόμους), κυψέλες, κάλτσες μέ καλτσομηχανή, πού ἀγόρασε ὁ ἴδιος μέ χρήματα πού ἔπαιρνε ἀπό τά πιό πάνω, ξύλινα ἄροτρα, ξύλινα κουτάλια καί ἄλλα χειροποίητα πράγματα. Ἀκόμα καί ὡς πωλητής στό Συνεργατικό Παντοπωλεῖο τοῦ χωριοῦ, πού ἵδρυσε ὁ ἀδελφός του Γεώργιος, ἐργάστηκε ἀμισθί, γιά τό καλό τοῦ χωριοῦ του μαζί μέ τήν ἀδελφή του Παναγιωτοῦ γιά ἕνα διάστημα.

«Ποῦ εἶναι ἡ παλληκαριὰ τῶν ταγῶν μας;»

«Ποῦ εἶναι ἡ παλληκαριὰ τῶν ταγῶν μας;»

Γράφει ὁ Δρ. κ. Διομήδης Χ. Σταμάτης, Καθηγητὴς Πανεπιστημίου

Θυμᾶμαι στὸ χωρίο μου οἱ ἡλικιωμένοι, ὅταν κάποιος τελικὰ ἔλεγε τὴν ἀλήθεια, ἤ ἀπὸ συμφέρον ἤ ἀπὸ ἀδυναμία σὲ κάτι ἤ ἀπὸ φόβο», λέγανε μὲ γέλια τὸ «βγάλαμε τὸ φίδι ἀπὸ τὴν φωλιά του».

Στὶς μέρες μας συμβαίνει τὸ ἴδιο μὲ πολλοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἀπὸ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες, Δεσποτάδες, παπάδες καὶ θεολόγους. Τί ἔκαναν Παγκοσμίως; Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔκλεισε τὶς πόρτες τῶν ἐκκλησιῶν καὶ συνέστησε στὸν λαὸ νὰ προσέχει τὴν θεία κοινωνία, διότι ἴσως θὰ ἀρρωστήσουν. Εἶναι κάτι ἀπίστευτο!

Γιὰ δύο χιλιάδες χρόνια ἡ Ἐκκλησία μᾶς λέει 1) Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι τὸ ΜΕΓΙΣΤΟ ὅπλο γιὰ τὰ πάντα, ἐφόσον ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα μας (Ἰων. 6: 54-56) καὶ 2) μᾶς λένε καὶ τὸ ξαναλένε ὅτι «ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν…» ἀπέδειξαν ὅμως ὅτι δὲν τὰ πιστεύουν καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ δυσάρεστο καὶ γιὰ αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία τοῦ μέλλοντος. Ὅ,τι δὲν κατάφεραν νὰ κάνουν μὲ τὰ λόγια τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὰ κατάφεραν τώρα μὲ τὰ ἔργα τους. Σκανδαλίζουν τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τρόπο ποὺ κανένας δὲν φαντάστηκε ὅτι θὰ κάνουν τέτοιο πρᾶγμα.

Ἔχουν ξεχάσει ὅτι χιλιάδες ἱερεῖς καὶ ἑκατομμύρια κόσμος ἔχουν κοινωνήσει ἀπὸ τὸ ἅγιο Ποτήριο καὶ μὲ μία λαβίδα χωρὶς νὰ πάθουν τίποτα. Ἔχουν ξεχάσει ὅτι ἱερεῖς ἔχουν μεταλάβει φυματικούς, λεπρούς, ἄτομα μὲ AIDS, καρκίνο καὶ ὅ,τιδήποτε ἄλλη ἀσθένεια καὶ δὲν ἔχουν πάθει τίποτα.

Ἡ ὀρθοδοξία ἔναντι παλαιῶν καί νέων οὐμανισμῶν,Ἀρχ.Γεώργ.Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός,Ἀρχ.Σάββα Ἁγιορείτη

Ἡ ὀρθοδοξία ἔναντι παλαιῶν καί νέων οὐμανισμῶν, Ἀρχιμ. Γεώργιου Καψάνη-Ὀρθοδοξία καί Οὐμανισμός, 28-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Ὅποιος ἀντιδράσει, θά πονέσει. Ἀλλά ἐγώ ξέρω ὅτι σέ αὐτόν τόν τόπο ὑπάρχει μιά ἱστορία ἀντιδράσεως!

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Ἔχω καί μία παρατήρηση. Γιά χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς -ὁποιοιδήποτε- ὅλο αὐτόν τόν καιρό τρομοκρατοῦν τό λαό μας, μέ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καί αὐτός ὁ ἐκφοβισμός εἶναι διπλός. Ὁ ἕνας ἐκφοβισμός εἶναι τί θά γίνει ἄν θά φύγουμε ἀπό τήν ΕΟΚ καί ὁ ἄλλος εἶναι τί θά γίνει ἄν δέν θά φύγουμε. Προσέξτε, κανένα ἀπό αὐτά τά μεγέθη δέν μπορεῖ νά ἀποτελέσει στοιχεῖο ἐκφοβισμοῦ. Θά τό ἀναλύσω τώρα. Γιατί καλῶ τό λαό νά εἶναι ἐλεύθερος. Καί ἐπειδή βρισκόμαστε σέ μιά καίρια καμπή τῆς ἱστορίας, πού τώρα θά τή δηλώσω κατά τή γνώμη μου, καί καλό εἶναι νά πάρετε θέση, θέλετε δέν θέλετε, ὄχι μπροστά μου, στό νοῦ σας. Θέλω νά σᾶς τονίσω τά ἑξῆς. Πρῶτα-πρῶτα, ἡ θέση μου γιά τά μνημονιακά εἶναι σαφέστατη, τήν ἔχω πεῖ χίλιες φορές. Τό εἶπα πρίν ἀπό λίγο, τό θεωρῶ βαθύτατη προδοσία τοῦ λαοῦ καί τοῦ τόπου. Αὐτό εἶναι δεδομένο. Ἀλλά αὐτό δέν μοῦ ἀρκεῖ. Αὐτή εἶναι ἡ βασική μου ἀντίδραση. Τί παρακάτω ἔχω νά προσθέσω, γιά νά προσέξει ὁ λαός. Κοιτάξτε, τό δαιμονομασονικό κίνημα τό ὁποῖο διοικεῖ τήν Εὐρώπη, ὅπως τό λέω εἶναι -καθαρά ἔτσι- δέν εἶναι μιά γενική ἱστορία. Ἡ Εὐρώπη διοικεῖται ἀπό κατεξοχήν κέντρα μασονικά, πρόσωπα μασονικά· ἀπόδειξη ὅλοι ὅσοι προβάλλονται μέσα ἀπό....

τήν ταραχή, τή βαβούρα, ὡς ὑπουργοί καί πρωθυπουργοί τῶν διαφόρων χωρῶν τῆς Εὐρώπης ἀνήκουν σέ μασονικές λέσχες. Ἀπόδειξη οἱ δύο τελευταῖοι πρωθυπουργοί μας, δηλωμένοι ἐπίσημα, μπασμένοι στό πράγμα. Εἶναι ἡ ἱστορία δηλαδή ὅτι μᾶς διοικεῖ ἕνα σύστημα τό ὁποῖο θέλει τήν ὑποδούλωση τοῦ λαοῦ βαθύτατα, σέ συστήματα δαιμονικά. Τί σημαίνει αὐτό τώρα; Τί εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο νοιάζει τό λαό; Κοιτάξτε, κι ἄν ἀκόμη γιά μιά στιγμή ξεφύγω ἀπό τή δουλεία τοῦ μνημονίου -πού δέν μπορῶ νά ξεφύγω, μέ κυνηγάει συνέχεια γιατί εἶναι ἡ δουλεία τοῦ ἐργάτη, ὅπως εἶπα πρίν ἀπό λίγο, καί δέν μπορῶ νά δεχτῶ νοήμονα Ἕλληνα πού δέχεται τήν ὑποδούλωση τῆς Ἑλλάδος σέ συστήματα, προσέξτε, τά ὁποῖα οὔτε τά σκέφτηκε, σέ συστήματα πού δέν τά σκέφτηκε ποτέ. Δέν θά ἐπικαλεστῶ τό ἄρθρο 120 τοῦ σημερινοῦ Συντάγματος. Δέν θά τό ἐπικαλεστῶ. Ἐγώ τό Χριστό ἐπικαλοῦμαι, ἀλλά ἁπλῶς θυμίζω ὅτι αὐτό τό ἄρθρο λέει ὅτι ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος αὐτοῦ ἐπαφίεται στόν πατριωτισμό τῶν Ἑλλήνων. Δέν τό ἐπικαλοῦμαι, ἀλλά τό λέει τό Σύνταγμα, ἁπλῶς τό θυμίζω, ἦταν τό παλιό 114, εἶναι στό ἄρθρο 20, ὄχι ὡς ἀκροτελεύτιο. Ἄρα ἐδῶ ὑπάρχει μιά ἐπίκληση γιά τόν πατριωτισμό τῶν Ἑλλήνων. Πρέπει νά ἀναλογιστεῖ ὁ καθένας πόσο ἔχει πατριωτισμό.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ καί τό «ἑνωτικό» συλλείτουργο στήν Ἁγία Σοφία

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Ἐκείνη τήν ἐποχή ὁ πρωτοσύγκελος ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ, ἀλλά καί ὁ διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στήν Κωνσταντινούπολη. Στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔλαβε χώρα τό συλλείτουργο αὐτό. Ὅμως, ὁ πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δέν θέλησε νά παραστεῖ καί οὔτε καί τόν διάκονό του ἄφησε νά πάει. Γνώριζε πολύ καλά ὅτι αὐτό θά ἦταν προδοσία τῆς Πίστεως, ἐπέλεξε νά πειθαρχήσει στόν Θεό καί ὄχι στόν αὐτοκράτορα.

Ἐπέμενε νά κάνουν τά «γυρίσματα» γλυκά καί νά σβήνουν τίς καταλήξεις ὁμαλά, ὄμορφα. Ἤθελε νά τό ψάλλουν μέ τόνο ἀλλά καί μέ ἁπαλάδα.

Αγγελικές ψαλμωδίες άκουσε και ένα απόγευμα την ώρα που γινόταν ο εσπερινός, στο ναό του Αγίου Αρσενίου. Ενώ εκείνος βρισκόταν στο κελί του στην αρχή νόμισε ότι οι ψαλμωδίες ακουγόταν από το Ναό. Αλλά όταν η ψαλμωδία αυτή δυνάμωσε άκουγε το αργό «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ...». Άγγελοι το έψαλλαν συνέχεια πολύ γλυκά, και ο Όσιος άκουγε εκστατικός και ένιωθε, όπως είπε, «ένα γλυκό βύθισμα και μία ουράνια μακαριότητα». Νόμισε μάλιστα ότι έχει έρθει η ώρα να φύγει από αυτή τη ζωή. Από εκείνη την ημέρα ζητούσε από τις αδελφές να ψάλλουν το «Ἅγιος, ἅγιος» και τους έδειχνε πως να το αρχίζουν απαλά και να το δυναμώνουν σταδιακά, όπως το είχε ακούσει από τους αγγέλους. Επέμενε να κάνουν τα «γυρίσματα» γλυκά και να σβήνουν τις καταλήξεις ομαλά, όμορφα.

Τότε βάλαμε τόν σωστό καραβοκύρη καί γιά τή ζωή μας καί γιά τήν Ἐκκλησία ἀλλά καί γιά ὁλόκληρο τόν κόσμο.

ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ Είναι γεγονός ότι οι γραφίδες και τα πληκτρολόγια απόκτησαν πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του σημερινού χριστιανού. Αν στη γλώσσα μας τοποθετήσουμε την ευχή, στα δάχτυλα μας το κομποσκοίνι και στη καρδιά μας τον Χριστό, τότε βάλαμε τον σωστό καραβοκύρη και για τη ζωή μας και για την Εκκλησία αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/blog-post_139.html

29 Ἰουλίου. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Καλλινίκου, Θεοδότης καί τῶν τέκνων αὐτῆς. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Κωνσταντίνου, Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως καί τοῦ εὐσεβοῦς Βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ νέου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. η΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ι΄ 12-23).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Ι´ 12 - 23

¹² ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ. ¹³ πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν. ¹⁴ Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας. ¹⁵ ὡς φρονίμοις λέγω· κρίνατε ὑμεῖς ὅ φημι. ¹⁶ τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστι; τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; ¹⁷ ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν· οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν. ¹⁸ βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχὶ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσί; ¹⁹ τί οὖν φημι; ὅτι εἰδωλόν τί ἐστιν; ἢ ὅτι εἴδωλόθυτόν τί ἐστιν; ²⁰ ἀλλ’ ὅτι ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ· οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθε. ²¹ οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. ²² ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν; ²³ Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει. πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ.