Σήμερα ποὺ ἑορτάζουμε τοὺς Ἁγίους Κωνσταντῖνο καὶ Ἑλένη, τοὺς Ἰσαποστόλους Βασιλεῖς, ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε μερικὰ πράγματα: τὸ πρῶτο, ὅτι ἕνα κράτος τότε πραγματικὰ προοδεύει καὶ κραταιοῦται καὶ μεγαλύνεται καὶ δοξάζεται, ὅταν ἔχει ἀρχηγὸ τὸν Χριστό, καὶ προστάτη του τὸν Τίμιο Σταυρό, ὅπως ἡ αὐτοκρατορία τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ὅταν λειτουργεῖ σωστὰ ἡ κρατικὴ ἐξουσία, καὶ ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία, ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ὡς διακονία τοῦ λαοῦ, καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ λεγόμενος Καισαροπαπισμός, ὅπου ὁ Καίσαρας προσπαθεῖ νὰ κυριαρχήσει ἐπάνω εἰς τὴν Ἐκκλησία· ὁ βασιλέας, ὁ αὐτοκράτορας, ἡ κοσμικὴ ἐξουσία νὰ κυριαρχήσει ἐπάνω εἰς τὴν Ἐκκλησία. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε εἰς τὸ Ὀρθόδοξο λεγόμενο Βυζάντιο ὅπως εἴπαμε, ποὺ δὲν εἶναι σωστὴ ἡ ὀνομασία, πιὸ σωστὰ θὰ λέγαμε ἡ Ὀρθόδοξη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, Ὀρθόδοξη Βασιλεία τῶν Ρωμαίων· καὶ ἔτσι αὐτοαπεκαλοῦντο καὶ οἱ λεγόμενοι Βυζαντινοί, Ρωμαῖοι καὶ ὄχι Βυζαντινοί. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ψεύτικο ὄνομα ποὺ τὸ ἔδωσαν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ρωμιοσύνης, οἱ Φράγκοι, οἱ αἱρετικοὶ τῆς Εὐρώπης, γιὰ νὰ ἀποκόψουν τὴν βασιλεία αὐτὴ τῆς Ρωμανίας ἀπὸ τὸ ἱστορικό της παρελθόν, καὶ τοὺς Ρωμιούς, τοὺς διάδοχους τῶν Ρωμαίων, τοὺς Ὀρθοδόξους πλέον Ρωμαίους ἀπὸ τὴν ἱστορική τους προέλευση, ἀπὸ τὸ ἱστορικό τους παρελθόν. Γιατὶ πραγματικά, οἱ διάδοχοι τῶν Ρωμαίων δὲν εἶναι οἱ Γερμανοί, οἱ Φράγκοι οἱ ὁποῖοι ἦταν ἄθεοι, καὶ δυστυχῶς καὶ σήμερα εἶναι ἄθεοι καὶ ἀντίχριστοι, ἀλλὰ εἶναι ἀκριβῶς οἱ Ὀρθοδοξοποιημένοι Ρωμαῖοι τῆς Ρωμανίας· ὅλοι αὐτοὶ ποὺ συναπετέλεσαν τὴν μόνη Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία ποὺ κράτησε πάνω ἀπὸ χίλια χρόνια.
Τὸ ἕνα λοιπὸν εἶναι αὐτό. Καὶ σήμερα ἄν θέλουμε, τὸ κράτος μας, ἡ πατρίδα μας, τὸ ἔθνος μας νὰ πάει μπροστὰ ὅπως λέμε, ἤ πιὸ σωστὰ νὰ πάει ψηλά, νὰ πάει στὸν Θεό, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἔχει ἀληθινὴ πρόοδο -γιατὶ ἀληθινὴ πρόοδος εἶναι ἡ ἁγιοποίηση, εἶναι ὁ ἐξαγιασμὸς τῶν πολιτῶν τοῦ κράτους, τότε τὸ κράτος προοδεύει- τότε θὰ πάει καλά, ὅταν θὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτό· ὅταν ὅλοι ἤ τοὐλάχιστον μία κρίσιμη πλειοψηφία -θὰ λέγαμε- τῶν πολιτῶν, τῶν Ἑλλήνων τῶν σημερινῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὸ Ὀρθόδοξο κράτος, τὸ Ὀρθόδοξο ἔθνος τῆς Ἑλλάδος, μετανοήσουμε πραγματικά, καὶ βάλουμε ὡς κέντρο τῆς ζωῆς μας τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι τὸν χρυσό ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη κατάσταση ποὺ παραπέμπει καὶ συνιστᾶ εἰδωλολατρία.
Τὸ δεύτερο ποὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε, εἶναι ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μετέφερε τὴν πρωτεύουσά του ἀπὸ τὴν Ρώμη στὴν Νέα Ρώμη, στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἡ παλαιὰ Ρώμη δυστυχῶς ἔπεσε στὰ χέρια τῶν Φράγκων, τῶν αἱρετικῶν, καὶ ἔγινε σήμερα προπύργιο τοῦ πάπα καὶ τοῦ κράτους του, ὁ ὁποῖος πάπας σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ Χριστιανός, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι μιὰ τεράστια, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, «ἡ κατάσταση τοῦ πάπα καὶ τοῦ παπισμοῦ, ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν εἶναι Ἐκκλησία». Εἶναι κράτος καὶ συνιστᾶ μιὰ κραυγαλέα ἐκκοσμίκευση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε νὰ φτιάξει κράτος, δὲν ἦρθε νὰ φτιάξει αὐτοκρατορία. Ὁ πάπας εἶναι ἀρχηγὸς κράτους καὶ ἔχει καὶ ὑπουργούς, καὶ ἔχει καὶ βιομηχανία ὅπλων, καὶ ἔχει καὶ Τράπεζα ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὸ βλάσφημο ὄνομα ‘Τράπεζα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος’· καὶ εἶναι κέντρο διαφθορᾶς τὸ Βατικανό, κέντρο σατανισμοῦ καὶ σατανολατρίας.
Ὅλα αὐτὰ δὲν πρέπει νὰ τὰ ξεχνᾶμε, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέχουμε γιατὶ ἐκεῖ ἄν δὲν προσέξουμε, θὰ πᾶμε καὶ ἐμεῖς, ὅπως τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης κατήντησε σήμερα νὰ εἶναι ἕνα κοσμικὸ κράτος, ἕνα κοσμικὸ μόρφωμα, αὐτὸ ποὺ λέμε ἡ λεγόμενη Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, τὸ παπικὸ κράτος· ἄν δὲν προσέξουμε, κάπως ἔτσι θὰ ἐξελιχθοῦμε καὶ ἐμεῖς. Ὁ φόβος πάντα καιροφυλακτεῖ, καὶ αὐτὸ τὸ λέγω διότι δυστυχῶς, ἔχουμε ἐκκοσμικευθεῖ οἱ Χριστιανοὶ πάρα πολύ. Καὶ λέμε-λέμε ὅτι εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλὰ ἡ καρδιά μας σκιρτάει γιὰ τὰ χρήματα, γιὰ τὴ δόξα τοῦ κόσμου, γιὰ τὸ πῶς τὰ παιδιά μας θὰ σπουδάσουν, θὰ πᾶνε στὸ πανεπιστήμιο, πῶς θὰ κάνουν περιουσίες, πῶς θὰ κάνουν ἐπιτυχημένους γάμους, πράγματα ποὺ δὲν εἶναι παρὰ κοσμικά. Καὶ αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἐκκοσμίκευση τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἕνα καμπανάκι ποὺ πρέπει νὰ χτυπήσει πολὺ δυνατὰ μέσα μας, ἔτσι ὥστε νὰ γυρίσουμε πίσω στὴν ἀληθινὴ Ὀρθοδοξία· στὴν Ὀρθοδοξία τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ἐὰν θέλουμε νὰ ὑπάρξουμε καὶ ὡς Χριστιανοὶ καὶ ὡς πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ συνεχιστεῖ καὶ αὐτὸ τὸ λεγόμενο πλέον Ὀρθόδοξο κράτος τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλοιῶς, θὰ διαλυθοῦμε καὶ θὰ ἔχουμε τὴν τύχη ὅλων ἐκείνων τῶν αὐτοκρατοριῶν ποὺ ἔπεσαν θύματα τῶν παθῶν, καὶ μάλιστα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς ἀνηθικότητας ἡ ὁποία προβάλλεται κατὰ κόρον στὶς μέρες μας· καὶ μάλιστα πρόσφατα εἴδαμε καὶ μιὰ ἐπαίσχυντη ἀφίσα τοῦ δημάρχου τῶν Ἀθηναίων, ὅπου προβάλλεται ἡ ὁμοφυλοφιλία καὶ ὄχι μόνο. Καὶ μὲ τὰ λόγια τους πλέον οἱ ἡγέτες μας, καὶ μὲ τὶς ἀναίσχυντες διακηρύξεις τους, προωθοῦν ὅ,τι πιὸ κατάπτυστο ὑπάρχει στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ τὰ προοίμια τοῦ πυρηνικοῦ ὀλέθρου ποὺ ἔρχεται, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες. Τὰ πυρηνικὰ θὰ ἔλθουν γιατὶ πέσαμε σ’ αὐτὰ τὰ κατάπτυστα πάθη τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῆς διαστροφῆς, μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἄν δὲν μετανοήσουμε λοιπόν, θὰ ἔχουμε τὴν ἴδια τύχη τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων. Γι’ αὐτὸ ὀφείλουμε τοὐλάχιστον ὅσοι ἀκόμα ἔχουμε λίγο φόβο Θεοῦ καὶ λίγη πίστη, νὰ τὰ φυλάξουμε καὶ νὰ τὰ αὐξήσουμε, καὶ νὰ τὰ μεταδώσουμε καὶ στὴ νέα γενιά, γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ ὑπάρχει ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πιὸ σωστά, καὶ γενικὰ οἱ ἄνθρωποι νὰ σώζονται μέσα εἰς αὐτὸ τὸ καταφύγιο ποὺ λέγεται τοπικὴ Ἐκκλησία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Δὲν λέγω γενικὰ νὰ διασωθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιατὶ γι’ αὐτὸ εἴμαστε βέβαιοι. Κάπου θὰ ὑπάρχει Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέχρι τὰ τέλη τῶν αἰώνων, ἀλλὰ θὰ εἶναι τραγικὸ ἡ πατρίδα μας ποὺ ἔχει ἱστορία 2.000 χρόνων, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ἐξ αἰτίας τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν.
Ὁ Θεὸς λοιπόν, διὰ τῶν πρεσβειῶν τῆς Ἁγίας Ἑλένης καὶ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου νὰ μᾶς δώσει τὴν Χάρη Του, ἔτσι ὥστε νὰ ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει, καὶ νὰ ἐπανέρθουμε πάλι ὡς φῶς τῆς οἰκουμένης ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅπως ἦταν στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καὶ μετέπειτα γιὰ χίλια χρόνια ἡ Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία τῆς Ρωμανίας.
Τῷ δὲ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου