Περί ἐλευθερίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Περί ἐλευθερίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 05-12-2005

Τά πάθη καί πῶς θεραπεύονται σύμφωνα μέ τούς ἉγίουςΠατέρες, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου,

Τα πάθη και πως θεραπευονται σύμφωναμέτούςΑγίουςΠατέρες, Αρχιμ Σάββα Αγιορειτου, 21-9-2020

Η Β΄ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_15η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ 21-04-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Η Β΄ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_15η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ 21-04-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἄς δοξολογήσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο καί Θεό μας πού ἔστειλε στόν ἁμαρτωλό αὐτό κόσμο τόν μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλους, τόν Πρόδρομο Ἰωάννη

Στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν μόνο δύο σημαντικά γεγονότα, τα οποία ο Θεός τα αναγγέλλει μέσω του Αρχαγγέλου Γαβριήλ.

Και αυτά είναι: η Γέννηση του Προαιώνιου Υιού του Θεού κατά σάρκα και η γέννηση του Προδρόμου και Βαπτιστού του Ιωάννου, του μείζονος «εν γεννητοίς γυναικών» (Ματθ. 11, 11), σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού. 

Την γέννηση του Προδρόμου ακολουθεί και το θαύμα της λύσεως της γλώσσας του πατέρα του Ζαχαρία, την οποία έδεσε ο Αρχάγγελος γιατί δεν πίστεψε στα λόγια του. 

Η γέννησή του δοξάστηκε με τον προφητικό λόγο του Ζαχαρία, ο οποίος είπε: «Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση· προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών δια σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οις επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης» (Λκ. 1, 76-79).

Όλη η ζωή του Προδρόμου ήταν μία ζωή ασυνήθιστη. Για τα παιδικά του χρόνια γνωρίζουμε μόνο αυτό, το οποίο μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ότι δηλαδή, «ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ην εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ» (Λκ. 1, 80). 

Πώς και πότε βρέθηκε το παιδί στην έρημο δεν το γνωρίζουμε ακριβώς. Κατά την παράδοση, ο βασιλιάς Ηρώδης μετά την σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ ήθελε να σκοτώσει και τον Ιωάννη, δεν μπόρεσε όμως να τον βρει. 

Το γεγονός αυτό τον εξόργισε πολύ και γι’ αυτό διέταξε να σκοτώσουν τον πατέρα του, τον Ζαχαρία. Η μητέρα του, αφού έμαθε ότι οι στρατιώτες ψάχνουν το παιδί, το πήρε και πήγε μαζί του σε μία έρημη ορεινή περιοχή. Αφού έζησαν λίγο καιρό εκεί η μητέρα του πέθανε και ο μικρός Ιωάννης έμεινε μόνος του στην έρημο.

Δεν γνωρίζουμε πώς τον έτρεφε Κύριος ο Θεός, πώς τον προστάτευε από τα άγρια ζώα, ούτε μας είναι γνωστό πώς έμαθε ό νέος Πρόδρομος να τρώει ακρίδες και άγριο μέλι. 

Όμως πιστεύουμε σταθερώς πώς για τον Θεό όλα είναι δυνατά. Ήδη, λοιπόν, από την αρχή η ζωή του μείζονος «εν γεννητοίς γυναικών» (Μτ. 11, 11) ήταν μια ζωή πρωτοφανής και ανήκουστη. 

Έμεινε στην έρημο εντελώς μόνος του μέχρι την ηλικία των τριάντα ετών. Τί έκανε στην έρημο; Με τι ασχολείτο; Κανένα εργόχειρο δεν είχε, δεν είχε και τα βιβλία, ούτε ήξερε τα γράμματα.

Ἡ θεία Κοινωνία πού βλάστησε στάχυα

Στην πόλη Σελεύκεια της Συρίας, όταν επίσκοπος ήταν ο Διονύσιος (6ος αι.), ζούσε ένας πραματευτής πολύ πλούσιος και ευλαβής. Ήταν όμως αιρετικός και πίστευε στα δόγματα του Σεβήρου. Αυτός είχε έναν υπάλληλο, που ήταν ορθόδοξος κι ακολουθούσε την αγία και αποστολική Εκκλησία. Ο ορθόδοξος, σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, πήρε τη Μεγάλη Πέμπτη τη θεία Κοινωνία, την τοποθέτησε σε μια μικρή θήκη και την ασφάλισε σ’ ένα ντουλάπι. Μετά το Πάσχα έφυγε για εμπόριο στην Κωνσταντινούπολη, ξεχνώντας στο ντουλάπι, τις άγιες μερίδες. Είχε όμως αφήσει το κλειδί στο αφεντικό του.

Ἡ δερματοστιξία (τατουάζ) σέ ἕξι ἐρωτήσεις

Ένα παγανιστικό φαινόμενο και μία σύγχρονη μάστιγα

Κουτσιώρα Θεοδώρου

Θεολόγου

Πότε εμφανίστηκε το φαινόμενο;

Η δερματοστιξία ή αλλιώς τατουάζ (tattoo) είναι φαινόμενο παγανιστικό [1], δηλ. ειδωλολατρικό και παμπάλαιο. Ιστορία και αρχαιολογία μας πληροφορούν ότι η ύπαρξη του ξεκινά από τα βάθη του ανθρωπίνου γένους, χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση του Χριστού επί της γης. Άνθρωποι μουμιοποιημένοι ή κατεψυγμένοι εντοπίστηκαν να φέρουν τατουάζ πάνω στο σώμα τους σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, σε Αφρική, Ασία, Αμερική και αλλού.

Ποιοι λόγοι οδήγησαν τους ανθρώπους στην πρακτική της δερματοστιξίας;

Πολλοί είναι οι λόγοι που οδήγησαν διαχρονικά τους ανθρώπους να στραφούν προς τη συγκεκριμένη πρακτική. Πρώτος λόγος είναι η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον δημιουργό Του. Χάνοντας ο άνθρωπος από τον ορίζοντα τον αληθινό Θεό οδηγήθηκε σε κατευθύνσεις και επιλογές με τις οποίες αδίκησε τον εαυτό του. Ειδικοί επιστήμονες καταλήγουν ότι μάγοι και σαμάνοι [2] ήταν εκείνοι που πρώτοι προώθησαν τη δερματοστιξία. Σε εποχή που βασίλευε ο ανιμισμός [3] πίστευαν οι παραπάνω διάμεσοι ότι με ένα τατουάζ στο δέρμα τους γίνοντας παντοδύναμοι και δέσμευαν με τον τρόπο αυτό την εύνοια και τη δύναμη των υπερφυσικών πνευμάτων-θεών. Τα παγανιστικά αυτά πνεύματα απαιτούσαν την παρουσία των τατουάζ ως αναγκαίο στοιχείο λατρείας και υποταγής των συνεργατών τους. Αυτή η αντίληψη συνεχίστηκε να υπάρχει και σε κάποιες από τις επινοημένες θρησκείες που προέκυψαν αργότερα.

Ένα ειδικό και φανερό τατουάζ έδειχνε καθαρά την ταυτότητα μια πρωτόγονης φυλής ή υπενθύμιζε στους ιθαγενείς το αξίωμα που είχε κάποιος ανάμεσά τους. Τα περίτεχνα σχέδια πάνω στο σώμα ανδρών και γυναικών λειτουργούσαν ακόμα ως φυλαχτά και φυσικά προβάλλονταν αρκετές φορές ως σημάδια μοναδικότητας, καλλωπισμού, υπεροχής, ανωτερότητας και γοητείας του ετέρου φύλου.

Τι συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας σχετικά με την εμφάνιση του τατουάζ;

Ὅταν ἀπέλασαν τόν Καντιώτη ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, διότι ἔβγαλε ἕνα πύρινο ἀντι-Οἰκουμενιστικό λόγο!

Όταν απέλασαν τον Καντιώτη από το Άγιον Όρος, διότι έβγαλε ένα πύρινο αντι-Οικουμενιστικό λόγο!

Αποσπασμα αντιοικουμενιστικη ομιλιας του Μητρ. Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

στην πανηγυρι της Ι. Μ. Κουτλουμουσιου το 1990,

που αναψε φωτιες σε 2-3 πατριαρχικους του Αγιου Ορος

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Κόρακες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξέλθετε τῆς Κιβωτοῦ» (σελ. 14).

«…Ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου ἐκφράζονται χυδαιότατα γιὰ τὸ Πηδάλιο, τὸ ὁποῖο εἶνε ἐπιμελημένη συλλογὴ ὅρων καὶ κανόνων τοπικῶν καὶ οἰκουμενικῶν Συνόδων μετὰ ἑρμηνείας καὶ ὑπομνηματισμοῦ ἀπὸ τὸν περιώνυμο Ἁγιορείτη μοναχὸ ἅγιο Νικόδημο. Ὀνομάζουν τὸ Πηδάλιο …χαρτὶ ὑγείας!

Στὸ κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τελευταίως καλλιεργεῖται ἕνα πνεῦμα νεοπατερισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὰ ὅσα εἶπαν καὶ διέταξαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ παρελθόν, σὲ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Συνόδους, ἴσχυαν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἀλλὰ τώρα ἔχασαν τὴν ἀξία τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν σύγχρονοι πατέρες θεσπίζουν νέους ὅρους, θεσμοὺς καὶ ἤθη στὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα καὶ ἔχουν κατ᾽ αὐτοὺς σήμερα ἰσχὺν καὶ ἀξία! Αὐτοὶ διαχειρίζονται τὰ μεγάλα θέματα τῆς πίστεως καὶ ἔχουν ἀναφαίρετο δικαίωμα μὲ τὶς οἰκουμενιστικές τους ἐκδηλώσεις νὰ ὑποδουλώσουν τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στὸν μινώταυρο τοῦ παπισμοῦ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν». 

Συνέπεια αὐτῶν εἶνε, ἄλλος ἱεράχης νὰ πιστεύῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε τὸ ἀναμάρτητον… Καὶ εἶνε αὐτός, παρακαλῶ, ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ κλίματος ἐν ἐνεργείᾳ, χωρὶς νὰ τοῦ γίνῃ οὔτε ἡ παραμικρὰ παρατήρησις, δεδομένου ὅτι ἑκατοντάδες ἐπιστολῶν, ἀναφορῶν, ὑπομνημάτων τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν εἶχαν σταλῆ στὸ Πατριαρχεῖο… Ἐγὼ δὲ ἀπέστειλα στὸ Πατριαρχεῖο ἐμπεριστατωμένη μήνυσιν κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ ἱεράρχου, ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ μήνυσίς μου πέρασε στὸ χρονοντούλαπο, χωρὶς κἂν νὰ ἐξετασθῇ, χωρὶς κἂν νὰ διαταχθοῦν ἀνακρίσεις.

Παιδί μου, πρόσεχε τήν φαντασίαν, ἀπό τήν φαντασίαν ξεκινοῦν ὅλα τά ἁμαρτήματα...

Παιδί μου, πρόσεχε την φαντασίαν, από την φαντασίαν ξεκινούν όλα τα αμαρτήματα, είναι η ρίζα της αμαρτίας, δια τούτο πρόσεχε. Μόλις έλθη η φαντασία προσώπου ή πράξεως, κάτι που είδες ή άκουσες, αμέσως δίωκε αυτήν από τον νουν σου με οργήν και με την ευχήν, σύντομα την ευχήν και έντονα, και αμέσως νοερώς με πόνον να παρακαλής την Παναγίαν μας να σε βοηθήση και ελπίζω εις τον Θεόν να τύχης της νίκης.

Τί εἶναι Γέροντα, γιά τό Θεό χίλια χρόνια;

Κάποιος κουτοπόνηρος πλησίασε έναν ασκητή και τον ρώτησε:

– Τι είναι Γέροντα, για το Θεό χίλια χρόνια;

– Ένα λεπτό της ώρας, παιδί μου, αποκρίθηκε εκείνος.

– Και τι είναι μια βαλίτσα χρυσάφι;

Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ποιοί τήν ἀποτελοῦν:Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἐπίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς; Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη

1. Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἐπίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς; 

Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ἀλλά καί τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Γέροντα Πορφυρίου, τήν Ἐκκλησία τήν ἀποτελοῦν: α) ἡ Ἁγία Τριάδα[1], β) ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης[2], γ) οἱ ἅγιες ἀγγελικές δυνάμεις (τά ἐννέα τάγματα τῶν ἐπουρανίων ἀσωμάτων δυνάμεων)[3], δ) οἱ βαπτισμένοι ὀρθοδόξως καί κεχρισμένοι Χριστιανοί, κληρικοί [α)ἀνώτεροι:Πατριάρχαι-Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς-πρεσβύτεροι, διάκονοι καί β)κατώτεροι:

23 Σεπτεμβρίου. Σύλληψις τοῦ Τιμίου, Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Προδρόμου. Σεπτ. 23 (Γαλ. δ΄ 22-27).

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Δ´ 22 - 27

²² γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ²³ ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. ²⁴ ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· ²⁵ τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ²⁶ ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. ²⁷ γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.