Όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο…
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό!
Και ο Ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα. Και ο Θεός σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να βοηθά ασταμάτητα.
Όμως όταν γίνεται σκοτάδι, όταν πέσει ομίχλη, όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο, στρέφονται προς τον Ήλιο, επαινούν τον Ήλιο, αναστενάζουν για τον Ήλιο.
Έτσι και όταν γίνονται συμφορές, ανέχεια, βάσανα αβοήθητα και στενά αδιέξοδα, οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, στρέφονται προς το Θεό, δοξάζουν το Θεό, αναστενάζουν για το Θεό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Στοχασμοί περί καλού και κακού»)
***
Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα Κλεόπα Ηλίε: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε: «Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές».
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Πράγματι ο Γέροντας μας έλεγε, εμένα προσωπικά μου έλεγε, ότι θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια, αλλά στις μέρες μας πέφτει ένα κόσκινο και οι άνθρωποι παίρνουνε τα άκρα. Και αυτοί που πιστεύουνε θα πιστεύουνε πολύ και θα πηγαίνουνε στην Εκκλησία, θα εξομολογούνται κτλ. και οι άλλοι θα απομακρυνθούνε από την Εκκλησία και θα είναι τελείως αδιάφοροι. Οι χλιαροί δηλαδή, αυτοί που βρίσκονταν στο μέσο, θα εξαφανιστούν. Στις μέρες μας, λέει, πέφτει μεγάλο κόσκινο. Είχε όμως αισιοδοξία γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί έλεγε ότι μέσα στον Ελληνικό λαό υπάρχει ένα γερό λείμμα, μία γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια αλλά και να μεγαλουργήσει η Ελλάδα. …Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα. (Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή )
Μια μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει…
Η μπόρα φέρνει και βροχή, η οποία καθαρίζει την ατμόσφαιρα και πλένει τον τόπο, και βοηθάει για την βλάστηση.
Μια πολύ σοβαρή εργασία είναι να διαβάζεις βίους αγίων και να τους αποδίδεις. Αυτό, μαζί με την προσευχή θα συγκεντρώσει το νου σου την καρδιά και τις δυνάμεις σου και έτσι ας πούμε, όλη σου η ύπαρξη θα κυλά στο αυλάκι του Θεού… (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Λόγοι Γ’, Πνευματικός αγώνας)
Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου – Λόγοι A’ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο)
Γέροντας : Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…; Πρέπει να΄ναι βόιδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται … Πολλοί από τους άγιους πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα.
Νικόλαος : Θα μας κάνουν φάκελο, Γέροντα;
Γέροντας : Α, μπράβο! Φακέλους.
Δημήτριος : Γέροντα, η Ελλάδα θα πάθει κακό;
Γέροντας : Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα, αδικήθηκε πολύ. Αλλά όμως μπόρες θα΄ναι! Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτε, γιατί την αγαπάει ο Θεός.
Τώρα βλέπω σαν να είναι κάτι που πάει να γίνη και συνέχεια αναβάλλεται. Όλο αναβολές μικρές. Ποιός τις κάνει; Ο Θεός σπρώχνει; Άντε ακόμη έναν μήνα, δύο μήνες!… Η υπόθεση έτσι πάει . Αλλά, επειδή δεν ξέρουμε τί μας περιμένει, όσο μπορείτε, να καλλιεργήσετε την αγάπη. Αυτό είναι το κυριώτερο απ᾿ όλα: να έχετε μεταξύ σας αγάπη αληθινή, αδελφική, όχι ψεύτικη. Πάντα, όταν υπάρχη το καλό ενδιαφέρον, ο πόνος, η αγάπη, ενεργεί κανείς σωστά. Η καλωσύνη, η αγάπη, είναι δύναμη. Όσο μπορείτε να έχετε εχεμύθεια και να μην ξανοίγεσθε· ο ένας θα το πη στον άλλον, και ο άλλος στον άλλον, και τί βγήκε; Μπορεί ακόμη και από μια χαζομάρα να κάνετε κακό και να χτυπήσετε μετά το κεφάλι στον τοίχο. «Πνευματική αφύπνιση», Β´ τόμο, Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών
“Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”
Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.
Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.
«Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν. Βρεθήκαμε εμείς… Δεν ήμασταν άξιοι! Τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε».
Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος.
Να βοηθούμε τον κόσμο στην μετάνοια
– Γέροντα, τί μπορεί να βοηθήση σήμερα περισσότερο τον κόσμο;– Σήμερα, αν διδασκόταν η μετάνοια στον κόσμο, μόνον αυτή θα μπορούσε να βοηθήση. Να διαβάζουμε, όσο μπορούμε, βίους Αγίων που τονίζουν την μετάνοια, για να βοηθηθούμε. Το να ζητούμε μετάνοια από τον Θεό σημαίνει ότι ζητούμε φωτισμό. Όταν ζητούμε μετάνοια και μετανοήσουμε περισσότερο, φυσικά θα ταπεινωθούμε περισσότερο και υποχρεωτικά τότε θα έρθη περισσότερο η θεία Χάρις, ο θείος φωτισμός. Όταν βρίσκεται ο άνθρωπος εν μετανοία, διατηρεί την Χάρη του Θεού. Πάντως ο κόσμος είναι καλός. Βλέπεις, οι περισσότεροι ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται, έχουν άγνοια μεγάλη, και από το άλλο μέρος έρχονται και μου ζητούν βοήθεια. Αυτό κάτι έχει μέσα.
– Μήπως οι δοκιμασίες, Γέροντα, γίνονται αφορμή να πλησιάσουν οι άνθρωποι στον Θεό;
– Όσοι έχουν καλή διάθεση βοηθιούνται από τις δοκιμασίες· όσοι δεν έχουν, τα βάζουν με τον Θεό, βρίζουν κ.λπ. Το κακό είναι ότι δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Μεγάλη εξουσία έχει ο διάβολος στον κόσμο. Του δώσαμε πολλά δικαιώματα. Πώς έγινε ο σημερινός άνθρωπος! Το κακό είναι ότι εμποδίζει την θεία επέμβαση, γιατί δεν έχει μετάνοια. Αν υπήρχε μετάνοια, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθή. Μπόρες, μπόρες θα περνούμε! Ο Θεός να βάλη το χέρι Του! Να ζητούμε μετάνοια για όλον τον κόσμο και για όσους εν ψυχρώ κάνουν κακό στην Εκκλησία και δεν έχουν σκοπό να διορθωθούν, να τους δίνη ο Θεός μετάνοια και έπειτα να τους παίρνη.
***
«Όλο το κακό ξεκινάει από την απιστία. Απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι από την Εκκλησία και στράφηκαν στην αμαρτία. Έλειψε ο φόβος του Θεού. Μπήκε πολύ η λογική. Κλονίζεται η πίστη ήδη από την παιδική ηλικία, με τον τρόπο που γράφονται σήμερα τα βιβλία στα σχολεία. Αγρίεψαν οι άνθρωποι. Δεν βλέπει κανείς εύκολα φυσιολογικούς ανθρώπους. Λευκές, μαύρες μαγείες. Υπάρχει στους πολλούς ανθρώπους κάποια δαιμονική επίδραση. Πλήθυναν τα ψυχοφάρμακα.
Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό και θα συνωθούνται στην Εκκλησία. Θα ψάχνουν να βρουν πνευματικούς ανθρώπους. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί και οι ρυπαροί πλέον ρυπαροί. Συσπειρώνονται οι Χριστιανοί, αναθερμαίνεται η πίστη. Μπαίνει η καλή ανησυχία, καλλιεργείται πνεύμα μαρτυρίου. Από το βιβλίο: «Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν – Οι αναμνήσεις μου από τον Άγιο Παΐσιο».
***
Γι᾿ αυτό λέω να μην τα χάνη κανείς. Να κρατάη την ψυχραιμία του και να δουλεύη το μυαλό. Γιατί, αν δεν δουλεύη το μυαλό, και μόνον από χαζομάρα μπορεί ακόμη και να προδώση. Οτιδήποτε συμβαίνει, πρέπει να προσευχηθή, να σκεφθή και να ενεργήση. Το καλύτερο είναι να προσπαθή με πνευματικό τρόπο να αντιμετωπίζη μια δύσκολη κατάσταση. Σήμερα όμως λείπουν και οι δυο παλληκαριές· ούτε πνευματική παλληκαριά υπάρχει, η οποία γεννιέται από την αγιότητα και την παρρησία στον Θεό, για να αντιμετωπισθή μια δυσκολία με πνευματικό τρόπο, ούτε φυσική παλληκαριά υπάρχει, ώστε να μη δειλιάση κανείς σε έναν κίνδυνο. Πρέπει να έχη κανείς πολλή αγιότητα, για να φρενάρη ένα μεγάλο κακό, αλλιώς που να στηριχθή; Μια ψυχή σε ένα μοναστήρι αν έχη πνευματική παλληκαριά, να δής, τον άλλον που έρχεται με κακό σκοπό θα τον καθηλώνη με το ένα πόδι μέσα από την μάνδρα και με το άλλο απ᾿ έξω[1]! Θα τον χτυπάη στο κεφάλι με πνευματικό τρόπο, με το κομποσχοίνι, με την ευχή, και όχι με το πιστόλι. Λίγη προσευχή θα κάνη, και ο άλλος θα μένη εκεί έξω ακίνητος! Θα μένη γιά… σκοπός! Μια ψυχή, αν έχη πνευματική κατάσταση, και το κακό θα φρενάρη και τον κόσμο θα βοηθήση, και για το μοναστήρι θα είναι ασφάλεια. Οι Μυροφόρες δεν υπολόγισαν τίποτε, γιατί είχαν πνευματική κατάσταση και εμπιστεύθηκαν στον Χριστό. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, που θα εμπιστεύονταν, για να κάνουν αυτό που έκαναν;
Στην πνευματική ζωή και ο πιο δειλός μπορεί να αποκτήση πολύ ανδρισμό, αν εμπιστευθή τον εαυτό του στον Χριστό, στην θεία βοήθεια. Μπορεί να πάη στην πρώτη γραμμή να πολεμήση και να νικήση. Ενώ οι καημένοι οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το κακό, και παλληκαριά να έχουν, φοβούνται, διότι αισθάνονται την ενοχή τους και μόνο στην βαρβαρότητά τους στηρίζονται. Ο άνθρωπος του Θεού έχει θεϊκές δυνάμεις, έχει και το δίκαιο με το μέρος του. Βλέπεις, ένα κουταβάκι κάνει «γάβ-γάβ» και φεύγει ο λύκος, γιατί αισθάνεται ενοχή. Οικονόμησε ο Θεός και ο λύκος να φοβάται από ένα κουταβάκι, γιατί αυτό έχει δικαιώματα στο σπίτι του νοικοκύρη του, – πόσο μάλλον ο άνθρωπος που πάει να κάνη κακό μπροστά στον άνθρωπο που έχει Χριστό μέσα! Γι’ αυτό μόνον τον Θεό να φοβώμαστε, όχι τους ανθρώπους, όσο κακοί και να είναι. Ο φόβος του Θεού και τον πιο δειλό τον κάνει παλληκάρι. Όσο ενώνεται κανείς με τον Θεό, τόσο δεν φοβάται τίποτε.
Ο Θεός θα βοηθήση στις δυσκολίες. Αλλά για να δώση ο Θεός την θεϊκή δύναμη, πρέπει και ο άνθρωπος να δώση αυτό το λίγο που μπορεί.
[1] Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, Θεσσαλονίκη 1987, σ. 92-93.
***
Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ένας επίσκοπος από το Πατριαρχείο. Του είχα πεί: «Μά τί κατάσταση είναι αυτή; Από την μια ο Οικουμενισμός, από την άλλη ο Σιωνισμός, ο σατανισμός!… Σε λίγο θα προσκυνούμε τον διάβολο με τα δυο κέρατα αντί για τον δικέφαλο αετό». «Σήμερα, μου λέει, δύσκολα βρίσκεις επισκόπους σαν τον επίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τον Β´». Ο Παΐσιος ο Β´ τί έκανε; Πήγαινε στον Σουλτάνο για τα αιτήματά του με ένα σχοινί δεμένο στην μέση, αποφασισμένος δηλαδή να τον κρεμάσουν οι Τούρκοι. Σαν να έλεγε στον Σουλτάνο: «Μην ψάχνης σχοινί και χασομεράς· άμα θέλης να με κρεμάσης, έτοιμο το έχω το σχοινί». Για τα δύσκολα θέματα αυτόν έστελναν στον Σουλτάνο. Πολλές φορές γλύτωσε το Πατριαρχείο σε δύσκολες περιστάσεις. Στα γεράματά του τον έβαζαν επάνω σε ένα άλογο, μέσα σε ένα κοφίνι, έβαζαν και ένα άλλο κοφίνι με βάρος από την άλλη μεριά και τον πήγαιναν στην Πόλη.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Ο Θεός να δώσει δύναμη, πίστη κι υπομονή στον καθένα να αντέξουμε ως την ΛΙΑΚΑΔΑ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ που ακολουθεί! Και θα δώσει!!!
Τώρα ο πολιτισμός φέρνει αρρώστια. Παλάβωσαν τον κόσμο.. Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Να μην υπάρχη φόβος. Nα ζήτε όσο μπορείτε πιο απλά. Έρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θα μας αγγίξει, αλλά δε θα μας καταστρέψει. Μετά απ’ αυτή την μπόρα, θα επέμβη η Χάρη του Χριστού. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου