«Λαός Ἰσραήλ τήν σήν δόξαν, τόν Ἐμμανουήλ ὁρῶν...χόρευε», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_«Λαός Ἰσραήλ τήν σήν δόξαν, τόν Ἐμμανουήλ ὁρῶν...χόρευε», Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑορτοδρόμιον, Τροπάριον Η΄ ᾨδῆς Κανόνος τῆς Ὑπαπαντῆς, 1-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Σημεῖον ἀντιλεγόμενον, Τροπάριο η΄ ὠδῆς Ὑπαπαντῆς, Ἀρχ. Σαββα Ἁγιορείτου

 Σημειον αντιλεγόμενον, Τροπάριο η΄ ωδης Υπαπαντης, 2-2-22, Αρχ. Σαββα Αγιορείτου

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Διωγμοί ἱερέων, Άρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Διωγμοί ἱερέων, 2-2-2022, Άρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Οἱ πονηροί λογισμοί καταστρέφουν τήν ἀγαθή πράξη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 ΚΗΡΥΓΜΑ_240. Οἱ πονηροί λογισμοί καταστρέφουν τήν ἀγαθή πράξη, Τά 200 κεφάλαια περί τοῦ πνευματικοῦ νόμου, Φιλοκαλία τόμος Α', 1-2-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Δημήτριος Τσελεγγίδης γιὰ Ἅγιο Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη: «Ὅσα εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας καὶ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας»

Δημητρίου Ἰ. Τσε­λεγ­γί­δη, Καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης

«Οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ἐ­νερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος ἐν­τός μας, κα­τά τόν Ἅγιο Γέ­ρον­τα Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώ­τη» (6/12/1912-27/2/1998)

Α΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Ἐ­φραίμ –στό μέ­τρο πού τόν γνώ­ρι­σα- ὑ­πῆρ­ξε γιά μέ­να ἡ πο­λύ εὐ­χά­ρι­στη ἐ­κεί­νη ἔκ­πλη­ξη, τήν ὁ­ποί­α γεύ­ε­ται ὁ κά­θε πι­στός, ὅ­ταν βρί­σκε­ται μπρο­στά στό ὀν­το­λο­γι­κῶς αὐ­το­νό­η­το τῶν πραγ­μα­τι­κά ζων­τα­νῶν με­λῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Μέ ἄλ­λα λό­για, ὁ Ἅγιος Ἐ­φραίμ ἦ­ταν αὐ­τό, πού λί­γο-πο­λύ ὅ­λοι μας ὀ­φεί­λου­με νά εἴ­μα­στε, ὡς ὀρ­γα­νι­κά μέ­λη τοῦ θε­αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Εἰ­δι­κό­τε­ρα, θε­ω­ρῶ ὡς ξε­χω­ρι­στή εὐ­λο­γί­α τό γε­γο­νός, ὅ­τι εἶ­δα προ­σω­πι­κῶς καί...μά­λι­στα διά πολ­λῶν ση­μεί­ων -ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῶν δη­λα­δή τεκ­μη­ρί­ων- ὅ­τι ὁ ἅγιος Γέ­ρον­τας πραγ­μά­τω­σε στόν ἑ­αυ­τό του τό προ­αι­ώ­νιο σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­πο, γιά τό ὁ­ποῖ­ο μι­λᾶ τό στό­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ὅ­ταν γρά­φει πρός τούς Ἐ­φε­σί­ους: «Ἐ­ξε­λέ­ξα­το ἡ­μᾶς (ἐνν. ὁ Θε­ός καί Πα­τήρ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ) ἐν αὐ­τῷ πρό κα­τα­βο­λῆς κό­σμου εἶ­ναι ἡ­μᾶς ἁ­γί­ους καί ἀ­μώ­μους κα­τ’ ἐ­νώ­πιον αὐ­τοῦ, ἐν ἀ­γά­πῃ προ­ο­ρί­σας ἡ­μᾶς εἰς υἱ­ο­θε­σί­αν διά Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ κα­τά τήν εὐ­δο­κί­αν τοῦ θε­λή­μα­τος αὐ­τοῦ» (Ἐφ. 1,4-5). Δη­λα­δή, μᾶς ἐ­πέ­λε­ξε πρίν θε­με­λι­ώ­σει τόν κό­σμο, νά γί­νου­με δι­κοί Του διά τοῦ Χρι­στοῦ, ἀ­ψε­γά­δια­στοι στήν τε­λι­κή κρί­ση Του. Μᾶς προ­ό­ρι­σε μέ τήν ἀ­γά­πη Του, νά γί­νου­με παι­διά Του, διά τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, σύμ­φω­να μέ τό εὐ­ά­ρε­στο γιά μᾶς θέ­λη­μά Του.

Ἀ­κό­μη πιό συγ­κε­κρι­μέ­να, στόν Ἅγιο Ἐ­φραίμ εἶ­δα φα­νε­ρά καί πεί­στη­κα ἀ­δι­ά­ψευ­στα, ὅ­τι πράγ­μα­τι ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε ἡ κλή­ση του ἀ­πό τόν Θε­ό, πού προ­φα­νῶς εἶ­ναι καί ἡ κλή­ση τοῦ κα­θε­νός μας στό πλαί­σιο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὁ ἴ­διος «πλη­ρώ­θη­κε», γέ­μι­σε δη­λα­δή ἡ ψυ­χο­σω­μα­τι­κή ὕ­παρ­ξή του, μέ τό πλή­ρω­μα τῆς Θε­ό­τη­τος (Κολ. 2,9). Τοῦ­το δέν εἶ­ναι σχῆ­μα λό­γου κα­θ’ ὑ­περ­βο­λήν, ἀ­φοῦ, ὅ­πως ση­μει­ώ­νει ἐ­π’ αὐ­τοῦ ἑρ­μη­νευ­τι­κῶς ὁ ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος: «Οὐ­δέν ἔ­λατ­τον ἔ­χε­τε αὐ­τοῦ (ἐνν. τοῦ Χρι­στοῦ), ὥ­σπερ ἐν ἐ­κεί­νῳ ὤ­κη­σεν (ἐνν. ἡ θε­ό­της) οὕ­τω καί ἐν ὑ­μῖν» (ΕΠΕ 22,194). Ἔ­τσι, μπό­ρε­σε νά ζή­σει πραγ­μα­τι­κά «ἀ­ξί­ως τοῦ Θε­οῦ» καί νά γί­νει ἀ­πό τόν πα­ρόν­τα κι­ό­λας κό­σμο μέ­το­χος τῆς ἄ­κτι­στης δό­ξας καί Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ.

Στό σῶ­μα του ἦ­ταν χα­ρι­σμα­τι­κῶς πα­ρών ὁ Χρι­στός, ὅ­πως ἄλ­λω­στε καί στήν ἁ­γί­α ψυ­χή του. Καί τοῦ­το, για­τί μέ τούς συν­το­νι­σμέ­νους ἀ­σκη­τι­κούς ἀ­γῶ­νες του πρό­σφε­ρε καί τό σῶ­μα του ὡς κα­θα­ρό να­ό στή λο­γι­κή λα­τρεί­α τοῦ Θε­οῦ, ὅ­πως καί τόν ἐ­ξα­γι­α­σμέ­νο νοῦ του ὡς λο­γι­κό θυ­σι­α­στή­ριο, ἀ­π’ ὅ­που δι­α­βι­βά­ζον­ταν τό­σο στήν ψυ­χή του ὅ­σο καί στό σῶ­μα του οἱ ἄ­κτι­στες χα­ρι­σμα­τι­κές με­το­χές καί ἡ ἄρ­ρη­τη εὐ­ω­δί­α τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἀπό τή διήγηση τῶν θαυμάτων τῶν ἁγίων ἀναργύρων Κύρου καί Ἰωάννη

Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη

'Αγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για τον Γέσιο, τον ιατροφιλόσοφο

Ο Γέσιος δεν ήταν φημισμένος λόγω του ότι φορούσε τον φιλοσοφικό τρίβωνα, αλλά κυρίως επειδή διακρινόταν στην ιατρική του τέχνη, και ήταν και αναγνωρισμένος ως άριστος διδάσκαλος της ιατρικής για όσους ήθελαν να μάθουν την τέχνη εκείνη την εποχή. Όμως ο Γέσιος, αν και είχε υψηλό φρόνημα και εξαίρετη φήμη, που απολάμβανε μεταξύ των γιατρών της Αλεξάνδρειας, δεν είχε απαλλαγεί από την ειδωλολατρικές πλάνες, όπως έλεγαν αυτοί που τον γνώριζαν από κοντά, αλλά διέδιδε παντού ότι δέχθηκε να βαπτισθεί φοβούμενος τις κυρώσεις, μάλιστα όταν βγήκε από το βαπτιστήριο, λένε ότι είπε μια βλάσφημη φράση απ’ τα ομηρικά έπη για το πνίξιμο του Αίαντα. (*)

Αυτή η ασέβεια υποκρύπτονταν μέσα του, αν και είχε λάβει το βάπτισμα, και εξ αιτίας της κορόιδευε και διακωμωδούσε τους χριστιανούς, ότι δήθεν παραλογότατα σέβονται τον Χριστό, και διακωμωδούσε τους αγίους Κύρο και Ιωάννη, ισχυριζόμενος ότι θεραπεύουν με την ιατρική τέχνη και όχι από κάποια θεία και υπέρτατη δύναμη τους ασθενείς. Ρωτώντας δε για τα φάρμακα, που οι άγιοι πρότειναν στους άρρωστους να χρησιμοποιήσουν για να λάβουν την ίαση, υποστήριζε ότι αυτά επακριβώς τα διδάσκουν και οι γιατροί της αρχαιότητας και έλεγε ότι αυτό είναι του Γαληνού, εκείνο του Ιπποκράτη, αυτό το έμπλαστρο είναι από τον Δημόκριτο, και γενικά διατείνονταν ότι όλα αυτά είναι γιατροσόφια των φημισμένων γιατρών και παρέπεμπε και στα συγγράμματά τους, όπου αυτά αναφέρονταν όπως έλεγε, και ότι με φυσικό άρα τρόπο θεραπεύονταν οι άρρωστοι που προσέρχονταν στους μάρτυρες.

Αλλά ότι αυτά ήταν φληναφήματα και ανοησίες του Γέσιου αποδεικνύεται και από τα πράγματα, αλλά και από τον ίδιο ακόμη τον Γέσιο που τα δημιούργησε, γιατί αρρώστησε ο ίδιος ο παράφρονας Γέσιος στις ωμοπλάτες, στους ώμους και το λαιμό, που έμειναν παράλυτα και καθόλου δεν κουνιούνταν. Αυτός όμως αγνοώντας την αιτία των πόνων, μάταια αγωνιζόταν να θεραπεύσει τον εαυτό του, όπως θεράπευε και τους άλλους, και χρησιμοποιούσε παντός είδους αλοιφές και διάφορα καθάρσια και ζεστά φαγητά και δύσκολες δίαιτες, γιατί πίστευε ότι είχε πάθει ψύξη και ότι δήθεν είχε συγκέντρωση ύδατος.

Δοκίμασε λοιπόν όλα όσα του έμαθαν ο Γαληνός και ο Ιπποκράτης και οι άλλοι γιατροί και αφού είδε και αποείδε ότι δεν μπορούσε να θεραπευθεί από μόνος του, κάλεσε όλους του γιατρούς της πόλης, οι οποίοι, όταν ό,τι του συνέστησαν, τους διαβεβαίωσε ότι το είχε ήδη εφαρμόσει από μόνος του, έχασαν τη φωνή τους και ομολογώντας ότι μόνο πια ο Θεός μπορεί να τον κάνει καλά, του συνέστησαν φιλικά να απευθυνθεί στους μάρτυρες Κύρο και Ιωάννη.

Ἁγία Ἀλυπία, ἡ δια Χριστόν σαλή τοῦ Κιέβου: Προεῖδε τήν πυρηνική καταστροφή τοῦ Τσερνομπίλ καί τό οὐκρανικό σχίσμα

Ἁγία Ἀλυπία τοῦ Κιέβου (Avdeyeva,1910- 1988) ἡ δια Χριστόν σαλή

Ἐκοιμήθη στίς 30 Ὀκτωβρίου 1988

«ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν, ...καί πεινῶμεν καί διψῶμεν καί γυμνητεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί ἀστατοῦμεν...· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. »( Α Κορ. δ': 10-13 )

«Ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς, καί εὗρεν αὐτούς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς.» (Σοφίας Σολομῶντος Κεφ. 3, 5-6)

Ἡ μάτουσκα Ἀλυπία ὀκτώ χρονῶν ἔμεινε ὀρφανή, φιλοξενήθηκε γιά λίγο στή θεία της καί μετά ἀπό τίς σπουδές στό σχολεῖο πῆρε το σταυρό της καί ἀκολούθησε τόν Χριστό, μέ σιωπή καί ἀδιάλειπτη προσευχή. Ζοῦσε μέ ὅ,τι τῆς ἔστελνε ὁ Θεός, καί ἦταν φορές πού περνοῦσε τή νύχτα στήν ὕπαιθρο.

Οἱ σκληρές δοκιμασίες δέν σκλήρυναν τήν συμπονετική καρδιά της, ἀλλά τήν ἔκαναν ἀκόμα πιό φιλεύσπλαχνη. Ἡ ἀπέραντη... ἀνθρώπινη θλίψη ὤθησε τό κορίτσι νά προσεύχεται συνεχῶς γιά τούς πονεμένους καί βασανισμένους. Ἡ περιπλάνηση τῆς ζωή της τήν εἶχε διδάξει νά εἶναι εὐγνώμων στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους γιά τό παραμικρό καλό: γιά τήν μέρα πού πέρασε, γιά μιά ἥσυχη νύχτα, γιά μιά γουλιά νερό, γιά τά ψίχουλα ἀπό τό γεῦμα κάποιου, γιά ἕναν καλό λόγο καί μιά φιλική συμπεριφορά. Τό δῶρο τῆς εὐγνώμονος ἀγάπης, ἡ Σταρίτσα τό εἶχε σέ ὅλη της τή ζωή.

Κατά τή διάρκεια τῶν θλίψεών της τό Ἅγιο Πνεῦμα της ἐνίσχυε τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωσή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού ὑπάκουα δέχθηκε ἀπό τό χέρι Του. Ἡ μητέρα δέν ζήτησε ποτέ βοήθεια καί προστασία ἀπό τούς ἀνθρώπους, ζήτησε βοήθεια καί προστασία μόνο ἀπό τόν Θεό. Ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη της ἦταν τόσο ἰσχυρή ὥστε μόνο νά ἄκουγες, μέ τί παιδική ἁπλότητα ἔλεγε το Θεό, «Πατέρα!» Καί εἰσακούονταν ἀμέσως οἱ προσευχές της, πάνω ἀπ 'ὅλα γι' αὐτήν ὁ Πατέρας ἦταν - ὁ πιό στενός οἰκεῖος, ὁ πιό ἀγαπημένος, ὁ προστάτης της.

Αὐτό ἔγινε τώρα στήν Ἱερά Μονή τῆς Δαμάστας : « Γερόντισσα ἄφησε με τώρα , μέ βοηθάει ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ νά ἁγιογραφήσω τήν εἰκόνα ΤΗΣ»

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αυτό έγινε τώρα στην Ιερά Μονή της Δαμάστας :

"Γερόντισσα άφησε με τώρα , με βοηθάει η ΠΑΝΑΓΙΑ να αγιογραφήσω την εικόνα ΤΗΣ"

Να σας μεταφέρουμε αδελφοί χαρούμενα πράγματα , να ξεφύγουμε για λίγο από την μιζέρια που μας τριγυρίζει με την οχλοβοή των ΜΜΕ με επικείμενους πολέμους , κρούσματα πανδημίας , περιοριστικά μέτρα , πόλεμο κατά της εκκλησίας και να πάμε στο χαροποιό γεγονός ότι η ΠΑΝΑΓΙΑ είναι ολοζώντανη κοντά μας.

Τι έγινε σήμερα στο μετόχι του ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ στην Πλάκα των Αθηνών;

Όπως γράψαμε εχθές η Εξαρχεία του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα υποδέχτηκε το πρώτο πιστό αντίγραφο που υπάρχει μέχρι σήμερα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΒΗΘΛΕΕΜΙΤΙΣΣΑΣ.

Βλ.https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2022/01/blog-post_123.html

Σήμερα πρωί – πρωί Κυριακής 30 Ιανουαρίου του 2022 βρεθήκαμε και εμείς εκεί να κατευοδώσουμε και να προσκυνήσουμε την ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ ( ανήμερα της σύναξης των ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ και μνήμη της ανεύρεσης της εικόνας της ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ στην νήσο Τήνο)

Με το που εισήλθαμε στον Καθολικό των Αγίων Αναργύρων στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα η ματιά εστιάστηκε προς τα δεξιά μας.

Τέτοια ομορφιά δεν ξαναείδαμε, μια ομορφιά που σου έδινε ευφρόσυνη, χαρά και έλεγες να μην ξεκολλήσεις από αυτήν.

Στο μεγαλοπρεπές κουβούκλιο είχε εναποτεθεί από χθες η Εικόνα της Παναγίας της ΒΗΘΛΕΕΜΙΤΙΣΣΑΣ, πρώτο πιστό αντίγραφο ΤΗΣ που αγιογραφήθηκε- φιλοτεχνήθηκε στην Πάνσεπτο Ιερά Μονή της Δαμάστας που είναι πασίγνωστη σε όλους μας.

Στο τέλος της ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ο Καθηγούμενος και Έξαρχος του Παναγίου Τάφου πατήρ Ραφαήλ με έκδηλη την χαρά και την συγκίνηση μας είπε τα παρακάτω:

Βλασφημία ἡ χρήση «προστατευτικῶν μέσων» ἐντός τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ.

 
Ν. Ξιώνης

Καθηγητής Θεολογίας ΕΚΠΑ

Βλασφημία ἡ χρήση «προστατευτικῶν μέσων» ἐντός τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ. Ἡ ἄρνηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ εἶναι πολύ πιό σημαντική ἀπό τήν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως πού ἐπιχειροῦν οἱ αἱρετικοί.

Οἱ σημερινοί Χριστιανοί καί ἀκόμη χειρότερο οἱ κληρικοί πού ἐμπιστεύονται το νόμο τῶν ἀνθρώπων, τούς «εἰδικούς ἐπιστήμονες», καί ἀπορρίπτουν τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας καί τήν πίστη στόν ἀληθινό Λόγο τοῦ Θεοῦ μέ τό νά:

χρησιμοποιοῦν τήν ἰατρική μάσκα ἐντός τοῦ Ναοῦ,

ἀποφεύγουν τήν προσκύνηση τοῦ Ἱεροῦ... Εὐαγγελίου, τῶν Εἰκόνων καί τῶν Ἱερῶν Λειψάνων, χρησιμοποιοῦν διαφορετικές Λαβίδες γιά τήν Θεία Μετάληψη ἤ ἀπολυμαντικά ὑγρά, διότι θεωροῦν ὅλα αὐτά ὡς πιθανές αἰτίες μολύνσεως, καί νά διακρίνουν τήν Θεία Μετάληψη ἀπό την κατ' ἐνέργεια σύναξη τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἑρμηνεύοντας τήν μυστηριακή κοινωνία ὡς ἁπλή συνάθροιση ἀνθρώπων, ἐπιστρέφουν ὡς σύγχρονοι Γαλάτες στήν προτέρα κατάσταση τοῦ νόμου τῶν ἀνθρώπων.

Ἐμπιστεύονται τήν ἀνθρώπινη σοφία καί ἀπορρίπτουν τήν σοφία καί δύναμη τοῦ Θεοῦ. Συμπεριφέρονται ἀνοήτως, κατά τήν Παύλεια διατύπωση, διότι ἐνῶ ἄρχισαν νά ζοῦν πνευματικά, ἐπιστρέφουν τώρα στόν σαρκικό καί εἰλώδη τρόπο ζωῆς.

Γι' αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀφενός μέν, ἀναθεματίζει αὐτούς πού διαστρέφουν τήν Ἀλήθεια καί προσπαθοῦν νά πείσουν τούς πιστούς Χριστιανούς γιά τήν θεολογική ὀρθότητα τῶν προσωπικῶν τους ἀπόψεων, ἀφετέρου δέ τούς ὑπενθυμίζει ὅτι ἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰ τῷ Θεῷ, δῆλον· ὅτι ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται. ὁ δὲ νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως...

Ἡ ὀπισθοδρόμηση βεβαίως αὐτή δέν ἀποτελεῖ ἔκπληξη γιά τόν γνώστη τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης. Εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς παραποιημένης ἐκκλησιολογίας, ἡ ὁποία ἀντί νά θεμελιώνεται στήν Πατερική διδασκαλία καί νά ἐκφράζει τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, καλλιεργεῖται ἐπί τῇ βάσει τοῦ θετικισμοῦ καί τοῦ ἐπιστημολογικοῦ συμβατισμοῦ, καί στηρίζεται σαφῶς στήν δυτική θεολογική παράδοση, ἡ ὁποία ἐξαίρει τήν φαινομενική ἱστορική πραγματικότητα καί ἀπορρίπτει τήν Ἀλήθεια πού βρίσκεται πίσω ἀπό τά φαινόμενα.

Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου σχετικά μέ τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο, για να μην έχει πρόφαση η απιστία των Ιουδαίων· γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρη του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώσει τους μαθητές Του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται και Αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε αναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη Τον αρνηθούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από τη γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του «ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν(:άλλοι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός”· άλλοι έλεγαν: “Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας˙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία; Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;”.Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ Aυτόν)»[πρβλ. Ιωάν. 7, 41-43], εάν δεν είχε περιτμηθεί κατά σάρκα, η άρνησή τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφαση. 

«Ὃτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ(:όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες)»:Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάσει η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει μάλιστα τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής. Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυση το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ογδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη; 

Ἱερομονάχου Εὐσεβίου, "ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ".

"Μετανοεῖτε" !

Ἡ πίστη ἒχει τή δυνατότητα νά ἐκτείνεται ὂχι μόνο στό μέλλον, ἀλλά καί στό παρελθόν. Καί ὃταν λέω πίστη, ἐννοῶ τήν ἀναφορά μου πιά σ'Αὐτόν πού μπορεῖ, ἐπειδή εἶναι ἒξω ἀπό τό χρόνο καί πάνω ἀπ'αὐτόν, νά ἐπέμβει ἀκόμα καί στό παρελθόν μου. Αὐτός μονάχα μπορεῖ νά τό κάνει αὐτό, γιατί ἒχει αὐτήν τήν ἐξουσία. Ἐδῶ ἀκριβῶς βλέπω μιά καταπληκτική δυνατότητα πού ὁ Χριστός ἐναποθέτει στά χέρια τῆς Ἐκκλησίας Του καί διά μέσου της στή διάθεσή μου. Ἡ δυνατότητα αὐτή λέγεται μ ε τ ά ν ο ι α.

Ἡ μετάνοια ἀναφέρεται στό παρελθόν, κυρίως σ'αὐτό. Μετανοῶ γιά κάτι πού ἒκανα. Ἡ μετάνοια ὃμως δέν πρέπει νά στριμωχθεῖ μέσα στά στενά καί καθαρά ἀνθρώπινα ὃρια τῆς ἁπλῆς μεταμέλειας, πού εἶναι ἓνα συνηθισμένο ψυχολογικό γεγονός. Ἡ μετάνοια ἒχει τίς ρίζες της στήν ἀνεχνίαστη χάρη τοῦ Θεοῦ, πού αὐτή βάζει μέσα μου τή δυναμίτιδα τῆς καταστροφῆς τοῦ ἁμαρτωλοῦ μου καθεστῶτος. Ἡ μετάνοια εἶναι μία ἀποφασιστική ἐνέργεια, πού ἐξαλείφει τό ἁμαρτωλό μου παρελθόν ὡς ἐνοχή, ὡς κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ ἔβλεπε τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ κάθε ἄνθρωπο...

Ο π. Γαβριήλ έβλεπε την εικόνα του Θεού σε κάθε άνθρωπο, δεν ξεχώριζε κανέναν, συμπαθούσε πάντα τους αδύναμους. Και μας κάλουσε όλους σε ταπείνωση.

Ο γέροντας συχνά δίδασκε: «Για τον Θεό, όλες οι αμαρτίες είναι σαν τα βότσαλα στη θάλασσα - δεν υπάρχει τέτοια αμαρτία που να ξεπερνά το έλεός Του».

Ο π. Γαβριήλ απαγόρευε κατηγορηματικά να καταδικάζουμε : «Ο Κύριος ελέησε την πόρνη, έσωσε τον ληστή.

Ἡ δουλειά τοῦ παπά εἶναι νά διαβάζει ὀνόματα, χιλιάδες ὀνόματα, εἰδικά τῶν κεκοιμημένων (Ὅσιος Ἐφραίμ)

Ο παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης έλεγε στον πατέρα Ευάγγελο Παπανικολάου, και πριν και μετά την χειροτονία του πατρός Ευαγγέλου:

«Η δουλειά του παπά είναι να διαβάζει ονόματα, χιλιάδες ονόματα, ειδικά των κεκοιμημένων. Οι ζωντανοί όλο και κάποιον θα βρουν να του πουν τον πόνο τους, όλο και κάποιος θα τους στηρίξει έστω λίγο.

2 Φεβρουαρίου. † Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 2ας Φεβρ. (Ἑβρ. ζ΄ 7-17).

Εβρ. 7,7            χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται.

Εβρ. 7,7                    Δεν υπάρχει δε καμμία αντιλογία και αντίρρησις, ότι το μικρότερον από απόψεως αξίας ευλογείται από το μεγαλύτερον. (Και ο Μελχισεδέκ με το να ευλογήση, κατά θείαν βουλήν, τον Αβραάμ, σημαίνει, ότι ήτο ανώτερος από εκείνον).