Για να ταπεινούμεθα, έστω και χωρίς την θέλησή μας, ο Κύριος οικονόμησε και τούτο: Κανείς δεν μπορεί να βλέπει τα τραύματά του, όπως τα βλέπει ο πλησίον του. Έτσι είμεθα υποχρεωμένοι να χρεωστούμε την θεραπεία μας όχι στον εαυτόν μας, αλλά στον πλησίον και στον Θεόν.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Αν, ακούγοντας την υψηλή πολιτεία των Αγίων, κινηθείς από θείο ζήλο και επιθυμήσεις να τη μιμηθείς, βάλε αρχή και ζήτα από τον Θεό να σ’ ενισχύσει, συμβουλεύει κάποιος Πατήρ. Αν τελειώσεις το έργο που άρχισες, χρεώστα ευγνωμοσύνη σ’ Εκείνον που σου χάρισε τη δύναμη.
Αν πάλι δεν τα καταφέρεις να τελειώσεις, αναγνώρισε την αδυναμία σου και ταπεινώσου. Θεώρησε τον εαυτό σου ανίκανο, φτωχό σε αρετή κι ανυπομόνητο. Κατάκρινε τον που άρχισε κάτι καλό και δε κατόρθωσε να το τελειώσει. Έτσι, ταπεινωμένος τουλάχιστον, υπάρχει ελπίδα να σωθείς.
-----------------
«Αν βλέπεις ότι δεν έχεις γαλήνη, αλλά στεναχώρια, να ξέρεις ότι υπάρχει μέσα σου κάτι ατακτοποίητο και πρέπει να το βρεις, για να το διορθώσεις. Κάνεις ας υποθέσουμε ένα σφάλμα, στεναχωριέσαι, αλλά δεν το εξομολογείσαι. Σου συμβαίνει μετά ένα ευχάριστο γεγονός και νιώθεις χαρά. Αυτή η χαρά σκεπάζει τη στεναχώρια για το σφάλμα σου και σιγά-σιγά το ξεχνάς, δεν το βλέπεις επειδή καπακώθηκε από τη χαρά. Αλλά εκείνο εσωτερικά δουλεύει…»
Άγιος Γέροντας Παϊσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου