Ἡ ἐγκράτεια στήν ἔγγαμη ζωή καί ἠ ἀνθρώπινη λογική στό θέμα τῆς τεκνοποιίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἐγκράτεια στήν ἔγγαμη ζωή καί ἠ ἀνθρώπινη λογική στό θέμα τῆς τεκνοποιίας Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα στίς 16-10-2010

Λοιπόν σήμερα, θά συνεχίσουμε, παιδιά, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, αὐτό τό κεφάλαιο πού ἔχει σχέση μέ τήν τεκνοποιία. Εἶναι ἀπό τόν π. Παΐσιο. Εἴχαμε ἀναφερθεῖ τήν προηγούμενη φορά στόν Ἅγιο Ἰωακείμ καί στήν Ἁγία Ἄννα πού, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, εἶναι τό ἀπαθέστερο ζευγάρι.

Βέβαια σήμερα εἶναι ἕνα θέμα, τό ὁποῖο ἀφορᾶ στήν ἐγκράτεια, ἡ ὁποία πρέπει νά ὑπάρχει στήν ἔγγαμη ζωή. Καί κανείς σήμερα, ἄν μιλάει γιά ἐγκράτεια στήν ἔγγαμη ζωή, ἀκούγεται καί λίγο ὑπερβολικό ἐνδεχομένως. Γιατί ἐδῶ δέν ὑπάρχει ἐγκράτεια στήν ἄγαμη ζωή καί γίνονται πολύ μεγάλες ἁμαρτίες.. Ἀλλά ἐμεῖς θά ποῦμε αὐτά πού λέει ὁ Θεός καί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀκριβῶς θέλει νά ξεπεράσουμε αὐτό τό πάθος καί μέσα στόν γάμο, δηλαδή τό σαρκικό πάθος, αὐτήν τήν σαρκική ἄς ποῦμε ἀδυναμία γιά τήν ὁποία ὁ Θεός παραχώρησε τόν γάμο, ὅπως λέει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὅτι εἶναι «συγγνώμη πάθους». Ὁ γάμος εἶναι μιά παραχώρηση στήν ἀδυναμία τήν ἀνθρώπινη. Ὄχι ὅτι ὑποτιμᾶμε τόν γάμο, σέ καμιά περίπτωση. Εἶναι εὐλογημένος ὁ γάμος καί τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μας ἔγινε σ’ ἕναν γάμο, στόν γάμο τῆς Κανᾶ. Ἀλλά βλέπετε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας ἔζησε παρθενική ζωή, δέν ἔζησε ἔγγαμο βίο. Καί νομιμοποίησε καί τόν γάμο καί τόν εὐλόγησε μέσα σ’ αὐτά τά ὅρια πού ἔβαλε ὁ Ἴδιος, τῆς μονογαμίας καί τήν προσπάθεια μέσα στόν γάμο νά ξεπεραστεῖ καί κάποια στιγμή νά φτάσουνε καί οἱ ἔγγαμοι νά ζοῦνε ἔτσι σάν ἀδέλφια καί νά ἐλευθερωθοῦνε ἀπό αὐτήν τήν, ἔστω λίγο ἤ πολύ, προσκόλληση στήν σάρκα, τό λεγόμενο σαρκικό φρόνημα, ὅπως τό ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος.

Καί εἴδατε πού ἔλεγε ὅτι ὑπάρχουνε ἀνδρόγυνα πού ἔχουνε πολύ σαρκικό φρόνημα ἤ ὑπάρχουνε ἄλλα μέ λιγότερο. Καί αὐτό τό σαρκικό φρόνημα, ξέρετε, περνάει καί στά παιδιά. Ὁπότε ἔχει σημασία ὁ ἀγώνας πού κάνουν γι’ αὐτό τό σαρκικό φρόνημα, γιατί αὐτό θά βοηθήσει καί τά παιδιά τους. Ὅπως καί τό ἀντίθετο, ἔτσι; Ὅταν οἱ γονεῖς δέν προσέχουνε καί δέν ἀγωνίζονται ἐναντίον τῶν παθῶν τους, τά περνᾶνε τά πάθη καί στά παιδιά τους. Κι ἄν πέσουνε καί σέ ἁμαρτίες, καί βαριές ἁμαρτίες, ἄς ποῦμε τώρα μοῦ ἔρχεται στόν νοῦ ἡ ἔκτρωση πού εἶναι ἕνας φόνος, ὅταν οἱ γονεῖς κάνουν ἕνα τέτοιο πράγμα, λόγω τῆς φιλαυτίας τους, λόγω τῶν διαφόρων συνθηκῶν ἄς ποῦμε, ὅπως λένε αὐτοί, ἀλλά οὐσιαστικά ἀπό πίσω κρύβεται ἡ φιλαυτία, ἡ ἐπιθυμία γιά ἀπόλαυση καί σοῦ λέει, δέν ἔχω λεφτά.. τί νά κάνω.. ἤ εἶναι ἄρρωστος ὁ σύζυγός μου λέει ἡ γυναίκα, τί νά κάνω νά τόν βοηθήσω.. τό σκοτώνω τό παιδί γιά νά βοηθήσω τόν ἄντρα μου! Εἶναι κάποιες τέτοιες καταστάσεις, πολύ διαδεδομένες καί φαινομενικά καλές, ἀλλά δέν εἶναι καλές. Δέν κάνεις καλό ποτέ, ὅταν σκοτώνεις ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι τό ἔμβρυο. Καί αὐτό, ξέρετε, ἔχει ἐπιπτώσεις καί στά παιδιά. Ὄχι μόνο πνευματικά, δηλαδή βλάπτονται τά παιδιά πού ἔχουνε γονεῖς πού ἔχουνε κάνει φόνο, ἀλλά καί σωματικά. Εἶναι καί πιό εὐάλωτα στίς ἀρρώστιες, ξέρετε. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση, ἀλλά μετά τό σκέφτηκα καί ἰατρικά καί ἐξηγεῖται. Εἴχανε πάει κάποιοι καί ρώτησαν τόν γερο-Παΐσιο. Θέλανε νά κάνουν ἔκτρωση. Καί τούς εἶπε νά μήν κάνουν ἔκτρωση, διότι θά βλαφτοῦν τά παιδιά τά ἄλλα πού θά κάνουν ἐνδεχομένως, εἴτε ἀπό ἀρρώστιες εἴτε ἀπό ἀτυχήματα. Καί λίγο πού τό σκέφτηκα ἰατρικά, ἔχει τήν ἐξήγησή του. Ξέρετε γιατί; Γιατί κάθε ἁμαρτία δέν ἔχει ἐπιπτώσεις μόνο στήν ψυχή, νά πεῖς ἔκανα ἔκτρωση.. λοιπόν ἔβλαψα ἕναν ἄνθρωπο, ἐγώ ἔπαθα ζημιά; Στήν ψυχή μου σίγουρα ἔπαθα, γιατί ἔκανα ἕναν φόνο. Στό σῶμα μου ἔπαθα; Ἔπαθα. Γιατί ἡ ψυχή εἶναι ἀλληλένδετη μέ τό σῶμα. Ὅταν ἡ ψυχή σοκαριστεῖ τόσο πολύ μέ μιά τόσο βαριά ἁμαρτία, εἶναι σόκ.. μπορεῖ ἐκείνη τήν στιγμή νά μήν τό συνειδητοποίησες, καί ἡ γυναίκα ἰδίως περισσότερο τό συνειδητοποιεῖ, ἀλλά θά ’ρθει κάποια στιγμή πού θά τό συνειδητοποιήσει πάρα πολύ ἔντονα, ὅτι σκότωσε καί εἶναι φόνισσα. Μπορεῖ νά τό συνειδητοποίησει. Γι’ αὐτό ἔρχονται μεγάλες γυναῖκες καί, ἐνῶ τό ἔχουν ἐξομολογηθεῖ, δέν φεύγει ἀπό μέσα τους. Καί τό ξαναλένε καί τό ξαναλένε καί τίς ταλανίζει αὐτό τό πράγμα, γιατί ξυπνάει αὐτό πού τό ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα στήν γυναίκα, ὅτι δέν μπορεῖς νά σκοτώσεις τό παιδί σου. Ἐκεῖ σίγουρα δέν τό ἔχεις συνειδητοποιήσει καί ἄρχισες νά τό συνειδητοποιεῖς. Ἀλλά ἡ κάθε ἁμαρτία, νά ξέρετε, ἔχει καί ἕνα σωματικό ἀντίκτυπο μικρό ἤ μεγάλο. Δεῖτε ἄς ποῦμε ὅταν ἀγχωθεῖτε ἤ στενοχωρηθεῖτε γιά κάτι, πολύ εὔκολα κρυολογεῖτε. Πολύ εὔκολα κρυολογεῖτε, σᾶς πιάνει συνάχι, τό ὁποῖο τί σημαίνει; Ὅτι ἔπεσαν οἱ ἄμυνες τοῦ ὀργανισμοῦ καί τά μικρόβια χτύπησαν τόν ὀργανισμό. Γιατί ἔπεσαν οἱ ἄμυνες; Γιατί ἡ ψυχή βλάφτηκε. Γιατί ἡ στενοχώρια εἶναι ἁμαρτία, τό ἄγχος εἶναι ἁμαρτία, εἶναι ὀλιγοπιστία. Καί μετά ἔρχεται καί σωματικά τό ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας.

Λοιπόν, ὅταν γίνει μιά ἔκτρωση, μετά τό παιδί σίγουρα θά ἔχει κάτι κακό κληρονομήσει ἀπό τήν μάνα καί ἀπό τόν πατέρα, γιατί αὐτό τό σόκ τῆς ψυχῆς περνάει καί στό DNA, περνάει καί στά κύτταρα τά σωματικά. Καί ξέρετε ἄς ποῦμε ἡ θεωρία τοῦ καρκίνου πού μιλάει γιά καρκινογόνα, τά ὁποῖα, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει καλή ἄμυνα, πιό εὔκολα παθαίνει καρκίνο, ἤ ὅταν ὑπάρχει ἡ μετάλλαξη, ξέρετε ἡ ἀλλαγή στό DNA. Αὐτό μεταβιβάζεται καί εἶναι πιό εὐπρόσβλητο τό παιδί. Καί ἔχουμε παιδιά πού παθαίνουνε καρκίνο ἄς ποῦμε καί φταῖνε οἱ γονεῖς. Πῶς ἰσχύει αὐτό πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή «ἁμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» σέ βιολογικό ἐπίπεδο! Ἀφῆστε τό πνευματικό.. Ἐπειδή ἀκριβῶς σοκάρουνε τήν ψυχή καί μέσω τῆς ψυχῆς, ἐπειδή αὐτά εἶναι ξαναλέω ἀλληλένδετα, δέν μπορεῖς νά τά ξεχωρίσεις, ἐπιδρᾶνε πάρα πολύ τό ἕνα στό ἄλλο, βλάφτηκε καί τό σῶμα τοῦ πατέρα καί τῆς μάνας καί τό παιδί εἶναι πιό εὐπρόσβλητο στά καρκινώματα∙ πιό εὔκολα μέσω τῶν μεταλλάξεων θά κάνει κι αὐτό μιά μετάλλαξη, ἡ ὁποία θά εἶναι καρκινογόνος.

Τό λέω αὐτό γιατί σήμερα θά μιλήσουμε, ὅπως εἴπαμε, γιά τήν ἐγκράτεια. Καί ὅσο κανείς προσπαθεῖ νά εἶναι μέσα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτό εἶναι εὐεργεσία ὄχι μόνο γιά τόν ἴδιο ἀλλά καί γιά τά παιδιά του. Κοιτάξτε λοιπόν σήμερα τί λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἕνας σύγχρονος ἄνθρωπος καί μιλάει βέβαια μέ τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Θεός ἐποίησε τά πάντα καλά λίαν». Αὐτό τό λέει στήν Γένεση, στό πρῶτο κεφάλαιο. Ὅλα εἶναι τέλεια. Δηλαδή ὁ Θεός δέν ἔκανε κάτι κακό. Καί ἐδῶ νά πῶ καί μιά παρένθεση.. τό σῶμα δέν εἶναι κακό. Οὔτε τό σπέρμα εἶναι κακό . Δέν εἶναι κακό. Κακό εἶναι τό σωματικό φρόνημα, τό σαρκικό φρόνημα. Αὐτό εἶναι κακό, ὅταν κανείς κολλήσει σ’ αὐτά τά πράγματα. Ὅ,τι ἔκανε ὁ Θεός, εἶναι ἅγιο, εἶναι τέλειο, καλό λίαν. Ἑπομένως δέν ἔχεις νά παλέψεις μέ τό σῶμα, νά σκοτώσεις τό σῶμα, ἀλλά μέ τά πάθη, μέ τήν προσκόλληση στό σῶμα δηλαδή τήν ἀρρωστημένη, πού λέγεται φιλαυτία, λέγεται φιληδονία, λέγεται ἄς ποῦμε γαστριμαργία, λαιμαργία, ὅλα αὐτά. Μ’ αὐτά πρέπει νά παλέψεις, νά γίνεις παθοκτόνος καί ὄχι σωματοκτόνος. Αὐτή εἶναι ἡ σταθερή γραμμή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ Θεός λοιπόν τά ἔκανε ὅλα καλά λίαν. «Ὁ ἄνδρας νιώθει μιά φυσική ἕλξη πρός τήν γυναίκα». Αὐτό δέν εἶναι κακό, ὑπάρχει. Παντοῦ ὑπάρχει. Καί στούς μοναχούς ὑπάρχει καί στίς μοναχές ὑπάρχει, παντοῦ! «Καί ἡ γυναίκα πρός τόν ἄνδρα. Ἄν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ ἕλξη, ποτέ δέν θά ξεκινοῦσε κανείς νά κάνει οἰκογένεια». Στόν μοναχό καί στήν μοναχή βεβαίως αὐτό ὑπερβαίνεται, διότι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δίνουνε ὑπόσχεση στόν Θεό, ἄς ποῦμε ὅρκο στόν Θεό, νά φυλάξουν παρθενία. Ὁπότε μέ τόν σωφρονισμένο λογισμό τους -ἄς τό ποῦμε- τό χαλιναγωγοῦν αὐτό τό ἔνστικτο, αὐτή τήν φυσική ἕλξη. Ἄν αὐτή ἡ ἕλξη δέν ὑπῆρχε, δέν θά παντρευόταν κανένας, δέν θά ἔκαναν παιδιά. Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔβαλε καί μία ἡδονή σέ ὅλη αὐτή τήν διαδικασία. Ὄχι γιά νά αὐτονομήσεις τήν ἡδονή. Ὅπως καί στό φαγητό. Ἄν δέν εἶχε καί ἡδονή τό φαγητό, δέν θά ἔτρωγε κανένας. Θά πεθαίναμε ἀπ’ τήν πείνα. Ἀπό ἀγάπη ὁ Θεός τό κάνει αὐτό. Ἄν ὅμως ἐσύ αὐτονομήσεις τό φαγητό ὡς ἡδονή καί πέσεις μέ τά μοῦτρα ἄς ποῦμε, θά ἀρρωστήσεις. Ὄχι μόνο πνευματικά, ἀρρωσταίνεις καί σωματικά. Βλέπετε ἡ λαιμαργία καί ἡ γαστριμαργία ἔχουνε γεννήσει ὅλες τίς σύγχρονες, τίς μοντέρνες ἀρρώστιες.

Ἄν λοιπόν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ ἕλξη, «ποτέ δέν θά ξεκινοῦσε κανείς νά κάνει οἰκογένεια. Θά συλλογιζόταν τίς δυσκολίες πού θά εἶχε ἀργότερα στήν οἰκογένεια μέ τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν κ.λ.π., καί δέν θά ἀποφάσιζε νά ξεκινήσει», γιατί τά παιδιά εἶναι κόπος, εἶναι σταυρός! Θά πρέπει νά ταπεινωθεῖς, νά καθαρίσεις τό παιδί σου. Βέβαια.. ποιός θά τό καθαρίσει; Ἐσύ θά τό καθαρίσεις! Λοιπόν, νά πέσει λίγο ἡ λεγόμενη ἀξιοπρέπειά σου! Θά πλύνεις τά πόδια τῆς συζύγου.. θά καθαρίσεις τό πάτωμα τό λερωμένο, τήν τουαλέτα ἄς ποῦμε.. ποιός θά τά κάνει; Καί ἀκριβῶς αὐτό εἶναι πού σέ προάγει πνευματικά. Ἀλλά εἶναι καί ἕνας κόπος. Καί ἔχεις βέβαια καί μιά ἀμοιβή, γιατί βλέπεις αὐτό τό θαῦμα, πού εἶναι ὄντως θαῦμα, βλέπεις ἕνα μωρό ἄς ποῦμε νά μεγαλώνει, νά γίνεται ὥριμος ἄνθρωπος καί ἐσύ νά μπορεῖς νά τό καθοδηγήσεις, νά τό βάλεις στόν παράδεισο, πού εἶναι καί τό πιό μεγάλο ἀπ’ ὅλα.

«Μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων τό σαρκικό φρόνημα σέ μερικούς ἀνθρώπους μπορεῖ νά ὑπάρχει πέντε τοῖς ἑκατό, σέ ἄλλους δέκα, τριάντα κλπ». Ὄντως βλέπεις ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν πρόβλημα σαρκικό, δέν τούς νοιάζει, ἐντάξει.. Εἶναι δῶρο. Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ φυσικό, ἔχουνε πολύ λίγο, πέντε τοῖς ἑκατό σοῦ λέει. Εἶναι ἄλλοι πού ἔχουνε πολύ πρόβλημα. Θά πεῖς, τώρα τί γίνεται; Γιατί νά εἶναι αὐτή ἡ διαφορά; Ἔ, εἶναι πολλά! Εἶναι οἱ πρόγονοι, γιατί σᾶς εἶπα, οἱ ἀδυναμίες μεταβιβάζονται. Ἄν ὁ πρόγονος ἄς ποῦμε, εἶχε πολλές σαρκικές ἁμαρτίες, αὐτή τήν σαρκικότητα τήν μεταβιβάζει στό παιδί. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός, πού εἶναι πολύ δίκαιος, δέν θά μᾶς κρίνει ἔτσι μόνο μέ τίς δικές μας πράξεις. Δέν φταῖμε μόνο ἐμεῖς γιά τίς πράξεις μας, ἀλλά ὑπάρχει καί τό μπάκγκραουντ (background), τό ὑπόβαθρο, ποιούς εἶχες γονεῖς, ποιούς εἶχες παπποῦδες καί πολλά ἄλλα.. Οὐσιαστικά εἶναι ὅλη ἡ ρίζα σου ἀπό τόν Ἀδάμ καί μετά. Κληρονομοῦμε ὅλο τόν Ἀδάμ. Μέσα στό DNA μας ὑπάρχει ὅλη ἡ σειρά αὐτή τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι ἐμᾶς, μέ ὅλα τά κακά καί μέ ὅλα τά καλά.

Ὑπάρχουν λοιπόν ἄνθρωποι μέ πέντε τοῖς ἑκατό, δέκα, τριάντα.. ἀλλά προσέξτε τί λέει τώρα: «σήμερα ποῦ νά βρεθοῦν ἄνθρωποι νά ἔχουν πέντε τοῖς ἑκατό σαρκικό φρόνημα, νά ἔχουν δηλαδή ἁγνό φρόνημα!» καί νά μήν ἐπηρεάζονται. Βλέπουν οἱ ἄνδρες τίς γυναῖκες σάν νά βλέπουν ἕναν ἄνθρωπο κανονικά, δέν σκέφτονται ὅτι εἶναι γυναίκα. Ἤ ἡ γυναίκα βλέπει ἕναν ἄνδρα.. ἄνθρωπος. Δέν πάει ὁ νοῦς της ὅτι εἶναι ἄνδρας, νά τόν δεῖ ἀλλιῶς δηλαδή. Ὑπάρχουν σήμερα; Γιατί δέν ὑπάρχουνε; Φταίει ἡ κοινωνία; Δέν φταίει ἡ κοινωνία. Φταίει -εἴπαμε- οἱ πρόγονοι. Ἡ κοινωνία φταίει μετά σάν συμπλήρωμα στήν ὅλη κατάσταση. Ἐπειδή ἔχουμε γενικῶς ἀρρωστήσει πάρα πολύ σάν ἀνθρώπινη κοινωνία, σάν ἀνθρώπινο σύνολο, σάν ἀνθρωπότητα σέ σχέση μέ τούς πρώτους. Πάρτε τόν Ἀδάμ ἄς ποῦμε, τήν Εὔα.. ζήσανε 900 χρόνια. Ἐμεῖς, γιατί δέν ζοῦμε 900 χρόνια; Καί εἶναι πραγματικά χρόνια αὐτά, δέν εἶναι φανταστικά. Γιατί ἔχει ἀρρωστήσει πολύ καί ἡ ψυχή μας καί τό σῶμα καί εἴμαστε πολύ εὐάλωτοι καί εὔκολα πεθαίνουμε.

Λοιπόν, ἔχει προχωρήσει πολύ ἡ ἁμαρτία, ἔχει περισσεύσει ἡ ἁμαρτία καί γεννᾶμε καί παιδιά τά ὁποῖα εἶναι φορτισμένα ἀκριβῶς μέ αὐτή τήν κακή κληρονομικότητα. Γι’ αὐτό λέει ὁ Γέροντας, δέν μπορεῖς νά βρεῖς ἄνθρωπο ἁγνό σήμερα. Γιατί ἔχει ὅλη αὐτή τήν ἀλυσίδα τῶν ἐμπαθῶν ἀνθρώπων πίσω του.

«Πάντως σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἔχει δοθεῖ ἀπό τόν Θεό ἡ δυνατότητα νά φθάσουν στήν ἀπάθεια, ἄν ἀγωνισθοῦν μέ φιλότιμο». Προσέξτε ὅμως τώρα τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου! Μπορεῖ νά ἔχει τήν κακή κληρονομικότητα. Μπορεῖ νά τήν ὑπερβεῖ; Μπορεῖ. Μπορεῖ νά τήν ὑπερβεῖ, νά τήν ξεπεράσει. Καί ἄς εἶναι οἱ γονεῖς του ὅ,τι νά ’ναι, ἄς εἶναι καί πόρνοι ἄς ποῦμε, μπορεῖ νά γίνει ἅγιος! Καί ἔχουμε τέτοιους ἀνθρώπους, πού ξεπέρασαν ὅλη αὐτή τήν κακή κληρονομικότητα. Γιατί; Γιατί ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία Χάρις τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν ἐξομολόγηση, μέσα ἀπό τήν μετάνοια, μέσα ἀπό τά μυστήρια, μέσα ἀπό τήν ἄσκηση, ποτίζει τήν ἀρρωστημένη ψυχή καί τήν κάνει ὑγιῆ. Ὁ Γέροντας Πορφύριος τό ἔλεγε ἔτσι πολλές φορές, ὅτι ἡ ἐξομολόγηση εἶναι μιά διαδικασία ψυχοθεραπείας. Μάλιστα Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ! Δέν ὑπάρχει ἄλλη ψυχοθεραπεία. Αὐτά πού λένε ψυχοθεραπεῖες οἱ κοσμικοί εἶναι λάθος. Εἶναι ἁπλῶς τεχνικές συμπεριφορᾶς στήν καλύτερη περίπτωση. Μπορεῖ νά εἶναι καί ζημιογόνες πολλές φορές. Ἡ ἀληθινή ψυχοθεραπεία εἶναι ἡ ἐξομολόγηση, καί μάλιστα ἡ γενική ἐξομολόγηση.

Νά κάνεις μιά καλή γενική ἐξομολόγηση ὅλη σου τήν ζωή καί ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν νά ἐπαναλαμβάνεις αὐτό τό πράγμα. Γιατί, ἔλεγε ὁ Γέροντας, ἔβλεπε νά περνᾶνε ἀπό τόν πνευματικό ἀκτίνες Χάρης καί νά ποτίζουν τήν ψυχή! Ἐκείνη τήν ὥρα πού ἐσύ μιλᾶς καί λές τήν ζωή σου ὅλη, ὁ πνευματικός προσεύχεται καί σοῦ στέλνει ἀκτίνες Θείας Χάρης καί κλείνει πληγές τῆς ψυχῆς. Ὅλη αὐτή ἡ κακή κληρονομικότητα ἄς ποῦμε ὑπερβαίνεται. Καί ἐνῶ μέχρι τότε μπορεῖ νά εἶχες μιά γαστριμαργία καί νά μήν ἤξερες καί ἀπό ποῦ εἶναι καί νά φταῖνε οἱ πρόγονοί σου. Ἤ νά φταίει ἡ μάνα σου ἄς ποῦμε, ἡ ὁποία δέν σοῦ εἶχε δώσει ὅση ἀγάπη ἤθελες καί τώρα νά σοῦ βγαίνει σάν λαιμαργία ἐσένα καί νά μήν μπορεῖς νά ἐλέγξεις τό φαγητό. Λοιπόν, πᾶς ἐκεῖ ἐξομολογεῖσαι, τά καταθέτεις ὅλα στόν Θεό καί περνάει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί σοῦ κλείνει ὅλα αὐτά τά τραύματα πού εἶχες ἐνδεχομένως ἀπό ἔμβρυο, ἀπό βρέφος ἤ τά ἔχεις πάρει ἀπό τούς προηγούμενους. Λέει ὁ Γέροντας Πορφύριος πάλι, ὅτι οἱ σχιζοφρενεῖς ζοῦνε -λέει- βιώματα τῶν προγόνων τους! Φαντάζεστε; Μέσα ἀπό τό DNA τους δηλαδή ξαναζοῦνε βιώματα τῶν προγόνων τους! Εἶναι μυστήριο μεγάλο ὁ ἄνθρωπος! Ἀλλά, ξαναλέω, ὅλα αὐτά μποροῦν νά ὑπερβαθοῦν μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος! Ὅταν ἔρθει λοιπόν ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μέσα σου, τά πάντα περνιοῦνται, ξεπερνιοῦνται τά πάντα! Πού δέν φεύγουν οὔτε μέ χάπια οὔτε μέ ψυχαναλύσεις.. καί μᾶλλον γίνονται χειρότερα τά πράγματα. Στήν ψυχανάλυση τί κάνεις; Ἀνακατεύεις τόν βοῦρκο. Καί ὅταν ἀνακατεύεις τόν βοῦρκο, βγαίνουν καί ἀναθυμιάσεις περισσότερες, καί ὄχι μόνο δέν θεραπεύεσαι, μπορεῖ καί νά βρωμιστεῖς ἀκόμα περισσότερο καί νά τρελαθεῖς κιόλας ἀπό τήν πολλή αὐτοανάλυση.

«Δέν δικαιολογοῦνται οἱ ἔγγαμοι, ἐπειδή ἀκολούθησαν τόν ἔγγαμο βίο, νά ξεχνοῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σάρκα». Δέν ἐπιτρέπεται νά τό ξεχνᾶς αὐτό∙ δέν εἶσαι μόνο σάρκα. Ἐντάξει εἶσαι ἔγγαμος.. αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά εἶσαι δοῦλος στήν σάρκα καί θά κάνεις μιά σαρκική ζωή. Ὑπάρχει τό πνεῦμα, ὑπάρχει καί ψυχή. Ὑπάρχει τό πνευματικό σου κομμάτι. Καί γι’ αὐτό δέν πρέπει «νά ἀφήνουν τόν ἑαυτό τους ἀχαλίνωτο. Πρέπει νά ἀγωνίζονται νά ὑποτάξουν τήν σάρκα στό πνεῦμα», ὅπως λέει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τό εἶπε. Ἀκριβῶς αὐτό λέει: «ἡ σάρξ ἐπιθυμεῖ κατά τοῦ πνεύματος, τό δέ πνεῦμα κατά τῆς σαρκός». Ὅσο ἐνισχύεις τήν σάρκα, τόσο ἀδυνατίζεις τό πνεῦμα. Μέχρι καί νά τό σκοτώσεις, εἰ δυνατόν! Ὅσο ἐνισχύεις τό πνεῦμα, ἀδυνατίζεις τήν σάρκα. Ὅσο ἀδυνατίζεις τήν σάρκα, ἐνισχύεις τό πνεῦμα καί μπορεῖς νά πετάξεις πνευματικά. Γι’ αὐτό ἔλεγε μάλιστα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν θέλει τό ἀνδρόγυνο νά προσευχηθοῦνε περισσότερο, ἐντονότερα, νά πλησιάσουν τόν Θεό, θά κάνουν ἀποχή, θά κάνουν ἐγκράτεια. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει ὅταν ὑπάρχει νηστεία ἀπό τροφές, νά ὑπάρχει νηστεία καί ἀπό αὐτό, γιά νά μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά ἔχουνε πιό ἐλεύθερη ἄς ποῦμε καί ἀνετότερη πρόσβαση στόν Θεό, στήν προσευχή καί σ’ ὅλα αὐτά.

Ὁ Γέροντας εἶχε γράψει μιά ἐπιστολή γι’ αὐτό τό θέμα, καί μάλιστα τήν εἶχε γράψει σέ κάποιον πού ἦταν ἱερέας, γιά τό θέμα τῶν σχέσεων, τῶν συζυγικῶν σχέσεων τόσο τῶν ἐγγάμων ἱερέων, ὅσο καί τῶν λαϊκῶν. Λέει λοιπόν: «δέν καθορίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες πῶς ἀκριβῶς θά τό κάνουν». Γι’ αὐτό ὑπάρχει ὁ πνευματικός, ἔτσι; Ὁ ὁποῖος θά τό τακτοποιήσει αὐτό τό θέμα ἀνάλογα μέ τό ποιόν ἔχει ἀπέναντί του. ». Γι’ αὐτό χρειάζεται ὁ πνευματικός. Δέν μπορεῖς νά πεῖς, ἐγώ θά πάρω τό Πηδάλιο, τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, καί ὅ,τι λέει τό Πηδάλιο, θά κάνω. Θά πρέπει νά ἔχεις ἕναν ὁδηγό, ἕνα πρόσωπο δηλαδή ζωντανό, γιά νά σοῦ πεῖ ἀκριβῶς τί θά κάνεις ἐσύ, ὄχι τί λένε τά γενικά. Ὅπως ὑπάρχει τό βιβλίο τῆς Παθολογίας. Ἀλλά κανένας δέν τό παίρνει τό βιβλίο τῆς Παθολογίας γιά νά θεραπευτεῖ, θά πάει σέ ἕναν γιατρό. Γιατί ἀλλοίμονο ἄν πάρεις τό βιβλίο τῆς Παθολογίας καί ἐφαρμόσεις τί λέει ἐκεῖ πέρα, ἔτσι;.. χωρίς νά λάβεις ὑπόψη σου τήν ἰδιαιτερότητά σου.

Λέει λοιπόν, «δέν εἶναι κάτι πού καθορίζεται, γιατί δέν μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά μποῦν σέ ἕνα καλούπι. Οἱ Πατέρες τό ἀφήνουν -προσέξτε- στήν διάκριση, τό φιλότιμο, τήν πνευματική εὐαισθησία καί στήν δύναμη τοῦ καθενός». Στό φιλότιμό σου καί στήν διάκρισή σου καί στήν εὐαισθησία σου. «Δία νά γίνω πιό ἀντιληπτός, γράφω περιπτώσεις ἀγωνιστῶν ἐγγάμων ἱερέων καί λαϊκῶν πού ζοῦν καί γνωρίζω». Ὁ Γέροντας μιλοῦσε πάντοτε μέ παραδείγματα καί εἶναι πολύ σπουδαῖο αὐτό. Δέν μιλοῦσε ἔτσι θεωρητικά. Γενικά στήν Ἐκκλησία μας δέν μιλᾶμε θεωρητικά οὔτε κάνουμε φιλοσοφία οὔτε κάνουμε στοχασμό. Μιλᾶμε πάνω στά πράγματα καί γιά πράγματα, γιά συγκεκριμένα πράγματα. Δέν μιλᾶμε γιά ἰδέες, ὅπως μιλοῦσε ὁ Πλάτωνας, ἄς ποῦμε, γιά φιλοσοφία.

Λοιπόν, «ὑπάρχουν ἐκεῖνοι πού ἦρθαν σέ ἐπαφή μετά τόν γάμο καί ἀποκτήσανε ἕνα, δύο, τρία παιδιά καί μετά ζοῦν ἐν παρθενία». Ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι! Ἔκαναν τά παιδιά τους καί μετά σοῦ λέει, θά ζήσουμε σάν ἀδέλφια. Ἔχουν πολύ πνευματικό φιλότιμο. «Ἄλλοι ἔρχονται μία φορά τόν χρόνο γιά τεκνογονία καί μετά ζοῦν σάν ἀδέλφια πάλι. Ἄλλοι ἀπέχουν τίς περιόδους τῶν νηστειῶν καί μετά ἔρχονται σέ ἐπαφή», ὅπως λέει ἄς τό ποῦμε ἡ Ἐκκλησία, τό μέσο ὅρο. Αὐτός εἶναι ὁ μέσος ὅρος. Ὑπάρχουν ἄλλοι πού κάνουν περισσότερο.. σοῦ λέει, μία φορά τόν χρόνο.. ἤ ἄλλοι καθόλου, κάνανε τά παιδιά τους καί σταματήσανε. «Ἄλλοι δέν μποροῦν νά τό πετύχουν οὔτε αὐτό», νά κρατήσουν τίς νηστεῖες δηλαδή. «Ἄλλοι μία φορά στό ἐνδιάμεσο τῆς ἑβδομάδος, γιά νά εἶναι τρεῖς ἡμέρες πρίν ἀπό τήν Θεία Κοινωνία καί τρεῖς μετά τήν Θεία Κοινωνία. Ἄλλοι σκοντάφτουν καί ἐδῶ…». γι’ αὐτό ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάσταση πού παρουσιάστηκε στούς Ἀποστόλους, ἡ πρώτη λέξη ἦταν: «καθώς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγώ πέμπω ὑμᾶς∙ λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ἔδωσε ἐξουσία ὁ Χριστός μας στούς Ἀποστόλους καί στούς διαδόχους τους, δηλαδή στούς ἐπισκόπους, καί οἱ ἐπίσκοποι στούς πνευματικούς νά ἀφήνουν τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων.

«Ὁ σκοπός εἶναι νά ἀγωνισθεῖ κανείς μέ διάκριση καί φιλότιμο». Αὐτό εἶναι, νά ἔχεις φιλότιμο. Νά μήν ἄς ποῦμε ψάχνεις μέχρι ἐκεῖ πού δέν κολάζει, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας σέ ἄλλη περίπτωση, τά ὅρια. Ἐπιτρέπεται; Πόσο ἐπιτρέπεται;.. Σάν νά εἶναι νά χάσεις κάτι… Ἴσα-ἴσα κερδίζεις. Ὅσο περισσότερο ἀγωνίζεσαι, μέ περισσότερο φιλότιμο, τόσο περισσότερο κερδίζεις.

«Στάν ἀρχή φυσικά δέν βοηθάει ἡ ἡλικία», γιατί δέν ὑπάρχουν καί πολλές πνευματικές δυνάμεις καί ὑπάρχουν πολλές σαρκικές ἄς τό ποῦμε ἐπιθυμίες κ.λ.π., πολύ σαρκικό φρόνημα. Καί λέει ὁ Γέροντας, νά ἀγνωνιστεῖς ὅσο μπορεῖς μέ φιλότιμο, διάκριση καί ἀνάλογα μέ τίς σωματικές σου δυνάμεις. «Ὅσο περνᾶνε τά χρόνια καί ἐξασθενεῖ ἡ σάρκα, μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ τό πνεῦμα καί παράλληλα ἀρχίζουν νά γεύονται καί οἱ ἔγγαμοι λίγες ἀπό τίς θεῖες ἡδονές», ὁπότε δέν ζητᾶνε πλέον τίς σαρκικές. Ὅσο κανείς πλησιάζει τόν Θεό, τόσο εὐχαριστεῖται πνευματικά καί καταλαβαίνει ὅτι γι’ αὐτές τίς ἡδονές εἶναι πλασμένος ὁ ἄνθρωπος. Ὅσο εἶναι νέος, σοῦ λέει, «γι’ αὐτό εἴμαστε». Δέν εἴμαστε γι’ αὐτό. Αὐτό εἶναι πολύ κατώτερο. Εἴμαστε γιά τίς θεῖες ἡδονές πλασμένοι! Καί μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού τό καταλαβαίνει ἀπό νέος καί ἀφιερώνεται στόν Θεό. Ἀλλά καί οἱ ἔγγαμοι, πού δέν τό καταλαβαίνουν ἄς ποῦμε ἀπό νέοι, σιγά-σιγά πρέπει νά τό καταλάβουν. Ὅσο πλησιάζουν τόν Θεό, θά πρέπει νά γεύονται περισσότερο τόν Θεό. Ὁπότε θά λιγοστεύουν οἱ σαρκικές ἐπιθυμίες καί θά αὐξάνονται οἱ πνευματικές ἄς ποῦμε ἐπιθυμίες γιά πνευματικές ἡδονές.

«Ἀποσύρονται φυσιολογικά ἀπό τίς σαρκικές ἡδονές, τίς ὁποῖες τότε τίς βλέπουν πολύ τιποτένιες». Ἐνῶ στήν ἀρχή, ὅταν ἦταν πολύ νέοι, τίς βλέπανε σάν κάτι πολύ μεγάλο, μετά τίς βλέπουν πολύ τιποτένιες. «Ἔτσι ἐξαγνίζονται κατά κάποιον τρόπο καί οἱ ἔγγαμοι καί φθάνουν στόν Παράδεισο ἀπό τό ξεκούραστο μονοπάτι μέ τίς στροφές». Ἔχει στροφές βέβαια, ἀλλά εἶναι ξεκούραστο. «Ἐνῶ οἱ μοναχοί χτυπᾶνε κατακόρυφα, σκαρφαλώνοντας στά βράχια, καί ἀνεβαίνουν στόν Παράδεισο». Δέν πᾶνε ἀπό στροφές, πᾶνε κατευθείαν!

«Πρέπει νά ἔχεις ὑπ ̓ ὄψη σου ὅτι τό θέμα τῶν σχέσεων δέν εἶναι θέμα μόνο δικό σου, οὔτε ἔχεις δικαίωμα νά τό ρυθμίσεις μόνος σου, ἀλλά «ἐκ συμφώνου», κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο», δηλαδή μέ τήν σύζυγο. «Ὅταν γίνεται καί αὐτό τό «ἐκ συμφώνου», πάλι χρειάζεται προσοχή. Ὁ δυνατός θά πρέπει νά παίρνει τή θέση τοῦ ἀδυνάτου. Πολλές φορές, γιά νά μή λυπήσει τό ἕνα μέρος τό ἄλλο, λέγει ὅτι συμφωνεῖ, ἀλλά ἐσωτερικά ταλαιπωρεῖται. Αὐτό συμβαίνει ἰδίως στίς γυναῖκες πού ἔχουν λίγο φόβο Θεοῦ καί ἔχουν ζωηρή σάρκα. Πολλές φορές ἀπό ἀδιακρισία μερικοί εὐλαβεῖς ἄνδρες, ἐπειδή ἀκοῦνε ἀπό τίς γυναῖκες τους ὅτι συμφωνοῦν, προχωροῦν ἀδιάκριτα σέ μεγάλο διάστημα ἐγκρατείας καί τότε οἱ γυναῖκες ταλαιπωροῦνται καί ξεσπᾶνε σέ νευρικότητες κ.λ.π.». Βλέπετε πόσο φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Γέροντας πού λέει θά παίρνεις τό μέρος τοῦ ἀδύνατου. «Οἱ ἄνδρες νομίζουν ὅτι οἱ γυναῖκες τους ἔχουν προχωρήσει στήν ἀρετή καί θέλουν νά ζοῦν πιό ἁγνά σέ μεγαλύτερα διαστήματα καί μπαίνει μετά ὁ πειρασμός στίς γυναῖκες καί θέλουν νά γνωρίσουν φίλους. Καί ὅταν γίνει αὐτό, τίς πιάνει ἡ τύψη τῆς συνειδήσεως γιά τήν πτώση καί οἱ ἄνδρες προσπαθοῦν νά ζήσουν πιό ἁγνά, βλέποντας τίς γυναῖκες νά μήν ἔχουν διάθεση. Νομίζουν ἔτσι ὅτι ἔχουν προχωρήσει πιό πνευματικά καί δέν ἐπιθυμοῦν σαρκικά πράγματα. Αἰτία φυσικά εἶναι καί ὁ δικαιολογημένος γυναικεῖος ἐγωισμός καί ἡ ζήλεια, πού νιώθουν μειονεκτικές. Ἡ γυναίκα, ὅταν ἰδεῖ τόν ἄνδρα νά θέλει νά ζήσει πνευματική ζωή, ζορίζει τόν ἑαυτό της, γιά νά τόν ξεπεράσει». Ὑπάρχει αὐτός ὁ ἐγωισμός. Γι’ αὐτό θέλει προσοχή, ὅταν κανείς μετανοεῖ. Ὑπάρχουν ἄνδρες πού μετανοοῦνε σέ μεγάλη ἡλικία, ὅταν εἶναι ἤδη παντρεμένοι. Ἡ γυναίκα δέν ἔχει μετανοήσει καί βλέποντας ἡ γυναίκα τήν στροφή πού κάνει ὁ ἄνδρας ζηλεύει. Μπορεῖ νά μήν τοῦ τό λέει, ἀλλά ζηλεύει. Θά πρέπει ἐκεῖ νά ἔχει πνευματικό ὁ ἄνδρας, νά ξέρει λίγο ἀπ’ αὐτά, νά τόν βοηθήσει, νά τοῦ πεῖ ὅτι δέν πρέπει νά δείχνεις τί κάνεις στήν γυναίκα σου, γιατί τῆς κινεῖ ζήλεια ὄντως καί φθόνο. Νά τά κάνεις ὅσο γίνεται κρυφά τά πνευματικά. Κι αὐτή σιγά-σιγά, μέ ἁπλότητα καί φιλότιμο, θά μπεῖ κι αὐτή στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ γυναίκα λοιπόν θέλει νά τόν ξεπεράσει, ὅταν δεῖ ὅτι ὁ ἄνδρας κάνει πνευματική ζωή. «Συγχώρησέ με πού μπῆκα σέ ξένα ἀμπέλια, διότι τό ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι τό κομποσχοίνι καί ὄχι αὐτά τά θέματα». Βλέπετε; Καί ὁ Γέροντας εἶναι ἐρημίτης, ἀσκητής, ἀλλά ἀπό ἀγάπη στόν ἄνθρωπο συμβουλεύει. Τό ἴδιο καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔτσι; Εἶναι ἀσκητής, μοναχός, παρθένος κι ὅμως θά δεῖτε πού στίς ἐπιστολές του τακτοποιεῖ αὐτά τά θέματα τῶν συζυγικῶν σχέσεων, ἀπό πολλή ἀγάπη στούς ἀνθρώπους.

«Γιά νά μή σέ λυπήσω, ἀναγκάστηκα νά σοῦ γράψω μερικά ἀπό αὐτά (πού γνωρίζω ἀπό μακριά), τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν τά ἀδέλφια μας στόν κόσμο καί δίνουν χῶρο στόν ἐχθρό. Ἔχει μεγάλη σημασία ἐάν εἶναι καί οἱ δυό σύζυγοι ὅμοιοι στήν κράση. Ὅταν τύχει ὁ ἕνας νά ἔχει ἤπια καί ὁ ἄλλος ζωηρή, θά πρέπει νά γίνεται μιά θυσία ἀπό τόν δυνατότερο πρός τόν φιλάσθενο καί σιγά-σιγά νά βοηθηθεῖ νά λάβει τήν ὑγεία ὁ φιλάσθενος καί μέ ὑγεία καί οἱ δυό τότε νά προχωροῦν». Αὐτά λέει ὁ Γέροντας γιά αὐτό τό θέμα τῆς ἐγκρατείας. Ἐκεῖνο πάντως πού εἶναι βέβαιο καί σίγουρο καί πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία, εἶναι ὅτι θά πρέπει νά ὑπάρχει κάποια ἀγωνιστική προσπάθεια καί ἀπό τούς δυό.

«Ἔχουνε ὑποχρέωση νά ἐγκρατεύονται, νά ἀγωνίζονται γιά νά μήν μεταδώσουν τό σαρκικό πάθος καί στά παιδιά τους». Θυμάστε πού λέγαμε γιά τήν Παναγία μας. Γιατί ἀκριβῶς γεννήθηκε παν-αγία; Γιατί οἱ γονεῖς της ἦταν πανάγιοι καί αὐτή τήν ἁγνότητα τήν μετέδωσαν. Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀγωνιζόταν νά βρεῖ ἕνα ἁγνό ζευγάρι ὅλα αὐτά τά χρόνια, γιά νά προκύψει ἡ Παναγία, ἡ ὁποία θά γεννοῦσε τόν Χριστό. Ὁ λογισμός μοῦ λέει, ὅτι ἄν ὑπῆρχαν ἄλλοι νωρίτερα, θά ἐρχόταν νωρίτερα! Ἀλλά δέν ἔβρισκε ἕνα ἄλλο ζευγάρι ὅπως ἦταν ὁ Ἅγιος Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα. Πού σημαίνει αὐτό τί; Ὅτι κανείς, ὅταν φυλάσσει ὅσο γίνεται τήν ἁγνότητά του, τήν ἐγκράτειά του καί γενικά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γίνεται τελικά εὐλογία, ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό του οὔτε μόνο γιά τά παιδιά του, ἀλλά τελικά γίνεται εὐλογία γιά ὅλο τόν κόσμο. Γιατί ἕνας ἁγνός ἄνθρωπος πολύ εὔκολα γίνεται ἅγιος καί πανάγιος. Εἶναι εὐλογία γιά ὅλο τόν κόσμο.

Γι’ αὐτό βλέπετε, ὅταν κανείς εἶναι ἔγγαμος, ἐργάζεται σωστά πνευματικά, ἐργάζεται παγκόσμια. Εἶναι ἕνας παγκόσμιος, ἕνας οἰκουμενικός ἄνθρωπος, κι ἄς εἶναι ἔγγαμος! Καί θά πρέπει νά νιώθει ὅτι εἶναι ἕνας παγκόσμιος ἄνθρωπος, νά μήν κλειστεῖ δηλαδή στά στενά ὅρια τῆς οἰκογένειας, «ἐγώ καί τά παιδιά μου καί ἡ γυναίκα μου», ὅπως λένε πολλοί. Γιατί κι αὐτό τί εἶναι; Οὐσιαστικά εἶναι ἕνας διευρυμένος ἐγωισμός, ἕνα διευρυμένο ἐγώ. Θά πρέπει νά ἀνοίξεις καί νά δεῖς τήν μεγάλη οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ὅλη ἡ Ἐκκλησία καί ὅλος ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος καλεῖται νά γίνει Ἐκκλησία.

«Ἕνα παιδάκι, πού οἱ γονεῖς του ἔχουν πολύ σαρκικό φρόνημα, ἔχει ἀπό μικρό τέτοιες τάσεις». Καί δυστυχῶς ὑπάρχουν τέτοια παιδιά καί ἔχουν σαρκικό φρόνημα ἀπό τριῶν χρονῶν. Μή σᾶς φαίνεται παράξενο. Γι’ αὐτό λέω στούς γονεῖς, προσέχετε τά παιδιά σας, τί βλέπουν, τί κάνουν, μέ ποιούς εἶναι.. γιατί γίνονται μεγάλες ζημιές ἀπό πολύ μικρά παιδιά. Ἰδίως σήμερα πού καί ἡ τηλεόραση τέτοια πράγματα δείχνει καί στό σχολεῖο τέτοια πράγματα συζητᾶνε τά παιδιά καί ἀπό τρία καί ἀπό τέσσερα χρονῶν ἔχουμε πτώσεις πολύ μεγάλες! Καί ξέρετε αὐτό εἶναι μεγάλη καταστροφή. Ὅταν τό παιδί χάσει τήν ἁγνότητά του, ὁ νέος χάσει τήν ἁγνότητά του, γίνεται ἕνας συγκλονισμός, ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος, συγκλονισμός ψυχοσωματικός. Σᾶς εἶπα, ἡ ἁμαρτία ἀφήνει πάντοτε ἴχνη. Καί γιά νά καταλάβετε πόσο σοβαρά ἴχνη ἀφήνει, μπορεῖτε νά τό καταλάβετε ἀπό τό τί κανόνα ἔχει ἡ κάθε ἁμαρτία. Ὁ κανόνας πού βάζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶναι ὁ χρόνος πού χρειάζεται γιά νά θεραπευθεῖς, δέν εἶναι τιμωρία. Ἄς ποῦμε γιά τήν πορνεία, αὐτό πού λένε ἐλεύθερες σχέσεις, ὁλοκληρωμένες σχέσεις -δίνουμε καί ὡραῖα ὀνόματα!- πού εἶναι ὁλοκληρωμένη πορνεία, τί εἶναι; Τρία μέ ὀχτώ χρόνια, σοῦ λέει χρειάζεται γιά νά θεραπευθεῖς, γιά νά συμμαζευτεῖ λίγο ἡ ψυχή καί νά μπορέσεις νά κοινωνήσεις. Καταλάβατε τί ζημιά γίνεται; Ἤ ἄν κάνεις φόνο, ἔκτρωση ἄς ποῦμε, ἄν θυμᾶμαι καλά, εἶναι κάπου τριάντα χρόνια! Φαντάζεσαι τί συγκλονισμό παθαίνει ἡ ψυχή δηλαδή! Μετά πῶς νά μήν πάθουνε οἱ γυναῖκες ψυχολογικά προβλήματα; Πῶς νά μήν πάθουν.. ὅταν τό 43% στήν Ἀμερική ἔχουνε κάνει ἔκτρωση ἀπό τίς γυναῖκες αὐτές πού εἶναι κάτω ἀπό 45 χρονῶν! Ἔχουν κάνει ἔκτρωση! Δηλαδή οἱ μισές γυναῖκες, καί φυσικά καί οἱ μισοί ἄνδρες, γιατί ἡ γυναίκα δέν εἶναι μόνη της ἔγκυος, εἶναι φονιάδες καί φόνισσες! Καταλαβαίνετε τί ψυχολογικά τραύματα κουβαλᾶνε! Καί μετά λέμε γιατί αὐξάνονται τά ψυχολογικά καί ὅλα αὐτά.. Καί φυσικά δέν ὑπάρχει καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ πέρα εἶναι μακριά ἀπό τήν Ὀρθοδοξία κατά κανόνα, δέν ὑπάρχει καί ἡ ἐξομολόγηση, φαντάζεστε τί δράμα ζοῦνε! Γιατί ἡ ἁμαρτία εἶναι μεγάλο δράμα. Καί ὅταν δέν ἔχεις καί τόν τρόπο νά φύγεις καί ἀπό τίς ἐνοχές. Ἐνῶ πᾶς στόν ψυχολόγο, τί θά σοῦ κάνει; Δέν μπορεῖ νά σοῦ πάρει τήν ἐνοχή. Νά σοῦ πεῖ ἀκόμα, νά σέ καθησυχάσει ξέρω ’γώ, νά σοῦ πεῖ, νά τό ξεπεράσεις.. Τί νά ξεπεράσεις;

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ναί, παιδάκια τριῶν ἐτῶν, ναί! Νά κάνουν καί τήν σαρκική μίξη μεταξύ τους..

Ἐρ.: Τριῶν ἐτῶν;

Ἀπ. : Ναί, μή σᾶς φαίνεται παράξενο. Ὑπάρχουν τέτοια πράγματα! Γιατί καί ἡ κοινωνία μας ἔχει χαλάσει πάρα πολύ, ἀλλά, σᾶς εἶπα, ὑπάρχει τό σαρκικό φρόνημα τῶν γονέων. Σύν τήν τηλεόραση, σύν ὅλα αὐτά. Δυστυχῶς αὐτά πού δείχνει ἡ τηλεόραση, πολλές φορές τά κάνουν μεταξύ τους τά ἀδέρφια, μικρά παιδάκια. Γι’ αὐτό λέω στούς γονεῖς, προσέχετε τήν τηλεόραση καί ὅλα αὐτά. Ὑπάρχει καί ἡ ἄγνοια, ὑπάρχει καί ὁ διάβολος, δέν ὑπάρχει καί ἀντίσταση, γιατί τό μικρό παιδάκι, ὅπως εἶναι κατά κανόνα τά παιδιά σήμερα, εἶναι ἀκατήχητα, δέν ξέρουν τίποτα! Οὔτε γιά … πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ καί ἔχουν ὅλη αὐτή τήν ἐνθάρρυνση στήν σαρκική ἁμαρτία ἀπό ὅλο τό περιβάλλον.

«Στήν ἀρχή αὐτό εἶναι ἁπαλό, ὅπως ὅλα τά κληρονομικά πάθη». Τό πάθος τό σαρκικό, λέει ὁ Γέροντας, στήν ἀρχή εἶναι ἁπαλό. Μπορεῖς εὔκολα νά τό ξεριζώσεις, νά τό θεραπεύσεις. Γι’ αὐτό οἱ γονεῖς πρέπει νά ἔχουν ἀνοιχτά τά μάτια τους στά μωρά τους. Τά μωρά δέν εἶναι τόσο ἀθῶα ὅσο φαίνονται, νά ξέρετε. Καί πολύ ἐγωισμό ἔχουνε καί πολύ πεῖσμα ἔχουνε καί σαρκικό φρόνημα. «Στήν ἀρχή -λοιπόν- αὐτό εἶναι ἁπαλό -σάν τήν τσουκνίδα πού, μόλις φυτρώνει, εἶναι ἁπαλή καί μπορεῖς νά τήν πιάσεις, ἐνῶ, ὅταν μεγαλώσει, τσιμπάει -καί μπορεῖ νά θεραπευθεῖ ἀπό ἕναν καλό Πνευματικό πού ἔχει διάκριση. Ἄν ὅμως δέν τό κόψει στήν μικρή ἡλικία, θά χρειασθεῖ πολύ νά ἀγωνισθεῖ ὅταν μεγαλώσει γιά νά τό κόψει». Νά τί βοηθάει, ἡ ἐξομολόγηση ἀπό μικρά! Νά τά ὁδηγοῦν οἱ γονεῖς τά παιδιά ἀπό τρία καί ἀπό τέσσερα χρονῶν στήν ἐξομολόγηση. Τό λέω στούς γονεῖς καί μερικοί ξαφνιάζονται, σοῦ λέει, τόσο μικρά; Περιμένουν νά πάει 11 καί 12 χρονῶν τό παιδί, νά σκεφτοῦν μήπως πρέπει νά τό πᾶνε νά ἐξομολογηθεῖ. Τότε τό ἔχουνε χάσει τό παιδί, γιατί ἀρχίζει ἡ ἐφηβία καί τό παιδί σοῦ λέει «δέν θέλω».

Μέχρι ἐδῶ μήπως θέλετε κάτι νά ρωτήσετε;

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ναί, εὐχές εἶναι οἱ προσευχές. Αὐτό πού λέμε νά πάρεις τήν εὐχή τοῦ πατέρα σου καί τῆς μάνας σου εἶναι ἄς τό ποῦμε ἡ χάρη πού ἔχει ὁ πατέρας, ἡ μάνα πού παρακαλάει τόν Θεό καί ἔρχεται καί σκεπάζει καί σένα. Εἶναι κάτι ἀντίστοιχο μέ αὐτό πού λέμε, νά πάρεις τήν εὐχή τοῦ Γέροντά σου. Στό Ἅγιο Ὄρος τό ἐκτιμοῦνε πάρα πολύ, πρίν πεθάνει ὁ Γέροντας νά σοῦ δώσει τήν εὐχή του δηλαδή. Θεωροῦμε ὅτι παίρνουμε καί τά χαρίσματά του. Τό ἴδιο καί μέ τούς γονεῖς, ἔτσι; Ὑπάρχει αὐτή ἡ σχέση υἱοῦ πρός πατέρα, καί σοῦ μεταδίδει τά χαρίσματά της ἡ μάνα σου ὅταν σοῦ δώσει τήν εὐχή της, ἤ ὁ πατέρας σου. Αὐτό. Αὐτή τήν ἔννοια ἔχει. Καί μετά βέβαια, μέ τή χάρη αὐτή πού ἔχεις, στηρίζεις κι ἐσύ τήν οἰκογένειά σου -καί αὐτό πού πᾶς νά κάνεις μελλοντικά- στίς προσευχές τοῦ πατέρα σου καί τῆς μάνα σου. Ἄν πεθάνει ἄς ποῦμε ὁ πατέρας σου μαλωμένος μαζί σου, πεθάνει πικραμένος, ξέρετε εἶναι πολύ κακό πράγμα.. πεθάνει καί δέν ἔχεις συγχωρεθεῖ.. γιατί ἐντάξει, ἄνθρωποι εἶστε, μπορεῖ κάτι νά ἔγινε ἄς ποῦμε. Μήν τό ἀφήνεις, ἀμέσως νά τό τακτοποιεῖς. Μήν ἀφήνεις τόν πατέρα σου πικραμένο ποτέ ἤ τήν μάνα σου! Ἔχει μεγάλη σημασία αὐτό, πολύ μεγάλη. Καί σήμερα, ἄς ποῦμε, πού αὐθαδιάζουνε τά παιδιά στούς γονεῖς καί φτάνουν νά τούς χτυπήσουνε κιόλας, εἶναι πολύ κακό, πάρα πολύ! Διώχνουν τόν Θεό ἀπό πάνω τους! Καί χωρίς τόν Θεό, χωρίς τήν σκέπη τοῦ Θεοῦ, ποῦ πᾶς; Εἶσαι ἀνοιχτός στούς κεραυνούς ὅλους τοῦ δαίμονα.. Μετά τίποτα δέν θά σοῦ πάει καλά. Βλέπετε; Στήν Παλαιά Διαθήκη τό λέει ἀκόμα ὁ Θεός, «τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου ἵνα εὖ σοι γένηται, καί ἵνα μακροχρόνιος ἔσῃ ἐπί τῆς γῆς». Τότε ἦταν ἄς ποῦμε πιό σαρκικοί, πιό γήινοι ἄνθρωποι, καί τούς λέει, θέλετε νά ζήσετε πολλά χρόνια, ἔσῃ μακροχρόνιος; Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου! Θά ἔχεις τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν καλλιεργηθήκαμε, μᾶς εἶπε ὁ Θεός καί γιά τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι πολύ ἀνώτερο ἀπό τό νά ζεῖς πολλά χρόνια. Σήμερα, δυστυχῶς, ἀκόμα εἴμαστε στήν Παλαιά Διαθήκη καί ἐνεργοῦμε ὡς παλαιοδιαθηκικοί ἄνθρωποι.. Ἀλλά καί ὡς παλαιοδιαθηκικοί δέν ἐνεργοῦμε.. δυστυχῶς οὔτε κι αὐτό! Γιατί καί ὡς παλαιοδιαθηκικοί νά ἐνεργούσαμε, πάλι θά τιμούσαμε τόν πατέρα μας καί τήν μάνα μας.

Παίρνεις τά χαρίσματά του, αὐτό εἶναι.

Ἐρ.: Κι ἄν δέν ἔχει;

Ἀπ. : Ἔ, κάτι θά ἔχει! Καί μόνο τόν σεβασμό πού τοῦ δείχνεις, ξέρετε τί γίνεται; Τά παίρνεις ἀπό τόν Θεό. Ἄν δέν ἔχει ἐκεῖνος, στά δίνει ὁ Θεός. Καί θά πάρεις, ξέρεις πόσο; Ὄχι ὅσο ἔχει ἐκεῖνος, ἀλλά ὅσο ἐσύ θά δείξεις εὐλάβεια. Μπορεῖ αὐτός νά ἔχει 50 βαθμούς χαρίσματα, ἐσύ νά ἔχεις εὐλάβεια 200, θά πάρεις 200, 200 βαθμούς χάρη. Κατάλαβες; Γιατί ὁ Θεός βλέπει μέ πόση εὐλάβεια πλησιάζεις τόν πατέρα σου καί τήν μάνα σου, τί σεβασμό.

Τό ἴδιο ἰσχύει καί στά πνευματικά. Μπορεῖ ὁ Γέροντάς σου νά μήν εἶναι τόσο χαρισματικός. Ἄν ἐσύ τόν πλησιάσεις μέ τέτοια εὐλάβεια, πού ἄς ποῦμε εἶναι τριπλάσια ἀπό αὐτή πού ἔχει αὐτός, θά πάρεις τριπλάσια! Ὁ Θεός βλέπει ἐσένα, πόσο χωρᾶς ἐσύ.

Ἐρ.: Καί ὅταν λέμε χαρίσματα, ἐννοοῦμε κατά Θεόν χαρίσματα;

Ἀπ. : Ἔ, βέβαια.. αὐτά.

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ἡ σχέση μέ τόν Θεό, πρώτη.

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ναί, ἀλλά προηγεῖται αὐτῆς τῆς σχέσης ἡ σχέση μέ τόν Θεό. Γιά νά τιμήσεις τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, σημαίνει ὅτι τιμᾶς καί τόν Θεό. Προσέξτε αὐτό. Ἀλλιῶς, ἐάν δέν τιμᾶς τόν Θεό, δέν τιμᾶς σωστά οὔτε τόν πατέρα καί τήν μάνα. Ἔτσι γίνεται πάντα. Γιατί ἀληθινή ἀγάπη ἔχεις, ὅταν ἀγαπήσεις τόν Θεό. Μετά μπορεῖς νά ἀγαπήσεις σωστά καί τόν πατέρα καί τήν μάνα. Ἀλλιῶς θά τούς κάνεις εἴδωλα καί θά τούς ἀγαπήσεις ἐμπαθῶς, ἰδιοτελῶς, ὁπότε δέν τούς τιμᾶς πάλι, καί ἄς φαίνεται ὅτι τούς τιμᾶς. Γιατί ἀκριβῶς δέν ἔχεις ξεπεράσει τή φιλαυτία σου καί σέ μιά δύσκολη περίπτωση, θά τούς κλωτσήσεις.

Ὅταν λέει λοιπόν ἡ Παλαιά Διαθήκη, «τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου», ὑπονοεῖ τίς τρεῖς προηγούμενες ἐντολές, πού τί λέγανε; Πρῶτα ἀπ’ ὅλα θά ἀγαπήσεις τόν Θεό καί δέν θά κάνεις εἴδωλο. Κανένα εἴδωλο, δέν θά προσκυνήσεις τίποτα. Οὔτε τόν πατέρα σου, γιατί πολλοί κάνουν εἴδωλο τόν πατέρα τους ἤ τήν μάνα τους ἤ τήν γυναίκα τους ἤ τά παιδιά τους. Εἶσαι εἰδωλάτρης. Γιά νά τούς ἀγαπήσεις σωστά ὅλους αὐτούς, πρέπει πρῶτα ν’ ἀγαπήσεις τόν Θεό. Ὁπότε προϋποθέτει αὐτή ἡ ἐντολή, τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, τό νά τιμήσεις τόν Θεό, νά ἀγαπήσεις τόν Θεό. Ἄν τό πεῖς καί ἔτσι, σωστό εἶναι, ὅτι ἡ βάση τῆς εὐτυχίας εἶναι νά τιμήσουμε τόν πατέρα μας καί τήν μάνα μας, γιατί προϋποθέτει ὅτι ἔχεις τιμήσει τόν Θεό. Ἀλλιῶς δέν τόν τιμᾶς σωστά οὔτε τόν πατέρα σου οὔτε τήν μάνα σου. Τό κατάλαβες;

Ἔτσι εἶναι. Ὅταν λέμε ἀγαπῶ, ξέρετε, κατά κανόνα λέμε ψέματα. Γιατί ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο προϋποθέτει πάντα τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Καί ἐπειδή δέν Τόν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, καί φαίνεται αὐτό πώς δέν Τόν ἀγαπᾶμε, γιατί δέν τηροῦμε τίς ἐντολές Του, ὁπότε καί τούς ἄλλους δέν τούς ἀγαπᾶμε σωστά. Ψέματα λέμε ὅτι τούς ἀγαπᾶμε. Ἁπλῶς προσπαθοῦμε… Στό μέτρο πού προσπαθοῦμε, φτάνουμε κάποια στιγμή σέ κάποια ἐπίπεδα ἄς ποῦμε ἀγάπης. Τουλάχιστον νά μετανοοῦμε..

Ἐρ.: Ἀναφέρατε γιά τήν γενική ἐξομολόγηση. Ἄν δέν ὑπάρχει χρόνος γι΄ αὐτήν, μποροῦμε νά τά γράψουμε..;

Ἀπ. : Ἔ, πῶς.. μπορεῖς νά τά γράψεις καί νά τά δώσεις νά τά διαβάσει. Κι αὐτό ἐξομολόγηση εἶναι, ὁ γραπτός λόγος. Ἀντί νά τά πεῖς προφορικά, τά λές γραπτά. Ἐντάξει.. κάτι ἄλλο;

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ἔ, ἅμα θέλουμε νά ἔχουμε ἀκρίβεια..

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Δέν μπαίνουν σέ καλούπια αὐτά. Ὁ καθένας τά λέει στόν πνευματικό του καί ὁ πνευματικός κρίνει ἀνάλογα μέ τό τί μπορεῖ ὁ καθένας. Δέν θά σοῦ πεῖ κάτι πού δέν μπορεῖς.

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ναί, ἀλλά πρέπει νά ἔχεις συγκατάβαση καί στόν ἄλλον. Εἴδατε τί λέει ἐδῶ ὁ Γέροντας, νά δεῖς καί τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου. Μπορεῖ ὁ ἄλλος νά μήν τό ἀντέχει. Στό μέτρο πού τό ἀντέχεις. Γι’ αὐτό οἱ Πατέρες δέν ἔχουνε βάλει ἕναν συγκεκριμένο κανόνα πάνω σ’ αὐτό. Καί γι’ αὐτό πρέπει νά ὑπάρχει καί ὁ κοινός πνευματικός.

Ἐρ.: ………… νά ἐπαναλαμβάνουμε παλιά μας ἁμαρτήματα, γιατί θεραπεύει…

Ἀπ. : Ναί, ὁ Ἅγιος Πορφύριος τό ἔλεγε αὐτό, ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν καλό εἶναι νά κάνουμε μιά γενική ἐξομολόγηση. Καί μάλιστα ἔλεγε, νά μή λέμε μόνο τίς ἁμαρτίες μας, ἀλλά νά λέμε ὅλη μας τή ζωή καί τά περιστατικά πού μᾶς εἴχανε συγκλονίσει, κάτι ἄς ποῦμε πού μᾶς εἶχε τραυματίσει, πού εἴχαμε ζήσει ὡς πολύ ἔντονο γεγονός.

Ἐρ.: Καί παλιές ἁμαρτίες ἐξομολογημένες;

Ἀπ. : Ναί, ναί.

Ἐρ.: Τόν τρόπο ἀντίδρασης σέ καταστάσεις;

Ἀπ. : Ναί, πῶς ἀντιδράσαμε, πῶς τίς ἀντιμετωπίσαμε.

Ἐρ.: ……………………

Ἀπ. : Ναί, καί ὅταν τά λές στόν πνευματικό, ὁ πνευματικός προσεύχεται καί περνάει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί θεραπεύονται ὅλα αὐτά τά τραύματα.

Νά ποῦμε καί ἕνα θέμα γιά τήν ἀνθρώπινη λογική, πού πολλές φορές παρεμβαίνει καί, ὅπως νομίζω σᾶς εἶπα προηγουμένως, κάποιοι παραβαίνουνε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί σοῦ λέει «ἐγώ τώρα δέν θά κάνω παιδί, θά κάνω ὅταν μπορῶ», λόγω οἰκονομικῶν δυσκολιῶν, λόγω ξέρω ’γώ τί ἄλλο;.. ἐπαγγελματικῶν, συναισθηματικῶν κ.λ.π. διάφορα.. Καί αὐτό βέβαια εἶναι ἁμαρτία, εἶναι παράβαση. Καί φτάνουν πολλές φορές αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά μήν μποροῦν νά κάνουν παιδιά ὅταν θέλουν. Συμβαίνει αὐτό. Ὅταν μποροῦσαν δέν κάνανε, κάνανε αὐτό πού λένε «ἀποφυγή τεκνογονίας» πού εἶναι ἁμαρτία, καί μετά πού ἦρθε ἡ ὥρα πού θέλανε, μετά δέν ἦρθε τό παιδί. Καί βέβαια σοῦ λένε, σήμερα ὑπάρχει ἡ εὔκολη λύση νά κάνουμε ἐξωσωματική. Ἀλλά κι αὐτό δέν εἶναι ἁπλό πράγμα. Καί οἱ ἴδιοι οἱ γιατροί τό λένε. Ἔχει τεράστια διαφορά.. ἐπιταχύνουν δηλαδή πρός τό χειρότερο σέ σχέση μέ τό φυσιολογικό. Ἄλλο εἶναι τό παιδί νά συλληφθεῖ σ’ ἕναν σωλήνα καί ἄλλο φυσιολογικά. Καί τί προβλήματα θά ἔχει αὐτό τό παιδί! Καί μέ τήν λογική νά τό πάρει κανείς. Ὅταν ἡ πρώτη στιγμή τῆς ζωῆς σου πού εἶναι ἡ πιό κρίσιμη, εἶναι μέσα σ’ ἕναν σωλήνα, τί ἐπιπτώσεις θά ἔχει αὐτό μετά σ’ ὅλη σου τή ζωή! Δέν θά ἔχει; Ἡ ἁπλή λογική τό λέει ὅτι θά ἔχει, ἀντί νά βρεθεῖς μέσα στή μητέρα σου.

Ἡ ἀνθρώπινη λογική, λοιπόν, στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνω τά ἄλλα προβλήματα πού ἔχει ἡ ἐξωσωματική , πού πολλές φορές γίνονται ἐκτρώσεις, γιατί οἱ γιατροί γονιμοποιοῦνε παραπάνω ὠάρια καί ἔχουνε περισσότερα ἔμβρυα δηλαδή ἀπό ὅσα θά φυτέψουν στήν μητέρα καί τά ἔμβρυα πού περισσεύουνε τά βάζουνε μέσα στό ψυγεῖο καί τά πετᾶνε μετά! Ἄν γίνει αὐτό, πρέπει νά τό κάνεις μέ τίς σωστές προϋποθέσεις. Δηλαδή, τόσα ὅσα ἐμφυτεύσεις θά γονιμοποιήσει ὁ γιατρός, θά τό ἐξασφαλίσεις αὐτό, καί φυσικά πάντα θά εἶναι τῶν συζύγων τά κύτταρα. Δέν μπορεῖ νά πάει νά πάρει ξένα κύτταρα. Πάλι εἶναι μοιχεία αὐτό τό πράγμα.. ἀπό τίς λεγόμενες τράπεζες σπέρματος κ.λ.π. Αὐτό δέν ἐπιτρέπεται.

«Πολλές φορές ἀνδρόγυνα», λέει ὁ Γέροντας, «μοῦ ἐκφράζουν τήν ἀνησυχία τους γιά τό θέμα τῆς τεκνοποιίας καί ζητοῦν τήν γνώμη μου. Ἄλλοι σκέφτονται νά κάνουν ἕνα-δυό παιδιά καί ἄλλοι θέλουν νά ἀποκτήσουν πολλά παιδιά. Αὐτό ὅμως πού τούς συμφέρει εἶναι νά ἀφήνουν τό θέμα τῆς τεκνοποιίας στόν Θεό». Οὔτε πολλά οὔτε ὅσα θέλεις ἐσύ. «Νά ἐμπιστεύονται τήν ζωή τους στήν Θεία Πρόνοια καί νά μή βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει νά πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός, πού φροντίζει γιά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, πολύ περισσότερο θά φροντίσει γιά τά δικά τους παιδιά». Καί μάλιστα λέει ὁ Θεός μας κάτι πολύ συγκλονιστικό, ὅτι ἔχω μετρήσει καί τίς τρίχες σας. Ὄχι μόνο δηλαδή ἐσᾶς τούς ἴδιους, ἀλλά καί τίς τρίχες σας. Ξέρω δηλαδή πόσες τρίχες ἔχετε! Θά πεῖ κανείς, τώρα τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ἀκριβῶς ὅτι ἐνδιαφέρεται καί γι’ αὐτά πού ἐμεῖς θεωροῦμε τιποτένια. Γιατί ποιός ἀσχολεῖται νά μετρήσει τίς τρίχες του; Ὁ Θεός λέει, τά ξέρω κι αὐτα! Δηλαδή θέλει νά πεῖ πόσο στοργή σᾶς ἔχω, πόσο ἐνδιαφέρον! Ἔ λοιπόν, ὅταν ἔχεις ἕναν τέτοιο Πατέρα, εἶναι δυνατόν νά πεῖς, «τώρα ἐγώ θά κάνω τό δικό μου∙ δέν θά κάνω αὐτό πού λέει ὁ Πατέρας..». Ἀφοῦ ὁ Πατέρας σοῦ λέει, μεριμνῶ γιά τό παραμικρό, ἄν θά πέσει ἡ τρίχα σου ἤ δέν θά πέσει, γιατί σκοτίζεσαι ἐσύ γιά τά μεγάλα θέματα; Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, δέν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, εἴμαστε ἄπιστοι. Καί ἀφοῦ εἴμαστε ἄπιστοι, φυσικά δέν Τόν ἀγαπᾶμε. Γιατί βάζουμε τή λογική. Δέν λειτουργοῦμε μέ τήν πίστη, λειτουργοῦμε μέ τή λογική. Ὁπότε δέν βλέπουμε τόν Θεό. Γιατί μέ τή λογική δέν μπορεῖς νά δεῖς τόν Θεό. Πρέπει λοιπόν νά πιστεύουμε αὐτό, πού ὁ Θεός πολύ περισσότερο ἀφοῦ φροντίζει γιά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, θά φροντίσει γιά τά παιδιά Του.

«Ἦταν ἕνας ναυτικός πού παντρεύτηκε σέ ἡλικία δεκαοκτώ χρονῶν. Φτωχός αὐτός, φτωχή καί ἡ κοπέλα πού πῆρε, νοίκιασαν ἕνα ὑπόγειο γιά νά μείνουν. Βρῆκε καί ἡ κοπέλα μιά δουλίτσα καί ζοῦσαν πολύ λιτά. Νά φαντασθεῖτε, γιά τραπέζι εἶχαν ἕνα καφάσι ἀπό γιαρμάδες πού ἀγόρασαν μιά φορά. Μετά ἀπέκτησαν καί παιδάκια καί ἔκαναν μεγάλες οἰκονομίες γιά νά τά μεγαλώσουν. Καί ὅμως σιγά-σιγά ἔγιναν νοικοκυραῖοι». Δηλαδή πόσο ὁ Θεός εὐλογεῖ! Ἀπό τό τίποτα.. σοῦ λέει, ἕνα καφάσι εἴχανε γιά τραπέζι. Καί πολλές φορές τό λέω στούς νέους ἀνθρώπους πού μοῦ λένε δέν θά παντρευτοῦμε ἀκόμη, ἐνῶ συζοῦνε. Βρέ παιδιά, λέω, τό καταλαβαίνετε τί κάνετε; Ὅτι εἶστε στήν κόλαση ἀπό τώρα; Ἅμα πεθάνετε τώρα, ποῦ θά πᾶτε; Λέει, δέν ἔχουμε λεφτά. Βρέ, μπές ἐκεῖ στήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί θά δεῖς πώς θά ἔρθουν τά λεφτά. Γιατί δέν ἔχεις λεφτά; Γιατί εἶσαι μακράν τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό δέν ἔχεις λεφτά. Δέν ἔχει Αὐτός λεφτά νά σοῦ δώσει; Τί εἶναι γιά τόν Θεό νά σοῦ δίνει 1000 εὐρώ τόν μήνα, 2000; Τίποτα! Ἀφοῦ ὅλα δικά Του εἶναι! Γιατί δέν στά δίνει τότε; Γιατί εἶσαι μακριά Του, γιατί δέν θέλεις νά ἔχεις σχέση μαζί Του. Ἀφοῦ παραβαίνεις ἔτσι κατάφορα τό θέλημά Του καί Τοῦ λές, κάτσε Ἐσύ στήν ἄκρη, ἐγώ μέ τή λογική μου θά παλέψω, μέ τά μπράτσα μου.. σοῦ λέει, πάλεψε, ἀφοῦ Μέ βάζεις στήν ἄκρη! Καί τά κάνουμε θάλασσα καί γεμίζουμε καί ἄγχος.

«Μερικοί -λοιπόν- προσπαθοῦν πρῶτα νά τακτοποιήσουν ὅλα τά ἄλλα καί ὕστερα νά σκεφθοῦν γιά παιδιά. Δέν λαμβάνουν ὑπ ̓ ὄψιν τους καθόλου τόν Θεό. Ἄλλοι πάλι λένε: «σήμερα εἶναι δύσκολη ἡ ζωή· ἕνα παιδί φθάνει, γιατί καί αὐτό μέ δυσκολία τό μεγαλώνεις» καί δέν κάνουν ἄλλα παιδιά». Καί ξέρετε τί γίνεται μέ αὐτό τό ἕνα παιδί, ἔ; Κατά κανόνα αὐτά τά παιδιά ἀχρηστεύονται. Γιατί τούς δίνουν, τούς δίνουν, τούς δίνουν, παροχές, παροχές, παροχές συνέχεια, τό φουσκώνουν τό παιδί, νά μήν κάνει τίποτα τό παιδί, νά μήν πάθει τίποτα, νά μή στενοχωρεθεῖ, τό μπάσκετ, τό βόλεϋ, τά κινέζικα.. χίλια δυό χαζά πράγματα.. ναί, καί τό παιδί γίνεται ἄχρηστο. Ἄχρηστο, δέν ξέρει τίποτα. Καί ἐγωιστής. Ἄκρως ἐγωιστής, γιατί ἔχει μάθει ὅλο νά παίρνει, τίποτα νά μή δίνει. Ἐνῶ, βλέπετε, ἀντίθετα, τά παιδιά ἀπό τίς πολύτεκνες οἰκογένειες πῶς τά μεγάλα ὑπηρετοῦν τά μικρά καί μαθαίνουν νά δίνουν ἀπό μικρά καί νά βγαίνουν ἀπό αὐτή τήν φιλαυτία καί ἀπό αὐτό τό κακό πού ζοῦμε καί ὅλη αὐτή τήν ἀρρωστημένη ἄς ποῦμε ἀπραξία πού ἔχουνε τά μονάκριβα παιδιά, τά μοναχοπαίδια πού λένε.

«Δέν καταλαβαίνουν πόσο ἁμαρτάνουν μ ̓ αὐτήν τήν τοποθέτηση». Καί σοῦ λέει, θά κάνω ἕνα παιδί γιατί εἶναι δύσκολη ἡ ζωή σήμερα. Γιατί ἁμαρτάνουν; «Γιατί δέν ἀφήνονται μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Ὁ Θεός ἔχει σπλάχνα». Εἶναι σάν νά λές ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἄσπλαχνος, ὅταν λές ἔτσι, ὅτι ἐγώ θά κανονίσω. Καί ὅτι ὁ Θεός δέν σ’ ἀγαπάει. «Μόλις δεῖ ὅτι δέν μποροῦν νά ἀνταποκριθοῦν, δέν Τοῦ εἶναι δύσκολο νά μήν τούς δώσει ἄλλα παιδιά». Αὐτό τό παθαίνουν καί πολύτεκνοι, πού ἔχουν κάνει πέντε παιδιά ξέρω ’γώ καί δύσκολα μερικές φορές, οἱ περίοδοι τῆς ἐγκυμοσύνης εἶναι δύσκολες, μερικές γυναῖκες ἔχουνε δυσκολίες καί μπορεῖ νά κάτσει ἐννιά μῆνες στό κρεβάτι ἤ ἀλλιῶς θά τό χάσουν τό παιδί, θά ἀποβάλλουν.. καί μέ διάφορα, μέ ἐμετούς κ.λ.π. ὑπάρχουν τέτοιες καταστάσεις.. καί σοῦ λέει ἡ γυναίκα, δέν μπορῶ ἄλλο παιδί! Ναί, ἀλλά τί θά κάνεις; Θά πρέπει νά ἔχεις ἀποχή. Ἀλλά ἅμα ἔχεις ἀποχή, δυσκολεύεται ὁ σύζυγος. Λέω τώρα ἕνα παράδειγμα. Λοιπόν, τί θά κάνεις; Πρέπει νά κάνεις ἁμαρτία μετά. Δέν εἶναι σωστό. Δηλαδή ὁ Θεός δέν σ’ ἀγαπάει; Δέν ξέρει ὅτι ἐσύ δέν μπορεῖς; Μπορεῖ νά εἶναι στήν ἰδέα σου, στό μυαλό σου ὅτι δέν μπορεῖς καί νά μπορεῖς. Ἄν δέν μπορεῖς, στό λέει ὁ Γέροντας, «ἔχει σπλάχνα ὁ Θεός», δέν θά σοῦ δώσει παιδί! Γιατί βλέπει πόσο φιλότιμο ἔχεις καί δέν θέλεις νά παραβεῖς τό θέλημά Του. Τί εἶναι ἄσπλαχνος ὁ Θεός δηλαδή; Θέλει νά σέ σκοτώσει ὁ Θεός; Ὄχι, κάθε ἄλλο! Γιατί λοιπόν δέν ἐμπιστεύεσαι τόν Θεό;

Μόλις δεῖ ὅτι δέν μποροῦν νά ἀνταποκριθοῦν, λοιπόν, δέν τούς δίνει ἄλλα παιδιά. «Ξεκινοῦν πολλοί νά παντρευτοῦν, χωρίς νά σκεφθοῦν ὅτι πρέπει νά ἔχουν καί ὡς σκοπό νά κάνουν παιδιά καί νά τά ἀναθρέψουν χριστιανικά». Ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τοῦ γάμου, βασικός ἄς ποῦμε, θεμελιώδης, καί θά τό δεῖτε στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου -νά πάρετε νά τήν διαβάσετε- εἶναι αὐτός, νά κάνεις παιδιά. Βέβαια δέν εἶναι ὁ πρῶτος σκοπός. Ὁ πρῶτος σκοπός τοῦ γάμου εἶναι ἡ θέωση, ὅπως καί στόν μοναχισμό∙ εἶναι νά δεῖς τόν Θεό, νά σωθεῖς, νά πᾶς στόν παράδεισο μέσα ἀπό αὐτή τήν ἀλληλοπεριχώρηση καί τήν ἄς ποῦμε τήν ἀλληλοκένωση, ἄν θέλετε, ὁ ἕνας ἀδειάζει στόν ἄλλον. Αὐτός εἶναι ὁ γάμος, νά σταυρωθεῖς γιά τόν ἄλλον, νά πεθάνεις γιά τόν ἄλλον καί ἐκεῖ πού εἶσαι.

«Δέν θέλουν πολλά παιδιά, γιά νά μήν ἔχουν σκοτοῦρες, καί ἔχουν στά διαμερίσματα σκυλιά, γατιά... Μοῦ εἶπαν ὅτι τώρα», (τό τώρα εἶναι τό 1990 περίπου), «στήν Ἀμερική ἔχουν στά σπίτια ἀντί γιά σκυλιά ἕνα εἶδος χοιρίδια», χοίρους μικρούς, γουρουνάκια, χοιρίδια.. «πού εἶναι πανάκριβα καί δέν μεγαλώνουν πολύ. Τά ἔχουν φτιάξει ἔτσι, γιά νά μποροῦν νά τά ἔχουν μέσα στά διαμερίσματα». Νά ἔχεις ἕνα γουρουνάκι μέσα στό σπίτι σου δηλαδή! «Παιδιά δέν θέλουν νά ἔχουν, γιατί εἶναι φασαρία νά τά πλένουν κλπ, καί πλένουν τά γουρούνια! Τό σκυλί τουλάχιστον εἶναι καί φύλακας». Κάνει καί καμιά δουλειά! «Ἀλλά νά ἔχεις γουρούνια μέσα στό σπίτι! Φοβερό! Στήν Αὐστραλία͵ εἶδα», τό 1977 εἶχε πάει ὁ Γέροντας στήν Αὐστραλία, γιά νά βοηθήσει ἐκεῖ τούς Ἕλληνες μετά ἀπό πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας. «Εἶδα -λοιπόν λέει - νά ἔχουν γηροκομεῖο γιά σκύλους, γιά γάτες..., ἀκόμη καί νεκροταφεῖο γιά τά ζῶα!». Πῶς δέν τούς διαβάζουν καί ἀκολουθία! Οἱ Προτεστάντες δέν ἀποκλείεται, ξέρετε, νά κάνουν καί τέτοια.. κηδεία γιά σκύλους! Ἐδῶ εὐλογοῦν τούς ὁμοφυλόφιλους.. «Θά μεγαλώνουν λαγούς καί κουνέλια καί θά τά κάνουν κονσέρβες, γιά νά ταΐζουν σκυλιά, καί ἄλλοι ἄνθρωποι θά πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα». Νομίζω γίνεται αὐτό τό πράγμα, ὑπάρχουν.. «Καί βλέπεις, ἅμα σκοτώσει κανείς ἕνα σκυλί, μπορεῖ νά πληρώσει περισσότερα ἀπ ̓ ὅσα ἄν σκότωνε ἕναν ἄνθρωπο. Ἐξαρτᾶται φυσικά καί ἀπό τό τίνος θά εἶναι τό σκυλί... Ποῦ φθάσαμε!... Ὁ ἄνθρωπος στήν ἐποχή μας ἀξίζει λιγότερο καί ἀπό ἕνα σκυλί.

Καί μερικοί Πνευματικοί ἀπορῶ πῶς λένε μερικά πράγματα. Μιά φορά μέ ρώτησαν κάποιοι προσκυνητές πού ἦρθαν ἐκεῖ στό Καλύβι: «Γέροντα, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γράφει πουθενά νά μήν κάνουν οἱ σύζυγοι παιδιά;». «Τί εἶναι αὐτά πού λέτε; Ποῦ τό ἀκούσατε αὐτό;», τούς λέω. «Νά, ὁ πατήρ τάδε μᾶς τό εἶπε», μοῦ λένε. Πιάνω τόν πατέρα τάδε καί τόν ρωτάω. «Εἶπες τέτοιο πράγμα;». «Ναί», μοῦ λέει. «Ποῦ τό βρῆκες αὐτό γραμμένο;», τόν ρωτάω. «Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τό ἀναφέρει στόν Περί παρθενίας λόγο του», μοῦ λέει! «Κοίταξε, τοῦ λέω, ἐγώ δέν διάβασα Ἅγιο Χρυσόστομο, ἀλλά δέν μπορεῖ ὁ Ἅγιος νά λέει κάτι τέτοιο· κάτι ἄλλο θά λέει. Φέρε νά δῶ τί γράφει». Μοῦ φέρνει τό βιβλίο καί μοῦ δείχνει τό χωρίο. Τό διαβάζω καί βλέπω ὅτι ὁ Ἅγιος γράφει: «Τώρα ἔχουν αὐξηθεῖ οἱ ἄνθρωποι καί σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νά ζήσετε καί ἐν παρθενίᾳ· δέν εἶναι ὅπως παλιά πού ἔπρεπε νά ἀφήσουν ἀπογόνους»· δέν λέει δηλαδή «μή γεννᾶτε παιδιά»· καί αὐτός νά ἐπιμένει». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει, μπορεῖτε νά ζεῖτε καί ἐν παρθενίᾳ. Ἐνῶ ἄς ποῦμε, ὅταν ἦταν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα μόνοι τους στή γῆ καί μέ τά παιδιά τους, ἐπέτρεπε ὁ Θεός νά ἔχουνε καί σχέσεις μεταξύ τους πού τώρα τά ἔχουνε ἀπαγορεύσει, τίς λεγόμενες αἱμομικτικές σχέσεις. Τότε δέν ὑπῆρχε ἄλλος γιά νά κάνει παιδιά.. ἐντάξει. Ἀλλά τώρα, σοῦ λέει, μπορεῖς νά ζήσεις καί παρθενικά. Αὐτό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Δέν λέει, «μήν κάνετε παιδιά», στούς ἔγγαμους!

«Νά εἶναι κληρικός καί θεολόγος, καί νά λέει τέτοια πράγματα! Νά δείχνει ὅτι διαβάζει Χρυσόστομο, ὅτι κάνει καί διατριβές, καί νά τόν ἔχουν γιά καλό Πνευματικό! Ξέρετε τί βλάβη κάνουν κάτι τέτοιες λανθασμένες ἑρμηνεῖες σέ ἀνθρώπους πού θέλουν νά ἀναπαύσουν τόν λογισμό τους;». Βέβαια! Μετά σοῦ λέει, μοῦ τό εἶπε ὁ Πνευματικός! Γι’ αὐτό πρέπει κανείς νά προσέξει καί σέ ποιόν Πνευματικό θά πάει, νά δεῖ ἄν αὐτά πού λέει συμφωνοῦνε μέ αὐτά πού λέει ἡ Ἐκκλησία διαχρονικά, 2000 χρόνια, μέ αὐτά πού λένε οἱ Πατέρες.

«Γιά πολλούς πού ζοῦν κοσμικά ἡ οἰκογένεια σήμερα δέν ἔχει νόημα. Γι ̓ αὐτό ἤ δέν παντρεύονται ἤ παντρεύονται καί δέν κάνουν παιδιά ἤ σκοτώνουν τά παιδιά μέ τίς ἐκτρώσεις, καί ἔτσι μόνοι τους ἐξαφανίζουν τό σόι τους». Στήν Ἀγγλία τώρα ὑπάρχει καί μία νέα μόδα∙ τάχατες παντρεύονται καί ζοῦνε χωριστά, (δέν ξέρω πῶς τό λένε στά ἀγγλικά αὐτό)! Τό ἔχετε ἀκούσει; Λέει, εἴμαστε παντρεμένοι, ἀλλά ζοῦνε ὁ καθένας στό σπίτι του! Τί εἶναι αὐτό;..

Ἐρ. : Μᾶλλον θά παίρνουν κανένα ἐπίδομα γάμου..

Ἀπ. : Ναί, μπορεῖ.. ξέρω’ γώ.. καθένας στό σπίτι του καί παντρεμένοι ὑποτίθεται. Λοιπόν.. ἀλλά, βλέπετε, πῶς παραχωρεῖ ὁ Θεός μέσα ἀπό τήν ἁμαρτία νά βγαίνει καλό! Ὅλοι αὐτοί ἄς ποῦμε, πού οὐσιαστικά εἶναι κατεστραμμένοι ἄνθρωποι, καταστρέφουν καί τό σόι τους μέ τίς ἐκτρώσεις. Ὁπότε δέν συνεχίζεται τό κακό, μπαίνει ἕνα στόπ.

«Ἐνῶ οἱ πιστοί, πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέχονται τήν θεία Χάρη, γιατί ὁ Θεός εἶναι ὑποχρεωμένος κατά κάποιον τρόπο νά τούς βοηθάει στά δύσκολα χρόνια πού ζοῦμε». Γιατί, ὅταν τηρεῖς τίς ἐντολές, εἶσαι ταπεινός. Καί στούς ταπεινούς ὁ Θεός, λέει, δίνει Χάρη. Ὑποχρεωτικά! Καί τό βλέπει κανείς, ξέρετε, στήν πράξη καί ἐδῶ καί τώρα ἀκόμα! Δηλαδή, ἕναν λογισμό ταπεινό νά κάνεις, πῶς ἀμέσως νιώθεις τή Χάρη τοῦ Θεοῦ! Ἔρχεται αὐτή ἡ εἰρήνη, αὐτή ἡ χαρά.. λίγο νά ταπεινώσεις τόν ἑαυτό σου. Ὅταν λοιπόν ὑπακοῦς τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά μή σέ εὐλογήσει. Εἶναι ὑποχρεωμένος κατά κάποιο τρόπο.. Βέβαια ὁ Θεός δέν τό κάνει ἀπό ὑποχρέωση, τό κάνει μέ ὅλη Του τήν καρδιά, θά λέγαμε. Ἄν θέλεις ἐσύ μιά φορά, ἄπειρες φορές θέλει ὁ Θεός νά σέ εὐλογήσει!

«Καί βλέπουμε χριστιανούς οἰκογενειάρχες, μέ ὅσα παιδάκια τούς δίνει ὁ Θεός, νά τά μεγαλώνουν μέ φόβο Θεοῦ, καί ὅλα τά παιδιά νά εἶναι ἰσορροπημένα, χαρούμενα, εὐλογία Θεοῦ, καί νά προκόβουν». Πράγματι, χαίρεσαι νά βλέπεις τέτοιες οἰκογένειες! Ὑπάρχουν! Λίγες βέβαια, ἀλλά ὑπάρχουν. «Ἐκεῖ πού λέμε: «τί θά γίνει ὁ κόσμος;», βλέπουμε τώρα νά προχωράει, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μιά γενιά καλή. Ὁ διάβολος καταστρέφει, ἀλλά καί ὁ Καλός Θεός ἐργάζεται καί δέν θά ἀφήσει νά ἐξαφανισθεῖ τό γένος μας».

Αὐτά ἤθελα νά σᾶς πῶ σήμερα. Δέν ξέρω ἄν σ’ αὐτά τά τελευταῖα θέλετε νά πεῖτε κάτι, πολύ εὐχαρίστως.

Ἐρ. : Εἴπατε πρίν, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶπε ὅτι μποροῦμε νά ζοῦμε καί ἐν παρθενίᾳ. Μέσα στόν γάμο;

Ἀπ. : Ὄχι, χωρίς γάμο. Αὐτό ἐννοοῦσε. Νά μήν κάνουμε γάμο, αὐτό ἐννοοῦσε ἐν παρθενίᾳ.

Ἐρ. : Μοναχοί; Μοναχικό βίο;

Ἀπ. : Ναί, μοναχικό βίο. Αὐτό ἐννοεῖ. Ἀλλά ὑπάρχουν καί ἔγγαμοι, οἱ ὁποῖοι δώσανε ὑπόσχεση ἀμοιβαία ἄς ποῦμε νά κάνουνε «λευκό γάμο», δηλαδή νά μήν ἔχουνε σχέση.

Ἐρ. : Καί ὡς πρός τί ὁ γάμος;

Ἀπ. : Ἔ, μπορεῖ νά τούς πίεσαν καί οἱ γονεῖς τους. Ἔχουμε περιπτώσεις Ἁγίων πού τούς πίεζαν οἱ γονεῖς τους καί τόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα καί κάνανε ἕναν γάμο..

Ἐρ. : …… μπορεῖ καί οἱ δύο νά ἤθελαν νά γίνουν μοναχοί;

Ἀπ. : Ναί, ἤ μπορεῖ νά ἤθελε ὁ ἕνας καί ἔπεισε καί τήν γυναίκα, σέ κάποιες περιπτώσεις. Ἤθελε ὁ ἄνδρας, ἔπεισε τήν γυναίκα καί χώρισαν μετά καί πήγανε στό μοναστήρι καί οἱ δύο.

Ἐρ. : Εὐλογεῖτε, πάτερ. Αὐτό μπορεῖ νά γίνει καί τώρα ἤ μόνο παλιά γινόταν;

Ἀπ. : Καί τώρα μπορεῖ νά γίνει, ἀλλά εἶναι πιό δύσκολο, γιατί τώρα ἔχει πολύ σαρκικό φρόνημα ὁ κόσμος καί μπορεῖ ἐσύ μέν νά τό θέλεις, ἀλλά νά μήν τό θέλει ἡ σύζυγος. Καί θά πρέπει νά ὑποχωρήσεις. Δέν μπορεῖς νά τήν ἀναγκάσεις.

Ἐρ. : Ἐκεῖνο τό «ἁμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» στήν Ἁγία Γραφή δέν ὑπάρχει. Τό ἔψαξα..

Ἀπ. : Νομίζω στήν Παλαιά Διαθήκη.

Ἐρ. : Σέ ποιό βιβλίο;

Ἀπ. : Στίς Παροιμίες. Γιά κοιτάξτε το.

Ἐρ. : Καί αὐτό ἔχει τό νόημα ὅτι τά πάθη μεταδίδονται. Αὐτό ἐννοεῖ.

Ἀπ. : Οἱ ἁμαρτίες, ἄς ποῦμε. Γιά τίς ἐκτρώσεις ὅπως σᾶς ἐξήγησα.. ἡ ἁμαρτία συγκλονίζει ὅλο τόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο τήν ψυχή. Ἔχουμε μιά ἰδέα -εἶναι λάθος αὐτό, εἶναι μονοφυσιτισμός- ὅτι ἡ ψυχή.. ἡ ψυχή νά εἶναι καλά! Τό σῶμα; Καί τό σῶμα νά εἶναι καλά. Καλά ἐννοῶ πνευματικά, δηλαδή νά εἶναι ἅγιο. Ὅπως ἡ ψυχή πρέπει νά εἶναι ἁγία καί τό σῶμα πρέπει νά εἶναι ἅγιο. Δέν εἴμαστε στή σφαίρα τοῦ ὑπερπέραν, τοῦ πνευματικοῦ.. λέει, «πνευματικός ἄνθρωπος». Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος εἶναι καί σωματικά ἅγιος, ὄχι μόνο πνευματικά ἅγιος, μόνο ψυχικά δηλαδή. Καί σωματικά. Ὅταν λοιπόν ἁμαρτάνεις, ἁμαρτάνεις καί στό σῶμα καί στήν ψυχή. Σᾶς εἶπα πολλά παραδείγματα, ἔτσι; Καί μέ τό κρυολόγημα. Κάθε ἁμαρτία πού κάνεις, ἐπηρεάζεις καί τό σῶμα. Καί αὐτό μετά μεταβιβάζεται καί στά παιδιά. Γιατί τά παιδιά τί παίρνουν; Τό σῶμα σου παίρνουν. Τό σῶμα σου καί τό σῶμα τῆς γυναίκας σου, ἔτσι δέν εἶναι; Τά χρωματοσώματά σου πού ἔχουν ὅλες τίς πληροφορίες πού ἀφοροῦν ἐσένα, καί ὄχι μόνο ἐσένα καί ὅλους τούς προγόνους σου, ἔτσι; Ὅλη τήν ἀλυσίδα ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι ἐσένα. Τό ἴδιο καί ἡ γυναίκα σου, μεταβιβάζει τά χρωματοσώματά της πού ἔχουν ὅλες τίς πληροφορίες τίς δικές της καί ὅλων τῶν προγόνων της. Καταλαβαίνετε τί γίνεται τώρα!

Ἄν λοιπόν εἶναι προσεκτικοί οἱ γονεῖς, θά κάνουν καί σωστά παιδιά. Καί ὑγιῆ παιδιά. Προσέξτε, ὑγιῆ καί σωματικά. Ὅταν ἐσύ ἁμαρτάνεις, ἀσθενεῖς καί τό σῶμα. Γιατί βλέπετε ἄς ποῦμε νέους ἀνθρώπους καί εἶναι σάν γέροι; Καί λές, γέρος εἶναι αὐτός, ἐνῶ εἶναι τριάντα χρονῶν! Γιατί ἔχει κάνει πολλές ἁμαρτίες, πολύ ἁπλό.. καί γέρασε τό σῶμα του γιατί τό χρησιμοποίησε ἄτσαλα. Δέν τό χρησιμοποίησε σύμφωνα μέ τίς προδιαγραφές. Παίρνεις ἕνα ἀμάξι καί τό πᾶς στό νερό. Δέν εἶναι γιά τό νερό τό ἀμάξι! Καί μετά λές, γιατί νά μήν εἶναι; Ἔ, ἀφοῦ δέν εἶναι! Τό ἴδιο σοῦ λέει καί ὁ Θεός: δέν εἶσαι γιά τήν πορνεία, βρέ φίλε. Μά λές, γιατί νά μήν εἶμαι; Ἔ, θά τό πληρώσεις μετά. Θά τό πληρώσεις.. Καταλάβατε; Αὐτό εἶναι ἡ ἱστορία. Καί πᾶς στόν θάνατο, γιατί τελικά «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος». Δέν σέ ἔχω φτιάξει νά πορνεύεις. Ὁ Θεός πού εἶναι ὁ κατασκευαστής, ἔχει δώσει καί τίς ὁδηγίες.

Ἐρ. : Πάτερ, κάτι εἴπατε πρίν γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα γιά αἱμομιξίες.. δέν κατάλαβα.

Ἀπ. : Τά πρῶτα χρόνια εἴχανε μεταξύ τους σχέση. Τό ἐπέτρεπε ὁ Θεός αὐτό. Τά παιδιά τοῦ Ἀδάμ ἄς ποῦμε μεταξύ τους, οἱ κόρες μέ τούς γιούς ἄς ποῦμε. Δέν ἦταν ἁμαρτία. Τό ἐπέτρεπε ὁ Θεός γιά νά αὐξηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Αὐτό ἐννοοῦσα.

Ἐρ. : Σ’ αὐτό πού εἴπατε πρίν, ἔχει σχέση τό «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ»;……..

Ἀπ. : Αὐτό τό λέγανε οἱ ἀρχαῖοι, «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ». Ἀλλά ἐκεῖνο πού κυριαρχεῖ στόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τό σῶμα, εἶναι ὁ νοῦς, ἡ ψυχή δηλαδή. Ὅταν λοιπόν ἡ ψυχή εἶναι ὑγιής, τότε βοηθιέται καί τό σῶμα. Ὅταν τό σῶμα εἶναι ὑγιές, χωρίς νά προσέχεις τήν ψυχή, ἡ ὑπερβολική ἄς ποῦμε καλλιέργεια τοῦ σώματος τί κάνει; Ἐξάπτει τά σωματικά πάθη. Γιατί ὁ κυβερνήτης δέν πρέπει νά εἶναι τό σῶμα. Ἀλλοίμονο ἄν εἶναι τό σῶμα! Ἄν καλλιεργήσεις τό σῶμα χωρίς νά καλλιεργήσεις τήν ψυχή, τί κάνεις οὐσιαστικά; Τρέφεις τό ἄλογο καί τόν ἀναβάτη τόν ἔχεις τοῦ πεθαμοῦ ἄς ποῦμε. Ἔ, τί θά κάνει τό ἄλογο, δέν θά σᾶς σέ σκοτώσει; Δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μή σέ σκοτώσει τό ἄλογο. Ὅταν ὁ ἀναβάτης δέν μπορεῖ νά σταθεῖ πάνω στό ἄλογο, τρέμει ἄς ποῦμε, τό ἄλογο εἶναι δυνατό, δέν μπορεῖς νά τό κρατήσεις. Τί νά κρατήσεις ἀπό τό ἄλογο; Ἔτσι καί τό σῶμα. Τό τρέφουμε, τό τρέφουμε.. αὐτό κάνουμε σήμερα στήν νεολαία, χάρμπουργκερ καί τέτοια, δυνατές τροφές, κόκα-κόλα.. αὐτά ὅλα, οἰνοπνευματώδη, χάπια.. τά κάνεις τέρατα τά παιδιά σωματικά. Πνευματικά; Τίποτα, εἶναι πεθαμένα. Ἔ, τί θά κάνουν; Θά γκρεμιστοῦνε. Πολύ λογικό. Θά τούς γκρεμίσει τό σῶμα. Γιατί τό σῶμα εἶναι τό ἄλογο, ὁ νοῦς εἶναι ὁ ἀναβάτης, εἶναι ὁ κυβερνήτης. Ὅταν λοιπόν τόν κυβερνήτη τόν ἔχεις πεταμένο, τήν ψυχή δηλαδή, δέν φροντίζεις νά τήν θρέψεις καθόλου, τό σῶμα θά σέ διαλύσει μετά, θά σέ πάει ὅπου θέλει αὐτό, Θά σέ κάνει ζῶο, νά δουλεύεις μόνο μέ τά ἔνστικτα. Θά σκοτώνεις καί δέν θά καταλαβαίνεις τίποτα. Γιατί θά εἶσαι κτῆνος, γι’ αὐτό! Καί ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων αὐτό θέλει -σᾶς τό λέω παρεμπιπτόντως τώρα- νά ἀποκτηνώσει τόν ἄνθρωπο, νά τούς κάνει κτήνη. Γιατί ὅταν ἔχεις ἕνα κτῆνος, τό κάνεις ὅ,τι θέλεις μετά! Εἶναι ἄβουλο ὄν αὐτός. Θά τοῦ πεῖς, πήγαινε νά σκοτώσεις, θά σκοτώσει.. κι ἄς εἶναι ὁ ἄλλος συμπατριώτης του, ἄς εἶναι ἀδελφός του, ἄς εἶναι ὅ,τι νά ’ναι. Ἐγώ σοῦ λέει, εἶμαι ΜΑΤ τώρα, τά ΜΑΤ σκοτώνουν! Τελείωσε.. θά σέ φάω! Καί θά τό εὐχαριστηθεῖ κιόλας, γιατί εἶναι ζῶο! Καταλάβατε; Δέν ἔχω τίποτα μέ τά ΜΑΤ.. Δέν τοῦ τό λέει ἡ ψυχή δηλαδή. Καί μετά δέν ἔχει ἀντιστάσεις καθόλου ὁ ἄνθρωπος αὐτός, κάνει ὅ,τι τοῦ πεῖ ἡ σάρκα. Καί τό θέλουν αὐτό, νά σέ ἀποκτηνώσουν, γιατί μετά σέ κάνουν ὅ,τι θέλουν καί σέ πᾶνε ἐκεῖ πού θέλουν αὐτοί. Θά σέ βάλουνε δοῦλο τους δηλαδή, οὐσιαστικά, νά δουλέψεις γι’ αὐτούς. Γι’ αὐτό ἔχουνε ρίξει ὅλη αὐτή τήν ἀνηθικότητα ἄς ποῦμε, καί στήν πατρίδα μας.. κι ἐμεῖς  τά χάφτουμε αὐτά καί λέμε, εἶναι αὐτή ἡ πορεία τοῦ κόσμου.. Δέν εἶναι αὐτή ἡ πορεία τοῦ κόσμου! Ἔντεχνα γίνεται ὅλη αὐτή.. αὐτό τό χύσιμο τῆς λάσπης ἄς ποῦμε καί τρέφουν τά παιδιά ὄχι μέ ξυλοκέρατα ἁπλῶς, μέ δηλητήριο! Καί πᾶμε ἐμεῖς καί τά χάφτουμε, τά αἰσχρά τά βίντεο, ὅλα αὐτά καί ἀποκτηνώνομαστε.

Ἐρ. : ….εἴμαστε σάν νά λέμε «ἐλεύθεροι-δοῦλοι».

Ἀπ. : Ναί. Καί εἴμαστε μέ τήν θέλησή μας δοῦλοι! Ἐδῶ εἶναι… Γιατί, ἐντάξει ὑπάρχει τό σαρκικό φρόνημα, τό ἐκμεταλλεύονται αὐτοί, ἀλλά, ἄν θέλουμε, μποροῦμε νά ἀντισταθοῦμε, ἀντίθετα σ’ αὐτό τό ρεῦμα. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τόσα μέσα, ὑπάρχει τόση Χάρη ἀπό τόν Θεό! Εἴμαστε βαφτισμένοι καταρχήν, τό σπουδαιότερο ἀπ’ ὅλα, καί μπορεῖς νά μήν εἶσαι δοῦλος. Μπορεῖς νά εἶσαι ἅγιος! Οἱ πιό ἐλεύθεροι ἄνθρωποι εἶναι οἱ ἅγιοι.

Ἐρ. : Αὐτό πού λένε οἱ Πατέρες, ὅταν κανένας παντρεύεται καμιά μαύρη ἤ ……

Ἀπ. : Καταρχήν νά σᾶς πῶ, μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν μπορεῖς νά παντρευτεῖς ὅποιον θέλεις. Δηλαδή, ὅταν εἶσαι μέσα στήν Ἐκκλησία, βαφτισμένος, θά πρέπει νά πάρεις βαφτισμένο, καί βαφτισμένος εἶναι μόνο ὁ ὀρθόδοξος. Δέν κολλάει δηλαδή τίποτα ἄλλο. Τώρα ἄν πεῖς, πῶς γίνεται μέ τούς καθολικούς καί κάνουν γάμους ἤ μέ τούς προτεστάντες, τώρα δέν ξέρω ἄν κάνουν καί μέ τούς μουσουλμάνους.. ἄν φτάσαμε καί σ’ αὐτό τό ἐπίπεδο.. Μπορεῖ νά φτάσουμε.. Δέν κολλάει. Δέν γίνεται. Δέν γίνεται, γιατί ἔχεις τόση διαφορά, ὅση ἔχει ἕνα ἔπιπλο μέ ἕναν ἄνθρωπο, τόση διαφορά ἔχει ἕνας ἀβάφτιστος ἀπό ἕναν βαφτισμένο, καί λίγο λέω! Γιατί λέω λίγο; Γιατί ὁ βαφτισμένος ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἔχει τόν Θεό. Πόσο διαφέρει ὁ Θεός ἀπό μᾶς; Ἄπειρα, δέν μπορεῖς νά πεῖς.. Ἄπειρα! Λοιπόν, ἔτσι διαφέρει ἕνας βαφτισμένος, πού εἶναι φορέας τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἕναν ἀβάφτιστο πού δέν εἶναι φορέας. Γι’ αὐτό λέω, δέν κολλάει. Δέν κολλᾶς. Δέν μπορεῖ νά γίνει. Νά γίνεις ἕνα μέ τό τραπέζι γίνεται; Δέν γίνεται, πῶς νά τό κάνουμε; Ἔτσι δέν μπορεῖς νά γίνεις ἕνα, γιατί στόν γάμο αὐτό πρέπει νά γίνεις, ἔτσι; Νά γίνεις ἕνα, οἱ δύο ἄνθρωποι νά γίνουν ἕνας ἄνθρωπος. Αὐτό μόνο μέ ἕναν βαφτισμένο. Γι’ αὐτό καί οἱ Κανόνες τό λένε ξεκάθαρα, ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἄκυρα. Καί αὐτοί οἱ γάμοι πού ἔχουνε γίνει, οὐσιαστικά ἄκυροι εἶναι. Μά, θά πεῖς, γιατί τούς κάνουν; Ἀπό μιά ἄκρα συγκατάβαση, γιά νά μήν πᾶνε καί αὐτοκτονήσουν καί γίνει κάτι χειρότερο. Καί τούς παντρεύουν ἐκεῖ πέρα, τούς δίνουν μιά εὐλογία ἄς ποῦμε. Ὀρθόδοξο μέ καθολικό, αὐτό ἐννοῶ, ἤ ὀρθόδοξο μέ προτεστάντη.. Δέν γίνεται κανονικά, δέν ἐπιτρέπεται. Πολύ περισσότερο μέ αὐτούς πού εἶπες στό τέλος, μέ μάγους, πού εἶναι ὅ,τι νά ’ναι.. δέν ξέρω τί εἶναι.

Ἐρ. : Ἄν εἶναι ὀρθόδοξος;

Ἀπ. : Ἄν εἶναι ὀρθόδοξος, ἐντάξει. Δέν ἔχει πρόβλημα, ἄν εἶναι ὀρθόδοξος.

Μάλιστα, ὡραῖα. Ἄλλο;

Ἐρ. : Ἡ διάκριση, π. Σάββα, εἶναι ἀπόκτημα τῆς ὑπακοῆς; Αὐτό δηλαδή, ὅσο περισσότερο θά κόψεις τό θέλημά σου.. ἤ δίνεται ὡς χάρη ἀπό τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό;

Ἀπ. : Ἡ διάκριση εἶναι ἡ κορυφή τῶν ἀρετῶν καί ἔρχεται μετά τήν ἀγάπη, λένε οἱ Ἅγιοι. Ἡ ἀγάπη, θυμάστε, εἶναι στήν 30η βαθμίδα στήν Κλίμακα, πάνω-πάνω. Μετά τήν ἀγάπη εἶναι ἡ διάκριση. Μείζων πασῶν τῶν ἀρετῶν. Εἶναι τό κορύφωμα, θά ἔλεγα, ὅλης τῆς πνευματικῆς πορείας. Εἶναι μιά ὁλόκληρη πορεία. Ἡ ὑπακοή εἶναι τό θεμέλιο. Ἄν δέν κάνεις ὑπακοή, φυσικά δέν κάνεις τίποτα. Καί μαρτύριο νά ὑποστεῖς, δέν εἶσαι ἐντάξει ἀπέναντι στόν Θεό.

Θυμάστε εἴχα βάλει σήμερα μία ἀνάρτηση, γιά κάποιον ὁ ὁποῖος εἶχε κάνει παρακοή στόν γέροντά του, ἔφυγε καί πῆγε καί ἔγινε μάρτυρας. Διαβάστε εἶναι πολύ ὡραῖο, εἶναι στόν Συναξαριστή τῆς ἡμέρας σήμερα. Λοιπόν, ἀλλά δέν τά εἶχε φτιάξει μέ τόν γέροντά του. Πῆγε στήν πόλη μέ παρακοή, δέν πῆρε εὐλογία δηλαδή, καί ἐκεῖ τόν πιάσανε, τοῦ λένε, ν’ ἀρνηθεῖς τόν Χριστό, λέει, δέν Τόν ἀρνοῦμαι.. σέ βασανίζουμε.. δέν Τόν ἀρνοῦμαι.. Τόν σκότωσαν. Μάρτυρας. Οἱ ἄλλοι τώρα, πού δέν ξέρανε ἀπό ποῦ καί πῶς εἶχε ἔρθει αὐτός στήν πόλη, σοῦ λέει, ἅγιος εἶναι αὐτός, μάρτυρας εἶναι, νά τόν βάλουμε στήν ἐκκλησία. Συνηθίζανε τότε νά τούς θάβουνε μέσα στήν ἐκκλησία. Ἀλλά τί γινότανε; Ὅταν γινότανε λειτουργία μέσα στήν ἐκκλησία, αὐτός ἔμενε μέσα μέχρι τήν στιγμή πού λέγανε τά κατηχούμενα. Τά κατηχούμενα εἶναι μετά τό εὐαγγέλιο. Οἱ προσευχές πού κάνουμε γι’ αὐτούς πού ἑτοιμάζονται νά βαφτιστοῦν, οἱ κατηχούμενοι. Μετά τά κατηχούμενα λέμε, ἄς ποῦμε, τό Πιστεύω καί μπαίνουμε στήν κυρίως λειτουργία, ὅπου ἐκεῖ κανονικά μένουν μόνο ὅσοι θά κοινωνήσουν. Δέν μένουν ὅλοι. Ὅλοι οἱ ἄλλοι φεύγουν. Ἄν λειτουργούσαμε σωστά, θά ἔπρεπε νά βγοῦνε ἔξω οἱ περισσότεροι, ἤ νά πᾶνε στόν νάρθηκα.

Λοιπόν, ἔβγαινε.. ἔβγαινε ἔξω αὐτός! Καί λέγανε ὅλοι, ἀμάν, τί γίνεται;.. Ναί, σηκωνότανε μέ τό κιβώτιο ἄς ποῦμε, τήν λάρνακα.. ἔξω! Ἀεροπλάνο, ἔτσι; Ἔξω… Λένε, τί γίνεται; Προβληματίστηκαν οἱ ἄνθρωποι. Λένε, τί συμβαίνει μ’ αὐτόν; Ἔμενε μέχρι τά κατηχούμενα στήν κάθε Θεία Λειτουργία, μετά ἔξω. Ὁπότε ἕνας ἅγιος, διορατικός ἄνθρωπος, προσευχήθηκε καί ἔρχεται ἄγγελος καί τοῦ λέει, αὐτό κι αὐτό συμβαίνει. Αὐτός ἔχει κάνει παρακοή στόν γέροντά του. Ἔδωσε μέν τήν ζωή του γιά τόν Χριστό, ἀλλά δέν εἶναι ἐντάξει μπροστά στόν Θεό. Καί πῆγε αὐτός ὁ ἅγιος καί βρῆκε τόν γέροντά του στήν ἔρημο, τόν πῆρε μαζί του, ξαναήρθανε, ἀνοίξανε τήν λάρνακα, διαβάσανε συγχωρητική εὐχή καί μετά δέν ἔβγαινε. Ἔμενε σ’ ὅλη τήν λειτουργία. Καταλάβατε; Τί θέλει νά πεῖ αὐτό; Ὅτι εἶναι πολύ μεγάλη ἁμαρτία ἡ παρακοή. Καί εἶναι τό θεμέλιο. Πᾶς στόν πνευματικό καί δέν κάνεις ὑπακοή, κάνεις παρακοή; Εἶσαι τελείως ἐκτός Θεοῦ! Εἶσαι ἐκτός Θεοῦ. Καί τό λέει πολύ ὡραῖα στό Συναξάρι: ὁ Γέροντας, λέει, εἶναι διάδοχος τῶν Ἀποστόλων. Γιατί σέ ἀναλαμβάνει. Σέ ἀναλαμβάνει πνευματικά. Εἴδατε πού λέει ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους, «ἄν ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται· ἄν κρατῆτε κεκράτηνται». Αὐτό ἦταν κρατημένη ἁμαρτία, γιατί δέν εἶχε πάρει συγχώρηση ἀπό τόν γέροντά του∙ εἶχε σηκωθεῖ καί εἶχε φύγει μόνος του. Καί ἡ ἀπόδειξη εἶναι αὐτή, τόν ἔβγαζε μέ τούς κατηχουμένους, δηλαδή ἐκτός κοινωνίας. Ἐκτός κοινωνίας σημαίνει ἐκτός Ἐκκλησίας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἔφευγε μέ τούς κατηχουμένους ἔξω, δέν μποροῦσε νά κοινωνήσει. Πού σημαίνει, δέν μπορεῖς νά σωθεῖς. Αὐτό σημαίνει. Θά πεῖς, γιά μιά παρακοή πού ἔκανε; Ναί, ἦταν ἀτακτοποίητος. Καί τό ἔδειξε ὁ Θεός μέ αὐτό τό σημάδι -πολύ ὡραῖο αὐτό!- πῆρε συγχώρηση μετά θάνατον καί μετά κοινωνοῦσε.

Ἐρ. : …. Πῶς εἶχε τή δύναμη νά ἀντέξει τό μαρτύριο; Εἶναι λίγο παράξενο αὐτό…

Ἀπ. : Εἶχε καλή διάθεση. Θά ἦταν καί ἀπό συναρπαγή. Φαίνεται δέν ἦταν τελείως, ἄς ποῦμε, ἀπό ἐγωισμό. Ποιός ξέρει τώρα;.. Δέν τά λέει καί ὅλα τό κείμενο. Εἶχε ἐλαφρυντικά φαίνεται καί ὁ Θεός ἄς ποῦμε τοῦ τά ἀναγνώρισε. Ἔβλεπε ὁ Θεός μᾶλλον καί τήν διάθεση τῆς ψυχῆς του∙ ἴσως νά ἤθελε νά πάει πίσω καί νά μήν μποροῦσε, νά ζητήσει συγγνώμη, γιατί δέν ἦταν καί εὔκολο νά μετακινηθεῖ. Ἐνῶ τώρα ἐντάξει, παίρνεις καί ἕνα τηλέφωνο, πού λέει ὁ λόγος.. ἀλλά τότε δέν ὑπῆρχαν τέτοια πράγματα. Μπορεῖ νά εἶχε μετανιώσει κιόλας καί νά τοῦ ἔδωσε Χάρη ὁ Θεός καί μαρτύρησε. Ὄντως εἶναι ὡραῖο ἔτσι αὐτό.. Ἄν ἦταν ἀκόμα μέ ἐγωισμό, σίγουρα δέν θά εἶχε Χάρη. Ἀλλά δέν εἶχε ταπεινωθεῖ. Εἶχε μετανιώσει μέσα του, ἀλλά, βλέπετε, πῶς ὁ Θεός θέλει καί τήν ἀκρίβεια. Καί ἔφερε τόν γέροντα νά τοῦ δώσει συγχωρητική εὐχή.

Ἐνῶ ὁ ἄλλος, θυμάστε, ὁ Σαπρίκιος, πού δέν μαρτύρησε τελικά. Δέν μπόρεσε νά μαρτυρήσει, γιατί δέν εἶχε συγχωρέσει τόν ἀδελφό του. Καί ἔχασε τό στεφάνι καί πιθανότατα καί τήν ψυχή του.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.com