Ἱερομονάχου Εὐσεβίου, "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ".

"Μετανοεῖτε" !

Ἡ πίστη ἒχει τή δυνατότητα νά ἐκτείνεται ὂχι μόνο στό μέλλον, ἀλλά καί στό παρελθόν. Καί ὃταν λέω πίστη, ἐννοῶ τήν ἀναφορά μου πιά σ'Αὐτόν πού μπορεῖ, ἐπειδή εἶναι ἒξω ἀπό τό χρόνο καί πάνω ἀπ'αὐτόν, νά ἐπέμβει ἀκόμα καί στό παρελθόν μου. Αὐτός μονάχα μπορεῖ νά τό κάνει αὐτό, γιατί ἒχει αὐτήν τήν ἐξουσία. Ἐδῶ ἀκριβῶς βλέπω μιά καταπληκτική δυνατότητα πού ὁ Χριστός ἐναποθέτει στά χέρια τῆς Ἐκκλησίας Του καί διά μέσου της στή διάθεσή μου. Ἡ δυνατότητα αὐτή λέγεται μ ε τ ά ν ο ι α.

Ἡ μετάνοια ἀναφέρεται στό παρελθόν, κυρίως σ'αὐτό. Μετανοῶ γιά κάτι πού ἒκανα. Ἡ μετάνοια ὃμως δέν πρέπει νά στριμωχθεῖ μέσα στά στενά καί καθαρά ἀνθρώπινα ὃρια τῆς ἁπλῆς μεταμέλειας, πού εἶναι ἓνα συνηθισμένο ψυχολογικό γεγονός. Ἡ μετάνοια ἒχει τίς ρίζες της στήν ἀνεχνίαστη χάρη τοῦ Θεοῦ, πού αὐτή βάζει μέσα μου τή δυναμίτιδα τῆς καταστροφῆς τοῦ ἁμαρτωλοῦ μου καθεστῶτος. Ἡ μετάνοια εἶναι μία ἀποφασιστική ἐνέργεια, πού ἐξαλείφει τό ἁμαρτωλό μου παρελθόν ὡς ἐνοχή, ὡς κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας. Ἡ μετάνοια ὡς ἀποφασιστική ἀφετηρία ὂχι ἁπλῶς μιᾶς "ἠθικῆς ζωῆς", ἀλλά εἰσβολῆς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ πού νικάει μέσα μου τά σπέρματα τοῦ θανάτου, τά ὁποῖα ἒχει σπείρει ἡ ἁμαρτία(Ρωμ.στ΄23). Ἡ μετάνοια εἶναι ἐκείνη πού ἀποκαθιστᾶ τό παρελθόν μου στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μιά ἐνέργεια θεΐκῆς τάξης πού χωρίς τόν ἐξαγνισμό "διά τοῦ αἳματος Ἰησοῦ Χριστοῦ", πού "καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας" (Α΄ἱω.α΄7), δέν ἒχει καμμιά ἰδιαίτερη σημασία στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν παραπάνω ὃμως ἒννοια, "ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ" ἡ μετάνοια ὡς μυστήριο πού βασίζεται στό θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, καί ἀποκλειστικά μόνο στό χῶρο τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Του, ἀποτελεῖ ὁριστική κατάλυση τοῦ παρελθόντος καί ταυτόχρονα μιά καινούργια ἀπαρχή "καινότητος ζωῆς"κατενώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ".

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/01/blog-post_332