Ἀπόσπασμα 23/06/21
Ἐπειδή δὲν εἶχε καμιὰ ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό Της- τὸ λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος- ἡ Παναγία μας δὲν ἁμάρτησε ποτὲ! Εἶναι μεγαλειῶδες αὐτὸ! Γιατὶ; Γιατὶ ἀκριβῶς εἶχε τέλεια αὐτογνωσία. Εἴδατε, ὅταν Τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ Τῆς εἶπε ὅτι «θὰ γεννήσεις τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου» δὲν ξιπάστηκε, δὲν εἶπε τίποτα, «μὰ εἶμαι σπουδαία, δὲν εἶναι ἄλλοι σὰν καὶ ἐμένα». Ἀπόρησε! «Μὰ εἶναι δυνατὸν ἐγὼ;» Καὶ ὅταν, ἔτσι, Τῆς ἐξήγησε ὅτι θὰ ‘ρθεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο καὶ ἔτσι θὰ γίνει, δόξασε τὸν Θεὸ ποὺ ἐπέβλεψε, λέει, «ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ»· « Ἐπέβλεψε σὲ ἐμένα ποὺ εἶμαι τὸ τίποτα, τὸ μηδὲν». Εἶχε αὐτὴν τὴν τέλεια γνώση τοῦ ἑαυτοῦ Της ὅτι εἶναι τὸ τίποτα, τὸ μηδὲν! Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχε αὐτὴν τὴν ἰδέα ὅτι εἶναι τὸ μηδὲν, τὸ τίποτα, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἁμάρτησε ποτέ.
Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του, τόσο περισσότερο ἁμαρτάνει. Ὅσο μεγαλύτερη ἰδέα ἔχει, τόσο περισότερο ἁμαρτάνει καὶ τόσο περισσότερο πονάει· συντρίβεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ὅσο μικρότερη ἰδέα ἔχει, τόσο λιγότερο ἁμαρτάνει, τόσο λιγότερο πονάει, τόσο λιγότερο συντρίβεται, ἔτσι, τόσο μικρότερες εἶναι οἱ πτώσεις του.
Καί ὅταν φτάσει νὰ ἔχει μηδενικὴ ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του, τότε δὲν ἔχει καὶ καμία συντριβὴ, καμία πτώση. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λένε οἱ Πατέρες ὅτι «τῆς πτώσεως ἡγεῖται ὕβρις». Πρὶν ἀπὸ κάθε πτώση προηγεῖται ὑπερηφάνεια. Ὕβρις εἶναι ὑπερηφάνεια, ὅπως τὸν εἴχανε καὶ οἱ Ἀρχαῖοι μας αὐτὸν τὸν ὅρο ‘ ὕβρις’, ὑπερηφάνεια. Καὶ ὅπου ὑπάρχει πτῶμα, ὅπου ὑπάρχει πτῶσις, ἐκεῖ «προεσκήνωσεν ὑπερηφάνεια», μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Εἶδες ὅτι ἔπεσες; Ψάξε γιὰ νὰ βρεῖς τὴν ὑπερηφάνεια. Κάπου προηγουμένως ὑπερηφανεύτηκες εἴτε μὲ τὸν λογισμό σου εἴτε μὲ τὴν συμπεριφορά σου εἴτε μὲ μία αὐθάδη κρίση σου εἴτε μὲ μία αὐθάδεια· μία ἁπλὴ ὕβρις. Βλέπετε, σήμερα οἱ ἄνθρωποι πόσο συχνὰ βρίζουν. Ἀντὶ νὰ ποῦν τὸν ἄλλον, ἔτσι, φίλε ἀγαπητὲ, τὸν βρίζουν καὶ τὸ θεωροῦν αὐτὸ καὶ ἐκδήλωση ἁβρότητας, φιλίας. Καὶ ὅμως εἶναι μιὰ μεγάλη ὑπερηφάνεια αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Καὶ μόνο αὐτὸ, εἶναι ἀρκετὸ μετὰ γιὰ νὰ σὲ ρίξει σὲ κάποια ἄλλη πτώση. Ἤδη εἶσαι σὲ πτώση, βέβαια, ποὺ βρίζεις ἔστω καὶ ἄν λὲς ὅτι τὸ κάνεις ἀπὸ ἔνδειξη φιλίας, εἰς ἔνδειξη φιλίας.
Ἑπομένως, ὅπου ὑπάρχει μεγάλη ἰδέα, ὑπάρχει καὶ πτῶσις μεγάλη. Ὅπου ὑπάρχει μικρὴ ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ὑπάρχει καὶ μικρὴ πτώση. Ἡ Παναγία μας ποὺ δὲν εἶχε καμιὰ ἰδέα, δὲν εἶχε καὶ καμιὰ πτώση. Ὁπότε ἔτσι κατάφερε νὰ εἶναι ταπεινὴ, γιατὶ κράτησε αὐτὴν τὴν μηδενικὴ ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό της.
Εἶναι θαυμαστὸ πρᾶγμα ἡ Παναγία μας! Δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἄνθρωπος σὰν τὴν Παναγία! Ἐνῷ θὰ μποροῦσε νὰ γράψει τόμους καὶ τόμους γιὰ τὸν Χριστὸ, ἡ πιὸ ἁρμόδια, θὰ λέγαμε, γιὰ νὰ μᾶς μιλήσει καὶ νὰ μᾶς γράψει γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι ἡ Παναγία. Καὶ ὅμως δὲν μᾶς ἄφησε τίποτα, σχεδὸν τίποτα! Περνάει στὴν ἀφάνεια σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου