Μακάριοι οἱ ἱερεῖς ποὺ δὲν θὰ ὐποκύψουν στὶς πιέσεις ...θὰ λογιστοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁμολογητὲς καὶ μάρτυρες.Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Μακάριοι οἱ ἱερεῖς ποὺ δὲν θὰ ὐποκύψουν στὶς πιέσεις 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου (ἀπόσπασμα) 

7/2/2021 

Ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἐφραὶμ, ὁ ἁγιασμένος Γέροντας τῆς Ἀριζόνας, εἶπε ὅτι θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ οἱ ἱερεῖς θὰ λειτουργοῦν σὰν κλόουν, καὶ σὰν κλόουν θὰ τελοῦν τὴν Θεία Λειτουργία. Νὰ μὴν πῶ δηλαδὴ ἕνα-ἕνα τὰ ἄλλα Μυστἠρια· δηλαδὴ, καὶ τὴν Ἐξομολόγηση, καὶ τὴν Βάπτιση, καὶ οἱ άρχιερεῖς τὴν Χειροτονία, θὰ τὰ κάνουνε ντυμένοι σὰν κλόουν. Καὶ βέβαια βλέπουμε νὰ ἐπαληθεύεται αὐτὸ τώρα μὲ τὰ φίμωτρα, τὶς μάσκες, αὐτὰ τὰ προσωπεῖα ποὺ ἐπιβλήθηκαν.  Ὁ μακαριστὸς π. Ἐφραὶμ τὰ ἔλεγε λίγο πιὸ μετὰ, στὴ δεκαετία ἤ μᾶλλον στὴν ἴδια δεκαετία, 2000-2010. Ὅπως μαρτυροῦν οἱ ἡγούμενοι Ἁγιορεῖτες καὶ μοναχοὶ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ζήσει τὸν Ἅγιο, τὸν π. Ἐφραὶμ, βλέπουμε πῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διδάσκει τὰ ἴδια. 

Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ποὺ συμβαίνει στὶς ἡμέρες μας. Βλέπουμε νὰ διώκονται Ὀρθόδοξοι πιστοὶ καὶ λαϊκοὶ. Τὸ εἴδαμε καὶ σὲ μία περίπτωση στὴν Πελοπόννησο· καὶ οἱ κληρικοὶ, τὸ εἴδαμε προχθὲς πρὶν δύο ἡμέρες, ἕνας κληρικὸς εὐλαβὴς στὴν Κάλυμνο ποὺ διώκεται γιατὶ λέει τὸ αὐτονόητο ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μεταβάλλουμε τὴν Λατρεία καὶ τὴν Θεία Λειτουργία σὲ καρναβάλι καὶ νὰ γινόμαστε κλόουν. Ὁ π. Μιχαὴλ, λέγεται τὸ ὄνομά του, καὶ ἔκλεισε μάλιστα ὁ τοπικὸς ἐπίσκοπος καὶ τὴν ἐκκλησία στὴν ὁποία λειτουργοῦσε, καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἔβαλε σὲ ἀργία. 

Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ὁ π. Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας ὅτι εἶναι μακάριοι ἐκεῖνοι ἐκ τῶν ἁπλῶν ἱερέων ποὺ στηρίζουν σήμερα τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴν ἁπλὴ καὶ ἁγία ζωή τους· καὶ ποὺ δὲν θὰ ὑποκύψουν στὶς πιέσεις, καὶ θὰ λογιστοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁμολογητὲς καὶ μάρτυρες. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὸν π. Μιχαὴλ καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἱερεῖς ποὺ διώκονται, γιατὶ ἀκριβῶς θέλουν νὰ φυλάξουν ἀτόφια, ἀκέραιη τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. 

 Καὶ τὸ βλέπουμε στὶς μέρες μας μὲ αὐτὸν τὸν πρωτοφανῆ διωγμὸ ποὺ γίνεται στὴν Ἐκκλησία μας, καὶ τὴν κατασυκοφάντηση τῶν Θείων Μυστηρίων καὶ μάλιστα τῆς Θείας Κοινωνίας. 

Μόλις χθὲς, εἶχα, μοῦ ἔπεσαν στὴν ἀντίληψή μου δύο περιστατικὰ ἀπὸ δύο ναοὺς· ἕνας στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπου ὁ ἱερέας βγῆκε στὸ «μετὰ φόβου» καὶ κανένας ἀπὸ τοὺς πιστοὺς δὲν προσῆλθε. Καὶ ἄρχισε νὰ παρακαλάει λέγοντας, καὶ σχεδὸν κλαίγοντας, ἄς ἔρθει ἔστω καὶ ἕνας καὶ ἄς ἔχει φάει καὶ κρέας· καὶ οὐδεὶς προσῆλθε. Καὶ τὸ ἴδιο συνέβη καὶ σὲ χωριὸ τῆς Χαλκιδικῆς. Γιατὶ αὐτὸ; Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι ἤτανε ὀλιγόπιστοι καὶ τώρα ἔγιναν ἄπιστοι. Ἤτανε ἀμφιβάλλοντες καὶ τώρα εἶναι βέβαιοι ὅτι πλέον ἐφόσον ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ οἱ ἱερεῖς μας καὶ οἱ ἀρχιερεῖς μας κυκλοφοροῦν μὲ φίμωτρα μέσα στὸν ναὸ, σημαίνει ὅτι καὶ ὁ ναὸς εἶναι χῶρος ἐπικίνδυνος· καὶ ἀφοῦ εἶναι ἐπικίνδυνος ὁ χῶρος τοῦ ναοῦ, γιατὶ νὰ μὴν εἶναι ἐπικίνδυνο καὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς προσφέρεται ἐκεῖ. Καὶ ἔτσι, ἀντὶ νὰ τονωθεῖ ἡ πίστις τῶν ὀλιγόπιστων καὶ νὰ γίνουν πραγματικὰ πιστοὶ, μὲ αὐτὸ τὸ κακὸ ποὺ συνέβη, ποὺ μπήκανε μὲ νόμο τὰ καρναβάλια στὴν Ἐκκλησία καὶ οἱ κληρικοὶ γίνανε κλόουν, ντύνονται σὰν κλόουν, ἡ πίστις τῶν ὀλιγοπίστων ἔγινε ἀπιστία, πλήρης ἀπιστία. 

Καί δυστυχῶς ἔχουμε αὐτὸ τὸ φαινόμενο, πλέον οἱ πιστοὶ νὰ διστάζουν καὶ νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν Θεία Μετάληψη. Θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ παρακαλέσουμε τοὺς σεπτοὺς ἀρχιερεῖς μας καὶ τοὺς ἱερεῖς μας ποὺ διώκουνε τοὺς πιστοὺς ποὺ δὲν φοροῦν μάσκες, νὰ ἀλλάξουν τακτικὴ καὶ νὰ τοὺς δέχονται γιατὶ αὐτοὶ εἶναι πραγματικὰ πιστοὶ· καὶ νὰ τονώσουν καὶ τὴν πίστη τῶν ὀλιγοπίστων, ἔτσι ὥστε νὰ σωθεῖ τὸ ποίμνιο, νὰ σωθοῦν ὅσο γίνεται περισσότερο, καὶ ὄχι νὰ πέσουμε στὴν ἀπιστία, καὶ στὴν πλάνη, καὶ στὴν αἵρεση. 

Αὐτά ἤθελα νὰ πῶ σήμερα στὴν ἀγάπη σας, καὶ πρέπει νὰ συγχαροῦμε τὸν π. Μιχαὴλ ποὺ διώκεται, νὰ χαροῦμε μαζί του δηλαδὴ, ποὺ ἀναδεικνύεται ὁμολογητὴς τῆς πίστεως, καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δίνει δύναμη. Νὰ παρακαλοῦμε ἐπίσης νὰ δίνει φώτιση καὶ στοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς μας νὰ μὴ διώκουν τοὺς ἱερεῖς, τοὺς ὁμολογητὰς, τοὺς ἀληθινὰ πιστοὺς, οὔτε νὰ κλείνουν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς· γιατὶ ἀλλοίμονο στὸν ἀρχιερέα ποὺ κλείνει ἱερὸ ναὸ. 

Στό Πηδάλιο ποὺ ἔχει συντάξει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, περιέχεται ὁ τέταρτος κανόνας τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος, ὅπως γράφει ὁ θεολόγος Ἰωάννης Χατζηδιγενὴς, καὶ ἀνέδειξε τὸ θέμα ὅλο αὐτὸ, ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ξεκάθαρος σχετικὰ μὲ τὸ κλείσιμο τῶν ἱερῶν ναῶν. Καὶ λέγει ὅτι ἀπαγορεύεται ρητῶς στοὺς ἐπισκόπους νὰ ἐπιτρέπουν τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν, ὁποιαδήποτε αἰτία καὶ ἄν ὑφίσταται. Δὲν ἔπρεπε λοιπὸν οἱ ἅγιοι ἀρχιερεῖς μας νὰ δεχθοῦν τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν. Καὶ τώρα οὐσιαστικὰ οἱ ναοὶ εἶναι κλειστοὶ· ὅταν μία ἐνορία ἔχει πέντε καὶ δέκα καὶ εἴκοσι χιλιάδες, καὶ ἐπιτρέπεται μόνο εἰκοσιπέντε νὰ πᾶνε στὸν ναὸ. Οὐσιαστικὰ μιλᾶμε γιὰ κλειστοὺς ναοὺς. 

Λέει λοιπὸν ὁ τέταρτος κανόνας τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου «εἴ τις οὖν δι’ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινὸς εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὑρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καὶ ἀφορίζων τινὰ τῶν ὑπ’ αὐτὸν κληρικῶν, ἤ σεπτὸν ναὸν κλείων, ὡς μὴ γίνεσθαι ἐν αὺτῷ τὰς τοῦ Θεοῦ Λειτουργίας, καὶ εἰς ἀναίσθητον τὴν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστὶ, καὶ τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καὶ ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ, καὶ τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων». Ἐὰν λοιπὸν, λέει, θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε βρεθεῖ κάποιος ἐπίσκοπος ποὺ νὰ ἀπαγορεύσει τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτῶντας χρυσὸ ἤ κάποιο ἄλλο εἶδος ἤ ἀκόμα γιὰ λόγους κάποιου προσωπικοῦ πάθους, καὶ μάλιστα νὰ ἀφορίσει κάποιον ἀπὸ τοὺς κληρικούς ποὺ ὑπάγονται στὴν δική του έκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία ἤ ἄν κλείσει κάποιον ἱερὸ ναὸ , ὥστε νὰ μὴ γίνονται σ’αὐτὸν οἱ Θεῖες Λειτουργίες τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ άναισθησία ἐπιρρίψει τὴν μανία του μὲ τιμωρίες, εἶναι ὄντως ἀναίσθητος, καὶ θὰ ὑποστεῖ καὶ αὐτὸς τὰ ἴδια ποὺ ἔχει κάνει. Ὁ πόνος ποὺ ἔδωσε θὰ ἐπιστρέψει στὸ δικό του κεφάλι γιατὶ ὑπῆρξε παραβάτης ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων. 

Καί ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος καὶ λέγει, ὅποιος λοιπὸν ἀρχιερέας εὑρεθεῖ νὰ ἀργίζει, νὰ βάζει σὲ ἀργία ἤ νὰ ἀφορίζει κάποιον ἱερέα ἤ κληρικὸν, ὅπως συνέβη μὲ τὸν π. Μιχαὴλ τώρα, ἤ νὰ κλείει ἐκκλησίας, ὅπως συνέβη στὴν Κάλυμνο, γιἀ νὰ πάρει ἄσπρα ἤ γιὰ καμμία του ἄλλη ἐμπάθεια, αὐτὸς ἄς παθαίνει ἐκεῖνο ποὺ κάμνει. Δηλαδὴ, ἄς ἀργίζεται, ἄς μπαίνει ὁ ἴδιος εἰς ἀργίαν καὶ ἄς ἀφορίζεται. Ἐπίσκοπος μὲν ὤν ἀπὸ τὸν μητροπολίτη του, μητροπολίτης δὲ ὤν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη του. 

Αὐτά βέβαια τὰ λέμε μὲ πόνο ψυχῆς· μᾶς τὰ λένε ὅμως οἱ ἱεροὶ κανόνες, οἱ ὁποῖοι ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Ἐπιφάνιος ὁ Θεοδωρόπουλος, διεκδικοῦνται ὅταν δὲν τηροῦνται· δηλαδὴ, ἐκλπηρώνονται ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀπειλοῦν οἱ ἱεροὶ κανόνες σ’αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι δὲν τοὺς τηροῦν. 

Εύχόμαστε ὅλοι νὰ μετανοήσουμε, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ, καὶ νὰ ἐπιστρέψει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἁγία μας Λατρεία στὴν κανονικότητά Της, σ’αὐτὸ ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Γιατὶ ὅπως λέμε στὴν Θεία Λειτουργία, αὐτὴν τὴν ἱερουργία ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς τὴν παρέδωσε· τὸ πῶς θὰ τὴν κάνουμε τὴν Θεία Λατρεία, τὴν Θεία Λειτουργία, μᾶς τὸ δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς, καὶ δὲν ἔχουμε κανένα δικαίωμα νὰ τὴν ἀλλοιώνουμε βάζοντας ἀποστάσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, βάζοντάς τους νὰ φοροῦν αὐτὰ τὰ προσωπεῖα ἤ χρησιμοποιῶντας πολλαπλὲς λαβῖδες στὴν Θεία Μετάληψη, κ.λ.π. 

Τῷ δὲ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.