Πρέπει κανείς μέ πολλή διάκριση καί πολλή προσευχή νά ἀποφασίζει.

Οσιος Ιερώνυμος της Αιγίνης

– Γέροντα, όλες αυτές τις ημέρες παλεύω με τις σκέψεις μου. Απεφάσισα να φύγω από το σπίτι. Όλοι με λυπούν. Δεν αγαπά κανείς την Εκκλησία. Φωνάζουν, γιατί να θέλω να σπουδάσω Θεολογία, γιατί να θέλω να γίνω κληρικός! Εγώ δεν τους ενοχλώ σε τίποτα, δεν επεμβαίνω. Αλλά δεν θέλω να μείνω άλλο. Ούτε ησυχία να μελετήσω έχω, ούτε να προσευχηθώ. Δεν με έχουν καμία ανάγκην για να μείνω από καθήκον κοντά τους. Θέλω να πάω σε μοναστήρι και από κει να σπουδάσω. Απεφάσισα να πάω στο τάδε μοναστήρι. Τί λέτε, είναι καλά;

– Άκουσε: Θα κάνης όλες αυτές τις ημέρες πολλή προσευχή και θα παρακάλεσης τον Θεό να σου φανέρωση τί πρέπει να κάνης. Δηλ. να φύγεις τώρα ή να είσαι σπίτι, να σπουδάσεις και έπειτα βλέπεις. Εις το μοναστήρι αυτό πού λες να πας, αφού σ αρέσει, πήγαινε. Αλλά να ξέρεις ότι παντού υπάρχει και το φως και το σκότος. Ότι και νάναι, καλόγεροι είναι, από κάποιον καλόν ζήλο ξεκίνησαν. Δεν είναι και κοσμικοί.

Και στο πιο καλό μέρος να πάς, σκότος κάπου θα υπάρχει. Από σένα εξαρτάται τί θα διάλεξης. Αν θα διάλεξης το φως, ή αν διάλεξης ή σε τραβήξει το σκότος. Αν εσύ δεν θέλεις, μη φοβάσαι τίποτα. Να μη λέγεις «θέλω» να γίνω ιερεύς, αλλά «αν θέλει ο Θεός και ότι Αυτός θέλει». Να μη ζητάς δηλαδή μόνος σου αξιώματα. Εγώ ένδεκα χρόνια ήμουν διάκονος και δεν ήθελα να γίνω ιερεύς. Διά της βίας έγινα. Αργότερα μου είπαν να εξομολογήσω. Πήρα λοιπόν ένα βιβλίο, το «εξομολογητάρι». Είδα εκεί πράγματα πού δεν τα γνώριζα, ούτε τα είχα ακούσει ποτέ. Βρήκα ένα γέρο παπά και του λέω: Αν θέλεις, σε παρακαλώ, πάρ’ το αυτό το βιβλίο. Εγώ δεν εξομολογώ. Δεν ξέρω τί να πω σ αυτά… Εις τον Δεσπότη, πού μου είπες την άλλη φορά, με ευλάβεια, με σέβας να ομιλείς και να υπάκουης. Καλόν είναι να είσαι κοντά του. Δεν θα σου πη και να κλέψεις…

Μετά δηλαδή πού έφευγε ο επισκέπτης, ο οποίος του απηύθυνε παρόμοια ερωτήματα, ο π. Ιερώνυμος ύψωνε τα χέρια του και προσηύχετο θερμώς, να φέρει ο Θεός το εμπόδιο ή να μεταβάλει τα πράγματα, κατά το συμφέρον. Αυτό έφθανε διά να γίνει εκείνο πού ο Γέροντας απ’ ευθείας δεν είπε. Αυτήν την τακτική του την γνώριζα.

Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα και το μεν θέμα της Ιεράς Μονής είχε ήδη λήξει, δηλ. ούτε καν το ξανασκέφτηκε, διότι εξέτασε καλώς τα πράγματα και διαπίστωσε ότι δεν έπρεπε να πάει. Όσο διά τον «Δεσπότη», μετά ένα μήνα περίπου, είχε τελείως απομακρυνθεί από εκείνον. Συγκεκριμένως, εις το διάστημα αυτό τον γνώρισαν μ’ ένα εξαίρετο Μητροπολίτη, ο οποίος θα τον βοηθούσε δι’ όλα τα μετέπειτα, και ο οποίος μετά τας σπουδάς του νέου αυτού, τον χειροτόνησε Διάκονον και εν συνεχεία ιερέα – αρχιμανδρίτη.

******

Πρέπει κανείς να μελετά τα πράγματα, δηλ. με πολλή διάκριση και μετά πολλή προσευχή να αποφασίζει.

Αγάπησε την σιωπή. Σε όλα ουδέτερη να είσαι, λίγο να ομιλείς.

Νύχτα μέρα παρακαλώ, πιστή να μείνεις μέχρι θανάτου. Η Παναγία μας να σε σκεπάζει. Με επιμονή ζητώ από τον Θεό να στέκει δίπλα σου.

Νούση Σωτηρία, Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966) , Ζ’ Έκδοση (Φεβρουάριος 2010) , Εκδόσεις Επτάλοφος

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/08/blog-post_681.html