Μετά τῶν Ἁγίω ἀνάπαυσον Χριστέ, τήν ψυχή τοῦ δούλου σου Κοσμᾶ
Ἀρχιερέως, Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας
v Ὑπῆρξε γόνος
ἱερατικῆς οἰκογενείας. Μιά ἁλυσίδα κληρικῶν πού ἀρχίζει ἀπό τόν ἀείμνηστο Ἅγιο
κληρικό τῆς Ἐκκλησίας μας τόν παππού του, πατέρα Χρῆστο Παπαχρῆστο καί τόν
αὐτάδελφό του πατέρα Νικόλαο, τόν ἀείμνηστο πατέρα του Εὐστράτιο Παπαχρῆστο καί
φθάνει μέχρι τόν ἐν ζωῇ πατέρα Χρῆστο Παπαχρῆστο καί τόν ἀνιψιό του, πατέρα
Βενέδικτο. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἔφερε μέσα του ὅλη τήν ὀρθόδοξη πνευματική
παράδοση, τήν ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία καί τά ἱερά καί ἅγια Μυστήρια, ἀλλά ταυτόχρονα
καί τήν ἄοκνη διακονία τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου.
v Ὑπῆρξε θερμός κήρυκας τοῦ Θείου Λόγου. Ἀγάπησε τό
Εὐγγέλιο καί τό διακόνησε σέ ὁλόκληρη τή ζωή του. Ἔμεινε σταθερός καί
ἀμετακίνητος σέ ὅσα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κήρυξε, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες
τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν δεχόταν καμία ὑποχώρηση στά θέματα τῆς Πίστεως καί μέ
βδελυγμία ἀποκήρυττε τόν Οἰκουμενισμό, τίς αἱρέσεις, τή Νέα Τάξη Πραγμάτων καί
ἔμειν;ε ζηλωτής τῶν Πατρικῶν του παραδόσεων.
v Ὑπῆρξε ἀληθινός Ἐπίσκοπος. Μέ τή διαρκή ἐπαγρύπνηση ἐπί τοῦ ἑαυτοῦ του, προσπάθησε νά ἑλκύσει τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέ τήν ἀσκητική του ζωή, τή θερμή του προσευχή, τήν προσοχή στούς ἐξωτερικούς ἐρεθισμούς, τή νηστεία καί ὅλες τίς πνευματικές ἀσκήσεις κατέστη σύμφωνα μέ τό περιεχόμενο τοῦ ὕμνου πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Νικολάου «ὁ ἱερώτατος νοῦς, τό τῆς Τριάδος καθαρόν ἐνδιαίτημα».
Πάντοτε ὁ κλῆρος καί ὁ λαός τοῦ ἔδειχναν πολλή ἀγάπη τιμή καί σεβασμό, πολύ δέ περισσότερο, ὅταν ὁ Θεός ἐπέτρεψε τή δοκιμασία. Ἡ ζωή του ταιριάζει μέ ἐκείνη τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ. Τό ὑμνολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι πλούσιο σέ ὕμνους καί ἐφαρμόζονται ἀκριβῶς τά ὅσα ἀναφέρουν οἱ ἱεροί ὕμνοι γιά τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα καί στόν Ἐπίσκοπο Κυρό Κοσμᾶ: «Ἀνεδείχθη φωστήρ διαυγέστατος, Ἐκκλησίας τό στήριγμα, φωτός δοχεῖον, παράκλησις τῶν πιστῶν, ἄνθρωπος ἐπουράνιος, ἐπίγειος ἄγγελος, φτωχοτρόφος». Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι τρεῖς Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας προεῖδαν τήν Ἐπισκοποίησή του, ὅπως ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης. Ὅταν κάποτε τηλεφώνησε κάποια χριστιανή στόν Ἅγιο Πορφύριο, κατά τήν ὥρα πού ὁ πατήρ Κοσμᾶς ὡς Ἱεροκήρυκας τόν ἐπισκέφθηκε καί ἐκείνη εἶχε μιά πολυλογία, τῆς εἶπε ἐπί λέξει: «Τελείωνε γρήγορα παιδί μου, γιατί μέ ἐπισκέφθηκε ἕνας Ἐπίσκοπος».v Ὑπῆρξε γνήσιος Ἕλληνας πατριώτης. Ὡς πρότυπο στή ζωή
του, μετά βεβαίως τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας, εἶχε τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν
Αἰτωλό. Ὅταν μιλοῦσε γιά τόν Ἅγιο, πράγματι, συγκινοῦνταν καί σέ ὅλους ἐμᾶς
ἐνέπνευσε τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί τήν Πατρίδα, γιατί δέν λησμονοῦσε, ὅτι
ἡ Ἐκκλησία στούς χαλεπούς αἰῶνες τῆς Τουρκοκρατίας διατήρησε τή θρησκευτική καί
τήν ἐθνική συνείδηση. Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνισμός, αὐτά τά δύο πνευματικά μεγέθη,
κήρυττε σέ ὁλόκληρη τή ζωή του. Ὡς Ἱεροκῆρυξ ἀλλά καί ὡς Ἐπίσκοπος περιόδευσε
σέ ὅλα τά χωριά τῆς Αἰτωλοακαρνανίας μέ πολλή ἀγάπη ἀκόμα καί στά πιό ἀπομακρυσμένα.
Ἐκεῖνο τό ὁποῖο μᾶς δίδασκε ἦταν νά μή λησμονήσουμε τήν Ὀρθοδοξία, τίς
παραδόσεις, τή γλώσσα, τόν πολιτισμό μας, μέ μιά λέξη τόν πνευματικό μας
θησαυρό, γιατί ἔβλεπε ὅτι ἡ Ἑλληνορθόδοξη ἀποδόμηση, ὁ ἐθνομηδενισμός, ὁ διεθνισμός,
ἡ ἀθεΐα, ἡ ἐκκοσμίκευση μέσα στήν Ἐκκλησία καί τά ξένα ρεύματα πού ἐπηρεάζουν
τήν πατρίδα μας, ὁδηγοῦν τόν Ἑλληνισμό στήν καταστροφή. Μᾶς ἔλεγε πάντοτε ὅτι
θά ἔπρεπε νά θωρακίσουμε πνευματικά τόν ἑαυτό μας, γιά νά μήν ὑποκύψουμε στήν
ἐξωτερική βία καί νά μή φοβηθοῦμε ἀπολύτως τίποτε, γιατί, ἐάν ὑποδουλωθοῦμε
στήν ἁμαρτία, στά ὑλικά ἀγαθά καί τόν τεχνικό πολιτισμό, θά χάσουμε τήν
ἐλευθερία μας, ἐνῶ θά εἴμαστε πραγματικά ἐλεύθεροι, ἄν ἀντισταθοῦμε στόν
ἀκατάσχετο χείμαρρο τῆς κοσμικῆς νοοτροπίας, ἀλλά καί τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ.
Εὐχόμαστε, πραγματικά, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά τόν
διαδεχθεῖ, νά μιμηθεῖ τό θαυμαστό βίο του καί τήν προσφορά του στή Μητρόπολη Αἰτωλίας
καί Ἀκαρνανίας. Νά ἔχει Ὀρθόδοξο φρόνημα καί νά δείξει ἀγάπη στό Χριστεπώνυμο
πλήρωμα, γιατί ἡ Μητρόπολη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ἔχει μιά παραδοσιακή
εὐλάβεια καί προσήλωση στά Ἑλληνορθόδοξα ἰδεώδη.
Ὁ ποιητής Σπύρος Σουρτζῆς ἀπό τη Βόνιτσα, πνευματικό
του παιδί ἔγραψε τούς παρακάτω στίχους:
Τόν πατέρα Κοσμᾶ ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ.
Ἀνέρχεσαι στόν οὐρανό,
θά ζεῖς μέ τόν Χριστό.
Τό ἔργο σου στή γῆ, τό χαίρονται οἱ πιστοί.
Στήν οὐράνια Βασιλεία,
θάχεις δόξα Αἰωνία.
Γονυκλινῶς, ἄς παρακαλέσουμε τόν Ἅγιο Ἐπίσκοπό μας:
«Ἱεράρχα Κοσμᾶ, καί νῦν τόν ἀμαράντινον ἀναδυσάμενον στέφανον, πρέσβευε ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Ἀρχιμανδρίτης
Παῦλος Ντανᾶς
Ἱεροκῆρυξ
Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου