Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
Μού παρουσιάσθηκε καί δεύτερη φορά ὁ καλός Πατέρας, μέ τήν διαφορά πώς ἦταν νύκτα, σέ ἀγρυπνία. Ἦταν 29η Μαρτίου 1971, μνήμη τῶν Ὁσιομαρτύρων Βαραχησίου καί Ἰωνά, παραμονή Βαΐων. Ἐνῶ ἔλεγα τήν εὐχή καθιστός, τά μεσάνυχτα, δέν κατάλαβα ἐάν μέ εἶχε πάρει ὁ ὕπνος ἤ ἤμουν ξυπνητός! Εἶδα ἕναν ἀπέραντο κάμπο μέ σιτάρι ἕτοιμο γιά θέρο καί πολλοί ἐργάτες νά θερίζουν προαιρετικά, χωρίς νά ἐπιστατῆ κανείς. Ἀπέναντι δέ ἦταν ἕνας κοινός τάφος ἀπό τήν μιά ἄκρη μέχρι τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ μεγάλου κάμπου. Στήν ἄλλη ἐπίσης πλευρά τοῦ κάμπου ἦταν ἕνα... κτίριο, πού ἔμεναν ἀσυρματιστές, καί ἕνας Ἀξιωματικός ἦταν ἐκεῖ καί ἐπέβλεπε. Ὁ Ἀξιωματικός αὐτός ἔβγαινε καί ἔξω κάπου-κάπου καί ἔκανε παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού δέν θέριζαν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν θερίζετε;». Στό μεγάλο ἐκεῖνο χωράφι εἶχα καί ἐγώ ἕνα μικρό κομμάτι, γιά νά θερίζω, ὅπως ἐπίσης καί στό κτίριο τῶν Διαβιβάσεων ἕνα μικρό γραφεῖο μέ ὑπεύθυνη ἐργασία. Γι' αὐτό, πότε θέριζα λίγο καί πότε ἔτρεχα στό γραφεῖο, γιά νά διαβιβάσω τά σήματα πού συγκεντρώνονταν. Ὅποτε ὅμως πήγαινα στό γραφεῖο, εὕρισκα τόν Ἀξιωματικό ἐκεῖνον νά κάθεται καί νά διαβιβάζη αὐτός τά σήματα μοῦ. Αὐτό μ' ἔφερε σέ δύσκολη θέση, γιατί οὔτε τολμοῦσα νά τοῦ πῶ νά σηκωθῆ, γιά νά συνεχίσω ἐγώ, οὔτε πάλι ἔβλεπα σωστό νά φύγω καί νά ἀφήσω αὐτόν νά κουράζεται γιά τίς δικές μου δουλειές. Θεωροῦσα πιό σωστό νά στέκωμαι ὄρθιος μέ σεβασμό, μέχρι νά τελειώση, καί μετά νά φύγω πάλι γιά θέρο. Αὐτό γινόταν πολλές φορές. Μία φορά πάλι πού ἔτρεχα γιά τίς Διαβιβάσεις, εἶδα τόν Ἀξιωματικό αὐτόν ἔξω νά κάνη πάλι παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού δέν θέριζαν μέ τά ἴδια λόγια: «Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν θερίζετε;».
Ἐπειδή εἶχα φοβηθῆ, μή μέ μαλώση καί ἐμένα, τοῦ εἶπα φοβισμένος:
- Μέ συγχωρεῖτε, μισό πνεύμονα ἔχω καί δέν μπορῶ νά ἐργασθῶ περισσότερο.
Αὐτός μοῦ ἀπάντησε:
- Τό ξέρω πού ἔχεις μισό πνεύμονα, καί αὐτό πού μέ κάνει νά σέ ἀγαπῶ περισσότερο εἶναι πού δέν δέχεσαι ἐπιταγές (ταχυδρομικές). Ἐγώ σέ παρακολουθῶ καί στό Ταχυδρομεῖο.
Ἐν συνεχείᾳ μέ παίρνει ὁ Ἀξιωματικός ἐκεῖνος μέσα σ' ἕνα παράξενο ὄχημα, τό ὁποῖο ἔτρεχε ἀστραπιαῖα πάνω ἀπό τήν γῆ, χωρίς νά ἔχη οὔτε ρόδες οὔτε φτερά. Ἐνῶ στεκόμαστε κοντά ὄρθιοι μέσα στό ὄχημα, μέ ρώτησε ἀπό ποῦ εἶμαι καί πῶς λέγομαι. Ἐπειδή ἦταν Ἀξιωματικός, θεώρησα καλό νά τοῦ πῶ τά κοσμικά μου στοιχεῖα ταυτότητος καί τοῦ ἀπάντησα:
- Λέγομαι Ἀρσένιος καί γεννήθηκα στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας.
Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε:
- Καί ἐγώ ἀπό τά Φάρασα εἶμαι, ἀπό τό γένος Τσάπαρη (παρατσούκλι τοῦ ἐπιθέτου Φράγκου ἤ Φραγκοπούλου).
Μέ ρώτησε ξανά:
Καί ἐγώ του εἶπα:
- Πῶς δέν τόν γνωρίζω;
Καί μέ τήν λέξη πού εἶπα αὐτή, ἀμέσως ἐκεῖνος ὁ Ἀξιωματικός ἄλλαξε τήν μορφή του καί ἔγινε ὁ Χατζεφεντής (δηλαδή ὁ Πατήρ Ἀρσένιος) καί μέ ἀγκάλιασε καί μέ φιλοῦσε. Ἐνῶ δέν πρόλαβα καλά-καλά νά τόν χορτάσω, φώναξε δυνατά: «Στάση, στάση!», καί τό ὄχημα ἐκεῖνο σταμάτησε καί μοῦ εἶπε ὁ Πατήρ Ἀρσένιος:
- Ἐσύ θά κατεβῆς ἐδῶ· ἐγώ θά κατεβῶ στήν Θεσσαλονίκη, διότι ἐκεῖ κοντά μένω.
***
Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Χατζεφεντής ὁ Καππαδόκης
Ὁ εὐλογημένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, Χατζεφεντής, ἐκτός ἀπό τά ἄλλα του χαρίσματα εἶχε καί τό προορατικό χάρισμα. Εἶχε πληροφορηθῆ ἀπό τόν Θεό, ἀπό χρόνια μπροστά, πώς θά ἔφευγαν γιά τήν Ἑλλάδα, καί ἔλεγε στούς Φαρασιῶτες νά μήν ξανοίγωνται, ἀλλά νά κάνουν οἰκονομίες γιά τόν δρόμο. Ἕναν χρόνο πρίν ἀπό τήν Ἀνταλλαγή πῆγε μιά γυναῖκα καί τοῦ εἶπε:
- Νάχω τήν εὐχή σου, Χατζεφεντή, ἄκουσα ὅτι φέτος θά μᾶς σηκώσουν.
Ὁ Πατήρ Ἀρσένιος τῆς εἶπε:
- Ἡσύχασε καί κάνε ἀκόμη τίς δουλειές σου, διότι θέλουμε ἄλλον ἕναν χρόνο.
Ὅταν πέρασε κι ἐκεῖνος ὁ χρόνος, ἔφθασε καί τό θλιβερό μήνυμα, νά ἑτοιμασθοῦν γρήγορα γιά δρόμο. Ἦταν φυσικά πολύ πικρό τό ξεσπίτωμα, ἀλλά ὁ καλός Πατέρας καί αὐτό τό εἶχε γλυκάνει μέ το ὅτι θά ἐπέστρεφαν πάλι στήν μητέρα Ἑλλάδα. Ὅλοι οἱ Φαρασιῶτες ἄρχισαν ἀμέσως τίς ἑτοιμασίες τους, ὅπως καί ὁ Πατήρ ἔκανε τίς δικές του. Βάπτισε πρῶτα ὅλα τά ἀβάπτιστα παιδιά, καθώς καί ἕνα παιδί τοῦ Προέδρου...
Μετά λοιπόν ἀπό τό βάπτισμα τῶν παιδιῶν, ἔσκαβε μία ἑβδομάδα καί ἔκρυβε τά Ἱερά Σκεύη, γιά νά μή μολυνθοῦν ἀπό τούς Τούρκους, ἄλλα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ὁσιομαρτύρων Βαραχησίου καί Ἰωνά καί ἄλλα στό Κοιμητήρι. Ἦταν φυσικά ἀδύνατο νά μεταφερθοῦν, διότι στά ζῶα εἶχαν φορτωμένα τά παιδάκια ἀνά δύο σέ κάσες ἤ τούς πολύ γέρους καί τρόφιμα μέ πράγματα πρώτης ἀνάγκης γιά τήν μακρινή πορεία.
Ὅπως ὁ στοργικός Πατέρας φρόντισε νά τακτοποιήση τά παιδιά του, ἔτσι καί τά φιλότιμα παιδιά φρόντισαν νά τόν ἀνακουφίσουν λίγο, ἔστω καί σωματικά, στήν θλιβερή ἐκείνη φυγή τους. Γι' αὐτό ἑτοίμασαν ἕνα φρόνιμο ζῶο, γιά νά μήν κουρασθῆ, ἀλλά μέ κανέναν τρόπο δέν δέχθηκε. Τότε τό Συμβούλιο ἀναγκάσθηκε νά ὁρίση τρία εὐλαβέστατα γερά παιδιά, γιά νά τόν ἀκολουθοῦν, τόν Μωυσῆ Κογλανίδη τοῦ Κχούτη, τόν Σολομῶν Κοσκερίδη καί τόν Σαράντη Τσοπουρίδη, ἄν καί ὁ Πατήρ Ἀρσένιος δέν εἶχε ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπινες προστασίες, διότι ἦταν Πνευματικό παλληκάρι ὁ ἴδιος καί διέθετε θεῖες δυνάμεις, ὅπως θά φανῆ καί στήν συνέχεια τῆς πορείας του.
Ἡ φυγή ἔγινε στίς 14 Αὐγούστου 1924, διότι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν ἔρθει νωρίτερα καί τούς ξεσπίτωσαν. Τῆς Παναγίας (Δεκαπενταύγουστο) γιόρτασαν στό πρῶτο χωριό πού στάθμευσαν, στίς Ἀχγιαβοῦδες (Γιάχ-Γυαλί). Ὁ Πατήρ Ἀρσένιος σάν τόν καλό τσομπάνη ἀκολουθοῦσε ἀπό κοντά το φυγαδευμένο του κοπάδι. Παρόλο πού ἦταν καί ἀνταλλαγή, οἱ Τοῦρκοι ἦταν σάν τίς κακές σφῆκες, ὅπως πάντοτε. Ἀπό τίς Ἀχγιαβοῦδες ὁ Πατήρ γύρισε πάλι στά Φάρασα, ἑξῆντα χιλιόμετρα ποδαρόδρομο (τριάντα καί τριάντα), γιά νά βγάλη καί τό Ἱερό Λείψανο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Βαραχησίου καί Ἰωνά, πού εἶχε λησμονήσει, χωρίς νά πάρη κανέναν ἀπό τήν συνοδεία του, γιά νά μήν τούς κουράση, καί ἐπέστρεψε στό ποίμνιο τοῦ, πού τόν περίμενε μέ ἀγωνία. Στίς Ἀχγιαβοῦδες ἡ Τουρκική Ἀρχή γιά τήν προστασία του ἔδωσε καί ἕναν τζανταρμά (χωροφύλακα), γιά νά τόν προφυλάξη καί νά τόν παραδώση στήν Νίγδη ζωντανό. Ἐνῶ λοιπόν βάδιζαν ἀπό τό Ἔνεχιλ γιά τό Οὐλαγάτς, συνάντησαν ἕναν καβαλλάρη Τοῦρκο πολύ ἀγριεμένο, ὁ ὁποῖος λέγει στόν χωροφύλακα:
- Τί τόν θέλεις αὐτόν (ἐννοοῦσε τόν Πατέρα Ἀρσένιο) καί δέν τόν ρίχνεις κάπου νά τελειώνεις;
Ἕνα ἀπό τά τρία παιδιά φοβήθηκε μήν κάνουν κακό στόν Πατέρα καί τοῦ εἶπε νά πῆ στούς Τούρκους πώς εἶναι ἐπίσημο πρόσωπο καί νά προσέξουν. Ὁ Πατήρ του ἀπάντησε: Λέγονται τέτοια πράγματα; Ἄντε, προχωρεῖτε», καί συνέχισαν τόν δρόμο τους. Ὁ Τοῦρκος δέν πρόλαβε νά προχωρήση οὔτε εἴκοσι μέτρα, διηγεῖται ὁ Μωυσῆς Κογλανίδης, καί ἔπεσε κάτω ἀπό τό ἄλογο τοῦ. Ὅταν τό εἶδε αὐτό τό τζανταρμάς, εἶπε στόν Πατέρα Ἀρσένιο:
- Σέν σίζ Ἀζίζ! (Ἐσύ εἶσαι Ἅγιος).
Ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή καί ὕστερα φερόταν μέ μεγάλη εὐγένεια ὁ χωροφύλακας. Εἶπε μετά στά παιδιά ὁ Χατζεφεντής: «Ἀκόμη δέν τοῦ ἔδωσα κατάρα καί αὐτός ἔπεσε ἀπό τό ἄλογο τοῦ».
...Βλέπει κανείς ὅτι, ἐνῶ βρισκόταν μέσα στήν ἀνθρώπινη ἐκείνη ἐγκατάλειψη, στόν δρόμο τῆς ταλαιπωρίας, γιά νά εἶναι ὅμως ὁ Ἅγιος Πατήρ ἑνωμένος μέ τόν Θεό, σκορποῦσε συνέχεια τήν θεία Χάρη καί ἔτσι ἔνιωθαν οἱ γύρῳ,γύρω την θεία σιγουριά.
Οἱ Φαρασιῶτες βλέποντας τόν Πατέρα Ἀρσένιο μετά ἀπό ποδαρόδρομη ταλαιπωρία πέντε περίπου ἡμερῶν νά θέλη νά συνεχίση τό τυπικό του, παρόλο πού ἦταν ὀγδόντα τριῶν ἐτῶν, τόν ἔβαλαν μέ τήν βία στό κάρρο, γιά νά ἔχουν τήν εὐλογία μαζί τους.
Ὁ Χατζεφεντής δέν ἔπαψε νά τούς παρηγορῆ καί στήν συνέχεια, διότι ἔπρεπε νά τούς προετοιμάση γιά νά δεχθοῦν ἤρεμα τόσο τόν χωρισμό μεταξύ τους, ὅσο καί τόν δικό του ἀποχωρισμό γιά τήν ἄλλη ζωή. Τούς ὑπενθύμιζε ὅλα ὅσα τούς ἔλεγε στήν Πατρίδα: «Ὅταν θά πᾶμε στήν Ἑλλάδα, το χωριά μας θά σκορπίση σέ πολλά μέρη της καί θά γίνη "γαρμάν-τσορμάν" (φύρδην-μίγδην)». Ἐπίσης τούς ἔλεγε: «Στήν Ἑλλάδα, ὅταν θά πᾶμε, ἐγώ θά ζήσω μόνο σαράντα ἡμέρες καί θά πεθάνω σ' ἕνα Νησί».
Ἡ ἁγία του μορφή συνέχεια σκορποῦσε Χάρη καί παρηγοριά...
Μετά ἀπό πολλές ταλαιπωρίες ἔφθασε τό καράβι σέ Ἑλληνική σκάλα, στόν Ἅγιο Γεώργιο Πειραιῶς, καί ἐκεῖ πού πλησίασαν τό χῶμα τό Ἑλληνικό, χαρούμενοι γιόρτασαν καί τήν μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα, πού ἦταν ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1924 (μέ τό ἑορτολόγιο τῆς Πατρίδος τους). Παρέμειναν τρεῖς ἑβδομάδες στά σύρματα, στόν Ἄη-Γιώργη, καί ἐν συνεχείᾳ πῆγαν στήν Κέρκυρα, ὅπου καί ταχτοποιήθηκαν προσωρινά στό Κάστρο τῆς Κερκύρας. Μοναχοῦ Παϊσίου Ἁγιορείτου, «Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης», ἐκδ. Ι.Ησυχαστηρίου Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, Σουρωτή, Θέσ/νίκης 1991
***
Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὅταν θά ἔφευγαν ἀπό τά Φάρασα μέ τήν Ἀνταλλαγή, εἶπε στούς Φαρασιῶτες μέ κλάματα: «Στήν Ἑλλάδα θά βρῆτε πολλές Ἐκκλησίες, ἀλλά τήν πίστη πού ὑπάρχει ἐδῶ δέν θά τήν βρῆτε».
***
Ὁ γέροντας Παΐσιος εἶχε τίς χειρόγραφες σημειώσεις τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Χατζηεφεντή.
«Μᾶς ἔφερε ὁ γέροντας ἕνα τετράδιο πού εἶχε γραμμένες κάτι προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Χατζηεφεντή. Ἐκεῖ μέσα ὁ Ἅγιος προφήτευε τά γεγονότα τοῦ 1923 καί ἔλεγε ὅτι θά ξαναγυρίσουν ἐκεῖ στήν πατρίδα πάλι οἱ Ἕλληνες.Ὁ Γέροντας εἶπε ὅτι ἐκτός πού θά κάνουν κράτος οἱ Κοῦρδοι καί οἱ Ἀρμένιοι , θά πέσει καί χολέρα στήν Τουρκία καί θά ἀποδεκατισθούν ἀπό τήν ἀρρώστια οἱ Τοῦρκοι.
Ὁ Πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλή , Σέλ: 79
Καί τήν Κωνσταντινούπολη θά τήν πάρουμε. Θά μᾶς τήν δώσουν δηλαδή. Ὄχι ἀπό καλοσύνη ἤ ἀπό δικαιοσύνη. ΟΧΙ. Ἀλλά θά οἰκονομήσει ὁ Θεός νάρθουν ἔτσι τά συμφέροντα τῶν μεγάλων, ὥστε νά τούς βολεύει ναχουμε ἐμεῖς τήν Πόλη .
Καί τήν Καππαδοκία θά τήν πάρουμε.
Τόν κοίταξα μέ ἀπορία.
- Καί τήν Καππαδοκία γέροντα; ρώτησα.
- Ἔ!... Θά εἶναι τόσο χαλαρά τά πράγματα ἐκεῖ πού θά μπορεῖ νά πηγαίνει ὅποιος θέλει, ὁπότε θά εἶναι σάν νά τήν ἔχουμε.
Ὁ Χίτλερ καί ὁ Μουσολίνι σηκώνουν πάλι κεφάλι. Οἱ Ἀμερικάνοι σου λέει, τί γίνεται ἐδῶ; Θά μᾶς βοηθήσουν οἱ Ἄγγλοι καί οἱ Ἀμερικάνοι.
- Καλά Γέροντα, οἱ Τοῦρκοι εἶναι δέκα ἑκατομμύρια στήν Πόλη.... καί θά μας τήν δώσουν, πώς θά μπορέσουμε νά τούς ἐλέγξουμε ;
- Θά τούς περάσουν ἀπέναντι, ἀπό τήν ἄλλη μεριά. Ὁ λογισμός μου λέει (τό τόνισε ὁ «λογισμός») ὅτι θά τόν κάνουν ἔτσι γιά τά νερά.... Νά εἶναι διεθνῆ.... Μετά θά πέσει καί χολέρα στήν Τουρκία καί θά γίνει μεγάλο κακό. Θά πεθάνουν πάρα πολλοί. Τό ἔχει πεῖ καί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος αὐτό. Εἶχε γράψει ἕνα τετράδιο μέ προφητεῖες ...σου τό ἔχω δείξει;
- Ναί , γέροντα .
- ...μετά εἶναι καί τό ἕνα τρίτο πού θά γίνουν χριστιανοί .
Ὁ Πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλή, Σέλ: 77
« στίς ἀρχές τῆς νέας χιλιετίας θά κάνουν πρόβα γιά νά σᾶς βουλώσουν μέ τόν δυσώνυμο ἀριθμό»
« θά τούς προλάβει μεγάλος πόλεμος πού θά ἀνάψει στήν περιοχή τῆς Βαβυλώνας καί ὁ ἀπόηχος τοῦ θά φτάσει στήν νέα Βαβυλῶνα»
« ἡ Ρωσία θά σαρώσει μέχρι τό Σουεζ ἀλλά μετά θά γυρίσει πίσω»
« Μέχρι τότε μήν συγκοινωνεῖτε μέ τά ἔργα τοῦ σκότους γιά νά σωθεῖτε ἀπό τό παγκόσμιο κακό».
***
Προφητεία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου
Τότε θά γίνει τό μεγάλο ἔλεος .. θά πιάσουμε μαζί καί οἱ δυό τό καράβι καί θά πᾶμε ἀπέναντι στά Φάρασα
Στήν Λεμεσό κτίσθηκε ἐνας ναός ἀφιερωμένος στόν Ἅγιο Παΐσιο, στόν Ἅγιο Ἀρσένιο, πού βάπτισε τόν ἅγιο Παΐσιο, καί στούς ἁγιους Ἰωνά καί Βαραχήσιο, στούς ὁποίους ἦταν ἀφιερωμένος ὁ ναός στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, ὅπου λειτουργοῦσε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος.
Ἕνα χρόνο πρίν κοιμηθεῖ ὁ ἅγιος Παΐσιος, τό 1993, πῆγαν νά τόν δοῦν τρεῖς Κύπριοι, πού ἔμεναν στήν Λεμεσό. Ὁ ἕνας ἦταν πρόσφυγας ἀπ;o τήν Καρπασία καί οἱ ἄλλοι δύο Λεμεσιανοί.
Ἦταν ἡ μοναδική φορά πού τόν εἶδαν.
Ἡ δουλειά τοῦ πρόσφυγα ἦταν νά κατεδαφίζει ψηλά κτήρια. Ἦταν ἐργολάβος.
Ὁ ἅγιος τοῦ εἶπε:
-Πώς σέ λένε παιδί μοῦ ἐσένα;
-Ἀνδρέα
-Καί τί δουλειά κάνεις;
-Εἶμαι ἐργολάβος.
Τότε πετάγεται ὁ ἕνας ἀπό τούς Λεμεσιανούς, ὁ ὁποῖος ἦταν καί λίγο πειραχτήρι, καί λέει στόν ἅγιο:
-Δέν σοῦ εἶπε τήν ἀλήθεια, Γέροντα. Ἐργολάβος, ἀλλά ξέρεις τί δουλειά κάνει; Κατεδαφίζει μεγάλα κτίρια.
Τή συνέχεια ὅμως συμπλήρωσε ὁ ἅγιος ὡς ἑξῆς:
-Ναί κατεδαφίζει, ἀλλά ἀπ' ὅ,τι βλέπω χτίζει κιόλας.
- Ὄχι, τοῦ λέει ὁ ἐργολάβος, δέν χτίζω μόνο κατεδαφίζω.
-Ὄχι, Ἀντρέα μου, χτίζεις, γιατί κάνεις ὑπακοή σέ ἅγιο πνευματικό.
Πράγματι, ὁ ἐργολάβος ἐξομολογοῦνταν στόν Γέροντα τῆς Μονῆς Σταυροβουνίου.
-Καί μέ αὐτήν τήν ὑπακοή, τοῦ λέει, σιγὰ σιγά χτίζεις οἰκοδομή, τήν ὁποία θά βρεῖς ὅταν πᾶς εἰς τόν Παράδεισο. Καί ξέρεις, τοῦ λέει, ἐκεῖ πού μένεις τώρα, πού σέ ἔριξε ἡ προσφυγιά, σέ λίγο καιρό θά 'ρθώ κι ἐγώ νά μένω.
Ο ἐργολάβος του λέει:
-Μά ἐγώ μένω στόν Κάψαλο τῆς Λεμεσοῦ. Θά ἔρθεις ἐσύ στόν Κάψαλο;
-Θά μοῦ χτίσουν ἕνα μεγάλο σπίτι. Θά εἶναι 635 μέτρα μακριά ἀπό τό σπίτι σου...
(Πράγματι, τό 2015 κτίστηκε «τό σπίτι» τοῦ Ἁγίου στήν Λεμεσό καί βρίσκεται 635 μέτρα μακριά ἀπό τό σπίτι τοῦ ἐργολάβου!)
Καί συνεχίζει ὁ Μόρφου Νεόφυτος :.. Καί μήν ἔχεις ἀγωνία πού θά πεθάνουν οἱ γονεῖς σου, οὔτε νά παντρευτεῖς οὔτε νά καλογερευτείς. Δέν ἔχεις ἀνάγκη ἐσύ οὔτε τό μοναστήρι, οὔτε τήν παντρειά. Νά μείνεις ἔτσι.
- Γέροντα, εἶπα τότε, φοβοῦμαι τήν μοναξιά. Τί θά κάνω, ὅταν θά πεθάνουν οἱ γονεῖς μου;.
- Μήν ἔχεις ἔγνοια γιέ μου, γιά τότε. Θάρχομαι ἀπό τό μεγάλο σπίτι, πού θά μοῦ κτίσουν στή Λεμεσό, καί θά σοῦ κάνω παρέα. Καί, ὅποτε χάνεις τό κουράγιο σου, θάρχεσαι καί ἐσύ στό μεγάλο σπίτι, νά μέ συναντᾶς. Ἀλλά, νά ξέρεις, οὔτε ἐσύ εἶναι νά μείνεις πολύ καιρό στήν προσφυγιά, οὔτε κι ἐγώ στό μεγάλο σπίτι. Θά εἶμαι προσωρινά κοντά σου. Γιατί μετά θά γίνει τό μεγάλο ἔλεος καί θάρθεις καί θά φύγουμε μαζί καί θά πᾶμε ἐκεῖ πού γεννήθηκες, στήν περιοχή τῆς Γιαλούσας.
ΑΡΣΕΝΙΟΣ Παισιοσ ag ARSENIOS-PAISIOS Sourwth(Ἡ Γιαλοῦσα βρίσκεται στή Βόρεια κατεχόμενη ἀπό τούς Τούρκους Κύπρο.)
.. Λοιπόν, ἐκεῖ οἱ τουρκαλᾶδες θά χτίσουν ἕνα μεγάλο λιμάνι καί ἀπ' ἐκεῖ θά πιάσουμε μαζί καί οἱ δυό τό καράβι καί θά πᾶμε ἀπέναντι στά Φάρασα.
(Ἡ Μαρίνα (Karpaz Gate Marina) βρίσκεται κοντά στήν περιοχή τῆς Γιαλούσας. Ἄνοιξε τόν Ἰούνιο τοῦ 2011 τά ἔργα ὁλοκληρώθηκαν ἀργότερα.)
Ἀπ' τή Γιαλοῦσα στά Φάρασα
- Εἶπα τότε· μά δέν ἔχει λιμάνι ἡ περιοχή μας, Γέροντα.
- Τώρα δέν ἔχει, μά θά φτιάξουν στό μέλλον οἱ Τοῦρκοι.
Πραγματικά, ὅπως θά γνωρίζετε, τώρα ἐκεῖ στήν παραλία Ἁγίας Τριάδας Γιαλούσας, ὅπως πᾶμε πρός τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, οἱ Τοῦρκοι ἔχουν κατασκευάσει τό 2006 μία μεγάλη μαρίνα, τή μεγαλύτερη τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου. Καί τοῦτο ὁ ὅσιος τό ἔβλεπε ἀπό τό 1992!»
Λοιπόν, σημασία ἔχει, πώς ἐμεῖς θά διαχειριστοῦμε αὐτά τά γεγονότα. Καί εἶχε ἔγνοια γί᾽ αὐτό τό πρᾶγμα ὁ ἅγιος. Ἔβλεπε, ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε μία μανία, μία ροπή μονάχα πρός τό θαῦμα, στήν προφητεία καί στήν εὔκολη, τήν ἀνώδυνη λύση. Στή διαχείριση ὅμως τῶν πραγμάτων καί στή συμπόνοια τῶν ἀνθρώπων ἔβλεπε πώς ἔχουμε πολλή ἔλλειψη. Καί, ὅταν λέω ἀνθρώπων, δέν ἐννoω μόνο τῶν δικῶν μας, τῶν Ἑλληνοκυπρίων Χριστιανῶν. Ἐννoω καί τούς Τούρκους. Ἔχει κανένα Χριστιανό, πού παρακαλεῖ νά γίνει πόλεμος; Ἔχει κανένα Χριστιανό, πού νά θέλει, ἀκόμη καί τήν καταστροφή τοῦ ἐχθροῦ του; Ἐγώ προσωπικά δέν τήν εὔχομαι. Κι ἄς εἶμαι καί ἄνθρωπος πονεμένος. Κι ἄς ἔχασα τό χωριό μου, τόν ἀδελφό μου στή διάρκεια τοῦ πολέμου, τόν πατέρα μου πιό πρίν. Αὐτό δέν τό εὔχομαι σέ κανέναν.
Ὅμως, ἡ ἔγνοια μᾶς θά πρέπει νά εἶναι πώς μέσα ἀπό αὐτά τά γεγονότα πού οἱ ἄνθρωποι θά προκαλέσουν καί ὁ Θεός θά τά ἀνεχτεῖ καί θά τά ἀξιοποιήσει, πώς ἐμεῖς θά τά ζήσουμε ἐν μετανοίᾳ, ἐν προσευχῇ μέ πολύ συμπόνοια γιά τον κάθε συνάνθρωπό μας. Αὐτό νομίζω εἶναι ἕνα ζητούμενο τῆς ἐποχῆς μας. Τώρα ζητούμενο τῆς οἰκονομικῆς κρίσης εἶναι νά μοιραστοῦμε τό φαΐ μας, τά χρήματά μας, τόν καλό μας λόγο στόν πονεμένο μας συνάνθρωπο.
Δέν εἶναι μόνο αὐτά. Αὐτή εἶναι ἡ προπόνηση πού γίνεται τώρα.
Τά μεγάλα ἕπονται!....
(ἀπό ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου - ἐδῶ...)
Βαραχήσιος, Ἰωνάς καί οἱ σύν αὐτοις μάρτυρες Ἀβιβος, Ζανιθάς, Ἠλίας, Λάζαρος, Μάρης, Μαρουθάς, Ναρσής, Σάβας καί Σιμιάθος (330)
Μάρκος ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων, Κύριλλος Διάκονος τῆς Φοινίκης καί ἕτεροι πολλοί ἄνδρες καί γυναῖκες στήν Ἀσκάλωνα καί τή Γάζα, μάρτυρες (364)
Εὐστάθιος Ἐπίσκοπος Κίου τῆς Βιθυνίας Μ. Ἀσίας, ὁμολογητής (8ος αἰ.)
Διάδοχος ἐπίσκ. Φωτικής τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου (5ος αἰ.)
Νικήτας Στάρετς τῶν Δασῶν Ροσλάβλ Ρωσίας (1793)
Ἡσύχιος τῆς Μονῆς Σινᾶ Αἰγύπτου (29/3 καί 22/6 μνήμη, 7ος αἰ.)
Ἰωάννης ὁ ἀναχωρητής, ὅσιος στήν Αἰγύπτο (4ος αἰ.)
Ἑορτάζουν στίς 29 Μαρτίου
Στίχοι
Εἰς τόν Ἰωνάν.
Ἔχεις Ἰωνάν καί σύ γῆ πάντως μέγαν,
Κατ' οὐδέν ἐνδέοντα τοῦ θαλαττίου.
Εἰς τόν Βαραχήσιον.
Διψῶν Βαραχήσιος ἀθλητῶν τέλους,
Χανδόν ζεούσης ἐκπίνει πίσσης σκύφον.
Εἰς τούς ἐννέα.
Χριστοῦ ὑπερτμηθέντες ἄνδρες ἐννέα,
Ἤδη σύνεισι τάξεσιν ταῖς ἐννέα.
Απολυτίκιον Ἁγίων Μαρτύρων Βαραχησίου, Ἰωνά Πολιούχων Φαράσων τῆς Καππαδοκίας.
Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χορόν ἐννεάριθμον, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, καί λόγοις καί πράξεσι, πρός μαρτυρίου ὁδόν, λαμπρῶς ἐνισχύσατε: ὅθεν ἠγωνισμένοι, σύν αὐτοῖς θεοφρόνως, ἅμα Βαραχησίω, Ἰωνά θεοφόρε, πρεσβεύσατε τῷ Κυρίῳ, χάριν δοῦναι ἡμῖν καί ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ'
Τό προσταχθέν
Δι' ἐγκρατείας τῶν παθῶν τάς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμάς καί τάς κινήσεις, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες ἔλαβον την χάριν, τάς νόσους ἀποδιώκειν τῶν ἀσθενῶν, καί ζῶντες καί μετά τέλος θαυματουργείν, ὄντως θαῦμα παράδοξον! ὅτι ὀστέα γυμνά, ἐκβλύζoυσιν ἰάματα, Δόξα τῷ μόνῳ Θεῷ ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη.
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιον τοῦ Παρακλήτου, ἀνεδείχθης θεοφόρε Ἀρσένιε, καί τῶν θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πᾶσι παρέχεις ταχεῖαν βοήθειαν, Πάτερ 'Ὀσιε Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου
Ἦχος πλάγιος ἀ΄. Τόν Συνάναρχον.
Tης ἐνθέου ἀγάπης τό πῦρ δεξάμενος ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ καί παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, λόγους θείους νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν Παΐσιε Θεοφόρε, καί νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπέρ παντός τοῦ κόσμου, Ὅσιε.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/03/29_29.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου