Πρός τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀντίπα, Γέροντος τοῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν, Ἅγιον Ὄρος.

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας

Πρός τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀντίπα, Γέροντος τοῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν, Ἅγιον Ὄρος.

Ἀγρίνιο, 20 Ἰουλίου 2021

Σεβαστέ μου Γέροντα, τήν εὐχή σας,

Ὀφειλετικῶς ἐπιθυμῶ νά σᾶς ἀπαντήσω, ἀφοῦ στήν συνέντευξή σας στήν ἱστοσελίδα «Ἀπαρχή» (aparchi.gr), καί σύμφωνα μέ τήν ἀπομαγνητοφώνηση πού ἔκανε ἡ μαχητική ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἐμμέσως - πλήν σαφῶς - ἀναφέρεστε στό ὄνομά μου, μέ τήν φράση «…ἕνας παπάς στ’ Ἀγρίνιο…».

Ὅσον ἀφορᾶ στίς δηλώσεις σας στή συνέντευξή σας, ἐπιτρέψτε μου νά καταθέσω τήν λύπη μου. Γιά ποιόν λόγο;

1ον) Γιατί ἀπολυτοποιεῖτε τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου καί τοῦ Πατριαρχείου, ἀκόμη καί ἐάν εἶναι ἐσφαλμένες (οἱ ἀποφάσεις). Γνωρίζουμε, ὅμως, ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία ὅτι ἡ μή σταθερή προσήλωση τῶν Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Ἐπισκόπων καί τῶν Κληρικῶν στήν θεόπνευστη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐπέφερε, δημιούργησε τίς αἱρέσεις, πού τόσο ταλαιπώρησαν καί ταλαιπωροῦν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, ἀπαντώντας στόν Ἐπίσκοπό του, τό 1930, πού τοῦ συνιστοῦσε ὑπακοή, ἔλεγε: «Ἐάν αὐτήν τήν γνώμην ἠκολούθουν πάντες οἱ Χριστιανοί κατά γράμμα, νά ἀκολουθοῦν, δηλαδή, τούς Ἐπισκόπους εἰς πάντα, ἀλίμονο τότε, οὔτε Ὀρθοδοξία, οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά ὑπῆρχε σήμερα. Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἠκολούθουν τούς Πατριάρχας καί Ἐπισκόπους Ἀπολλιναρίους, Μακεδονίους, Εὐτυχέας, Διοσκόρους, Εὐσεβίους, Σαβελλιο-Σεβήρους, καί πολλούς ἄλλους καί ἐδέχοντο καί ἠσπάζοντο τά φρονήματά των, ποῦ τότε Ὀρθοδοξία; Ποῦ Χριστιανός εὐσεβής καί Ὀρθόδοξος;…».

2ον) Ὑποτιμᾶτε τίς δαιμονικές συμπροσευχές, πού εἶναι καθημερινό γεγονός, καί δέν κάνετε καθόλου λόγο γι’ αὐτές, καί ὂχι μόνον αὐτό, ἀλλά ἰσχυρίζεσθε ὅτι, Ὀρθόδοξοι καί Παπικοί καί Προτεστάντες λένε μεταξύ τους μία «Καλημέρα». Ἀλήθεια, δέν ἔχετε ποτέ δεῖ ἐσεῖς τέτοιες συμπροσευχές τοῦ Πατριάρχου μετά τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν, ἀλλά καί τίς διαθρησκειακές συναντήσεις τοῦ ἰδίου καί ἄλλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων μέ Ἑβραίους ραββίνους, μέ ἰμάμηδες Μουσουλμάνους, μέ θρησκευτικούς ταγούς τῶν Βουδιστῶν, τῶν Ζουλού καί ἄλλων; Δέν λένε μόνον, ἁπλά, π. Ἀντίπα, «Καλημέρα», ὅπως διατείνεστε…

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης λέει γιά τίς συμπροσευχές καί γιά τούς διαλόγους: «Μαζεύονται καί συνεδριάζουν καί κάνουν συζητήσεις ἀτέλειωτες γιά πράγματα πού δέν χωράει συζήτηση, οὔτε οἱ Ἅγιοι Πατέρες συζήτησαν ἐδῶ καί τόσα χρόνια. Ὅλες αὐτές οἱ ἐνέργειες εἶναι τοῦ Πονηροῦ, γιά νά ζαλίζουν καί νά σκανδαλίζουν τούς πιστούς καί νά τούς σπρώχνουν ἄλλους στήν αἳρεση καί ἄλλους σέ σχίσματα καί νά κερδίζει ἔδαφος ὁ Διάβολος. Πά πά!… Βασανίζουν καί μπερδεύουν τόν κόσμο αὐτοί οἱ ἄνθρωποι».

«Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση αὐτό πού μοῦ εἶπε ἕνας ἐπίσκοπος ἀπό τό Πατριαρχεῖο. Τοῦ εἶχα πεῖ : ‘‘Μά τί κατάσταση εἶναι αὐτή; Ἀπό τήν μιά ὁ Οἰκουμενισμός, ἀπό τήν ἄλλη ὁ Σιωνισμός, ὁ σατανισμός!... Σέ λίγο θά προσκυνοῦμε τόν διάβολο μέ τά δυό κέρατα ἀντί γιά τόν δικέφαλο ἀετό’’. ‘‘Σήμερα’’, μοῦ λέει, ‘‘δύσκολα βρίσκεις ἐπισκόπους σάν τόν ἐπίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τόν Β΄’’. Ὁ Παΐσιος ὁ Β΄ τί ἔκανε; Πήγαινε στόν Σουλτάνο γιά τά αἰτήματά του μέ ἕνα σχοινί δεμένο στήν μέση, ἀποφασισμένος, δηλαδή, νά τόν κρεμάσουν οἱ Τοῦρκοι. Σάν νά ἔλεγε στόν Σουλτάνο : ‘‘Μήν ψάχνεις σχοινί καί χασομερᾶς· ἅμα θέλεις νά μέ κρεμάσεις, ἕτοιμο τό ἔχω τό σχοινί’’. Σέ ἄλλη περίσταση (πάλι μέ τό σχοινί ζωσμένο στή μέση) εἶχε πεῖ στόν Σουλτάνο, πού ἤθελε νά ἐπιστρατεύσει τούς Ἕλληνες : ‘‘ Ἐπειδή ἔχουμε διαφορετική θρησκεία, πρέπει οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες νά ἔχουν ξεχωριστό στρατόπεδο, δικούς τους ἀξιωματικούς κλπ. γιά νά ἐκτελοῦν καί τά θρησκευτικά τους καθήκοντα. Δέν μποροῦν νά κάνουν μαζί μέ σᾶς προσευχή· ἐσεῖς νά ἔχετε ραμαζάνι καί ’μεῖς τά Φῶτα!’’. Σκέφτηκε ὁ Σουλτάνος : ‘‘Νά ὁπλιστοῦν οἱ Χριστιανοί; Εἶναι ἐπικίνδυνο… Ὄχι, ὄχι, καλύτερα νά μήν ἐπιστρατεύονται’’, τοῦ ἀπαντάει. Γιά τά δύσκολα θέματα αὐτόν ἔστελναν στόν Σουλτάνο. Πολλές φορές γλίτωσε τό Πατριαρχεῖο σέ δύσκολες περιστάσεις». Κι αὐτό γιατί εἶχε ἀποφασίσει τόν θάνατο. Ἄν δέν ἀποφασίσει κανείς τόν θάνατο, τίποτα δέν γίνεται. Ὅλα ἀπό ’κεῖ ξεκινοῦν» («ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ», σελ. 230).

Ἄν ὁ Ἅγιος Παΐσιος τίμησε τότε τήν Ἐξαρχία τοῦ Πατριαρχείου, τό ἔκανε γιατί προερχόταν ἀπό τά ματωμένα καί ἅγια χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καί τῆς Καππαδοκίας, ματωμένα ἕνεκα τῆς θηριωδίας τῶν αἱμοδιψῶν καί ἀπάνθρωπων Ἀγαρηνῶν Τούρκων. Τιμώντας τήν Ἐξαρχία, τιμοῦσε τόν Πατριάρχη, διότι τόν ἔβλεπε ὡς ἀρχηγό τοῦ Γένους. Ὡστόσο ὅμως, βλέπουμε ἐδῶ, ὅτι σέ καμία περίπτωση δέν συμφωνοῦσε μέ τίς οἰκουμενιστικές συμπροσευχές καί - πολύ περισσότερο - θά ἐξανίστατο καί θά τίς στηλίτευε στήν ἐποχή μας, ὅπου ἔχουνε γίνει πλέον θεσμός, ἀκόμα καί μέσα στήν «πανδημία».

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης εἶχε δηλώσει τά ἑξῆς : «Ὁ Οἰκουμενισμός ἐμφορεῖται ὑπό πονηρῶν πνευμάτων».

Ὁ ἁγιασμένος μακαριστός Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης λέει: «Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασόνοι, Ἑνωτικοί, Οἰκουμενισταί καί κάθε ἄλλη ‘‘ρίζα πικρίας’’, ὅλοι αὐτοί ‘‘μίαν γνώμην ἔχουσι, καί τήν δύναμιν καί τήν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι μετά τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καί τό ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστί καί βασιλεύς βασιλέων, καί οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοί καί ἐκλεκτοί καί πιστοί’’. (Ἀποκάλυψη, ιζ΄, 13-14).

Ὡστόσο ὅμως, οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαροι ἐναντίον τῶν συμπροσευχῶν:

-Ὁ 45ος Ἀποστολικός Κανόνας λέγει: «Ἐπίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω». (Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, «ΠΗΔΑΛΙΟΝ», Ἔκδοσις Β΄, Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 50-51).

-Ὁ 2ος Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου λέει: «…μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις… Εἰ δέ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἤ πρεσβυτέρων, ἤ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καί τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἄν συγχέοντα τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» (Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, «ΠΗΔΑΛΙΟΝ», Ἔκδοσις Β΄, Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 407-408).

-«Τούς αἱρετικούς καί τάς ἐκείνων τελετάς ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων βδελύττεσθαι χρή» (Ράλλη-Ποτλῆ, Β΄, σελ. 61).

-Οἱ αἱρετικοί εἶναι ἀκοινώνητοι καί ἀποκομμένοι ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας : «Εἴ τις ἑτέρως φρονεῖ παρά τά ἀρτίως ἀναγνωσθέντα ἐπί τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου, οὗτος κατά τούς τύπους τῶν Ἁγίων Πατέρων ἀλλότριος ἤτω, καί ἀκοινώνητος ἡμῖν, ὡς μή ἐμμένων τοῖς καλῶς θεσπισθεῖσι παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων». (Πρακτικά Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ACTA CONCILIORUM OECOUMENICORUM, E. SCHWARTZ, BERLIN 1933-Ἀνάτυπο 1962, Τ2, 1, 1, σελ. 118).

-«Ἡ ἀπουσία τῆς ὀρθῆς πίστεως», κατά τόν ἀείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνό, «ὡς θεμέλιο τῆς σωτηρίας θεώσεως, ἀποκλείει ἀπό τήν Θεία Κοινωνία τούς αἱρετικούς καί τούς σχισματικούς, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται τῆς ἐκκλησιαστικῆς πληρότητος, ἔστω καί ἐάν τελοῦν τήν Εὐχαριστία, ἡ ὁποία στήν αἵρεση ἤ στό σχίσμα δέν εἶναι ἀληθινή».

-Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, ἐπεξηγεῖ τόν λόγο αὐτῆς τῆς ἀπαγορεύσεως καί συμβουλεύει νά μήν συνάπτουμε φιλικές σχέσεις μέ αἱρετικούς οὔτε νά συμμετέχουμε στά γεύματά τους οὔτε νά ὁδοιποροῦμε μαζί τους οὔτε νά μπαίνουμε στά σπίτια καί τίς ἐκκλησίες τους, ἐπειδή ὅλα εἶναι ἀκάθαρτα, σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο. (Ἐφραίμ τοῦ Σύρου «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ», Ἐκδ. ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, Τόμος 5, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 116).

-Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει : «Πάντα καθαρά τοῖς καθαροῖς· τοῖς δέ μεμιαμμένοις καί ἀπίστοις οὐδέν καθαρόν, ἀλλά μεμίανται αὐτῶν καί ὁ νοῦς καί ἡ συνείδησις» (Τίτ. 1,15).

3ον) Χαρακτηρίζετε τόν Παπικό ὡς «Καθολικό». Μήν πέφτετε στήν δική τους παγίδα. Ἐμεῖς (οἱ Ὀρθόδοξοι) ὁμολογοῦμε: «… Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν…», στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἡ Ὀρθοδοξία - μόνον! - εἶναι «Καθολική».

Ὁ ἀείμνηστος δογματολόγος Ἀνδρέας Θεοδώρου λέει τά ἑξῆς: «Κατά τήν τοπική γεωγραφική ἔννοια ἡ Ἐκκλησία εἶναι ‘‘Καθολική’’ ὡς καθίδρυμα πού τείνει νά ἐξαπλωθεῖ - ἤ εἶναι ἐξαπλωμένο - σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Ἀρχηγοῦ της : ‘‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος’’» (Ματθ. κη΄, 19). Καί συνεχίζει: «Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ὑπάρχει καί νά εἶναι ‘‘Καθολική’’ καί σέ ἕνα πολύ μικρό μέρος τῆς Γῆς, ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν σ’ αὐτήν τά στοιχεῖα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος (δόγμα, ἦθος κλπ.)».

Καί καταλήγει: «Περιττό νά σημειωθεῖ, ὅτι ‘‘Καθολική’’ - στήν κυριολεξία - εἶναι μονάχα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού διατηρεῖ ὅλα τά στοιχεῖα τῆς ‘‘καθολικότητος’’ καί ὄχι ἡ Παπική, ἡ ὁποία κακῶς ὀνομάζονται ‘‘Καθολική’’, διότι δέν ἐφύλαξε τά στοιχεῖα αὐτά (ἔπεσε σέ αἱρετικές δοξασίες, σέ ἀπόκλιση ἀπό τό πολίτευμα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας κλπ.)». («ΒΑΣΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ» - «ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΣ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ», Ἀνδρέα Θεοδώρου, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, 2007, ΑΘΗΝΑ)

4ον) Ὑποτιμᾶτε τούς Ἱερούς Κανόνες καί τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔναντι τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Τήν ἀπάντηση σᾶς τήν δίνει ὁ μακαριστός -μέγας, κατά γενική παραδοχή, κανονολόγος- π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος:

«-Πάτερ, ἀπολυτοποιεῖτε τούς ἱερούς κανόνες…».

«-Μπορῶ, παιδί μου, νά μήν τούς ἀπολυτοποιῶ, ἀφοῦ εἶναι καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Στόν 1ο Κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀναφέρεται ὁλοκάθαρα ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού θέσπισαν τούς Ἱερούς Κανόνες, ὅπως κι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ‘‘ἐξ ἑνός ἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες, ὅρισαν τά συμφέροντα’’. Ποιός, λοιπόν, εἶμαι ἐγώ νά τούς σχετικοποιῶ; (Ἐκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ», Τροιζήνα, 1992).

-Σεμνοί σεβάσμιοι Ἁγιορεῖτες λένε ὅτι, οἱ Ἐπίσκοποι πρῶτοι ὀφείλουν νά κάνουν ὑπακοή στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί στίς Ἅγιες Οἰκουμενικές Συνόδους, ὅπως ὁρίζουν οἰ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὅπως τούς ἐβίωσαν οἱ Ἅγιοί μας, καί κατόπιν νά ἀπαιτοῦν ὑπακοή ἀπό τούς πιστούς. Διότι, οἱ πιστοί, ὅταν δοῦν ἁγιότητα βίου Ἐπισκόπων καί ἐμμονή στήν τήρηση τοῦ ὀρθοῦ δόγματος, τούς ἀκολουθοῦν μέ πιστότητα καί ἁφοσίωση.

Ἀλήθεια, σεβαστέ μου Γέροντα,

-Συμφωνεῖτε μέ τούς ἀτέρμονους διαλόγους τῶν Ὀρθοδόξων στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων», ὅπως τό ἀποκαλεῖ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (καί ὄχι «Ἐκκλησιῶν», ὅπως αὐτοί πού τό ὀργανώνουν - καί ὅσοι συμμετέχουν - τίς ἀποκαλοῦν);

-Συμφωνεῖτε μέ τίς ἀποφάσεις τῆς «ψευδοσυνόδου» τοῦ Κολυμπαρίου, πού ἔγινε στά πρότυπα τῆς Βατικανείου Συνόδου;

-Συμφωνεῖτε, ἐπίσης, μέ τήν παρουσία τῆς κ. Ἐλισάβετ Προδρόμου, μέλους τῆς CIA (Κεντρική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν τῶν ΗΠΑ) καί τῆς DIA (Στρατιωτική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν τῶν ΗΠΑ) καί μέ τήν παρουσία τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν;

-Συμφωνεῖτε, ἐπίσης, μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου νά δώσει τήν ψευδοαυτοκεφαλία στούς πρώην σχισματικούς, καθηρημένους καί ἀχειροτόνητους «Ἐπισκόπους» τῆς Οὐκρανίας;

-Συμφωνεῖτε καί μέ τήν ἀπόφασή του (κατά τίς πρόσφατες πληροφορίες, συντάσσεται Πράξη) νά ἀπονείμει αὐτοκεφαλία καί στούς Σκοπιανούς;

-Συμφωνεῖτε, ἀκόμη, μέ τόν ὑποτακτικό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρο, ὁ ὁποῖος στίς 18/5/2020 ἔδωσε ἐντολή στούς κληρικούς νά προσφέρουν τήν Θεία Κοινωνία χρησιμοποιώντας μεταλλικά κουταλάκια, γιά μία μόνο χρήση; Συμφωνεῖτε;

-Συμφωνεῖτε καί μέ τήν ἄνευ ὅρων ὑποταγή τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, πού ἔδωσε τήν δυνατότητα στόν ἀσεβῆ καί ἀφορισμένο Πρωθυπουργό, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, νά κλείσει τίς ἐκκλησίες καί νά ἀποδομήσει τίς ὀρθόδοξες τελετές καί παραδόσεις (καί γενικότερα ὅ,τι ὀρθόδοξο) καί νά καταργήσει τίς ἐθνικές ἐπετείους, μέ τήν πρόφαση τοῦ κορωνοϊοῦ;

Μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γιά τήν ἀξία πού ἔχει ἡ Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλά ταυτόχρονα ὅμως, κάνει μία γενικότερη ἀναφορά στήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς: «Κυριακή ἄρχισε ἡ κτίση, Κυριακή ἄρχισε ἡ ἀνακαίνιση τῆς κτίσεως, Κυριακή ἄρχισε ἡ τελείωση τῆς κτίσεως καί, τήν μέν ἀρχή τῆς κτίσεως ἐνήργησε ὁ Πατέρας ἰδιαιτέρως, ἄν καί συνεργοῦσαν καί ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τήν δέ ἀρχή τῆς ἀνακαινίσεως, ἐνήργησε ὁ Υἱός ἰδιαιτέρως μέ τήν Ἀνάστασή Του, καί τήν τελείωση τῆς κτίσεως ἐνήργησε τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τήν σημερινή Του κάθοδο. Νά, λοιπόν, πῶς τίμησε τήν ἁγία Κυριακή ὅλη ἡ Ἁγία Τριάδα». (Γρηγορίου Θεολόγου Λόγος μα΄ «ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ», 2, ΕΠΕ 5, σελ.119).

Ἀλήθεια, ὅταν οἱ ἄνθρωποι πῆγαν τό Μεγάλο Σάββατο τό βράδυ, ἀπό τίς 8.30μ.μ., γιά νά γιορτάσουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θεωρεῖτε ὡς ἁπλό καί ἀσήμαντο τό γεγονός, πώς ὁ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε νά γιορτάσουμε μαζί μέ τούς Ἑβραίους τό Πάσχα; Καί, ἐπίσης, ξέρετε πόσοι, ὅταν γύρισαν μετά τήν Ἀνάσταση στίς 11 ἡ ὣρα στά σπίτια τους, ἔφαγαν τά ἀρτύσιμα φαγητά καί ἁμάρτησαν, παρασυρόμενοι ἀπό τήν ἐντολή τῆς Συνόδου; Ξέρετε πόσοι ἦρθαν στό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ἔχοντας ἔλεγχο συνειδήσεως, γιατί καταπάτησαν τήν ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, τήν ἡμέρα πού ὁ Κύριός μας βρισκόταν ἀκόμη στόν Ἅδη;

Ὅσον ἀφορᾶ δέ, γιά τόν ἀσπασμό τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τῶν ἁγίων λειψάνων, ἀλλά καί τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μέ τήν μάσκα, ὀφείλουμε νά ποῦμε ὅτι ἔχουμε ἐδῶ ἕνα νέο εἶδος εἰκονομαχίας, γιατί ἀγνοοῦμε τήν θεολογία καί τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς διακηρύσσει ὁ θεοφόρος Μέγας Βασίλειος, ὅτι : «Ἡ τιμή τῆς εἰκόνος ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει» («ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ», 18, 45 PG 32, 149S.), καί ὅπως διακηρύσσει ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος καί ὁ Ἱερός Δαμασκηνός στήν ὁμιλία του «Πρός τούς διαβάλλοντας τάς ἁγίας εἰκόνας» (1, PG 94, 1252D). Ἀσπαζόμενοι τίς εἰκόνες, λαμβάνουμε τήν θεία Χάρη καί τόν ἁγιασμό ἀπό τά εἰκονιζόμενα πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων.

Ὁ Ὅσιος Γαβριήλ, ὁ διά Χριστόν σαλός, ἀπό τήν Γεωργία, ἔλεγε : «Ἐάν ξέρατε πόση εὐλογία ἔρχεται στήν Θεία Λειτουργία, τότε θά μαζεύατε ἀκόμα καί τή σκόνη ἀπό τό πάτωμα τῆς ἐκκλησίας, γιά νά πλύνετε μέ αὐτή τό πρόσωπό σας». Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος βαβαιώνει ὅτι : «Καί ἡ σκόνη ἀπό τά ἅγια λείψανα ἔχει θεία Χάρη». Ὁ δέ σύγχρονος ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης θεράπευσε ἀσθενή, μέ τήν σκόνη τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης λέει: «Ὅταν βλέπουμε τίς ἅγιες εἰκόνες, πρέπει νά ξεχειλίζει ἡ καρδιά μας ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τούς Ἁγίους καί νά πέφτουμε καί νά τίς προσκυνοῦμε καί νά τίς ἀσπαζόμαστε μέ πολλή εὐλάβεια. (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, Β΄ Τόμος, σελ. 147-148, Ἱερά Μονή Σουρωτῆς).

Ἀσπαζόμενοι τίς ἱερές εἰκόνες καί τά ἅγια λείψανα μέ καρδιακή παρόρμηση, χωρίς φόβο, χωρίς κοσμική λογική καί ἀμφιβολία, λαμβάνουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν προστασία τῶν τιμωμένων.

Ἐπίσης, ἐπειδή καί ἐσεῖς, π. Ἀντίπα, ὑπηρετήσατε στήν Ἱερά Μονή Προυσσοῦ καί διαπιστώσατε τήν εὐλάβεια τῶν Αἰτωλοακαρνάνων πιστῶν, σᾶς ὑπενθυμίζουμε τά λεγόμενα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου σχετικά:

«Ἐκεῖ στήν Αἰτωλοακαρνανία, κάτι γιαγιές, πού εἶχαν πολλή ἁπλότητα καί εὐλάβεια ἔπεφταν καί προσκυνοῦσαν τά μουλάρια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προυσσοῦ, ὅταν κατέβαιναν ἀπό τόν Προυσσό γιά διακονία. ‘‘Αὐτά εἶναι τά μουλάρια τῆς Παναγίας!’’, ἔλεγαν, καί δῶσ’ του μετάνοιες! Ἄν γιά τά μουλάρια τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Παναγίας ἔδειχναν τέτοια εὐλάβεια, φαντάσου στήν Παναγία πόση εὐλάβεια εἶχαν!».

Καί ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος, γιατί στήν ἐποχή μας εἶναι τόσο δυσεύρετη ἡ εὐλάβεια: «Οἱ ἄνθρωποι ἔπαψαν νά ζοῦν πνευματικά. Τά ἑρμηνεύουν ὅλα μέ τήν κοσμική λογική καί διώχνουν τήν θεία Χάρη. Παλιά, τί εὐλάβεια εἶχαν οἱ ἄνθρωποι!».

Σχετικά μέ τά ἐμβόλια, ὁ πολυσέβαστος πρωτοπρεσβύτερος Στυλιανός Καρπαθίου, Ψυχίατρος καί Διδάκτορας Βιοηθικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὅπως καί ἂλλοι ἐπιστήμονες, ἀπέδειξαν περίτρανα ὅτι τά ἐμβόλια εἶναι λουσμένα μέσα στό αἷμα ἀθώων ἐμβρύων, νεκρῶν καί ζωντανῶν. Ὁ Καθηγητής Ἱστολογίας καί Γενικῆς Ἐμβρυολογίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Νavarra (Nαβάρα) τῆς Ἰσπανίας, Dr. Gonzalo Herranz, μέ βιβλιογραφική ἀναφορά καί ἐνημέρωσή του, ἐνημέρωση πού εἶναι δημοσιευμένη, μᾶς λέει τό ἑξῆς, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο λαμβάνονται τά μωρά: «Ὁ σωστός τρόπος συνίσταται στήν προσφυγή σέ καισαρική τομή ἤ στήν ἀφαίρεση τῆς μήτρας. Μόνο μέ αὐτόν τόν τρόπο μπορεῖ νά διασφαλιστεῖ βακτηριολογική στειρότητα».

«Δηλαδή», λέει ὁ π. Στυλιανός Καρπαθίου, πού ἀναφέρει τήν μαρτυρία γιά τόν γιατρό, «νά μήν ἔχουν βακτήρια τά παιδιά, νά μήν ἐπιμολυνθοῦν». Καί συνεχίζει ὁ Καθηγητής : «Σέ κάθε περίπτωση, γιά τήν ἀπόκτηση ἐμβρυικῶν κυττάρων γιά καλλιέργεια, πρέπει νά πραγματοποιηθεῖ μία προγραμματισμένη ἔκτρωση, ἐπιλέγοντας τήν ἡλικία τοῦ ἐμβρύου καί τεμαχίζοντάς το -ἐνῶ εἶν’ ἀκόμα ζωντανό- γιά τήν ἀφαίρεση τῶν ἱστῶν, πού θά τοποθετηθοῦν στά μέσα καλλιέργειας».

Ἐξάλλου, ὁ Dr. Stanley Plotkin, σύμβουλος τῆς φαρμακευτικῆς ἑταιρείας Moderna, καί «πατριάρχης» τῆς βιομηχανίας τῶν ἐμβολίων, στίς 11 Ἰανουαρίου 2018, κατά τή διάρκεια μιᾶς ἀστικῆς διαμάχης ἑνός ζευγαριοῦ στήν Πενσυλβάνια τῶν ΗΠΑ - ἐξαιτίας τῆς διαφωνίας τους γιά τόν ἐμβολιασμό ἤ μή τοῦ τέκνου τους - ὅπου κλήθηκε ὡς μάρτυρας ὑπεράσπισης τῆς μιᾶς πλευρᾶς, παραδέχεται -κατά τήν ὀκτάωρη προδιαδικαστική ἔνορκη ἐξέτασή του ἀπό τόν δικηγόρο Aaron Siri - τήν χρήση ὀργάνων καί ἱστῶν ἀπό ἐκτρωθέντα ἔμβρυα, γιά τήν παραγωγή ἐμβολίων, ἀλλά καί τήν πειραματική χρήση τους σέ μικρά ὀρφανά παιδιά ἤ παιδιά χαμηλῆς νοητικῆς ἀντίληψης. Παραδέχεται ὅτι χρησιμοποιήθηκαν ἀκόμη καί ζωντανά ἔμβρυα, ἀλλά καί μικρά παιδιά. (Ἡ συγκλονιστική κατάθεσή του ὑπάρχει στή διεύθυνση στό You-tube : «Stanley Plotkin, Under Oath on Vaccines – Full 9h Video»).

Μοῦ κάνει ἐντύπωση ὅτι μέχρι σήμερα οὔτε ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀλλά οὔτε καί ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, πού εἶναι Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, δέν ἔδωσε καμία ἀπολύτως ἀπάντηση στήν τόσο τεκμηριωμένη ἐργασία πού ἔκανε ὁ σεβαστός π. Στυλιανός Καρπαθίου.

Ἄρα:

-Ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τά ἐμβόλια, πού δημιουργοῦνται ἀπό νεκρωμένα ἀλλά καί ζωντανά ἔμβρυα, εἶναι θέμα -ἐν πρώτοις- ἠθικῆς καί πίστεως καί ὀρθοδόξου ἤθους.

-Ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τά ἐμβόλια ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

-Ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τά ἐμβόλια θέτει ἄμεσα καί στήν κυριολεξία καί θέμα ἀνθρωποφαγίας (κανιβαλισμοῦ, ἄν θέλετε, μέ ἄλλα λόγια)…

Διδακτικά καί ἐλεγκτικά εἶναι τά λόγια τοῦ ἁγιασμένου Γέροντος Γαβριήλ, τοῦ Ἱεροῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου Ὁσίου Χριστοδούλου τῆς Πάτμου, ὅπου στήν ἀνοιχτή ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, 20 Σεπτεμβρίου 2020 (Παλαιό ἡμερολόγιο), ἐπισημαίνει τά ἑξῆς:

«Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἑπόμενο ὅτι σέ καίρια καί κύρια θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι, ὄχι μόνο ἄνευρο καί σιωπηρό, ἀλλά συνευδοκοῦν καί συνεργοῦν στήν ἐξάπλωση τοῦ συγκρητιστικοῦ καί οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος, συστοιχούμενο στήν ἀλλότρια, ἀλυσιτελῆ καί ὀλέθρια γιά τήν ἀκαινοτόμητη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀκολουθούμενη πορεία. Μεγάλη, βέβαια, εἶναι ἡ θλίψη τῶν πιστῶν χριστιανῶν, πού βλέπουν νά καταρρέει καί τό τελευταῖο αὐτό κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Πολύ φοβᾶμαι πώς, ἄν δέν συνέλθουμε καί ἀνακάμψουμε ἀπό τόν πνευματικό αὐτόν λήθαργο, τό διακύβευμα θά εἶναι ἡ ὁριστική ἀπώλεια τῆς σωτηρίας μας!».

Ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης μᾶς προτρέπει: «Ἡμεῖς οἱ εὐτελεῖς δέν εἴμεθα ἁγιώτεροι, οὔτε ἐξυπνώτεροι ἀπό τούς μεγάλους πατέρες μας, τόν Ἅγιον Φώτιον, τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, τόν Ἅγιον Κοσμᾶν τόν Αἰτωλόν, τόν Ἅγιον Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην, διά νά ἀλλάξωμεν τό εὐσεβές φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, νά ὁμολογήσωμεν ἑτέραν πίστιν, συμβιβάζοντες τά ἀσυμβίβαστα» («ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ», Ἐκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 1995).

Ἀσπάζομαι τήν δεξιά σας, μετά τῆς ἐν Χριστῷ φιλαδελφίας.

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας

http://aktines.blogspot.com/2021/08/blog-post_10.html?m=0