«Παιδί μου, αὐτός πού δέν κατακρίνει τόν ἀδελφό του, εἶναι σημεῖον σωσμένου ἀνθρώπου».

Ο Υιός του Θεού, ο Χριστός δεν κατέκρινε την μοιχαλίδα, την πόρνη,ενώ εμείς κατακρίνουμε.

Εκείνος την σκέπασε, τη συγχώρησε, την ευλόγησε.

Εμείς όμως; Πόσον εύκολα βγαίνει από το στόμα μας μία κρίσις, μόλις βλέπουμε κάτι, χωρίς να το εξετάσουμε καθόλου.

Ένας άγιος άνθρωπος, ο Γέροντάς μου, μου έλεγε «Παιδί μου, αυτός που δεν κατακρίνει τον αδελφό του, είναι σημείον σωσμένου ανθρώπου».

Δηλαδή, το ότι δεν κατακρίνει είναι απόδειξις και χαρακτηριστικό ότι είναι σωσμένος, καθαρός για την Βασιλεία του Θεού.

Εφόσον κυβερνά την γλώσσα του σωστά,,αυτό σημαίνει ότι κυβερνά όλον τον εαυτόν του καλώς και κατά το θέλημα του Θεού.

Ποιά είναι όμως η ρίζα της κατακρίσεως κι από πού ξεκινάει; Ξεκινάει από την υπερηφάνεια και τον εγωισμό.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ