Γιά τόν ἱερό Ναό, τίς Ἅγιες Εἰκόνες, τόν συνωστισμό καί τήν Θεία Κοινωνία.
Πρός δόξαν τοῦ Παναγίου μας Τριαδικοῦ Θεοῦ τῆς «πηγῆς τοῦ ἁγιασμοῦ» ἡμῶν:
1. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὁ Χριστός μας. Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ Πανάγαθος Κύριος νά ἐπιτρέψει νά ἀσθενήσουμε μέσῳ τοῦ Παναγίου σώματος καί τοῦ τιμίου αἵματός Του; Ἡ Θεία Κοινωνία θεώνει τόν πιστό. Γίνεται ὅλος πῦρ-φῶς.
2. «Θεοῦ τό Σῶμα καί θεοῖ με καί τρέφει· θεοῖ τό πνεῦμα, τόν δέ νοῦν τρέφει ξένως», λέμε στήν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως.
3. Ἐπίσης κατά τήν μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, τά μέλη μας γίνονται Χριστός. Στόν 15ο Ὕμνο του γράφει: “Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστός ἡμῶν… καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χριστός ἐμοῦ τοῦ παναθλίου… ἀσχημοσύνην σώματος ὅλως μή καθορῶντες, ἀλλ’ ὅλοι ὅλῳ σώματι Χριστῷ ὁμοιωθέντες”. Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτός πού γίνεται θεός κατά χάριν νά μεταδώσει νόσο;
4. Ἐπίσης τό Ἀντίδωρο πού δίδεται κατ’ οἰκονομίαν ἀντί τοῦ «Δώρου» (δηλαδή τῆς Θείας Μεταλήψεως), ὅπως καί τά Κόλλυβα, ἡ Ἀρτοκλασία, τό Ἅγιον Ἔλαιον, ὁ Ἁγιασμός, ὅλα αὐτά εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ καί ὄχι μολυσμοῦ, ἀφοῦ ἔχουν τήν Θεία Χάρη ἡ ὁποία σκηνώνει σ’ αὐτά διά τῶν ἀναγινωσκομένων εὐχῶν.
5. Οἱ Ἅγιες Εἰκόνες ἐπίσης εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ. Προσκυνώντας τες προσκυνοῦμε τήν Θεία Χάρη, δηλαδή τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ὑπάρχει στόν εἰκονιζόμενο. Ὅποιος δέν τίς προσκυνᾶ, ἀφορίζεται, δηλαδή χωρίζεται ἀπό τόν Θεό (σύμφωνα μέ τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο). Τίς καθαρίζουμε τακτικά ἀπό εὐλάβεια καί ὄχι ἀπό φόβο μετάδοσης μικροβίων.
6. Ὁ Ἱερέας εἶναι «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ»∙ εἶναι ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας. Ὅταν ἀσπαζόμαστε τό χέρι του, προσκυνοῦμε τήν Θεία Χάρη τῆς ἱεροσύνης του, δηλαδή τόν Χριστό. Εἶναι δυνατόν ὁ Κύριος νά μᾶς μεταδώσει νόσο; «Οἱ ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν: Ἕνας ἱερέας μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει τόση δύναμη ὅση δέν ἔχουν ὅλοι οἱ λαϊκοί μαζί!». (Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός, ἐκ Γεωργίας).
7. Ὁ Κύριος μᾶς παρέδωσε τή Θεία Λειτουργία. Μέσα στή Θεία Λειτουργία ἔχουμε τόν λειτουργικό ἀσπασμό: οἱ Ἱερεῖς ἀλληλοασπάζονται λέγοντας: «ὁ Χριστός ἐν μέσῳ ἡμῶν». Τό ἴδιο ἔκαναν παλαιότερα καί οἱ ἄνδρες μέ τούς ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες μέ τίς γυναῖκες. Ἀφοῦ εἶναι ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐπιτρέψει νά μεταδοθεῖ νόσος ἀπό τόν ἕναν στόν ἄλλον; Ἄν ὑπῆρχε κίνδυνος μετάδοσης ἀσθένειας, θά μᾶς ἔδιδε ὁ Κύριος αὐτήν τήν λειτουργική πρακτική;
8. Ἡ Θεία Χάρη στόν Ναό ἁγιάζει τά πάντα, ἀκόμα καί τούς τοίχους καί τήν σκόνη.
9. Ὅταν τελοῦμε τά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ λέμε: «Τοῦτον τόν Οἶκον ὁ Πατήρ ὠκοδόμησε· τοῦτον τόν Οἶκον ὁ Υἱός ἐστερέωσε· τοῦτον τόν Οἶκον τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἀνεκαίνισε, τό φωτίζον, καί στηρίζον καί ἁγιάζον». Ἐπίσης γονατίζουμε καί παρακαλοῦμε: «…κατάπεμψον τό πανάγιόν Σου Πνεῦμα καί ἁγίασον τόν Οἶκον τοῦτον· πλήρωσον αὐτόν φωτός ἀϊδίου· αἱρέτισον αὐτόν εἰς κατοικίαν Σήν· ποίησον αὐτόν σκήνωμα δόξης Σου·…. Κατάστησον αὐτόν λιμένα χειμαζομένων, ἰατρεῖον παθῶν, καταφυγήν ἀσθενῶν, δαιμόνων φυγαδευτήριον, ἐν τῷ εἶναι τούς ὀφθαλμούς Σου ἀνεωγμένους ἐπ΄ αὐτόν ἡμέρας καί νυκτός καί τά ὦτα Σου προσέχοντα εἰς τήν δέησιν τῶν ἐν φόβω Σου καί εὐλαβεία ἐν αὐτῷ εἰσιόντων…».
10. Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ Ναός, πού εἶναι «ἰατρεῖον παθῶν, καταφυγήν ἀσθενῶν, δαιμόνων φυγαδευτήριον…», νά γίνει χῶρος μετάδοσης ἀσθενειῶν;
11. Ὅλα στό Ναό εἶναι ἁγιασμένα. Θυμᾶμαι ἀπό ἕνα προσκύνημα στήν Κάλυμνο μία ἐκκλησία πού εὐωδίαζαν καί οἱ τοῖχοι.
12. Ὅλος ὁ χῶρος, καί ἡ σκόνη ἀκόμη τοῦ ναοῦ, εἶναι πηγή ἁγιασμοῦ καί ψυχοσωματικῆς ὑγείας. Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν Σαλός ἔλεγε: ἐάν ξέρατε πόση εὐλογία ἔρχεται στή Θεία Λειτουργία, τότε θά μαζεύατε μέχρι καί τήν σκόνη ἀπό τό πάτωμα τῆς ἐκκλησίας γιά νά πλύνετε μέ αὐτή τό πρόσωπό σας». Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει ὅτι ἀκόμη καί ἡ σκόνη ἀπό τά Ἅγια Λείψανα ἔχει Θεία Χάρη. Ἡ ἐκκλησία στό Τσέρνομπιλ (ὅπου ἔγινε τό γνωστό φοβερό πυρηνικό ἀτύχημα) εἶχε μηδενική ραδιενέργεια, ἐνῶ ἡ γύρω περιοχή εἶχε πολύ ὑψηλή ραδιενέργεια.
Τῷ δέ Παναγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε,
νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
--------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου