Μόνοι αὐτοί πρέπει νά λέγωνται ἀληθινά λογικοί ἄνθρωποι» ...ἐκεῖνοι πού ἔχουν λογική ψυχή καί μποροῦν νά διακρίνουν ποιό εἶναι τό καλό καί ποιό εἶναι τό κακό καί οἱ ὁποῖοι, τά μέν πονηρά καί ψυχοβλαβῆ ἀποφεύγουν, τά δέ ἀγαθά καί ψυχωφελῆ τηροῦν μέ ζῆλο καί μέ ἐπιμέλεια

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΙΚΟΣ

Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, Μελέτες στήν Φιλοκαλία

Λογικός ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτός πού ἔμαθε τά λόγια καί τά βιβλία τῶν σοφῶν, ἀλλά αὐτός πού ἔχει λογική, Θεο-Λογο-φωτισμένη ψυχή.

«Οἱ ἄνθρωποι», μᾶς διδάσκει ὁ Μ. Ἀντώνιος, «καταχρηστικῶς λέγονται λογικοί. Δέν εἶναι δέ λογικοί ἐκεῖνοι πού ἔμαθαν τούς λόγους καί τά βιβλία τῶν παλαιῶν σοφῶν, ἀλλά ἐκεῖνοι πού ἔχουν λογική ψυχή καί μποροῦν νά διακρίνουν ποιό εἶναι τό καλό καί ποιό εἶναι τό κακό καί οἱ ὁποῖοι, τά μέν πονηρά καί ψυχοβλαβῆ ἀποφεύγουν, τά δέ ἀγαθά καί ψυχωφελῆ τηροῦν μέ ζῆλο καί μέ ἐπιμέλεια. Καί, ἐνῶ κάνουν αὐτά, ἐκφράζονται πρός τόν Θεό μέ πολλή εὐγνωμοσύνη. Μόνοι αὐτοί πρέπει νά λέγωνται ἀληθινά λογικοί ἄνθρωποι»[1].

Μᾶς διδάσκει ἑπομένως ὁ μέγας καθηγητής τῆς ἐρήμου ὅτι δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λογικοί. Οὔτε εἶναι λογικοί αὐτοί πού διαβάζουν τούς σοφούς. Λογικός ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό, πού εἶναι κεκαθαρμένος καί φωτισμένος ἀπό τήν ἄκτιστη θεοποιό Θεία Χάρη, τόν Θεό-Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνος πού πράττει τό καλό μετά εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν καί ἀποφεύγει τό κακό. Ἡ πεφωτισμένη ψυχή-καρδιά καί ὄχι ἡ διάνοια μέ τίς ἀποταμιευμένες μνῆμες τῶν διαφόρων ἀκουσμάτων ἤ ἀναγνωσμάτων καθιστοῦν τόν ἄνθρωπο ἀληθινά λογικό δηλαδή Λογο-ποιημένο, ἔλλογο, κατοικητήριο τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

«Οἱ ἄνθρωποι λογικοί καταχρηστικῶς λέγονται· οὐκ εἰσί δέ λογικοί, οἱ τούς λόγους καί τά βιβλία τῶν πάλαι σοφῶν ἐκμαθόντες· ἀλλ’ οἱ λογικήν ἔχοντες ψυχήν καί δυνάμενοι διακρίνειν, τί μέν ἐστι τό καλόν, ποῖον δέ ἐστι τό κακόν· καί τά μέν πονηρά καί ψυχοβλαβῆ φεύγοντες, τά δέ ἀγαθά καί ψυχωφελῆ σπουδαίως διά μελέτης ἔχοντες· καί ταῦτα πράττοντες μετά πολλῆς τῆς πρός τόν Θεόν εὐχαριστίας· οὖτοι μόνοι λογικοί ἄνθρωποι κατά ἀλήθειαν ὀφείλουσι λέγεσθαι»[2].

(ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, «ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»).

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου-Μελέτες στήν Φιλοκαλία

1-7-2021

[1] Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου & Μακαρίου Κορίνθου, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν,Ἐπιμέλεια ἀδελφῶν Ἱεροῦ Κοινοβίου Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μπούρα – Λεοντάρι Ἀρκαδίας, Τόμος Α΄, Ἔκδοσις Α΄ 2010 (στό ἑξῆς Φιλοκαλία Α’), Ἁγ. Ἀντωνίου Λόγοι Ι Παραινέσεις Περί ἤθους ἀνθρώπων καί χρηστῆς Πολιτείας σέ 170 Κεφάλαια (στό ἑξῆς, Ἁγίου Ἀντωνίου Παραινέσεις α΄, σελ. 83.

[2] Φιλοκαλία Α’,Ἁγίου Ἀντωνίου Παραινέσεις α΄, σελ. 83.