Ειδική επιστήμονας αποκαλύπτει την τρομακτική φύση της «μολυσμένης με την άμβλωση» έρευνας για τα εμβόλια.
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Η Pamela Acker είναι συγγραφέας, βιολόγος και ειδική επί των εμβολίων. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την έρευνα σχετικά τη κυτταρική σειρά HEK-293 στην ανάπτυξη του εμβολίου COVID-19. Στο παρακάτω άρθρο περιγράφει πώς γίνεται η ανάπτυξη μιας εμβρυικής κυτταρικής σειράς, μαζί με τις μακάβριες πρακτικές που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες και οι γιατροί για να συλλέξουν τα όργανα των αγέννητων παιδιών και να δημιουργήσουν τις εμβρυικές κυτταρικές σειρές.
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου. 2021
LifeSite News, Άποψη
Από την Pamela Acker
19 Φεβρουαρίου 2021 (LifeSiteNews) - Μου ζητήθηκε να απαντήσω σε ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με το προέλευση της κυτταρικής σειράς HEK-293, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη πολλών από τα σημερινά υποψήφια εμβόλια COVID-19.
Ο Frank Graham, ο ερευνητής που ανέπτυξε αυτή τη κυτταρική σειρά, της έδωσε όνομα με βάση την προέλευσή της -Human Embryonic Kidney, HEK, ανθρώπινος εμβρυϊκός νεφρός- και επίσης από τη μέθοδο που χρησιμοποίησε για την αρίθμηση των πειραμάτων του ήταν η 293η του προσπάθεια, ΗΕΚ 293.
Έκανα άλλοτε μια υπόθεση ότι αυτή η κυτταρική σειρά θα μπορούσε να είναι προϊόν εκατοντάδων αμβλώσεων. Υπάρχουν ορισμένοι που αμφισβήτησαν αυτήν την υπόθεση, ισχυριζόμενοι ότι ο ίδιος ο Frank Graham, δήλωσε ότι η κυτταρική σειρά βασίστηκε σε μία μόνο άμβλωση και σε δύο πειράματα. Επομένως, η δήλωση ότι εμπλέκεται μόνο μία άμβλωση είναι η σωστή και αυτό επηρεάζει την ηθική φύση της απόφασης για τη χρήση των εμβολίων που είναι μολυσμένα από την άμβλωση με την έννοια πως πρόκειται για πράξη που έγινε εφάπαξ.
Υπάρχουν πολλές πτυχές αυτού του συλλογισμού που πρέπει να τακτοποιηθούν. Το πρώτο είναι το τι ακριβώς συμβαίνει κατά την ανάπτυξη μιας κυτταρικής σειράς.
Όταν αναπτύσσεται μια κυτταρική σειρά (είτε πρόκειται για ανθρώπινη κυτταρική σειρά, είτε για ζωική κυτταρική σειρά), δημιουργείται συνήθως χρησιμοποιώντας δείγμα ιστού από ένα μεμονωμένο άτομο (εξαιρέσεις είναι υβριδικές κυτταρικές σειρές όπου χρησιμοποιούνται ξεχωριστοί οργανισμοί και είδη). Έτσι, από τη μία πλευρά, είναι τεχνικά σωστό να πούμε ότι η κυτταρική σειρά αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας ένα εκτρωμένο μωρό. Ωστόσο, αυτό δεν αντιπροσωπεύει με ακρίβεια τον αριθμό των ζωών που πραγματικά θυσιάστηκαν στην όλη διαδικασία ανάπτυξης μιας εμβρυϊκής εκτρωθείσας κυτταρικής σειράς.
Το παρακάτω παράδειγμα μπορεί να είναι χρήσιμο εδώ. Ας υποθέσουμε ότι ετοιμάζω ένα κέικ για τα γενέθλια ενός φίλου. Δεν είμαι πολύ καλός αρτοποιός, οπότε η πρώτη προσπάθεια αποτυγχάνει, επειδή έβαλα λανθασμένη ποσότητα αλευριού. Προσπαθώ για δεύτερη φορά να ψήσω ένα άλλο κέικ, αλλά ξεχνώ να προσθέσω μαγειρική σόδα. Αυτό το κέικ δεν φουσκώνει, οπότε πρέπει να το πετάξω. Ίσως το τρίτο μίγμα χυθεί κατά λάθος στο πάτωμα από ένα μικρό παιδί. Τέλος, στην τέταρτη προσπάθεια, καταφέρνω να φτιάξω ένα γλυκό που να τρώγεται....Στη περίπτωση αυτή ίσως ήταν τεχνικά αληθές αν έλεγα ότι το κέικ απαιτούσε ακριβώς την ποσότητα των συστατικών που έβαλα στο τέταρτο κέικ, αλλά είναι πιο ειλικρινές (ειδικά αν έπρεπε να λάβω υπόψη τα έξοδα στον οικογενειακό προϋπολογισμό) να παραδεχτώ πως στις απαιτούμενες πρώτες ύλες περιλαμβάνονταν και αυτές των τριών αρχικών αποτυχημένων κέικ.
Δυστυχώς, δεν είναι ασυνήθιστο για τους ερευνητές εμβολίων να εκφράζονται με παρόμοιο τρόπο σχετικά με τη χρήση εκτρωμένου εμβρυϊκού ιστού στην έρευνά τους. Ο Dr. Stanley Plotkin, που έδωσε για εννέα ώρες κατάθεση σχετικά με το έργο του και τον εκτρωθέντα εμβρυϊκό ιστό στα εμβόλια, ισχυρίστηκε δημόσια ότι μόνο δύο αμβλώσεις εμπλέκονται στη δημιουργία των κυτταρικών σειρών που χρησιμοποιούνται στα εμβόλια. Εξεταζόμενη ως προς την τεχνική αξιοπιστία της, αυτή η θέση δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα ολοφάνερο ψέμα, ωστόσο ο ισχυρισμός του αγνοεί τα άλλα 74 έμβρυα που είχαν εκτρωθεί και τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα που διεξήγαγε ο ίδιος ο Dr. Plotkin καθώς εργαζόταν για την ανάπτυξη των εμβολίων που προέρχονται από εκτρωθέντα εμβρυϊκά κύτταρα. Στην ουσία, μετρά μόνο τις αμβλώσεις που χρησιμοποιήθηκαν για το «τελικό προϊόν» και όχι εκείνες που συμμετείχαν στην έρευνα και ανάπτυξη που τελικά κατέστησαν δυνατή τη δημιουργία των κυτταρικών σειρών. Αυτό παραπλανά αυτούς που προσπαθούν να κάνουν αξιολογήσεις για τη σοβαρότητα της χρήσης αυτών των κυτταρικών σειρών.
Ο ισχυρισμός ότι η κυτταρική σειρά ΗΕΚ-293 αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας μόνο ένα εκτρωμένο μωρό είναι εξίσου ανακριβής. Οι σημειώσεις του Frank Graham από την εποχή που βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο του Leiden δεν έχουν δημοσιευτεί, αλλά υπάρχουν στοιχεία σε άλλες δημοσιευμένες ερευνητικές μελέτες, ότι το έργο του περιελάμβανε κάτι περισσότερο από το τελικό δείγμα ιστού από το οποίο προήλθε η κυτταρική σειρά ΗΕΚ-293. Ένα έγγραφο από το 2002, για παράδειγμα, συζητά πειράματα που έγιναν στα HEK-218 και HER-224 (κύτταρα από ανθρώπινο εμβρυϊκό αμφιβληστροειδή), και τα δύο αποδίδονται στον κ. Graham και ακολουθούν το σχήμα ονομασίας των κυτταρικών σειρών του. Αυτή τη στιγμή, είναι άγνωστο ακριβώς πόσα μωρά υπέστησαν έκτρωση για την έρευνά του και πιθανότατα θα παραμείνει άγνωστο στο κοινό, εκτός εάν ο ίδιος ο κ. Graham αποφασίσει να κυκλοφορήσει τα σημειωματάριά του.
Η χρήση πολλών εκτρωθέντων μωρών για την ανάπτυξη κυτταρικών σειρών (λόγω των πολλαπλών αποτυχημένων προσπαθειών να παραχθεί κάτι βιώσιμο και αρκετά ανθεκτικό) έχει τεκμηριωθεί. Πολλές εμβρυϊκές εκτρωθείσες κυτταρικές σειρές (και όλες οι εκτρωθείσες εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές που χρησιμοποιούνται σε εμβόλια με τρέχουσα άδεια κυκλοφορίας) είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς πειραμάτων που περιελάμβαναν πολλαπλά εκτρωμένα έμβρυα.
Αυτές οι πληροφορίες δημοσιεύονται πλήρως στον ιστότοπο του «Children of God for Life», αλλά παραθέτουμε ένα σύντομο κατάλογο.
Η κυτταρική σειρά WI-38 (που χρησιμοποιείται σε εμβόλια MMR και έρπητα ζωστήρα) προήλθε από το 32ο μωρό που χρησιμοποιήθηκε σε μια σειρά πειραμάτων. Άλλες κυτταρικές σειρές που δημιουργήθηκαν από το Ινστιτούτο Wistar περιλαμβάνουν τη WI-26 (από το 20ο μωρό) και τη WI-44 (από το 38ο μωρό).
Η σειρά MRC-5 (χρησιμοποιείται για τα εμβόλια ηπατίτιδας Α, ιλαράς και έρπητα ζωστήρα) απαίτησε 5 αμβλώσεις για την ανάπτυξή της.
Η WALVAX2, η πιο πρόσφατη «εκτρωθείσα» κυτταρική σειρά, προήλθε από το 9ο εκτρωμένο μωρό από μια σειρά εκτρώσεων.
Ο RA273, που είναι ο ιός που χρησιμοποιείται στο εμβόλιο της ερυθράς, αναπτύχθηκε από το 27ο μωρό που εκτρώθηκε στην αναζήτηση του ιού. Οι μητέρες που είχαν μολυνθεί με τον ιό της ερυθράς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ενθαρρύνονταν ενεργά να εκτρώσουν τα παιδιά τους. Σαράντα ακόμη αμβλώσεις μωρών που εκτέθηκαν ενδομήτρια σε ερυθρά, πραγματοποιήθηκαν μετά από αυτήν την έκτρωση, αλλά το RA273 ήταν το στέλεχος που έδωσε το τέλος στην αναζήτηση και οδήγησε στην τελική παρασκευή του εμβολίου.
Ίσως ο αριθμός των αμβλώσεων που εμπλέκονται στην παραγωγή αυτών των κυτταρικών σειρών δεν μας τρομάζει, αξίζει όμως να σημειωθεί ότι και μια μόνο άμβλωση είναι αρκετή για να θεωρηθεί παράνομη η προέλευση μιας κυτταρικής σειράς. Δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι οι λιγότερες αμβλώσεις κάνουν κάτι πιο αποδεκτό.
Ένα άλλο ζήτημα που έχει προκύψει με τη χρήση εκτρωθέντων εμβρυϊκών κυττάρων στα εμβόλια COVID είναι η ιδέα ότι μπορεί να θεωρηθεί μια μεμονωμένη «επιστημονική» κίνηση που δεν θα προκαλέσει επέκταση της χρήσης των εκτρωθέντων εμβρύων και σε άλλα αντικείμενα εκτός της έρευνας των εμβολίων. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι αλήθεια.
Η χρήση εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα στην ιατρική έρευνα σε οποιοδήποτε επίπεδο, τροφοδοτεί την αυξανόμενη αποδοχή της χρήσης τους τόσο στην έρευνα των εμβολίων όσο και σε άλλους τύπους ιατρικής έρευνας - από την άποψη του όγκου της πραγματοποιούμενης έρευνας και για την κλιμάκωση της "ποικιλίας" και την “αναβάθμισή” της. Αυτό το πρόβλημα είναι ανεξάρτητο από τον αρχικό αριθμό των αμβλώσεων που πραγματοποιήθηκαν για τη δημιουργία της κυτταρικής σειράς και απλώς θα επιδεινωθεί με την αποδοχή των εμβολίων COVID που προέρχονται από την ΗΕΚ-293.
Μερικά παραδείγματα είναι αρκετά, αν και θα μπορούσαν να σημειωθούν πολλά περισσότερα:
Υπάρχει ένα μακρύ ιστορικό νέων εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών εκτρωθέντων εμβρύων που έχουν αναπτυχθεί για να αντικαταστήσουν παλαιότερες, γερασμένες, κυτταρικές σειρές, (οι εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές εκτρωθέντων κάποτε πεθαίνουν και δεν είναι πραγματικά αθάνατες). Οι IMR-90 και IMR-91, που αναπτύχθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80, είναι βιολογικά σχεδιασμένες κυτταρικές σειρές που λήφθηκαν από αμβλώσεις για να μιμηθούν τη WI-38 και την MRC-5. Η WALVAX2, η οποία αναπτύχθηκε το 2015, είχε ως στόχο να προσφέρει στους ερευνητές αντικατάσταση σε δύο ίδιες κυτταρικές σειρές, οι οποίες είτε είχαν φθίνουσα προσφορά, είτε ήταν δύσκολο να τις βρει κάποιος διεθνώς.
Η αυξανόμενη χρήση εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών εκτρωθέντων εμβρύων οδηγεί σε ενδιαφέρον για την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων που χρησιμοποιούν τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα ( Embryonic Stem Cell, E.S), η οποία προϋποθέτει τη συνεχιζόμενη δημιουργία και καταστροφή της ανθρώπινης ζωής. Ένα άρθρο στο Scientific American ανέφερε: «εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές “από το ράφι” έχουν περιορισμένη χρήση για τους επιστήμονες, επειδή δεν μιμούνται πιστά τον εγγενή ιστό και αντιπροσωπεύουν μόνο ένα υποσύνολο κυτταρικών τύπων : Οι WI-38 και MRC-5, για παράδειγμα, προέρχονταν από εμβρυϊκούς πνεύμονες. Οι σειρές μπορούν επίσης να συσσωρεύσουν μεταλλάξεις μετά την αναπαραγωγή in vitro με την πάροδο του χρόνου». Το 2018, μετά τη λήξη ενός ομοσπονδιακού συμβολαίου για ανθρώπινο εμβρυϊκό ιστό, 64 ιατρικά και επιστημονικά ιδρύματα υπέγραψαν έκκληση προς το Κογκρέσο να μην διακόψει την τροφοδοσία τους σε εμβρυϊκούς ιστούς.
Η νομοθεσία που επιτρέπει την έρευνα με εκτρωθέντα εμβρυϊκό ιστό και E.S. έχει επεκταθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Το 1993, ο Πρόεδρος Κλίντον ανέτρεψε την πενταετή απαγόρευση της έρευνας με βάση τους εμβρυϊκούς ιστούς. Το 2001, ο Πρόεδρος Μπους άνοιξε το πεδίο της έρευνας με τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα (E.S.) επιτρέποντας τον πειραματισμό με «ήδη υπάρχοντα έμβρυα». Το 2009, ο Πρόεδρος Ομπάμα χαλάρωσε τους περιορισμούς στην έρευνα των εμβρυικών βλαστοκυτάρων, E.S, ακόμη περισσότερο, επιτρέποντας στους ερευνητές να αποκτήσουν σκόπιμα περισσότερα E.S. κύτταρα. Οι εντολές τόσο του Μπους όσο και του Ομπάμα επέτρεψαν την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για την έρευνα επί των E.S. κυττάρων. Εν τω μεταξύ, τα πανεπιστήμια βρίσκουν ήδη τρόπους να παρακάμψουν την κυβερνητική νομοθεσία που περιορίζει την έρευνα και να χρησιμοποιούν τα E.S. κύτταρα ανεξάρτητα από τους ομοσπονδιακούς κανονισμούς.
Οι δημοσκοπήσεις του ιδρύματος Gallup δείχνουν ότι το ποσοστό του πληθυσμού των ΗΠΑ που πιστεύει ότι η έρευνα επί των E.S. κυττάρων είναι ηθικά αποδεκτή έχει αυξηθεί κατά 14% από το 2002 έως το 2020 – ώστε τώρα σχεδόν το ένα τρίτο όλων των Αμερικανών δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την έρευνα.
Η Planned Parenthood έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για διακίνηση εμβρυικών εκτρωθέντων ιστών που πραγματοποιείται στις εγκαταστάσεις της και ανεξάρτητα από το αν η εταιρεία «ωφελείται» από αυτόν τον ιστό, σίγουρα τον παρέχει σε ερευνητές με το πρόσχημα της «δωρεάς ιστού».
Ο εκτρωμένος εμβρυϊκός ιστός χρησιμοποιείται τώρα σε πειράματα που θα ήταν ανήθικο να πραγματοποιηθούν σε ζωντανά ανθρώπινα όντα και μπορούν να περιγραφούν μόνο ως τερατωδώς διεστραμμένα: στη δημιουργία «εξανθρωποποιημένων» ποντικιών προκειμένου να διεξαχθούν πειράματα για μακροχρόνια βλάβη οργάνων σε μοντέλα ασθενειών. Σύμφωνα με μια έκθεση του Scientific American του 2015, «Κάθε μήνα, ο Lishan Su λαμβάνει ένα μικρό δοκιμαστικό σωλήνα μέσα σε πάγο από μια εταιρεία στην Καλιφόρνια. Σε αυτό το σωλήνα βρίσκεται ένα κομμάτι ήπατος από ένα ανθρώπινο έμβρυο που εκτρώθηκε μεταξύ 14ης και 19ης εβδομάδας της εγκυμοσύνης.» Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε από τους Yash Agarwal, et al. το 2020, δηλώθηκε πως εκτρωθέν εμβρυϊκό δέρμα, τριχωτά κεφαλής, ήπαρ, θυμοειδής αδένας και σπλήνας συλλέγονται και εμβολιάζονται σε ποντίκια. Οι εικόνες των βρεφικών μαλλιών στην πλάτη των ζώων, οι οποίες δημοσιεύθηκαν ως μέρος του ερευνητικού πρωτοκόλλου είναι πολύ ενοχλητικές.
Υπάρχουν και δύο άλλα σημεία σχετικά με την κατάθεση του κ. Graham σχετικά με τα HEK-293 που αξίζει να αναφερθούν: το γεγονός ότι τα κύτταρα που χρησιμοποίησε για το πείραμά του ήταν στον καταψύκτη κατά την άφιξή του στο εργαστήριο και ότι ήταν εν γνώσει του ότι η άμβλωση πραγματοποιήθηκε για «θεραπευτικούς σκοπούς» επειδή η άμβλωση δεν ήταν νόμιμη στη χώρα εκείνη την εποχή. Κανένα από αυτά τα γεγονότα δεν αλλάζει τη φύση της κυτταρικής σειράς HEK-293 ή το αμφισβητήσιμο ηθικό της καθεστώς.
Συγκεκριμένα, το γεγονός ότι τα κύτταρα αποθηκεύτηκαν στον καταψύκτη προσδίδει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο συμπέρασμα ότι τα ΗΕΚ-293 προήλθαν από ένα κατ΄ "επιλογήν" εκτρωθέν έμβρυο. Η επιτυχία και η μακροβιότητα των ΗΕΚ-293 υποδηλώνουν ότι το δείγμα ήταν εξαιρετικά κατάλληλο για καλλιέργεια. Λόγω της βιολογικής αδυναμίας δημιουργίας ζώσας κυτταρικής σειράς από νεκρό ιστό και της πρακτικής και βιολογικής αδυναμίας απόκτησης ζώντος ιστού από ένα τυχαίως εκτρωμένο (δηλαδή αποβληθέν) έμβρυο, είναι πολύ πιο πιθανό ότι το μωρό από το οποίο προήλθε η HEK-293 είχε προγραμματισθεί για έκτρωση και ήταν ζωντανό κατά τη στιγμή της εξαγωγής του ιστού - ή είχε πεθάνει λίγες στιγμές πριν.
Σε μια συνέντευξη που δόθηκε στην ALL(American Life League) , ο Dr. C. Ward εμβρυολόγος και ομότιμος καθηγητής ανατομίας στο University of Arizona College of Medicine (Κολλέγιο Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα), δήλωσε τα ακόλουθα σχετικά με τα κύτταρα που λαμβάνονται για δημιουργία κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα: «Προκειμένου να κρατηθεί το 95% των κυττάρων, ο ζωντανός ιστός θα πρέπει να συντηρηθεί με κάποιο τρόπο εντός 5 λεπτών από την άμβλωση... Μέσα σε μια ώρα τα κύτταρα, καθώς συνεχώς καταστρέφονται, καθιστούν το δείγμα άχρηστο».
Τέλος, υπάρχουν ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με τις αμβλώσεις τύπου καισαρικής τομής (C-section), και αυτές έχουν σχέση με τη δήλωση του κ. Graham σχετικά με τις «θεραπευτικές» αμβλώσεις. Θα παραθέσω απευθείας από ένα άρθρο από την ιστοσελίδα «Children of God for Life», που περιλαμβάνει τμήματα επιστημονικών άρθρων που περιγράφουν πώς εκτελούνται αυτές οι «θεραπευτικές» αμβλώσεις:
Οι επιστήμονες σημείωσαν ότι αυτά ήταν ανέπαφα έμβρυα (παρεμπιπτόντως δεν ήταν ακριβώς έμβρυα, καθώς τα περισσότερα ήταν πολύ πέρα από το εμβρυικό στάδιο ανάπτυξης). Όπως και οι εκτρώσεις της Νέας Υόρκης που έγιναν μέσω καισαρικής τομής, το ίδιο συνέβη και στο Νοσοκομείο της Βοστώνης Boston Lying-in / Women's στα τέλη της δεκαετίας του 1940 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Σύμφωνα με τους Drs. Enders και Wells, που κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ για την έρευνά τους για την πολιομυελίτιδα:
Ελήφθη υπό αποστειρωμένες συνθήκες με κοιλιακή υστερεκτομή διότι υπήρχαν θεραπευτικές ενδείξεις. Χρησιμοποιήθηκαν έμβρυα μεταξύ 12 και 18 εβδομάδων κύησης. Σπάνια ελήφθησαν ιστοί από νεκρά έμβρυα ή από πρόωρα βρέφη κατά την νεκροτομή… Στα πειράματα σχετικά με την παρατεταμένη μετάδοση του ιού χρησιμοποιήθηκαν τρία είδη εμβρυϊκών υλικών: στοιχεία δέρματος, συνδετικού ιστού και μυών, εντερικός ιστός, εγκεφαλικός ιστός. Οι εμβρυϊκοί ιστοί παρασκευάστηκαν με τον ακόλουθο τρόπο. Όποτε ήταν δυνατόν, το έμβρυο αφαιρούνταν από τον αμνιακό σάκο υπό αποστειρωμένες συνθήκες μεταφέρονταν σε αποστειρωμένη πετσέτα και διατηρούνταν στους 5 ° C έως ότου γινόταν ο διαχωρισμός των μελών και οργάνων. [1]
Για να εξηγήσουμε περαιτέρω, ο τύπος της άμβλωσης που πραγματοποιήθηκε - «κοιλιακή υστερεκτομή» - που είναι ένας τύπος καισαρικής τομής και όχι υστερεκτομής - ήταν ένα αποδεικτικό στοιχείο για αυτό που έκαναν αυτοί οι γιατροί. Σύμφωνα με το Journal of Obstetrics and Gynecology επειδή η κοιλιακή υστερεκτομή θεωρείται ένα μείζον χειρουργείο και όχι μέθοδος ρουτίνας για τον τερματισμό μιας πρώιμης εγκυμοσύνης, σημειώνουν: «Αυτή πραγματοποιείται μόνο σε ειδικές περιστάσεις όπως όταν απαιτείται και στείρωση εκτός από τον τερματισμό της εγκυμοσύνης, όπως στην περίπτωση καρδιακών παθήσεων, διαβήτη, φυματίωσης ή ψυχικής νόσου. Διαφορετικά χρησιμοποιείται ως μέθοδος άμβλωσης μετά το δεύτερο τρίμηνο».
Ο Dr Gonzalo Herranz, Καθηγητής Ιστολογίας και Γενικής Εμβρυολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρα της Ισπανίας, ο οποίος είναι ένθερμος υποστηρικτής της αγέννητης ζωής και αντιτίθεται κατηγορηματικά σε μια τέτοια έρευνα, περιγράφει πώς οι αμβλώσεις πρέπει να γίνονται ιδανικά, όταν είναι να χρησιμοποιηθεί το εμβρυϊκό υλικό:
«Ο σωστός τρόπος συνίσταται στην προσφυγή σε καισαρική τομή ή στην αφαίρεση της μήτρας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί η βακτηριολογική στειρότητα. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, για την απόκτηση εμβρυϊκών κυττάρων για καλλιέργεια, πρέπει πραγματοποιηθεί μια προγραμματισμένη άμβλωση, επιλέγοντας την ηλικία του εμβρύου και τεμαχίζοντας το ενώ είναι ακόμα ζωντανό για την αφαίρεση των ιστών που θα τοποθετηθούν στα μέσα καλλιέργειας. [2]
Λόγω της αναγκαιότητας να δημιουργηθεί μια αποστειρωμένη καλλιέργεια ιστού για την δημιουργία μιας κυτταρικής σειράς, φαίνεται λογικό να συμπεράνουμε ότι - τουλάχιστον - θα έπρεπε να υπήρχε κάποια προκαταρκτική ρύθμιση για την απόκτηση αποστειρωμένου άθικτου ιστού από το έμβρυο που χρησιμοποιήθηκε για την HEK- 293. Ο ευκολότερος και ασφαλέστερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι με τη χειρουργική μέθοδο εξαγωγής ολόκληρου του εμβρύου που αναφέρεται παραπάνω.
Ολοκληρώνοντας : Η διαδικασία ανάπτυξης της κυτταρικής σειράς ΗΕΚ293 είναι απαράδεκτη. Βασίζεται στην άδικη θανάτωση ανθρώπινων εμβρύων, στον βασανιστικό ακρωτηριασμό και την συλλογή των οργάνων τους μετά την ζώσα τους γέννηση, σε ψευδής ιατρικές γνωματεύσεις για δικαιολόγηση της άμβλωσης και σε χειρουργικές τεχνικές που ακρωτηριάζουν τη γυναίκα καθιστώντας την στείρα. Τα ανωτέρω οδηγούν ώστε η παραπάνω σειρά να υποσκάπτει τον ίδιο το σκοπό που υποτίθεται πως υπηρετεί δηλ. τον εμβολιασμό, εφόσον η διαδικασία δημιουργίας της καθιστά απεχθή στη συνείδηση πολλών έντιμων ανθρώπων όλη συνολικά τη διαδικασία του εμβολιασμού.
Παραπομπές:
1: Thomas H. Weller, John F. Enders, Frederick C. Robbins and Marguerite B. Stoddard; Studies on the Cultivation of Poliomyelitis Viruses in Tissue Culture: I. The Propagation of Poliomyelitis Viruses in Suspended Cell Cultures of Various Human Tissue; Journal of Immunology 1952;69;645-671
2: Pietro Croce, MD, Vivisection or Science — a choice to make, Fetal Experimentation-Over the top; Part 1, p. 99-108.CIVIS, 1991, Hans Ruesch Foundation
Πηγή: lifesitenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου