Ἐμεῖς , ὅταν χάσουμε ἀγαπημένο μας πρόσωπο, ἀνοίγουμε πόλεμο μέ τό Θεό.....

Ο Προφητάναξ Δαβίδ διέπραξε μοιχεία με την Βηθσαβεέ. 

Το μωρό (καρπός της μοιχείας) που γεννήθηκε, αρρώστησε. 

Τότε ο Δαβίδ έβγαλε τα βασιλικά του ρούχα, φόρεσε ένα σάκκο, πήγε και κάθισε πάνω σε στάχτη και έκλαιγε και προσευχόταν μέρα-νύχτα. Δεν έτρωγε, δεν έπινε τίποτα! Κάθισε εκεί επτα μέρες! 

Την έβδομη μέρα πέθανε το μωρό.

Όταν πληροφορήθηκε ο Δαβίδ τον θάνατο του παιδιού του, σηκώθηκε από την στάχτη, πλύθηκε και πήγε στο Ναό να προσευχηθεί. Μετά πήγε στην τράπεζα να φάει. 

Δεν ζήτησε να δει καν το παιδί.

Μόλις είδαν οι αυλικοί την συμπεριφορά του, νόμισαν ότι ο βασιλιάς τους, τρελάθηκε.

Όταν έφαγε ο Δαβίδ, τόλμησε κάποιος με διακριτικότητα να τον ρωτήσει:

- Βασιλιά μας, όταν το παιδί ήταν άρρωστο, εσύ προσευχόσουν γοερώς πάνω στη στάχτη και έμενες νηστικός. Τώρα που το παιδί πέθανε, σε βλέπουμε να σταμάτησες την προσευχή και έρχεσαι χωρίς να δεις το μωρό και τρως. Γιατί ενεργήσατε έτσι;

Και Δαβίδ του είπε:

- Όσο το παιδί ήτανε ζωντανό, προσευχόμουνα και έλεγα: ''Θεέ μου, τιμώρησε εμένα και άφησε αυτό το μωρό. Εξάλλου τι φταίει αυτό; Εγώ είμαι η αιτία της αμαρτίας''. Όμως ο Θεός το πήρε. Δεν πήρε εμένα, αλλά εκείνο. Και επειδή εγώ θα πάω προς εκείνο όταν πεθάνω και όχι εκείνο θα έρθει προς εμένα, γι' αυτό ακριβώς, ήρθα για φαγητό...

Εμείς όμως όταν χάσουμε αγαπημένο μας πρόσωπο, ανοίγουμε πόλεμο με το Θεό.....

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †