«Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με» (Ἐπίσκ. Εἰρηναῖος, Αἰκατερίνμπουργκ καί Ἰρμπίτσκ)

Ἦταν κάποιο βράδυ, μετά ἀπό μιά κουραστική μέρα, πού ὁ Κύριος εἶχε περάσει κηρύσσοντας καί συζητώντας ἀδιάκοπα μέ τό λαό, τούς Φαρισαίους καί τούς μαθητές. Τότε μερικές μητέρες θέλησαν νά φέρουν κοντά Του τά παιδιά τους γιά νά τά εὐλογήσει. Οἱ μαθητές δέν ἤθελαν ὅμως νά ἐνοχλήσουν τόν Κύριο, καί γι’ αὐτό δέν τίς ἄφηναν νά Τόν πλησιάσουν. Τότε ὁ Χριστός εἶπε τά στοργικά λόγια: «Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με» (Λουκ. 18:16). Αὐτό εἶναι ἀκριβῶς τό καθῆκον τῶν χριστιανῶν γονέων. Τό χρέος πατέρων καί μητέρων. Ἀλλά, θά πεῖτε, πῶς εἶναι δυνατό νά γίνει αὐτό, τώρα πού ὁ Σωτήρας δέν κηρύσσει πιά μέ ἀνθρώπινη μορφή πάνω στή γῆ;

Κι ὅμως, θά κατορθωθεῖ, ἄν οἱ γονεῖς φέρουν τά παιδιά τούς σ’ ἐπαφή μέ τό Χριστό — μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί μέ τά μυστήρια τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας — καί ἄν τά διδάξουν νά Τόν ἀγαποῦν θερμά καί νά ὑπακούουν στό νόμο Του. Ὁ δρόμος πού θά ὁδηγήσει σ’ αὐτό, εἶναι ἡ χριστιανική, ὀρθόδοξη, ἐκκλησιαστική ἀγωγή.

Τό μεγάλο πρόβλημα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι, ὅτι τά παιδιά δέν ἔχουν καλή ἀνατροφή. Ἐσεῖς οἱ γονεῖς παραπονιέστε συχνά γι’ αὐτό, καί δυστυχῶς τά παράπονά σας εἶναι βάσιμα. Κανείς ὅμως δέν μπορεῖ ν’ ἀμφιβάλλει, γιά τό πόσο ἀτελή ἀγωγή ἀσκοῦν οἱ γονεῖς σήμερα.

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν εἶναι ἕνας μεγάλος ἄρρωστος. Καί ὅταν θέλουν νά γιατρέψουν ἕναν ἄρρωστο, τό πρῶτο πράγμα πού φροντίζουν νά μάθουν, εἶναι τό ποῦ πονάει. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς θά ρωτήσουμε πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα: «Τί πονάει στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας;».

Ἐκεῖνοι πού συναναστρέφονται μέ νέους, θά μᾶς ποῦν — ἄν βέβαια εἶναι εἰλικρινεῖς — ὅτι αὐτό πού τούς χαρακτηρίζει εἶναι ἡ ἔλλειψη χριστιανικῶν βιωμάτων καί ὀρθοδόξου ἤθους. Καί γι’ αὐτό εὐθύνεται πρωταρχικά ἡ οἰκογένεια. Οἱ καθηγητές θρησκευτικῶν μᾶς πληροφοροῦν, ὅτι πολύ συχνά ἔρχονται στό σχολεῖο παιδιά, πού γιά τή χριστιανική διαπαιδαγώγησή τους ἡ οἰκογένεια δέν ἐνδιαφέρθηκε καθόλου.

Ρωτᾶς κάποτε τό παιδί: «Προσεύχεσαι στό Θεό;». Καί παίρνεις τήν ἀπάντηση: «Κανείς δέν προσεύχεται στό σπίτι».

Ἡ προσπάθεια τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ δέν βρίσκει συμπαράσταση στό σπίτι. Δέν ὑπάρχει σχεδόν ἡ δυνατότητα νά ρυθμιστεῖ ὁ σωστός ἐκκλησιασμός καί ἡ γενικότερη πνευματική ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Καί βλέπει κανείς τά παιδιά ν’ ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἐκκλησία καί τήν προσευχή, ἤ νά μήν ξέρουν οὔτε τό σταυρό τους νά κάνουν. Συχνά ἀπό παιδιά σχολικῆς ἡλικίας ἀκούγονται αὐθάδεις συζητήσεις γιά θέματα τῆς πίστεως, ψέματα, ὅρκοι, αἰσχρότατες βλασφημίες ἤ καί ρητές δηλώσεις ἀπιστίας.

Παρατηροῦμε ἀκόμα, πώς ἀπό τά παιδιά τῆς ἐποχῆς μας λείπουν οἱ ἀρετές ἐκεῖνες, πού πρέπει νά στολίζουν τήν παιδική ἡλικία.

Γιά τό δωδεκάχρονο Ἰησοῦ διαβάζουμε, ὅτι πήγαινε μέ τούς γονεῖς του στό ναό τῶν Ἱεροσολύμων καί ὑποτασσόταν σ’ αὐτούς. «Ηὔξανε» καί «προέκοπτε σοφίᾳ καί ἡλικίᾳ καί χάριτι παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις» (Λουκ. 2:52). Αὐτός εἶναι τό πρότυπο γιά ὅλα τά παιδιά. Αὐτόν πρέπει νά μιμοῦνται. Συμβαίνει ὅμως σήμερα αὐτό;

Θά σᾶς ὑπενθυμίσω μερικές μόνο ἐλλείψεις τῶν συγχρόνων παιδιῶν, γιά τίς ὁποῖες παραπονιέστε, καί πιστεύω ὅτι θά συμφωνήσετε μαζί μου.

Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, ἐσεῖς οἱ ἴδιοι λέτε, ὅτι τά παιδιά σας ἔχασαν τή σεμνότητά τους, καί διαμαρτύρεστε γιά τήν ἀγένεια, τήν ἰδιοτροπία, τή σκληρότητα καί τήν ἀγριότητά τους. Ἀρκεῖ νά παρατηρήσει κανείς πῶς συμπεριφέρονται τά παιδιά στούς γονεῖς ἤ στούς μεγαλύτερους!…

Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι παραπονιέστε γιά τήν ἀνυπακοή καί τά ψέματα τῶν παιδιῶν, δέν μπορεῖτε νά δικαιολογήσετε τήν ἐπιπολαιότητά τους, καί στενοχωριέστε γιατί δέν θέλουν νά καταπιαστοῦν μέ κάποια σοβαρή ἐργασία.

Ἐσεῖς σχολιάζετε τήν ἀφηρημάδα τους καί τό ἀσυγκράτητο πάθος γιά ἀπολαύσεις, ἀπό τό ὁποῖο ἔχουν κυριευτεῖ.

Λέτε ἀκόμα, ὅτι τά παιδιά γνωρίζουν πράγματα, πού οἱ μεγάλοι τ’ ἀναφέρουν μέ πολλή συστολή, καί πού, σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ ἀποστόλου, δέν πρέπει οὔτε στίς συζητήσεις τῶν ἐνηλίκων χριστιανῶν νά ἔχουν θέση.

Ποιός ὅμως φταίει γιά ὅλ’ αὐτά;

Σύντομη ἄλλα σωστή ἀπάντηση στό ἐρώτημα εἶναι τούτη: Ἄν τά παιδιά δέν ἔχουν ἀνατραφεῖ σωστά, τό μεγαλύτερο μέρος τῆς εὐθύνης ἀνήκει στούς γονεῖς.

(Από το βιβλίο: Επισκόπου Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου, «Μητέρα, πρόσεχε!». Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2011, σελ. 97)

(Πηγή ψηφ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

https://alopsis.gr/ἄφετε-τά-παιδία-ἔρχεσθαι-πρός-με-επ/