O νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ (Yevgeny Aleksandrovich Rodionov) εἶναι ἕνας σύγχρονος Ἅγιος πού τό συγκλονιστικό ἑκούσιο μαρτύριο τοῦ, δόξασε τό παγκόσμιο οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάλιστα ἔχει γίνει ἰδιαίτερα ἀγαπητός καί στήν Ἑλλάδα, εἰδικά τήν τελευταία δεκαετία πού ἔγινε εὐρύτερα γνωστός.
Οἱ ἀκόλουθες γενιές ὑποκλίνονται μέχρι σήμερα στήν πίστη καί τήν ἀνδρεία πού ἔδειξε αὐτό τό γενναῖο παλικάρι μπροστά... στό Τσετσένικο μαχαίρι.
Ὁ σταυρός πού τόν συντρόφεψε γιά πάντα
Ὁ Εὐγένιος Ροντιόνωφ ἦρθε στόν κόσμο στίς 23 Μαΐου 1977, στό χωριό Κουρίλοβο, κοντά στή Μόσχα τῆς Ρωσίας. Ἦταν τό μοναδικό παιδί μιᾶς οἰκογένειας, ὄχι καί τόσο θρησκευόμενης θά ἔλεγε κανείς. Ὁ πατέρας του ἦταν ξυλουργός καί ἐπιπλοποιός, καί ἡ μητέρα του ἀσχολοῦνταν ἐπίσης μέ τήν ἐπιπλοποιία.
Σέ ἡλικία ἑνός ἔτους βαφτίστηκε Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἄλλα δέν φοροῦσε βαπτιστικό σταυρό μέχρι πού στά 12 του, ἡ γιαγιά τοῦ τόν πῆγε στήν ἐκκλησία γιά νά ἐξομολογηθεῖ καί νά μεταλάβει γιά πρώτη φορά. Ἐκεῖ, κατά τήν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης, ὁ ἱερέας πρόσεξε πώς ὁ μικρός Εὐγένιος δέν φοροῦσε σταυρό κι ἔτσι τοῦ χάρισε ἕναν.
Αὐτό τό μικρό κι ὅμως τόσο σημαντικό δῶρο, ἐνθουσίασε τήν ἀθώα παιδική ψυχή τοῦ Εὐγένιου, καί ἐκείνη ἡ μέρα τῆς πρώτης του συνειδητῆς ἐπαφῆς μέ τόν λαμπρό πνευματικό κόσμο τῆς Ἐκκλησίας, χαράχθηκε ἀνεξίτηλα στή καρδιά του. Σέ αὐτόν τόν ἀσημένιο σταυρό ὁ Εὐγένιος πέρασε ἕνα χοντρό σκοῦρο κορδόνι γιά νά τόν φοράει καί ἔμελλε νά μήν τόν βγάλει ποτέ ἀπό πάνω του, μέχρι τή μέρα πού ἡ ἁγία ψυχή του ἀναχώρησε γιά τούς οὐρανούς.
Εἶναι τόσο ἐντυπωσιακό το πῶς πολλές ἀστραφτερές παιδικές ψυχοῦλες, μέ τήν πρώτη, μέ τήν πιό μικρή εὐκαιρία, μέ μιά εὐλογημένη πρωτοβουλία πού θά πάρει κάποιος «μεγάλος», ἀμέσως ἐκδηλώνουν τήν ἄδολη ἀγάπη τους, γιά κάτι πού καθρεπτίζει ἀπόλυτα τήν παιδική ἁγνότητα τούς. Τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού δίδαξε πώς ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνήκει -πρῶτα ἀπ' ὅλα- στά παιδιά. Μιά πνευματική «παιδική χαρά», μέ τήν ἀπόλυτη ἔννοια.
Ἡ κατάταξη στόν Ρωσικό στρατό καί ἡ αἰχμαλωσία
Μετά τό πέρας τῶν σπουδῶν του, ἀφοῦ ἐργάστηκε ὡς ἐπιπλοποιός γιά λίγο διάστημα, παρουσιάστηκε στόν Ρωσικό στρατό στίς 25 Ἰουνίου τοῦ 1995 καί μετά τή βασική του ἐκπαίδευση, σχεδόν 19χρονος πλέον, τοποθετήθηκε στά συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας - Ἠγκουερίνας στίς 13 Ἰανουαρίου τοῦ 1996.
Ἀκριβῶς ἕναν μῆνα μετά, στίς 13 Φεβρουαρίου, συνέβη τό γεγονός πού θά ἀποτελοῦσε τήν ἀρχή τοῦ μακριοῦ καί βασανιστικοῦ δρόμου τοῦ Εὐγένιου, μέχρι τό μαρτύριο.
Ἡ στρατιωτική ὑπηρεσία ἔστειλε τόν Εὐγένιο καί ἄλλους τρεῖς στρατιῶτες γιά νά κάνουν ἐλέγχους σέ αὐτοκίνητα πού περνοῦσαν ἀπό ἕναν συγκεκριμένο δρόμο. Ἀπό ἐκεῖνον τόν δρόμο περνοῦσαν συχνά Τσετσένοι Ἰσλαμιστές πού μετέφεραν ὅπλα, ναρκωτικά ἤ αἰχμαλώτους.
Κάποια στιγμή ἐκείνη τή μοιραία νύχτα, πέρασε ἕνα ἀσθενοφόρο. Οἱ Ρῶσοι στρατιῶτες τό σταμάτησαν γιά νά τό ἐλέγξουν καί ξαφνικά πετάχτηκαν ἀπό μέσα πάνω ἀπό δέκα ὁπλισμένοι Τσετσένοι ἀντάρτες. Ἀκολούθησε συμπλοκή καί οἱ τέσσερεις στρατιῶτες τελικά πιάστηκαν αἰχμάλωτοι.
Λίγες μέρες μετά, ἡ ὑπηρεσία τοῦ στρατοῦ, ἀφοῦ - μετά ἀπό ἐξέταση τῆς ὑπόθεσης - συμπέρανε ἀπό στοιχεῖα πώς ἐπρόκειτο γιά πιθανή ἀπαγωγή καί αἰχμαλωσία, ἐνημέρωσε τούς γονεῖς τῶν στρατιωτῶν γιά τήν ἐξαφάνιση τούς.
Ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου ξεκινᾶ νά τόν ἀναζητᾶ
Ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου ἀποφάσισε νά πάει στήν Τσετσενία, ὅπου μέ μεγάλο κίνδυνο τῆς ζωῆς της, ξεκίνησε προσπάθειες γιά νά βρεῖ τόν χαμένο γιο της. Ἔφτασε στή πόλη Χαγκαλά καί μετά ἀπό πολλές δυσκολίες ἦρθε σέ ἐπαφή μέ ἀρχηγούς ἀντάρτικων ὁμάδων τῆς Τσετσενίας γιά νά μάθει το τί ἀπέγινε ὁ Εὐγένιος.
Οἱ Τσετσένοι της εἶπαν πώς ὁ γιος της ἦταν ἀκόμα ζωντανός, ἄλλα αἰχμάλωτος. Ἐκείνην τήν ἐποχή, τά λύτρα γιά ἕναν ζωντανό Ρῶσο στρατιώτη ἀνέρχονταν στά 10.000 δολάρια καί γιά ἕναν ἀξιωματικό μέχρι καί 50.000 δολάρια.
Ἡ τραγική μητέρα τοῦ Εὐγένιου σέ αὐτή τή τόσο ριψοκίνδυνη ἀναζήτηση πέρασε ἀπό χωριά Τσετσένων, ἔγινε μάρτυρας ἔνοπλων συγκρούσεων, γνώρισε ἀξιωματικούς των ἀνταρτῶν καί ὅπως ἡ ἴδια ἔλεγε «πέρασε ἀπό ὅλους τούς κύκλους τοῦ ἅδη».
Ἡ ὁμολογία καί τό φρικτό μαρτύριο
Οἱ Τσετσένοι ἀπαγωγεῖς, ὅταν κατάλαβαν πώς δέν ἐπρόκειτο νά κερδίσουν ἀρκετά χρήματα ἀπό αὐτήν τήν ὑπόθεση, ἀποφάσισαν νά σκοτώσουν τόν Εὐγένιο. Τό μεγάλο μαρτύριο τοῦ διήρκησε 100 ὁλόκληρες μέρες. Γιά παραπάνω ἀπό τρεῖς μῆνες οἱ φανατικοί ἰσλαμιστές ξεσποῦσαν τήν λύσσα τους στούς τέσσερεις στρατιῶτες μέ ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις καί πολλῶν εἰδῶν βασανιστήρια.
Ὅταν πρόσεξαν ἀπό τήν πρώτη μέρα αἰχμαλωσίας πώς ὁ Εὐγένιος φοροῦσε σταυρό στόν λαιμό, βάλθηκαν νά τόν κάμψουν ψυχικά, ὥστε νά καταφέρουν νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη του καί νά γίνει μουσουλμᾶνος, ἄν ἤθελε νά ζήσει.
Ὁ Εὐγένιος ἀρνήθηκε ὅλες τίς φορές καί δέν δέχθηκε γιά κανέναν λόγο νά ἀποχωριστεῖ τόν σταυρό του. Ξέροντας ἀσφαλῶς πώς κάτι τέτοιο πιθανότατα θά τόν ἔδενε καί μέ ἕναν ἄλλο σταυρό. Ἕναν σταυρό πού λίγοι ἄλλα πολύ ἐκλεκτοί ἀναλαμβάνουν νά τόν σηκώσουν. Τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου.
Στίς 23 Μαΐου τοῦ 1996, μέρα τῶν 19ων γενεθλίων τοῦ Εὐγένιου, οἱ ἀντάρτες πῆραν τούς τέσσερεις αἰχμάλωτους στρατιῶτες γιά νά τούς σκοτώσουν. Πρῶτα σκότωσαν τούς τρεῖς συναιχμαλώτους του, πυροβολῶντας τούς δύο (Igor Yakovlev, Alexander Zheleznov) καί ἀποκεφαλίζοντας τόν ἕναν (Andrey Trusov).
Στή συνέχεια πρότειναν γιά τελευταία φορά στόν Εὐγένιο νά βγάλει τόν Σταυρό ἀπό τό λαιμό του, ὁρκιζόμενοι στόν Ἀλλάχ πώς θά τόν ἄφηναν νά ζήσει ἄν τό ἔκανε. Ὁ Εὐγένιος ἦταν ἀνένδοτος καί πάλι. Συνέχισε νά ὁμολογεῖ τήν πίστη του μέ ὑπεράνθρωπο θάρρος, χωρίς νά ὑπολογίζει τή ζωή του, τά νιᾶτα του, τά ὄνειρα του γιά τό μέλλον.
Αὐτή ἡ τελευταία ἄρνηση ἔκανε τούς τρομοκράτες νά ἀφρίσουν ἀπό τό μῖσος τους, γιά ἕναν ἄνθρωπο πού δέν λογάριαζε οὔτε τούς ἴδιους, ἄλλα οὔτε κἄν τή σκιά τοῦ θανάτου. Τόν ἔσφαξαν μέ μαχαίρι σάν ἀρνί, ἀποκεφαλίζοντας τόν ἐντελῶς. Ὅμως δέν τόλμησαν νά βγάλουν τόν Σταυρό τοῦ ἀπό τόν λαιμό του. Τόν ἔθαψαν μέ τόν Σταυρό, ἄλλα χωρίς τό κεφάλι.
Ἀναζήτηση γιά τό λείψανο καί δικαίωση
Ἡ μητέρα του βρῆκε τό λείψανο τοῦ Εὐγένιου, ἐννέα μῆνες ἀφότου ξεκίνησε τήν ἔρευνα της, ἀφοῦ ἔβαλε σέ ὑποθήκη τό σπίτι της, πούλησε ὅτι ἄλλο μποροῦσε καί ἔδωσε 4000 δολάρια στούς Τσετσένους. Τόν ἀναγνώρισε ἀπό τόν σταυρό πού φοροῦσε. Οἱ ἴδιοι οἱ Τσετσένοι της διηγήθηκαν τά γεγονότα τῆς αἰχμαλωσίας του καί τά βασανιστήρια, διαβεβαιώνοντας την πώς ἄν ὁ γιος της εἶχε ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη του, θά ἦταν ἀκόμα ζωντανός.
Ἐννέα ὁλόκληροι μῆνες ἀναζήτησης τοῦ ἅγιου σκηνώματος, ὅπως οἱ ἐννέα μῆνες πού τόν ἔφερε στήν κοιλιά, ἔλεγε ἡ ἡρωική μητέρα τοῦ Εὐγένιου. Μόνο πού ἡ δεύτερη αὐτή συμβολική γέννηση μετά ἀπό ωδίνες ἀγωνιώδους ἀναζήτησης, ἦταν πνευματική γιά τόν Εὐγένιο. Μιά ἀναγέννηση στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά ἕναν ἔνδοξο ἀθλητή τοῦ Χριστοῦ.
Τελικά στίς 20 Νοεμβρίου τοῦ 1996, ἡ Λιοῦμποφ Βασίλιεβνα Ροντιονόβα ( ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου), μετέφερε τό λείψανο στό χωριό τους καί τό ἔθαψε στό κοιμητήριο. Μετά ἀπό λίγες μέρες ὁ πατέρας τοῦ Εὐγένιου πέθανε δίπλα στό μνῆμα ἀπό τή λύπη του. Ὁ σταυρός τοῦ Εὐγένιου δόθηκε γιά νά ὑπάρχει ὡς προσκύνημα στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στό Pyzhy τῆς Ρωσίας.
Ἕνας σύγχρονος Μάρτυρας πού θαυματουργεί
Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος Ροντιόνωφ μέ τήν ἀπίστευτη θυσία του, κέρδισε τή βασιλική πορφύρα τοῦ Μαρτυρίου. Μέ τό ἁγνό καί ἀθῶο του αἷμα, πότισε τίς ἀθάνατες ρίζες τοῦ αἰώνιου δέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἕνα δέντρο πού εἶναι συνυφασμένο μέ τό «ξύλο τῆς ζωῆς», τόν Σταυρό τοῦ Μαρτυρίου πού παρέδωσε τό πνεῦμα ὁ Χριστός καί ἄνοιξε τόν στενό ἄλλα ἔνδοξο δρόμο πού περπάτησε ὁ Εὐγένιος δύο χιλιετίες ἀργότερα.
Ἕνα δέντρο πού στέκει ἀγέρωχο στούς αἰῶνες καί θέριεψε πάνω στούς ποταμούς τίμιου αἵματος πού χύθηκαν ἀπό χιλιάδες μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας, σέ μιά μακραίωνη πορεία διωγμῶν καί μαρτυρίων, πού φτάνουν ἕως τό σήμερα καί ἐπιβεβαιώνουν μέ τόν πιό ἐμφατικό τρόπο τό χθές.
Ἀναφέρεται πώς πολύ σύντομα μετά τόν θάνατο του ὁ Ἅγιος Εὐγένιος ἄρχισε νά ἐμφανίζεται σέ πιστούς σέ διάφορες περιοχές τῆς Ρωσίας καί νά κάνει θαύματα. Σέ πολλά μέρη ἔχουν δεῖ ἕναν στρατιώτη μέ πύρινο μανδύα, ὁ ὁποῖος βοηθάει αἰχμάλωτους καί φυλακισμένους.
Ὁ Νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ δέν ἔχει καταταχθεῖ ἀκόμα στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, ἄλλα στή συνείδηση τῶν ὀρθόδοξων λαῶν παγκοσμίως, εἶναι ἤδη ἕνας μεγάλος Ἅγιος καί σίγουρα δέν θά ἀργήσει αὐτό νά ἐπικυρωθεῖ καί ἐπίσημα.
Νά ἔχουμε τήν εὐλογία του.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/05/23_23.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου