13 Ὀκτωβρίου 1904: Θάνατος τοῦ Μακεδονομάχου Παύλου Μελᾶ

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος - Κιλκίς

Οἱ τελευταῖες στιγμές τοῦ Παύλου, ἀπό τό βιβλίο τῆς συζύγου του, Ναταλίας Μελά: «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ»

… Ἄρχισε νά νυχτώνει. Σέ λίγο βγῆκε ὁ Στρατινάκης στήν αὐλή, γιά νά δεῖ τόν σκοτωμένο Τουρκο. Ἐπροχώρησαν στόν περίβολο τοῦ σπιτιοῦ καί ὁ Παῦλος μέ τόν Ντίνα καί τόν Πέτρο. Ὁ Στρατινάκης κοίταζε νά πάρει τό ὅπλο τοῦ Τούρκου. Ἀκούσθηκε τότε ἕνας πυροβολισμός μονάχα. Καί γύρισε ὁ Παῦλος πίσω, λέγοντας...

«στή μέση μέ πῆρε παιδιά».

Μπήκε μέσα, ἐκάθισε καί φώναξε τόν Πύρζα «Νίκο, ποῦ εἶσαι;». Ἔβγαλε τό σταυρό του ἀπ` τό λαιμό καί εἶπε: «Τόν σταυρό νά τόν δώσεις στή γυναῖκα μου καί τό τουφέκι, ὅπως σοῦ εἶπα, τοῦ Μίκη καί νά τούς πεῖς ὅτι τό καθῆκον μου ἔκαμα». Ἔβγαλε τό πορτοφόλι μέ τίς φωτογραφίες τῶν παιδιῶν του καί ξεζώστηκε. Τότε φάνηκαν αἵματα καί ἔπεσαν λίρες κατά γής, γιατί εἶχε τρυπήσει τό κεμέρι του ἡ σφαῖρα. Ἄρχισε νά πονεῖ ὁ Παῦλος κι ἔλεγε: «Σκοτῶστε μέ παιδιά, πῶς θά μ` ἀφήσετε στούς Τούρκους;».

Όσο περνοῦσε ἡ ὥρα καί πονοῦσε δυνατότερα, βογκοῦσε «πονῶ». Ὕστερα εἶπε μέ δυνατή φωνή: «Νίκο, ἐσύ πῶς θά μέ ἀφήσεις;». Ὁ Πύρζας γονάτισε καί τόν ἐφίλησε στό στόμα καί τοῦ εἶπε: «Κοντά σου εἶμαι, καπετάνιε` δέν σέ ἀφήνομε». Καί τά χείλη τοῦ Παύλου ἦταν ψυχρά. «Πονῶ, ἔλεγε ὁ Παῦλος καί ὀνόμαζε τά παιδιά του. Καί πάλι ἔλεγε: «Σκοτῶστε μέ». Δέν μποροῦσε πιά νά κουνηθεῖ ἀπό τή θέση του. Καί τά παιδιά του δέν τά ὀνόμαζε πιά. «Πονῶ», εἶπε σιγά καί ξεψύχησε. Ήταν 13 Ὀκτωβρίου 1904.

Σάββας Ἠλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 12-10-2020

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/10/13-1904.html#more