ΚΗΡΥΓΜΑ-"Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ", Επ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, Ερμηνεία αποστολικης περικοπής Ι' Κυριακής, 14-11-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚυριακή 14 Νοεμβρίου 2021
Γιά τήν ἐγκράτεια τῆς κοιλίας, Ἀββᾶ Κασσιανοῦ, 13-11-21, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
Για την εγκράτεια της κοιλίας, Αββά Κασσιανου, Φιλοκαλία τόμος Α', 13-11-2021, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com Κάνετε ἐγγραφή στό κανάλι μας "Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos" τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCEtO...«Πρέπει νά ὑπομένω αὐτά πού μέ βρίσκουν…» Στιγμιότυπα ἀπό τή ζωή τοῦ ἱερέα Βιατσεσλάβ Βελίτσκο Εἰρήνη Κριχέλι
Υπάρχουν άνθρωποι, τους οποίους ο Κύριος τους στέλνει στη ζωή μας για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εν τούτοις, η μνήμη τους παραμένει στην καρδιά μας σε όλη την μετέπειτα ζωή. Τον πατέρα Βιατσεσλάβ Βελίτσκο τον είχα γνωρίσει τότε που μόλις είχα έλθει κοντά στην Εκκλησία. Αν και τον είχα δει λίγες φορές, με το πέρασμα τόσων χρόνων, παρόλα αυτά, οι συγκεκριμένες συναντήσεις δεν ξεχνιούνται.
Ήμουν βαριά άρρωστη. Εκείνη την περίοδο, ο Κύριος μου έστειλε έναν φίλο του συμμαθητή μου, τον οποίο γνώριζα και πριν, χωρίς να ξέρω ότι είναι πιστός και πολύ πονετικός άνθρωπος. Μου χάρισε το πρώτο Ευαγγέλιο στη ζωή μου, εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου και του μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα. Μαζί με τον ιερομόναχο και έναν ενορίτη από τη δική μας εκκλησία του Αγίου Αλέξανδρου Νέβσκιϊ, άρχισαν να με βοηθούν στην προετοιμασία μου για την πρώτη Μετάληψη στη ζωή μου. Στην εκκλησία, ο ιερομόναχος με οδήγησε σε έναν ιερέα. Ήταν ο πατήρ Βιατσεσλάβ.
Ήταν ένας μεσήλικας, με ένα διαπεραστικό βλέμμα καλοκάγαθων κουρασμένων ματιών. Αφού άκουσε προσεκτικά την αφήγησή μου για το πόσο καιρό είμαι άρρωστη, άρχισε να με συμβουλεύει να διαβάζω προσευχές και να κάνω το σημείο του σταυρού σε όλο το κορμί μου. Και οπωσδήποτε, να ετοιμαστώ για την Θεία Μετάληψη. Επίσης, όταν έμαθε ότι δεν μπορώ να φάω, ο παππούλης μού σύστησε: «Να τρως γύρη». Δοκίμασα έκπληξη που ο πατήρ Βιατσεσλάβ ήξερε από τέτοια θέματα. Πού να φανταστώ, τότε, ότι ο ίδιος ο παππούλης ήταν βαριά άρρωστος και εξαιτίας των στομαχικών πόνων δεν μπορούσε να τρώει σχεδόν τίποτα, εκτός από τη γύρη, διαλυμένη σε νερό.
Ο πατήρ Βιατσεσλάβ με κοίταξε διερευνητικά και είπε: “Πώς και ήρθε να κοινωνήσει χωρίς το σταυρό της;”
Ο πατήρ Βιατσεσλάβ με εξομολόγησε, κατονόμαζε ο ίδιος τις αμαρτίες, και εγώ έκανα μόνο νεύματα με το κεφάλι – ναι ή όχι. Μου εξήγησαν τι πρέπει να διαβάζω πριν από την Μετάληψη, και μια μέρα ετοιμάστηκα και πήγα. Στο ναό μας έχουμε στο αριστερό κλίτος το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού, όπου στεκόμουν, μακριά από το κυρίως ιερό. Και ξαφνικά βλέπω ότι από το κυρίως ιερό βγαίνει ο πατήρ Βιατσεσλάβ και αρχίζει να με κοιτάζει διερευνητικά. Μετά, κάλεσε τον ιερομόναχο και του είπε κάτι. Εκείνος διέσχισε όλο το ναό, με πλησίασε και με ρώτησε: «Ο πατήρ Βιατσεσλάβ είπε: “Πώς και ήρθε να κοινωνήσει χωρίς το σταυρό της;”».
Ψάχνω το λαιμό μου και, όντως, δεν έχω σταυρό. Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα ότι το πρωί, όταν πλενόμουν, τον έβγαλα και τον έβαλα στο ράφι στο μπάνιο, και τον ξέχασα. Και ξαφνικά με διαπερνάει η έκπληξη: πώς ο παππούλης μπόρεσε να το μάθει; Η μπλούζα μου ήταν πολύ κλειστή, από πάνω φορούσα πολύ φαρδύ μαντήλι. Κάτω από αυτά τα ρούχα δε θα μπορούσε με τίποτα να δει αν έχω στο λαιμό μου σταυρό ή όχι! Σηκώνω τα μάτια μου, που είχαν στρογγυλέψει από έκπληξη, προς τον ιερομόναχο, και εκείνος, χωρίς να έχει εκπλαγεί καθόλου, μου λέει: «Το σταυρό δεν πρέπει να τον βγάζουμε από το λαιμό μας ποτέ! Ο σταυρός είναι η προστασία μας, είναι το όπλο μας. Πρέπει πάντα να τον έχεις μαζί σου, εντάξει;».
Ὅταν τὸ χέρι τοῦ Εἰσαγγελέα, ποὺ κουνοῦσε τὸν Ἅγιο Νεκτάριο, ξεράθηκε...
Πολλὰ ὅμως διεσπείροντο ἀπὸ τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους στὴν Ἀθήνα περὶ τοῦ Πενταπόλεως καὶ τῆς ἀνέγερσης τῆς Μονῆς (δηλαδὴ τῆς γυναικείας Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος στὴν Αἴγινα, τῆς ὁποίας κατόπιν διετέλεσε ἐφημέριος καὶ πνευματικός). Πολὺ ἐδοκιμάσθη ἀπὸ τοὺς διεστραμμένους, τοὺς μοχθηροὺς καὶ τοὺς συκοφάντες.Διέδιδαν συκοφαντίες ἀνηθικότητος ἀνηκούστους. Ἠσχολήθη μὲ αὐτὲς καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ὁ δὲ τότε Πρόεδρος αὐτῆς, ὁ Ἀθηνῶν Θεοκλητὸς μετέβη αὐτοπροσώπως ἐπιτοπίως τὸ 1908, διὰ νὰ ἐξετάση. Φεύγοντας ὅμως ἀπὸ ἐκεῖ ἀναγκάσθηκε νὰ ὁμολογήση ὄτι «ἦτο ὄντως Θεῖον ἔργον». Πολὺ τὸν κατέτρεξε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Αὐτὸς ὁ δυστυχὴς ἤτανε μασῶνος μοντέρνος, νεωτεριστὴς καὶ ἔκαμε πολὺ κακὸ στὴν Ἐκκλησία. Αυτός ἦταν καὶ κατὰ τοῦ μοναχισμοῦ. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἀγωνιζόταν μὲ τόσες δυσκολίες νὰ κτίση τὸ Μοναστήρι, ἐπῆγε καὶ τὸν ἀπέτρεπε...
- Τί κάνεις ἐδῶ; Μοναστήρι κτίζεις τώρα; Δεν βλέπεις ὅτι τόσα ἐξωκκλήσια γύρω ἐδῶ ἐρήμωσαν; Δὲν εἶναι γιὰ Μοναστήρια στὴ σημερινὴ ἐποχή.
Ὁ Πενταπόλεως ὅμως ἐξηκολούθησε, καὶ ἔγινε τὸ Μοναστήρι καὶ ἄλλα πολλὰ κατόπιν, ὥστε ἡ Αἴγινα σήμερον νὰ ἔχη τὰ περισσότερα Μοναστήρια.
Τὸ προεῖπεν ὁ Ἅγιος: «Θὰ γίνη, εἶπεν, ἡ Αἴγινα τὸ Ἅγιον Ὅρος τῶν Μοναζουσῶν». Καὶ ἤδη ἔχει ἐννέα Μοναστήρια γυναικών... Ἀλλὰ καὶ ποία διαφορὰ στὸ τέλος τῶν δύο Ἱεραρχῶν.
Ὁ Μεταξάκης, ποὺ ἔκαμε τόσα εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶχεν οἰκτρὸν τέλος. Τὸν βρῆκαν ἕνα πρωὶ κάτω ἀπὸ....τὸ κρεββάτι του νεκρὸν καὶ μὲ τὴν γλώσσαν του ἔξω.
Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν γλώσσαν, ποὺ ἔλεγε αὐτὰ στὸν Ἅγιο καὶ τόσα εἰς βάρος τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας..
Κυριακή Η Λουκᾶ. Ἡ παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη. Ἡ ἐκκλησία ὡς πανδοχεῖον, ἰατρεῖον, κιβωτός σωτηρίας. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10, 25-37]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Η΄ Λουκά με θέμα:
«Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-11-1981]
(Β 60)
Και μόνη, αγαπητοί μου, η παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που ηκούσαμε σήμερα στην ευαγγελικήν περικοπήν, αν εγράφετο, μαζί με την άλλη παραβολή του ασώτου υιού, θα ήτο αρκετό να μας δώσει ένα θαυμάσιο διάγραμμα της πτώσεως του ανθρώπου, της αγάπης του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτό το βλέπομε ιδίως σήμερα, όπου, όπως αναφέρεται, κάποιος άνθρωπος κατήρχετο από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, που γεωγραφικά η Ιερουσαλήμ είναι υψηλοτέρα της Ιεριχούς. Η Ιερουσαλήμ είναι ο τύπος του αρχεγόνου Παραδείσου· και η Ιεριχώ είναι η γη της απαθλιώσεως και της αποστασίας. Η πτώσις εις τους ληστάς δεν είναι παρά η πτώσις του ανθρώπου στα χέρια των δαιμόνων και των παθών. Ακόμα, ο ιερεύς και ο Λευίτης που προσέρχονται, περνούν, παρέρχονται, αλλά δεν δύνανται να βοηθήσουν, είναι ο τελετουργικός νόμος, ο ηθικός νόμος, αν θέλετε, ακόμη και η φιλοσοφία.
Περνάει ο καλός Σαμαρείτης. Είναι ο Ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Παραδίδει τον τραυματίαν αυτόν, που έπεσε στα χέρια των ληστών, που είναι η ανθρωπότητα, στο Πανδοχείον που λέγεται Εκκλησία. Και το οποίον πανδοχείον δέχεται τους πάντας και στο οποίον πανδοχείον έτυχε θεραπείας αυτός που έπεσε εις τους ληστάς, δηλαδή η ανθρωπότης, και που η Εκκλησία είναι πανδοχείον, είναι ιατρείον, αλλά και σωστική Κιβωτός.
Εκεί που πέφτει όλο το βάρος της παραβολής είναι το πρόσωπον του Σαμαρείτου και το πανδοχείον. Εκεί πέφτει όλο το βάρος. Θα παρακαλέσω ας προσέξομε. Είναι η Εκκλησία το πανδοχείον. Πράγματι, η Εκκλησία είναι ένα πανδοχείον. Όπως θα γνωρίζετε, στην παλιά εποχή δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, παρά μόνον πανδοχεία· διότι στο πανδοχείο εδέχοντο κάθε άνθρωπο, είτε καλοντυμένον, είτε κακοντυμένον, είτε πλούσιον, είτε πτωχόν. Εάν σήμερα πάει ένας κουρελής, ένας ζητιάνος, σε ένα ξενοδοχείο, όχι και πολυτελές, αλλά και τρίτης κατηγορίας, αν θέλετε, δεν θα γίνει δεκτός ο ζητιάνος, με τα βρώμικα και… κουρελιασμένα του ρούχα. Στο πανδοχείο εγίνοντο όλοι δεκτοί. Όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και ζώα. Διότι ήσαν οι περαστικοί ταξιδιώτες που είχαν τα ζώα τους. Έτσι, οδηγούσαν τα ζώα τους εις τους στάβλους του πανδοχείου, αυτοί δε στα καταλύματα, στα δωμάτια του πανδοχείου. Έτσι, το πανδοχείο ήτο ό,τι λέει και η λέξις, ό,τι λέει το όνομά του. Εδέχετο τους πάντας και τα πάντα.
Σκεφθήκατε ότι πράγματι η Εκκλησία είναι ένα Πανδοχείον; Ότι δέχεται τους πάντας και τα πάντα; Αν έπρεπε να απλωθούμε πάνω στο σημείο αυτό, του ότι η Εκκλησία είναι ένα πανδοχείον, αγαπητοί μου, θα έπρεπε ώρα πολλή να μιλάμε. Σκεφθείτε ότι δέχεται τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκονται. Δηλαδή, κουρελιασμένοι, βρώμικοι, άρρωστοι· σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκονται. Δηλαδή αμαρτωλοί. Σε οποιαδήποτε κλιμάκωση αμαρτωλότητος κι αν είναι. Τους δέχεται όλους η Εκκλησία. Με σκοπόν τον αγιασμόν των. Να τους καταρτίσει.
Κυριακή Η Λουκᾶ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.10,25-37]
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,
«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς»(παραβολή του καλού Σαμαρείτη)
Ακούσαμε, αδελφοί μου, στο Ευαγγέλιο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να λέει: «Κατέβαινε κάποιος άνθρωπος από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε στα χέρια ληστών· αυτοί αφού τον έγδυσαν από τα ρούχα του, τον χτύπησαν γεμίζοντάς τον με πληγές και τον παράτησαν μισοπεθαμένο. Ένας ιερέας κι ένας Λευίτης, περνώντας από εκείνο τον δρόμο, αν και τον είδαν, τον προσπέρασαν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Ένας Σαμαρείτης όμως που ήρθε στον τόπο αυτό, όταν τον είδε τον σπλαχνίστηκε, και αφού έβαλε λάδι και κρασί και τα ανακάτεψε, τα έβαλε στις πληγές του, έδεσε προσεκτικά τα τραύματά του, κι αφού τον έβαλε πάνω στο δικό του ζώο, τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο και έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: ‘’Φρόντισε τον άνθρωπο αυτόν και αν ξοδέψεις περισσότερα, εγώ όταν θα επανέλθω, θα σου τα αποδώσω’’». Ας δούμε λοιπόν το νόημα της παραβολής και με συνετή καρδιά κατανοώντας το σε βάθος, ας γνωρίσουμε τα μυστήρια του Θεού.
«Άνθρωπος» είναι ο Αδάμ· «Ιερουσαλήμ» είναι η επουράνια πολιτεία και η σύνεση· «Ιεριχώ» δε ο κόσμος. Όσο λοιπόν ο Αδάμ, πριν από την παρακοή, είχε το επουράνιο φρόνημα και τον ισάγγελο τρόπο συμπεριφοράς, ανεμπόδιστη είχε την είσοδο και την κατοικία και τη ζωή στην επουράνια πόλη Ιερουσαλήμ, εφαρμόζοντας τις εντολές του Θεού, και κανείς δεν τον νικούσε, ούτε τον τραυμάτιζε. Όταν όμως παράκουσε τον Θεό και δε φύλαξε την εντολή Του, αλλά παρασύρθηκε από το φίδι, τότε κατέβηκε στην «Ιεριχώ», δηλαδή στη γη, και απασχολούνταν με τις εργασίες της γης· γιατί η Ιερουσαλήμ ερμηνεύεται ως ανάβαση, ενώ η Ιεριχώ ως κατακλυσμός. Κατέβηκε λοιπόν από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, από τη ζωή δηλαδή των ουρανών, στη ζωή όπου επικρατεί η απάτη του διαβόλου.
Πράγματι όταν κάποιος φυλάσσει τις εντολές του Θεού, τότε ζει ως πολίτης στους ουρανούς, όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν(:Η συμπεριφορά και τα φρονήματα των κοσμικών ανθρώπων είναι τελείως αντίθετα με τα δικά μας· διότι η δική μας πατρίδα, των πιστών μαθητών του Κυρίου, και τα δικά μας πολιτικά δικαιώματα είναι στους ουρανούς, από όπου με πολύ πόθο περιμένουμε τον Σωτήρα μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό)» [Φιλιππ.3,20].
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Η Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας
H EYAΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η΄ΛΟΥΚΑ
Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 25-37
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;
30 ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
25 Εκεί που κάθονταν, ιδού, σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος για να δοκιμάσει τον Χριστό και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε τον νόμο, και του είπε: «Διδάσκαλε, ποιο έργο αρετής ή ποια θυσία πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω τη μακάρια και αιώνια ζωή;». 26 Και ο Κύριος τού είπε: «Στον μωσαϊκό νόμο τι έχει γραφεί; Εσύ που σπουδάζεις και ερευνάς τον νόμο, τι διαβάζεις εκεί για το ζήτημα αυτό; Και πώς το αντιλαμβάνεσαι;». 27 Ο νομικός τότε του αποκρίθηκε: «Στον νόμο είναι γραμμένο το εξής: ‘’Να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου με όλη σου την καρδιά, ώστε σε Αυτόν να είσαι ολοκληρωτικά παραδομένος, με όλα τα βάθη της εσωτερικής και πνευματικής υπάρξεώς σου˙ και με όλη σου την ψυχή, ώστε Αυτόν να ποθείς με όλο το συναίσθημά σου˙ και με όλη τη θέληση και τη δύναμή σου, ώστε καθετί που θα κάνεις να είναι σύμφωνο με το θέλημά Του.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤ. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
https://youtu.be/y9MglE5A_2A
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤ. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Η Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η΄ΛΟΥΚΑ
Προς Εφεσίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 14-22
14 Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, 18 ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. 19 ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
14 Πλησιάστε και τον Θεό και τις διαθήκες Του με το αίμα του Χριστού, διότι Αυτός είναι η ειρήνη μας. Αυτός έκανε και τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τον Ιουδαϊσμό και τον Εθνισμό, ένα. Αυτός γκρέμισε και κατέλυσε τον τοίχο που δημιουργούσε ο φραγμός του νόμου που ορθωνόταν ανάμεσα στους δύο λαούς και τους χώριζε.
«Ἔχετε ἕνα συγγενῆ πού δεν τον ἔχετε γράψει στά ὀνόματα καί ἀπό μακριά βλέπει το τραπέζι»
Ὁ ἱερεύς Ἰωάννης Λαφτσίδης ἀπό τό χωριό Βαθύλακκο τελοῦσε σαρανταλείτουργο μαζί μέ τόν ὅσιο. Μία ἡμέρα τοῦ εἶπε ὁ ὅσιος:
«Ἔχετε ἕνα συγγενῆ πού δέν τόν ἔχετε γράψει στά ὀνόματα καί ἀπό μακριά βλέπει τό τραπέζι. Ψάξτε νά τόν βρεῖτε καί νά τόν φέρετε καί αὐτόν στό τραπέζι». Ὁ πατήρ Ἰωάννης τό εἶπε στήν πρεσβυτέρα του.
14 Νοεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ’ (Η’ ΛΟΥΚΑ). Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ΄. Γρηγορίου ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ (+1340) καὶ τῶν λοιπῶν Ἀγίων Οἰκογενῶν αὐτοῦ. Κωνσταντίνου νεομάρτυ- ρος τοῦ Ὑδραἱου (+1800). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλου, Κυρ. ι´ ἐπιστ. (Α´ Κορ. δ´ 9-16).
Α Κορ. 4,9 δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.
Α Κορ. 4,9 Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.