Ὁ Γέρων Ἐφραίμ ἐξομολογεῖται προσωπικές ἐμπειρίες στὀ Ἅγιον Ὄρος| Ἀρχονταρίκι Ἱ.Μ Ἁγ. Ἄντωνίου Ἀριζόνας

 

Ὁ Γέρων Ἐφραίμ ἐξομολογεῖται προσωπικές ἐμπειρίες στὀ  Ἅγιον Ὄρος| ρχονταρίκι ΙΜ Αγ. Αντωνίου Αριζόνας

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/blog-post_41.html

Εἶναι προτιμότερο νά ἀδικούμαστε παρά νά ἀδικοῦμε (Α΄ Κορ. 6, 1-11), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Εἶναι προτιμότερο νά ἀδικούμαστε παρά νά ἀδικοῦμε (Α΄ Κορ. 6, 1-11), 4-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, 18η κατήχηση 2ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_18η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_2ο ΜΕΡΟΣ 24-11-2012 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μοιρασμένη ἡ θεία χάρη σ' αὐτὸν καὶ σὲ ἐκείνους ἔκανε ἐνεργὸ μὲ φιλανθρωπία μέσῳ τῆς πίστης τὴν ἁγιότητα τοῦ ἀποστόλου.

Ἐρώτηση 37

Λέει στὶς Πράξεις γιὰ τὸν ἅγιο Παῦλο «ὥστε νὰ παίρνουν ἀπὸ τὸ σῶμα του καὶ νὰ βάζουν μαντήλια καὶ πετσέτες καὶ νὰ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τους». Γινόταν αὐτὸ ἄραγε γιὰ χάρη τῆς διακονίας καὶ τῶν ἀπίστων, ἢ πραγματικὰ εἶχε ἐξαγνιστεῖ τὸ σῶμα κι ἔκανε αὐτὰ τὰ θαύματα τὸ σῶμα του; Κι ἂν γι' αὐτὸ δὲν ἔπαθε τίποτα καὶ στὴν περίπτωση τῆς ὀχιᾶς, γιὰ ποιὸ λόγο τὸ σῶμα τοῦ ἁγίου δὲν ἔπαθε βέβαια τίποτα ἀπὸ τὸ δηλητήριο τοῦ θηρίου, ὑπέκυψε ὅμως τὸ ξίφος; Τὸ ἴδιο ἐρωτῶ καὶ γιὰ τὸ σῶμα τοῦ Ελισσαίου. Καὶ τί εἶναι τὰ σιμικίνθια;

Ἀπόκριση

Δὲν πραγματοποιοῦσε τὸ σῶμα τὶς θεραπεῖες μὲ τὰ μαντήλια καὶ τὶς πετσέτες ἐξαιτίας τῆς ἁγιότητας μόνο τοῦ Ἁγίου Παύλου οὔτε μόνο ἐξαιτίας τῆς πίστης ἐκείνων ποὺ δέχονταν τὴν ἴαση, ἀλλὰ ἐπειδὴ μοιρασμένη ἡ θεία χάρη σ' αὐτὸν καὶ σὲ ἐκείνους ἔκανε ἐνεργὸ μὲ φιλανθρωπία μέσῳ τῆς πίστης τὴν ἁγιότητα τοῦ ἀποστόλου. Ἔτσι λοιπὸν πάλι μὲ τὴ θέλησή της Χάριτος, ἔμεινε τὸ σῶμα του ἀπαθές, χωρὶς νὰ πάθει τίποτα ἀπὸ τὸ δηλητήριο τοῦ φιδιοῦ, εἴτε γιατί μετέβαλε τὴν δραστικότητα τοῦ δηλητηρίου τοῦ φιδιοῦ, εἴτε γιατί εἶχε καταστήσει τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου τέτοιο ποὺ νὰ καταπολεμᾶ αὐτὴ τὴ φθορά, εἴτε μὲ ἑνὸς ἄλλου εἴδους οἰκονομία ποὺ γνωρίζει ὁ Θεὸς ποὺ ἐνεργεῖ καὶ τροποποιεῖ αὐτὰ τὰ πράγματα. Στὸ ξίφος πάλι ὑπέκυψε, ἐπειδὴ τὸ θέλησε ἡ Χάρις. Γιατί δὲν ἦταν ἀθάνατη ἡ φύση του κι ἕνα ἀκόμα μὲ τὴ δύναμη τῆς Χάριτος ἦταν θαυματουργή. Ἄν ἦταν φύση ἀθάνατη θὰ ζητούσαμε σωστὰ τὸ λόγο ποὺ ὑπέκυψε στὸ ξίφος ἀντίθετα μὲ τὴ φύση του. Ἐφόσον ὅμως καὶ μετὰ τὴν ἁγιότητα παρέμεινε θνητός, δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη νὰ συζητήσουμε γιὰ ποιὸ λόγο ὁ θεῖος Ἀπόστολος πέρασε ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς σάρκας ὄχι μὲ αὐτὸν ἀλλὰ μὲ τὸν ἄλλο τρόπο. Γιατί μ’ ὅποιον τρόπο θέλει, ὁ Θεὸς ποὺ καθόρισε τὴ ζωή του καθενὸς πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες, ὁδηγεῖ τὸν καθένας στὸ δικό του τέλος τῆς ζωῆς, δίκαιο ἢ ἄδικο.

Θαυμαστό γεγονός στήν Κωνσταντινούπολη στόν Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου Σοφίας

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/blog-post_703.html

Ρῆγμα στὶς σχέσεις Θεολογίας καὶ Ἐπιστήμης, ἡ συνεχιζόμενη ἀπὸ Ἐπιστήμονες ἀποϊεροποίηση τῆς Θ. Εὐχαριστίας

Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητὴς Θεολογίας ΑΠΘ 

Μετὰ ἀπὸ τόσες θεολογικὲς ἐμβαθύνσεις ποὺ ἀκούστηκαν καὶ δημοσιεύτηκαν γιὰ τὴ Θ. Εὐχαριστία, ἀνίερη, ἀσεβὴς καὶ ἀσύμφωνη μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ δεοντολογία ἐκλαμβάνεται η συνεχιζόμενη ἐπίθεση κάποιων Ἐπιστημόνων, μὲ τὴν εὐθεία ἀμφισβήτηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας ἀπὸ Ἕλληνα Καθηγητὴ Γενετικῆς του Πὰν/μίου τῆς Γενεύης, αὐτὴ τὴ φορά, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε ὅτι, λόγω τοῦ κορονοϊοῦ, «θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει σταματήσει (ἡ Θεία Κοινωνία)».

Ἀπὸ κοινωνικῆς πλευρᾶς, ὁ συνάδελφος θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει λάβει ὑπόψη τὴν πνευματικὴ παράδοση καὶ τὰ πιστεύω τοῦ λαοῦ, ἐντός του ὁποίου ἀνατράφηκε πολιτισμικὰ καὶ ὄχι νὰ...

ἔρχεται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μαζί του, ὡς Ἐπιστήμονας, ποὺ λειτουργεῖ ἐντός της κοινωνίας καὶ γιὰ τὴν κοινωνία. 

Ἀπὸ πλευρᾶς ἐπιστημολογίας, ἐπίσης, ὡς Ἐπιστήμονας, εἶναι ἀνάγκη νὰ σέβεται καὶ νὰ ὑπηρετεῖ συνειδητὰ τὴν ἐπιστήμη του, ἀλλὰ νὰ δείχνει τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ -καὶ ὄχι ἀσέβεια καὶ περιφρόνηση- στὶς ἄλλες ἐπιστῆμες. 

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία εἶναι μία ἐξαιρετικὰ ἀνεπτυγμένη ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἔχει ἀποδείξει ἐπιστημονικὰ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα λειτουργίας ἐξελίξεως καὶ λειτουργίας της, ἀποτελεῖ μια αντικειμενικᾶ καὶ ἱστορικὰ ὑπαρκτὴ πραγματικότητα καὶ ὄχι μία θρησκευτικὴ φαντασίωση ἢ μία φιλοσοφικὴ ἢ ὀρθολογικὴ ἐπινόηση, ὅπως ὑποστηρίζει ἡ φιλοσοφία τοῦ ὀρθολογικοῦ Διαφωτισμοῦ. 

Κυριακή Β Λουκᾶ:«Ἡ Χρηστότης». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 6,31-36] 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Β΄ Λουκά με θέμα: 

«Η ΧΡΗΣΤΟΤΗΣ» 

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-1989] 

Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, στην ευαγγελική περικοπή, που είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας, τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς προς τον πλησίον. 

Είπε ο Κύριος: «Καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πώς θέλετε να σας συμπεριφέρονται; Κατά τον ίδιο τρόπο και εσείς να συμπεριφέρεστε προς τους άλλους ανθρώπους. Και όπως ερμηνεύει ο Θεοφύλακτος: «Ὃ ἐάν θέλῃς σύ ἐπί σεαυτοῦ, τοῦτο ἒνδειξε καί τοῖς ἑτέροις». Ό,τι θέλεις να συμβεί στον εαυτό σου, αυτό να δείξεις και στους άλλους. Και συμπληρώνει ο αυτός πατήρ: «Ὁρᾶς νόμον ἒμφυτον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγγεγραμμένον;». «Βλέπεις», λέγει, «έμφυτο νόμο στις καρδιές μας;» 

Γιατί; Γιατί το κριτήριο του πώς να σταθείς απέναντι στους άλλους, είναι ο εαυτός σου. Δεν θέλω να μου το κάνουν αυτό. Δεν θα το κάνω κι εγώ. Θέλω να μου κάνουν αυτό. Να μ’ αγαπούν· θα αγαπώ και εγώ. Δεν θέλω να με κουτσομπολεύουν· δεν θα κουτσομπολεύω και εγώ. Δηλαδή βλέπει κανείς μία λογική και φυσική συνέπεια, ηθική συνέπεια. Δηλαδή με άλλα λόγια κριτήριο είναι ο εαυτός μας. Όπως ακόμα και εκείνη η λεγομένη δευτέρα εντολή, που μαζί με την πρώτη: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου» κ.λπ. και που λέγει αυτή η δευτέρα «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» κι εδώ έχομε το κριτήριο του εαυτού μας.

Ποιά εἶναι ἡ προέλευση τῆς Ἐκκλησίας. Ποιές οἱ ρίζες Της; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ἐκκλησία, ἔλεγε ὁ Γέροντας, ἔχει ρίζες: α) τήν σοφή Θεία Πρόνοια καί β) τήν Θεία Ἀγάπη[1]. «Ἡ Ἐκκλησία ὡς οἰκονομία τῆς Χάρης τοῦ Χριστοῦ», σημειώνει ὁ π. Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, «καθορίστηκε ἀπ’ ἀρχῆς στήν προαιώνια «Μεγάλη Βουλή» τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας ὁ Ἀγγελιοφόρος εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός»[2]. Σκοπός Της εἶναι νά σωθοῦν δι’ Αὐτῆς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι[3]. Ὅ,τι κάνει ὁ Θεός τό κάνει ἀπό Ἀγάπη καί διότι «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»[4]. ««Ἡ ὑπεράπειρος καί ἀπειράκις ἀπείρως προϋπάρχουσα τῶν αἰώνων μεγάλη τοῦ Θεοῦ Βουλή»[5] ἀποφάσισε», παρατηρεῖ πάλι ὁ π. Ἀθανάσιος, «γιατί ἔτσι τό θέλησε ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νά μετάσχουν στήν μακαριότητα τῆς Θείας ζωῆς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, καί στήν ἕνωση μαζί Του καί ἄλλα ὄντα καί δημιουργήματα, τά ὁποῖα γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί δημιούργησε σέ κάποια στιγμή τοῦ χρόνου»[6].

Ἔνας νέος Ζάλογγος στήν Μικρά Ἀσία

Οι Μικρασιάτισσες γυναίκες, μαζί με τα παιδία τους, έπεσαν θυσιαζόμενες από τους βράχους των Πετρωτών Σμύρνης στη θάλασσα, για να μην ατιμωθούν από τους Τσέτες το 1922 (ένας νέος Ζάλογγος στη Μικρά Ασία). »…γυναίκες πολλές, μια σειρά ατελείωτη από το μπουλούκι που ερχόνταν από το Κορδελιό, σπρώχνοντας η μία την άλλη και σκύφτοντας, τραβούσαν κατά τους ψηλούς βράχους, εκεί στα Πετρωτά. Ώσπου να καλοκαταλάβεις, πηδούσαν και χάνονταν μέσα στη θάλασσα. Πολλές κρατούσαν αγκαλιά και τα μωράκια τους.

Ὅταν δίνουμε ὀνόματα στήν ἐκκλησία νά τά διαβάσουν οἱ ἱερεῖς...

Όταν δίνουμε ονόματα στην εκκλησία να τα διαβάσουν οι ιερείς, πρωτίστως θα πρέπει να μνημονεύουμε το όνομα του πνευματικού μας.Μακαριστός Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης


http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/blog-post_103.html

5 Ὀκτωβρίου. Τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Χαριτίνης καί τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Δευτ. ιη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφ. δ΄ 25-32).

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Δ´ 25 - 32

²⁵ Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη. ²⁶ ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν, ²⁷ μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. ²⁸ ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθὸν ταῖς χερσίν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι. ²⁹ πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω, ἀλλ’ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσι. ³⁰ καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως. ³¹ πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ. ³² γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν.