Ἐν Κυθήροις τῇ 23ῃ Δεκεμβρίου 2021
Ἀριθ. Πρωτ.: 402
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Ω Ν
(ὑπ’ ἀριθ. 205/2021)
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«… καί εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἄγγελος˙ μή φοβεῖσθε˙
ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην,
ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ,
ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. β’ 11).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!
«Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν» εἴθε νά σᾶς χαρίζῃ τήν εἰρήνην καί τήν εὐδοκίαν Του εἰς ἔτη πολλά, εἰρηνικά, χαριτοφόρα καί εὐλογημένα καί πλούσια τά θεῖα Του δωρήματα, τά... βιοτικά καί ὑλικά, καί τά πνευματικά καί οὐράνια.
Μή φοβεῖσθε εἶπεν ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἁπλοϊκούς ποιμένας, τούς βοσκούς τῶν ἀλόγων ζώων. Ἰδού σᾶς εὐαγγελίζομαι χαράν μεγάλην, ἡ ὁποία θά εἶναι δι’ ὅλον τόν λαόν, ὅτι ἐγεννήθη δι’ ὅλους σας σήμερον Σωτήρ, ὁ ὁποῖος εἶναι Χριστός ὁ Κύριος, εἰς τήν πόλιν τοῦ Δαυΐδ, τήν Βηθλεέμ.
Χαρά μεγάλη, μεγάλη χαρά ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Χαρά παγκόσμιος καί καθολική. Χαρά πανανθρώπινη καί οἰκουμενική. Χαρά πνευματική καί ἀπολυτρωτική. Χαρά γεώδης καί οὐρανία. Χαρά Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων. Χαρά ἐπιγείων καί ἐπουρανίων. Χαρά μεγάλη καί παλλαϊκή.
Εἰς τό βιβλίον τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων (Πραξ. ιγ’ 52) λέγεται ὅτι, ἐνῷ οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Βαρνάβας, ἐκδιωκόμενοι ἀπό τήν Ἀντιόχειαν τῆς Πισιδίας ἔφευγον διά τό Ἰκόνιον, οἱ Χριστιανοί μαθηταί τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἔμεναν εἰς τήν Ἀντιόχειαν, «ἐπληροῦντο χαρᾶς καί Πνεύματος Ἁγίου». Ἡ Θεία Χάρις, δηλαδή, ἐπλημμύριζε τήν ψυχήν των καί μαζί μέ τούς ἄλλους καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶχαν καί τήν καρποφορίαν τῆς χαρᾶς.
Εἰς τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ρωμ. 14, 17) ἀναφέρει ὁ θεῖος Ἀπόστολος ὅτι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστι βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, σχολιάζων ἑρμηνευτικῶς τό ὡς ἄνω χωρίον, σημειώνει: «ἐγώ δέν ὁμιλῶ ἐδῶ διά τήν διά κακόν σκοπόν εἰρήνην καί χαράν, ἀλλά διά τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ˙ τό αὐτό λέγω διά τήν χαράν καί τήν εἰρήνην εἰς τά πνευματικά ἀγαθά». Ὁ ἴδιος ὁ Ἱερός Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, εἰς ἑρμηνευτικόν του σχόλιον εἰς τήν φράσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Γαλ. ε’ 22)˙ «ὁ δέ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά…» δηλώνει ὅτι: «Βάλλει δέ πρῶτον ὁ Παῦλος τήν ῥίζαν ὅλων τῶν ἀγαθῶν καί ἀρετῶν τήν ἀγάπην, ἔπειτα τήν χαράν˙ διατί ἐκεῖνος ὁποῦ ἀγαπᾷ πάντοτε χαίρει, ὄχι μόνον ὅταν εὐεργετῆται ἀπό τόν ἀδελφόν του, ἀλλά καί ὅταν κακοποιεῖται ἀπό αὐτόν. Διατί μέ τό μέσον τῆς ἀγάπης, νομίζει μέν ὡς εὐεργέτην του ἐκεῖνον ὁποῦ τόν κακοποιεῖ, χαίρει δέ εἰς τόν Θεόν, ἐπειδή διά τόν Θεόν ὅλα τά κάμνει, καί τά ὑπομένει, καί διά τοῦτο εὐφραίνεται μέ τήν ἀγαθήν συνείδησιν ὁποῦ ἔχει. Ὅποιος δέ πάλιν ἔχει τήν ἀγάπην, καί τήν χαράν, αὐτός εἰρηνεύει κατά τήν ψυχήν καί καρδίαν».
Ὁ μελίρρυτος ποταμός τῆς σοφίας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος εἰς τά παθήματα καί τά βασανιστήρια τῶν ἁγίων, ὑπογραμμίζει τά ἑξῆς: «Ἄν αἱ φυλακίσεις καί τά βασανιστήρια, τά ὁποῖα θεωροῦνται ὡς τά πλέον λυπηρά, γεννοῦν τήν χαράν, τότε ποῖον ἀπό τά ἄλλα ἠμπορεῖ νά μᾶς προκαλέσῃ λύπην;» (Ε.Π.Ε. 22, 30). «Εἶναι δυνατόν κάποιος καί μαστιγούμενος νά αἰσθάνεται εὐχαρίστησιν, ὅταν πάσχῃ διά τόν Χριστόν. Ἐκεῖνο, τό ὁποῖο γεννᾷ τήν χαράν, δέν εἶναι τό ποιόν τῆς θλίψεως, ἀλλά τό ὅτι πάσχει κανείς διά τόν Χριστόν. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον δροσίζει εἰς τάς θλίψεις καί κάμνει τόν πιστόν νά αἰσθάνεται ἄνεσιν καί ἐν μέσῳ δοκιμασιῶν» (Ε.Π.Ε. 22, 362-364).
Ἕνας πιστός καί ἁγνός θεράπων τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, ἀείμνηστος καί μακαριστός πλέον, σχολιάζων τό χαρμόσυνον ἀγγελικόν μήνυμα, παρατηρεῖ τά ἀκόλουθα : «Ὁ πρῶτος λόγος, διά τόν ὁποῖον ὁ Χριστιανισμός εἶναι τό ἀληθινόν Εὐαγγέλιον καί ἡ ὑπέρ πᾶσαν ἄλλην χαρμόσυνος εἴδησις, εἶναι ὅτι ἀπεκάλυψε τόν Θεόν εἰς τόν ἄνθρωπον. Ὁ δεύτερος δέ καί ἐξόχως ἐμφαντικός λόγος εἶναι ὅτι ἀπεκάλυψε τόν ἄνθρωπον εἰς τόν ἑαυτόν του. Οὐδέποτε ἄλλοτε μέχρι τῆς ἐποχῆς, κατά τήν ὁποίαν ἐγεννήθη καί ἀνελήφθη ὁ Χριστός, ἐγνώρισεν ὁ ἄνθρωπος τήν εὐγένειαν τοῦ γένους του. Οὐδέποτε μέχρι τῆς ἐποχῆς, κατά τήν ὁποίαν ὁ Θεός προσέλαβε σάρκα ἀνθρωπίνην, ἠδυνήθη νά ἀντιληφθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὁποία ἠμπορεῖ νά ἀποβῇ ἡ σάρκα καί ἡ φύσις του. Μέχρι τῆς ἐποχῆς, κατά τήν ὁποία τό πλήρωμα τῆς Θεότητος κατῴκησε σωματικῶς ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ, δέν εἶχεν ἀντιληφθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι δύναται νά καταστῇ κοινωνός θείας φύσεως καί νά ἑνωθῇ μέ αὐτόν τόν Θεόν. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ Ἰησοῦς ἐγεννήθη, ἡ ἀνθρωπότητα ἐμβῆκεν εἰς νέον ξεκίνημα. Ἐδόθη νέα σημασία καί ἔννοια εἰς τάς γεννήσεις τῶν ἀνθρώπων, ἡ μητρότητα ἐξυψώθη εἰς ὁρίζοντας οὐρανίους καί ἡ πατρότητα προσέλαβεν εὐρυτάτην ἁγιότητα. Ὁ Χριστός ἔδειξεν, ὁποῖος δύναται νά γίνῃ ὁ ἄνθρωπος καί συνεπῶς καθώρισε μονίμως τήν ὑψηλήν ἀξίαν του».
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Ἡ μεγάλη καί παλλαϊκή – πανανθρώπινη χαρά, τήν ὁποίαν διεμήνυσε καί διεκήρυξε πρός τούς ποιμένας, τούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ, ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ εἶναι βεβαία, βιωματική καί ἀδιαμφισβήτητος διά τόν λαόν τοῦ Θεοῦ. Πνευματική καί λυτρωτική χαρά, χαρά πλήρης χριστιανικῆς ἐλπίδος, χαρά ἀναγεννητική καί ἀναπλαστική, χαρά ἀσφαλής καί ὑπαρξιακή, χαρά ἀνέκλειπτος καί αἰωνία.
Πόσον ἀπαραίτητος καί ἀναγκαία εἶναι ἡ μεγάλη αὐτή χαρά διά τήν τεταραγμένην ἐποχήν μας καί τόν ἐκφοβισμένον καί ἀνήσυχον σύγχρονον κόσμον! Φόβος καί τρόμος καί ἀνασφάλεια καταλαμβάνουν τόν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος δέν λατρεύει ἀπό καρδίας τόν μόνον ἀληθινόν Τριαδικόν Θεόν μας, δέν ἐμπιστεύεται τήν ζωήν καί τό μέλλον του εἰς τήν πάνσοφον Θείαν Του Πρόνοιαν, δέν ἀγωνίζεται «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαμβανόμενος τῆς αἰωνίου ζωῆς», δέν ἀντιμετωπίζει μέ ψυχραιμίαν καί νηφαλιότητα τήν μεγάλην δοκιμασίαν τῆς ἐπιδημίας τοῦ ἀπειλητικοῦ εἰς παγκόσμιον κλίμακα καί μεταλλαγμένου ἰοῦ. Ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου, τῆς ἀγωνίας καί τῆς ἀβεβαιότητος λησμονεῖ τό λόγιον τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ˙ «ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Καί τό ἕτερον˙ «Κύριε, ἐν ταῖς χερσί Σου οἱ κλῆροί μου».
Δυστυχῶς, νέφη βαρειά καί σκοτεινά ἐπιχειροῦν νά ἐπισκιάσουν ἤ καί νά ἐξαλείψουν τήν μεγάλην ἐκείνην λυτρωτικήν χαράν, τήν ὁποίαν εὐηγγελίσθη ὁ Ἄγγελος Κυρίου πρός τούς ποιμένας κατά τήν Ἁγίαν καί ὁλόφωτον Νύκτα τῶν Χριστουγέννων. Ὅμως, ὁ Θεῖος Λυτρωτής ἡμῶν καί Σωτήρ τοῦ κόσμου μᾶς λέγει διαχρονικῶς : «Μή ταρασσσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία˙ πιστεύετε εἰς τόν Θεόν (Πατέρα), καί εἰς ἐμέ πιστεύετε… μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδίᾳ μηδέ δειλιάτω» (Ἰωάν. 14, 1.27).
Χρέος ἐπιτακτικόν ὅλων μας, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί ὡς συμπατριωτῶν, εἶναι νά εἴπωμεν˙ ναί εἰς τήν χριστιανικήν ἀγάπην, ἡ ὁποία κατά τόν θεῖον λόγον τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό διακριτικόν γνώρισμα τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ˙ ναί εἰς τήν πατριωτικήν σύμπνοιαν καί ἀλληλεγγύην καί ὄχι εἰς τόν διχασμόν, τήν διαίρεσιν καί τήν μισαδελφίαν.
Οἱ ἄρχοντες τῆς Πολιτείας μας ὡς διάκονοι τοῦ λαοῦ ἔχουν χρέος καί καθῆκον νά ἑνώνουν καί ὄχι νά διακρίνουν τούς πολίτας εἰς ἀνθρώπους πρώτης καί δευτέρας κατηγορίας, εὐνοουμένους καί περιφρονημένους, μέ ὅσα αὐτό συνεπάγεται. Νά σέβωνται τήν πνευματικήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερίαν τοῦ κατά τήν συντριπτικήν του πλειοψηφίαν Ὀρθοδόξου λαοῦ καί τήν ἀπορρέουσαν ἀπό τό ἰσχῦον Σύνταγμα συνταγματικήν του ἐλευθερίαν.
Τό ἴδιο καί ἀκόμη περισσότερον ἰσχύει καί ἐνδείκνυται νά ἰσχύῃ εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν χῶρον, ὅπου πρέπει νά βασιλεύῃ ἡ ἀγάπη, τήν ὁποίαν ἔφερε εἰς τήν ἀνθρωπότητα τό Θεῖον Βρέφος, ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί Θεός μας. Ἡ διάκρισις, ὁ διχασμός καί ἡ ἀντιπαράθεσις ἐμβολιασμένων καί ἀνεμβολιάστων εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, ἀντίθετα πρός τό πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμού καί δέν εἶναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα πολιτισμένων καί φιλοπροόδων ἀνθρώπων. Κανείς ἐχέφρων ἄνθρωπος δέν θέλει νά βλάψῃ τήν ὑγιείαν του καί τήν ὑγιείαν τῶν συνανθρώπων των.
Εὐχόμενος ἐκ βάθους ψυχῆς εὐλογημένα, εἰρηνικά καί χαρμόσυνα κατά Θεόν Χριστούγεννα καί χαριτοφόρον τό Ἅγιον Δωδεκαήμερον, καλήν τήν κατ’ ἄμφω ὑγιείαν καί πλουσίαν τήν εὐλογίαν τοῦ Θείου Βρέφους εἰς βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά, καί ἀπευθύνων ἐγκάρδιον ἑόρτιον χαιρετισμόν εἰς τούς ἀποδήμους ἀδελφούς μας, καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς εἰς τάς ἐγγύς καί μακράν θαλάσσας ναυτιλομένους συμπολίτας μας, διατελῶ,
Μετ’ ἐνθέρμων εὐχῶν καί πολλῆς ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/12/blog-post_360.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου