«Ἄν ὁ πνευματικὸς πεῖ ‘φόρα τὴ μάσκα’, κάνουμε ὑπακοή;» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἄν ὁ πνευματικὸς πεῖ ‘φόρα τὴ μάσκα’, κάνουμε ὑπακοή;»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 13/01/21

Γιά τὴν ὑπακοὴ στὸν πνευματικό, καὶ ἄν ὁ πνευματικὸς σὲ σχέση μὲ τὸ θέμα τῆς μάσκας, ἄν ὁ πνευματικὸς μᾶς λέει ‘κάνε ὑπακοή’ -τὸ εἴπατε καὶ προηγουμένως- ‘φόρα τὴ μάσκα’, κάνουμε ὑπακοὴ στὸν Χριστό. Δὲν κάνουμε ὑπακοὴ στὸ ὁποιοδήποτε πρόσωπο, ἄς εἶναι καὶ ἱερωμένος, ἄς εἶναι καὶ πνευματικός, καὶ Ἀρχιερέας, ὅποιος καὶ ἄν εἶναι, καὶ Σύνοδος ἀκόμα, ὅταν αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐντέλλονται δὲν εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἐκπεφρασμένο διὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, τῶν Ἱερῶν Κανόνων, καὶ τῶν συγχρόνων Ἁγίων Γερόντων- γιατὶ καὶ σήμερα ἔχουμε Ἁγίους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅλοι, ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος, εἶναι κατὰ τῆς μάσκας!

Οἱ πραγματικὰ ἁγιασμένοι ἄνθρωποι ποὺ γνωρίζουμε σήμερα καὶ ζοῦνε, ὅλοι εἶναι κατά, καὶ τὸ λένε ὅλοι ὅτι εἶναι βλασφημία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅσους Ἁγιορεῖτες σοβαροὺς καὶ ἁγίους ἀνθρώπους ποὺ γνωρίζω καὶ τοὺς ρώτησα, αὐτὸ μοῦ εἴπανε. Δὲν ἐπιτρέπεται αὐτό.

Λοιπόν, τότε κάνουμε ὑπακοή: ὅταν συμφωνεῖ αὐτὸ ποὺ μᾶς δίδεται ὡς ἐντολή, μὲ αὐτὸ ποὺ ἐκφράζεται διαχρονικὰ δύο χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μέσα ἀπὸ τὶς Ἅγιες Γραφές, μέσα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, μέσα ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, μέσα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοση· καὶ ξαναλέω, καὶ μέσα καὶ ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Ἁγίους, γιατὶ πολλὰ πράγματα, ἐνδεχομένως, δὲν ὑπῆρχαν τότε. Τότε, δὲν εἴχανε, ἄς ποῦμε, αὐτὲς τὶς γνώσεις ποὺ ἔχουμε σήμερα γιὰ αὐτὰ τὰ δεδομένα τὰ ἰατρικά. Δὲν εἴχαμε τότε τέτοια θέματα. Ἀλλὰ ἔχουμε τοὺς σύγχρονους Ἁγίους ποὺ μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο, τί νὰ κάνουμε καὶ σ’ αὐτὰ τὰ θέματα τὰ μοντέρνα, ποὺ προκύπτουν τὰ ἠθικὰ διλήμματα.

Ἡ ὑπακοή, λοιπόν, γίνεται στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι σὲ ἀνθρώπους. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μᾶς διδάσκει κάτι ἀντίθετο μὲ τὸν Χριστό, δὲν κάνουμε ὑπακοή. Εἶναι πολὺ ἁπλὰ τὰ πράγματα, ξεκάθαρα. Θὰ μοῦ πεῖτε τώρα, πῶς ξέρουμε τί λέει ὁ Χριστός, τί λένε οἱ Ἅγιοι, τί λέει ἡ Παράδοση; Ἔ, αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ ξέρουμε. Πρέπει νὰ τὸ ψάξουμε νὰ τὸ βροῦμε, νὰ τὸ μάθουμε, καὶ ὄχι νὰ ἐμπιστευόμαστε, ἔτσι , ἀβασάνιστα, καὶ νὰ λέμε ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει ‘ἐγὼ κάνω ὑπακοὴ στὸν πνευματικό’. Ναί, ὁ πνευματικός σου σὲ ποιόν κάνει ὑπακοή; Κάνει στὸν Χριστό; Μήπως δὲν κάνει στὸν Χριστό; Ἐκεῖ εἶναι τὸ πρόβλημα.