Μία νέα μελέτη (25.03.2022) τοῦ ἔγκριτου παιδιατρικοῦ περιοδικοῦ "The Journal of Pediatrics" ἀποδεικνύει ὅτι σέ ἀρκετά παιδιά πού τούς παρασχέθηκε ἕνα ἀπό τά προϊόντα mRNA κατά τῆς Covid-19, ἐμφανίστηκαν σοβαρά καρδιακά προβλήματα τά ὁποῖα τίς περισσότερες (ἄν ὄχι ὅλες) φορές εἶναι ἀνεπανόρθωτα.
Δυστυχῶς, ἀρκετοί γονεῖς -κυρίως λόγῳ ἄγνοιας καί τύφλωσης ἀπό τή προπαγάνδα πού ἔχει ἐπιβληθεῖ ἐδῶ καί μῆνες ἀπό "εἰδικούς" πού δέν ἀναλαμβάνουν ὅμως καμία εὐθύνη- συνεχίζουν νά τρέχουν στά κέντρα μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ καί νά προτρέπουν τά... παιδιά τους νά κάνουν χρήση ἑνός, σέ πειραματικό ἀκόμα στάδιο, προϊόντος. Ἡ ἐπιστροφή στήν "κανονικότητα" (ποιά κανονικότητα ἄραγε;) ἀπό ὅτι ἀποδεικνύεται ὅμως, ἐνέχει σοβαρούς κινδύνους γιά τήν ὑγεία τῶν νέων αὐτῶν ἀνθρώπων.
Μόνιμα εὑρήματα καρδιακῆς μαγνητικῆς τομογραφίας σέ μιά ὁμάδα ἐφήβων μέ μυοπερικαρδίτιδα μετά τό ἐμβόλιο COVID-19 mRNA
Ἡ μυοπερικαρδίτιδα, , ἔχει ἀναδειχθεῖ ὡς σημαντική ἀνεπιθύμητη ἐνέργεια μετά τόν ἐμβολιασμό μέ COVID-19 mRNA, ἰδίως σέ ἐφήβους. Οἱ ἀσθενεῖς ἐμφανίζουν συνήθως θωρακικό πόνο καί αὐξημένα ἐπίπεδα τροπονίνης ὀροῦ κατά τίς ἡμέρες μετά τό ἐμβόλιο COVID-19 mRNA.
Ἡ παροῦσα ἀνασκόπηση περιστατικῶν περιλαμβάνει ἀσθενεῖς ἡλικίας κάτω τῶν 18 ἐτῶν πού προσῆλθαν στό Νοσοκομεῖο Παίδων τοῦ Σιάτλ μέ θωρακικό πόνο καί αὐξημένα ἐπίπεδα τροπονίνης ὀροῦ ἀπό την 1η Ἀπριλίου 2021 ἕως τίς 7 Ἰανουαρίου 2022 ἐντός μίας ἑβδομάδας ἀπό τή λήψη τῆς δεύτερης δόσης τοῦ ἐμβολίου COVID-19 mRNA τῆς Pfizer. Ἐλήφθη ἔγκριση ἀπό τό Συμβούλιο Θεσμικῆς Ἐπανεξέτασης. Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς ἀξιολογήθηκαν ἀπό παιδοκαρδιολόγο, ὑποβλήθηκαν σέ ΗΚΓ καί ὑπερηχοκαρδιογράφημα καί εἰσήχθησαν γιά παρακολούθηση μέ τηλεμετρία, τμηματικές μετρήσεις τροπονίνης καί ἐπαναληπτικές καρδιολογικές ἐξετάσεις ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες. Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς ὑποβλήθηκαν σέ CMR ἐντός 1 ἑβδομάδας ἀπό τήν ἀρχική παρουσίαση καί ὑποβλήθηκαν σέ ἐπαναληπτική ἀπεικόνιση CMR σέ 3-8 μῆνες παρακολούθησης.
Ἀποτελέσματα
Στό ἵδρυμά παρακολουθοῦνται συνολικά 35 ἀσθενεῖς μέ τή διάγνωση τῆς μυοπερικαρδίτιδας πού σχετίζεται μέ τό ἐμβόλιο COVID-19 mRNA τῆς Pfizer. Δώδεκα ἀσθενεῖς ἐξαιρέθηκαν καθώς δέν ἔκαναν ποτέ CMR λόγῳ καθυστερημένης παρουσίασης μετά τήν ὑποχώρηση τῶν ἀρχικῶν συμπτωμάτων ἤ εἰσαγωγῆς σέ ἄλλα κέντρα. Ἕξι ἀσθενεῖς ἀποκλείστηκαν καθώς δέν ἔκαναν CMR παρακολούθησης, εἴτε ἐπειδή ἔκαναν παρακολούθηση ἐκτός πολιτείας εἴτε ἐπειδή ἐκκρεμεῖ ἀκόμη μιά μελέτη. Ἕνας ἀσθενής ἀποκλείστηκε ἐπειδή ἡ ἀρχική CMR πραγματοποιήθηκε 3 ἑβδομάδες μετά τήν παρουσίαση. Δεκαέξι ἀσθενεῖς οἱ ὁποῖοι εἶχαν τόσο τήν ὀξεῖα φάση ὅσο καί τήν CMR παρακολούθησης διαθέσιμες γιά ἐπανεξέταση ἀποτέλεσαν τήν τελική ὁμάδα. Αὐτή ἡ ὁμάδα εἶχε μέση ἡλικία 15 ἐτῶν (εὗρος 12-17), ἦταν κυρίως ἄνδρες (n=15, 94%), λευκοί καί μή ἰσπανόφωνοι (n=14, 88%). Ἕνας ἀσθενής ἦταν Ἀσιάτης καί ἕνας ἀσθενής ἦταν Ἀμερικανός Ἰνδιάνος. Ὁ διάμεσος χρόνος μέχρι τήν παρουσίαση ἀπό τή δεύτερη δόση τοῦ ἐμβολίου COVID-19 mRNA τῆς Pfizer ἦταν 3 ἡμέρες (εὗρος 2-4 ἡμέρες). Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς εἶχαν θωρακικό πόνο. Τά συνηθέστερα ἄλλα συμπτώματα παρουσίασης ἦταν ὁ πυρετός (n=6, 37,5%) καί ἡ δύσπνοια (n=6, 37,5%). Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς εἶχαν αὐξημένα ἐπίπεδα τροπονίνης ὀροῦ (διάμεση τιμή 9,15 ng/ml, εὗρος 0,65-18,5, φυσιολογικό < 0,05 ng/ml). Σέ δώδεκα ἀσθενεῖς μετρήθηκε ἡ c- ἀντιδρῶσα πρωτεΐνη (CRP) μέ διάμεση τιμή 3,45 mg/dL, εὗρος 0-6,5 mg/dL, φυσιολογικό < 0,08 mg/dL. Δέκα (62,5%) ἀσθενεῖς εἶχαν παθολογικό ἠλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ), μέ συχνότερο εὕρημα τή διάχυτη ἀνύψωση τοῦ τμήματος ST. Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς ὑποβλήθηκαν σέ ὑπερηχοκαρδιογράφημα κατά τήν εἰσαγωγή. 14/16 ἀσθενεῖς εἶχαν φυσιολογική συστολική λειτουργία τῆς ἀριστερῆς κοιλίας (ΑΚ), δύο ἀσθενεῖς παρουσίασαν ἤπια μειωμένη συστολική λειτουργία τῆς ΑΚ χωρίς διάταση. Τό κλάσμα ἐξώθησης τῆς ἀριστερῆς κοιλίας (LVEF) γιά αὐτούς τούς δύο ἀσθενεῖς ἦταν 45% καί 53% (φυσιολογικό > 55%). Ἡ διάμεση τιμή τοῦ ἀριστεροῦ LVEF ἦταν 59% (εὗρος 45-69%). Κανένας ἀσθενής δέν εἶχε περικαρδιακή συλλογή.
Οἱ ἀρχικές CMR πραγματοποιήθηκαν ἐντός 1 ἑβδομάδας ἀπό τήν παρουσίαση (διάμεση τιμή 2, εὗρος 0-7 ἡμέρες). Ὅλες ἦταν παθολογικές- ὅλες ἔδειξαν ἐνδείξεις οἰδήματος μέ τήν Τ2 ἀπεικόνιση καί 15/16 εἶχαν LGE σέ ἕνα ἀποσπασματικό ὑποεπικαρδιακό ἕως διατοιχωματικό πρότυπο μέ προτίμηση στό κατώτερο ἐλεύθερο τοίχωμα τῆς LV. Σέ 2 ἀσθενεῖς παρατηρήθηκαν ἀνωμαλίες τῆς περιφερειακῆς κίνησης τοῦ τοιχώματος τῆς LV. Ἡ διάμεση τιμή τοῦ LVEF% τῆς CMR ἦταν 54%, μέ εὗρος 46-63%. Τό LVEF CMR ἦταν ἐλαφρά μειωμένο σέ 7 ἀσθενεῖς. Οἱ μετρήσεις τῆς συνολικῆς ἐπιμήκους παραμόρφωσης (GLS%) CMR ἦταν παθολογικές σέ 12 ἀσθενεῖς (διάμεση τιμή -16,1%, εὗρος -13,2% ἕως -18,1%, φυσιολογικό <-18%).
Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς ἔλαβαν θεραπεία μέ μή στεροειδῆ ἀντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): τό 75% (n=12) ἔλαβαν προγραμματισμένη δοσολογία (κυρίως 10 mg/kg ἰβουπροφαίνης κάθε 8 ὧρες), ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι 4 ἔλαβαν ΜΣΑΦ ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες γιά τόν πόνο. Ὁ διάμεσος χρόνος ἀπό τόν ἐμβολιασμό ἕως τήν ἔναρξη τῶν ΜΣΑΦ ἦταν 2,5 ἡμέρες (εὗρος 0-4 ἡμέρες) καί ἀπό τήν ἔναρξη τῶν συμπτωμάτων ἕως τήν ἔναρξη τῶν ΜΣΑΦ ἦταν 1 ἡμέρα (εὗρος 0-4 ἡμέρες). Οἱ δύο ἀσθενεῖς πού παρουσίασαν ὑπερηχοκαρδιογραφική δυσλειτουργία τῆς LV ἀντιμετωπίστηκαν μέ ἐνδοφλέβια ἀνοσοσφαιρίνη (IVIG) σύν ἕνα κορτικοστεροειδές σύμφωνα μέ τό θεσμικό μας μονοπάτι γιά τή θεραπεία τῆς μυοκαρδίτιδας. Ἕνας ἐπιπλέον ἀσθενής ἔλαβε IVIG χωρίς κορτικοστεροειδῆ. Ἡ διάμεση διάρκεια νοσηλείας ἦταν 2 ἡμέρες (εὗρος 1-4 ἡμέρες) χωρίς εἰσαγωγή στή ΜΕΘ καί χωρίς σημαντική νοσηρότητα ἤ θνησιμότητα. Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς εἶχαν ὑποχώρηση τοῦ θωρακικοῦ πόνου καί πτωτική τάση τῶν ἐπιπέδων τροπονίνης ὀροῦ πρίν ἀπό τήν ἔξοδο.
ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
Ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς εἶχαν μή κανονική CMR, μέ οἴδημα καί ἤ LGE (late gadolinium enhancement) ἐκτός ἀπό τά κλινικά συμπτώματα καί τήν αὔξηση τῆς τροπονίνης, καί ὁρισμένοι εἶχαν παθολογικό ΗΚΓ ἤ ὑπερηχοκαρδιογράφημα. Ἔκτοτε καθιερώσαμε ἕνα κλινικό πρωτόκολλο γιά τήν τμηματική ἐκτέλεση CMR σέ αὐτούς τούς ἀσθενεῖς, σύμφωνα μέ τή δήλωση τῆς Ἀμερικανικῆς Καρδιολογικῆς Ἑταιρείας (AHA) τοῦ 2021, ἡ ὁποία τόνισε τόν κίνδυνο αἰφνίδιου καρδιακοῦ θανάτου, ἰδίως μέ ἄσκηση, ἐνῶ ὑπάρχει ἐνεργός φλεγμονή.
Ἡ παρουσία LGE ἀποτελεῖ δείκτη καρδιακῆς βλάβης καί ἴνωσης καί ἔχει συσχετιστεῖ στενά μέ χειρότερη πρόγνωση σέ ἀσθενεῖς μέ κλασική ὀξεῖα μυοκαρδίτιδα. Σέ μιά μετα-ἀνάλυση πού περιελάμβανε 8 μελέτες, οἱ Yang et al διαπίστωσαν ὅτι ἡ παρουσία LGE ἀποτελεῖ προγνωστικό παράγοντα θανάτου ἀπό κάθε αἰτία, καρδιαγγειακοῦ θανάτου, καρδιακῆς μεταμόσχευσης, ἐπανανοσηλείας, ὑποτροπιάζουσας ὀξείας μυοκαρδίτιδας καί ἀπαίτησης μηχανικῆς ὑποστήριξης τῆς κυκλοφορίας. Ὁμοίως, οἱ Georgiopoulos et al διαπίστωσαν ὅτι ἡ παρουσία καί ἡ ἔκταση τῆς LGE ἀποτελοῦν σημαντικό προγνωστικό παράγοντα δυσμενῶν καρδιακῶν ἀποτελεσμάτων σέ μιά μετα-ἀνάλυση 11 μελετῶν.
Σέ μιά κοόρτη ἐφήβων μέ μυοπερικαρδίτιδα πού σχετίζεται μέ τό ἐμβόλιο COVID-19 mRNA, ἕνα μεγάλο μέρος ἔχει ἐπίμονες ἀνωμαλίες LGE, γεγονός πού ἐγείρει ἀνησυχίες γιά πιθανές μακροπρόθεσμες ἐπιπτώσεις. Παρά τίς ἐπίμονες αὐτές ἀνωμαλίες, ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς παρουσίασαν ταχεῖα κλινική βελτίωση καί ὁμαλοποίηση τῶν ὑπερηχοκαρδιογραφικῶν μετρήσεων τῆς συστολικής λειτουργίας. Γιά τούς ἀσθενεῖς μέ σύντομη ὀξεῖα νόσο, χωρίς δυσλειτουργία πού νά καταδεικνύεται ἀπό τό ὑπερηχοκαρδιογράφημα κατά τήν παρουσίαση καί μέ ὑποχώρηση τῶν συμπτωμάτων κατά τήν παρακολούθηση, ἡ ἐπιστροφή στόν ἀθλητισμό καθοδηγήθηκε μόνο ἀπό τήν ὁμαλοποίηση τῆς CMR. Σέ ἀσθενεῖς μέ ἐπίμονες ἀνωμαλίες CMR πραγματοποιήσαμε δοκιμασία κόπωσης πρίν ἀπό τήν ἀθλητική ἀποκατάσταση σύμφωνα μέ τίς συστάσεις γιά τή μυοκαρδίτιδα. Σχεδιάζουμε νά ἐπαναλάβουμε τήν CMR σέ 1 ἔτος μετά τόν ἐμβολιασμό γιά τήν ὁμάδα μας γιά νά ἀξιολογήσουμε τήν ἐπίλυση ἤ τή συνέχιση τῶν ἀλλαγῶν CMR.
Τό CDC σημειώνει ὅτι, παρόλο πού ὁ ἀπόλυτος κίνδυνος γιά μυοπερικαρδίτιδα μετά τό ἐμβόλιο mRNA COVID-19 εἶναι μικρός, ὁ σχετικός κίνδυνος εἶναι ὑψηλότερος γιά συγκεκριμένες ὁμάδες, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἀνδρών ἡλικίας 12-39 ἐτῶν. Ὁρισμένες μελέτες ἔχουν ὑποδείξει ὅτι ἡ αὔξηση τοῦ διαστήματος μεταξύ τῆς πρώτης καί τῆς δεύτερης δόσης μπορεῖ νά μειώσει τή συχνότητα ἐμφάνισης τῆς μυοκαρδίτιδας σέ αὐτόν τόν πληθυσμό. Τά δεδομένα αὐτά ὁδήγησαν σέ ἐπέκταση τοῦ συνιστώμενου ἀπό τό CDC διαστήματος χορήγησης μεταξύ τῆς δόσης 1 καί τῆς δόσης 2 σέ 8 ἑβδομάδες. Χρειάζεται περαιτέρω ἀξιολόγηση παρακολούθησης καί μεγαλύτερες πολυκεντρικές μελέτες γιά νά προσδιοριστεῖ ἡ τελική κλινική σημασία τῶν ἐπίμονων ἀνωμαλιῶν CMR σέ ἀσθενεῖς μέ μυοπερικαρδίτιδα μετά τό ἐμβόλιο COVID-19.
Διαβάστε τήν δημοσίευση στό πρωτότυπο
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/04/covid.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου