Ἀλίμονο στὸν ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει, ὅτι εἶναι ἄξιος ποὺ Κοινωνεῖ. Διότι ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πιστέψει ὅτι εἶναι ἄξιος, εἶναι ἤδη ἀνάξιος.

Εἶμαι ἀνάξιος νὰ Κοινωνήσω; λένε μερικοί.

- Μὰ γιὰ τοὺς ἀξίους εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία; Καὶ ποιός εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ μπορεῖ νὰ τολμήσει καὶ νὰ πεῖ, ὅτι «ἐγὼ ἀξίως Μεταλαμβάνω»; Ὁ Θεὸς δὲν ἦρθε γιὰ Ἁγίους στὸν κόσμο. Ἦρθε γιὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς τὸν κόσμο. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν δέχεται τὸν Χριστὸ ὡς Σωτῆρα, ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, ὁ Χριστὸς γι᾿ αὐτὸν δὲν ἦρθε. Θὰ τοῦ πεῖ ὁ Χριστός: «Ἐσὺ εἶσαι Ἅγιος, πήγαινε. Ἐγὼ ἦρθα γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς... Ἂν ὅμως παραδέχεσαι, ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλός, ἐὰν παραδέχεσαι ὅτι εἶσαι ἀνάξιος... ἦρθα γιὰ σένα! Γιὰ σένα ποὺ εἶσαι ἄξιος καὶ Ἅγιος, δὲν ἦρθα γιὰ σένα...». Ἀλλὰ καὶ πῶς καὶ πότε θὰ γίνεις ἄξιος; Μὲ τὸ νὰ μένεις μακριὰ ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία, οὐδέποτε θὰ γίνεις ἄξιος, ἐφόσον δὲν παίρνεις τὸ φάρμακο, ποὺ θὰ σὲ κάνει κάποια μέρα ἄξιο. Μοιάζεις μὲ ἐκεῖνον ποὺ θὰ πάει στὴ θάλασσα γιὰ κολύμπι, ὅταν μάθει νὰ κολυμπάει. Μὰ στὴ θάλασσα θὰ μάθει κολύμπι... Μοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ἄρρωστος καὶ περιμένει μόλις γίνει καλά, νὰ πάει στὸ νοσοκομεῖο. Μὰ στὸ νοσοκομεῖο θὰ γίνει καλά; Ἀστεία πράγματα... Ὁ ἄνθρωπος Κοινωνεῖ, γιὰ νὰ γίνει ἄξιος. Δὲν εἶναι λοιπὸν γιὰ τοὺς ἀξίους ἡ Θεία Κοινωνία. Ἀλίμονο στὸν ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει, ὅτι εἶναι ἄξιος ποὺ Κοινωνεῖ. Διότι ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πιστέψει ὅτι εἶναι ἄξιος, εἶναι ἤδη ἀνάξιος. Καὶ ἄλλο πράγμα εἶναι νὰ προετοιμαστῶ γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ ἄλλο πράγμα εἶναι νὰ θεωρῶ τὸν ἑαυτόν μου ἄξιο. Ὅμως ὁποιαδήποτε προετοιμασία καὶ ἐὰν ἔκανα, νὰ προσέρχομαι πάντα μὲ τὴ σκέψη, ὅτι εἶμαι ἁμαρτωλός.

Δημήτριος Παναγόπουλος ὁ Ἱεροκήρυκας