ΚΗΡΥΓΜΑ_320. Ν’ αποφεύγεις τον πειρασμό με υπομονή και προσευχή, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 5-4-2022
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΤετάρτη 6 Απριλίου 2022
π. Στυλιανός Καρπαθίου: "Δέν μπορεῖ ἡ πρόνοια τῆς Ἐκκλησίας νά εἶναι ἑτεροβαρής"
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/04/blog-post_185.html#more
Μ.ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ- Μ. ΚΑΝΩΝ, 6-4-2022
https://youtu.be/8ChLbwli8QE
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: Μ.ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ- Μ. ΚΑΝΩΝ, 6-4-2022
Ἡ σύμφωνη μὲ τίς ἐντολές Του ζωὴ ὁδηγεῖ στὴν ἔντονη ὼς καὶ ὀφθαλμοφανῆ αἴσθηση τῆς ἀθανασίας ~ Ἁγίου Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ
Ἡ σύμφωνη μὲ τίς ἐντολές Του ζωὴ ὁδηγεῖ στὴν ἔντονη ὡς καὶ ὀφθαλμοφανῆ αἴσθηση τῆς ἀθανασίας
Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ
Ἡ αἰωνιότητα εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς στὸ Εἶναι Του. Ξεφεύγει ἀπὸ κάθε λογικὸ ὁρισμὸ δὲν ἔχει διάρκεια στὴ φύσῃ της, περιβάλλει τὴ διάρκεια ὅλων τῶν αἰώνων. Ἔμπειρία αὐτῆς τῆς αἰωνιότητος μᾶς δίνεται, ὅταν παραμένουμε ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Θεὸ μὲ καθαρὸ νού. Εἴμαστε αἰώνιοι κατα τὸ μέτρο ποὺ παραμένουμε στὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς παραμένει σὲ μᾶς. Σὲ ὅσους πίστεψαν στὸν Χριστὸ δόθηκε ἡ ἐπαγγελία ὅτι ὁ Θεὸς θὰ εἶναι «τὰ πάντα ἐν πᾶσιν». Ὅταν αὐτὸ συντελεστεῖ, τότε μόνο θὰ φανοῦμε κάτοχοι τῆς αἰωνιότητος στὴν πληρότητα. Στὰ ὅρια ὅμως τῆς γῆς, ζῶντας ἀκόμη ἐν σαρκί, μετέχουμε στὴν αἰωνιότητα μόνο ἐν μέρει, κατὰ τὸ μέτρο ποὺ μένουμε ἐμεῖς στὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεός σε μᾶς.
Τὸ αἴσθημα τῆς αἰωνιότητος κάποτε ἐντείνεται μέσα μας καὶ κάποτε ἐξασθενεῖ, ἀνάλογα μὲ τὸ μέτρο τῆς χάριτος ποὺ ἐκχύνεται ἐπάνω μας. Κατὰ καιροὺς τὸ αἴσθημα αὐτὸ φθάνει σὲ τέτοια ἔνταση, ποὺ ὸ πρόσκαιρος κόσμος λησμονεῖται καὶ ἀποχωρεῖ κάπου πρὸς τὰ πίσω.
Οἱ Ἅγιοι Ἰωνάς καί Βαραχήσιος, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Χατζεφεντής ὁ Καππαδόκης καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος (29 Μαρτίου †)
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
Μού παρουσιάσθηκε καί δεύτερη φορά ὁ καλός Πατέρας, μέ τήν διαφορά πώς ἦταν νύκτα, σέ ἀγρυπνία. Ἦταν 29η Μαρτίου 1971, μνήμη τῶν Ὁσιομαρτύρων Βαραχησίου καί Ἰωνά, παραμονή Βαΐων. Ἐνῶ ἔλεγα τήν εὐχή καθιστός, τά μεσάνυχτα, δέν κατάλαβα ἐάν μέ εἶχε πάρει ὁ ὕπνος ἤ ἤμουν ξυπνητός! Εἶδα ἕναν ἀπέραντο κάμπο μέ σιτάρι ἕτοιμο γιά θέρο καί πολλοί ἐργάτες νά θερίζουν προαιρετικά, χωρίς νά ἐπιστατῆ κανείς. Ἀπέναντι δέ ἦταν ἕνας κοινός τάφος ἀπό τήν μιά ἄκρη μέχρι τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ μεγάλου κάμπου. Στήν ἄλλη ἐπίσης πλευρά τοῦ κάμπου ἦταν ἕνα... κτίριο, πού ἔμεναν ἀσυρματιστές, καί ἕνας Ἀξιωματικός ἦταν ἐκεῖ καί ἐπέβλεπε. Ὁ Ἀξιωματικός αὐτός ἔβγαινε καί ἔξω κάπου-κάπου καί ἔκανε παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού δέν θέριζαν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν θερίζετε;». Στό μεγάλο ἐκεῖνο χωράφι εἶχα καί ἐγώ ἕνα μικρό κομμάτι, γιά νά θερίζω, ὅπως ἐπίσης καί στό κτίριο τῶν Διαβιβάσεων ἕνα μικρό γραφεῖο μέ ὑπεύθυνη ἐργασία. Γι' αὐτό, πότε θέριζα λίγο καί πότε ἔτρεχα στό γραφεῖο, γιά νά διαβιβάσω τά σήματα πού συγκεντρώνονταν. Ὅποτε ὅμως πήγαινα στό γραφεῖο, εὕρισκα τόν Ἀξιωματικό ἐκεῖνον νά κάθεται καί νά διαβιβάζη αὐτός τά σήματα μοῦ. Αὐτό μ' ἔφερε σέ δύσκολη θέση, γιατί οὔτε τολμοῦσα νά τοῦ πῶ νά σηκωθῆ, γιά νά συνεχίσω ἐγώ, οὔτε πάλι ἔβλεπα σωστό νά φύγω καί νά ἀφήσω αὐτόν νά κουράζεται γιά τίς δικές μου δουλειές. Θεωροῦσα πιό σωστό νά στέκωμαι ὄρθιος μέ σεβασμό, μέχρι νά τελειώση, καί μετά νά φύγω πάλι γιά θέρο. Αὐτό γινόταν πολλές φορές. Μία φορά πάλι πού ἔτρεχα γιά τίς Διαβιβάσεις, εἶδα τόν Ἀξιωματικό αὐτόν ἔξω νά κάνη πάλι παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού δέν θέριζαν μέ τά ἴδια λόγια: «Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν θερίζετε;».
Ἐπειδή εἶχα φοβηθῆ, μή μέ μαλώση καί ἐμένα, τοῦ εἶπα φοβισμένος:
- Μέ συγχωρεῖτε, μισό πνεύμονα ἔχω καί δέν μπορῶ νά ἐργασθῶ περισσότερο.
Αὐτός μοῦ ἀπάντησε:
- Τό ξέρω πού ἔχεις μισό πνεύμονα, καί αὐτό πού μέ κάνει νά σέ ἀγαπῶ περισσότερο εἶναι πού δέν δέχεσαι ἐπιταγές (ταχυδρομικές). Ἐγώ σέ παρακολουθῶ καί στό Ταχυδρομεῖο.
Ἐν συνεχείᾳ μέ παίρνει ὁ Ἀξιωματικός ἐκεῖνος μέσα σ' ἕνα παράξενο ὄχημα, τό ὁποῖο ἔτρεχε ἀστραπιαῖα πάνω ἀπό τήν γῆ, χωρίς νά ἔχη οὔτε ρόδες οὔτε φτερά. Ἐνῶ στεκόμαστε κοντά ὄρθιοι μέσα στό ὄχημα, μέ ρώτησε ἀπό ποῦ εἶμαι καί πῶς λέγομαι. Ἐπειδή ἦταν Ἀξιωματικός, θεώρησα καλό νά τοῦ πῶ τά κοσμικά μου στοιχεῖα ταυτότητος καί τοῦ ἀπάντησα:
- Λέγομαι Ἀρσένιος καί γεννήθηκα στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας.
Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε:
- Καί ἐγώ ἀπό τά Φάρασα εἶμαι, ἀπό τό γένος Τσάπαρη (παρατσούκλι τοῦ ἐπιθέτου Φράγκου ἤ Φραγκοπούλου).
Μέ ρώτησε ξανά:
- Τόν Χατζεφεντή τόν γνωρίζεις;
Ὀρθόδοξος καὶ ρωσικὸς ρεαλισμὸς.
Ο π. Ιωάννης Δρογγίτης απαντά σε ερωτήσεις.
Ερ.: Αυτό που ήθελα να ρωτήσω, πάτερ, είναι γιατί αυτός ο πόλεμος τώρα και γιατί αυτός ο πόλεμος έτσι, που θυμίζει τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και ο τρόπος που διεξήχθη τότε ο πόλεμος. Από τότε δεν έχουμε ξαναδεί στην Ευρώπη μια τέτοια πολεμική σύρραξη. Αυτό, γιατί τώρα και γιατί έτσι;
Π.Ι.: Δεν ξέρω πώς να στο πω αυτό που ρωτάς, μπορώ να πω το εξής όμως, ότι ο πόλεμος αυτός είναι ένας πόλεμος δυστυχώς αναπόφευκτος. Δεν ξέρω ποιος πολεμάει ποιον. Ή μάλλον μπορώ, έχω μια γνώμη για το ποιος πολεμάει ποιον. Σίγουρα δεν νομίζω ότι πολεμάει η Ρωσία την Ουκρανία. Αυτό μπορώ να το πω. Ο πόλεμος είναι γενικευμένος. Αν μας ενδιαφέρει να μάθουμε για τον πόλεμο θα έπρεπε να βλέπουμε τόσο καιρό ότι ζούμε σε έναν πόλεμο γενικευμένο. Επομένως το ερώτημά μας θα πρέπει να ξεκινήσει από την αντίληψη ότι ούτως ή άλλως ζούμε σε πόλεμο και ότι αυτό που συμβαίνει είναι μια ειδική φάση αυτού του πολέμου που θα μπορούσε να γίνει τώρα, θα μπορούσε να γίνει [….] Η μυστική Ιστορία του κόσμου γίνεται σε άλλα δωμάτια στα οποία εμείς δε συμμετέχουμε.
Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο πόλεμος ήταν σχεδόν αναπόφευκτος, ήταν προγραμματισμένος. Το ίδιο το Ουκρανικό κράτος δημιουργήθηκε για να πολεμήσει τη Ρωσία. Έτσι δημιουργήθηκε. Και έδωσαν υπόσχεση οι στρατιωτικοί ότι θα πολεμήσουν τη Ρωσία. Τον έχουν δώσει από το ’90. Τους υποχρέωσαν. Επομένως, δηλαδή ο πόλεμος θα γινόταν. Θα γινόταν γιατί το Ουκρανικό κράτος είναι ένα κράτος-μαριονέττα. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό. Δημιουργήθηκε για να πολεμήσει τη Ρωσία. Και είναι ας πούμε ένα θέατρο σκιών αυτό. Θα συνέβαινε αυτό ούτως ή άλλως με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Δε θα συνέβαινε αν η Ουκρανία είχε επίγνωση, ας πούμε, της Ιστορίας της – οι άνθρωποι είχαν, παρασύρθηκαν οι καημένοι. Ο Ουκρανικός λαός δεν είναι ένας λαός ο οποίος ξαφνικά έγινε αυτό που βλέπουμε. Και ούτε και ξέρουμε πόσοι παραμένουν σε αυτή την ιδεολογία. Τέλος πάντων είναι πολλά που μπορεί να πει κανείς αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Αυτό λοιπόν είναι ένα κράτος που στήθηκε ακριβώς από τη νέα τάξη πραγμάτων για να χτυπήσει τη Ρωσία την οποία μισεί. Νόμιζε ότι τελείωσε με τη Ρωσία, προσπάθησε να κάνει ένα τελειωτικό χτύπημα, δεν πρόλαβε να το κάνει γιατί βγήκε αυτός ο άνθρωπος, νομίζω ως άγγελος, για το ρωσικό λαό – ο Πούτιν εννοώ – και απέτρεψε αυτήν την καταστροφή. Η χώρα είχε διαλυθεί. Περίμεναν απλώς το χτύπημα της σκανδάλης. Εκεί ακριβώς στο χτύπημα της σκανδάλης εμφανίστηκε αυτός ο άνθρωπος.
Ἀθέλητα ρητορικά ἐρωτήματα
π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου MD, MSc, PhD
«Ἵνα τὶ ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;»
(Ψαλμ.2,1)
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέστειλε ἐσχάτως τὴν ὑπ’ἀριθμ. 3057/15 Μαρτίου 2022 Ἐγκύκλιό Της «Πρὸς τὸ Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», δηλαδή, στὸν ὑπὸ τὴν πνευματικὴ διαποίμανσή Της πιστὸ ἑλληνικὸ λαό, σχετικά, μέ τίς πολεμικὲς συγκρούσεις στὴν Οὐκρανία.
Μὲ βαθύτατο σεβασμὸ πρὸς τὸ δεύτερον τῇ τάξει, ἱεραρχικῶς, Συνοδικὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀθελήτως, μετὰ τὴν δημοσιοποίηση τῆς Ἐγκυκλίου, δημιουργήθηκαν σκέψεις καὶ παρήχθησαν ἐρωτήματα στὴν συνείδηση πολλῶν Χριστιανῶν, ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι τὰ διαλαμβανόμενα στὸ ἐν λόγῳ ἐπίσημο Συνοδικὸ κείμενο, ἀφ’ ἑνὸς μέν, δὲν φαίνεται νά εἶναι στοιχημένα στὴν εὐθεῖα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς καί παραδόσεως, ἀφ’ ἑτέρου δε, οἱ συντάκτες τοῦ κειμένου δίδουν τήν ἐντύπωση, ὅτι στεροῦνται βασικῶν ἱστορικῶν γνώσεων.
Στὸ παραπάνω Ἱεροσυνοδικὸ κείμενο, ἄξονας ἀναφορᾶς εἶναι ἡ καταδίκη τῆς »εἰσβολῆς» τῶν Ρώσων στὰ ἐδάφη τῶν Ρῶς τοῦ Κιέβου, ὅπου καὶ ἡ κοιτίδα τοῦ ρωσικοῦ Χριστιανισμοῦ. Τὰ ἐρωτήματα δὲ ποὺ ἀνακύπτουν διατυπώνονται ὡς ἀκολούθως :
1. Διαφεύγει τῆς ΔΙΣ τὸ γεγονός, ὅτι ἡ Οὐκρανία προέκυψε τὸ 1922 ὡς ἱδρυτικὴ Δημοκρατία τῆς ΕΣΣΔ καὶ τὸ Κίεβο ἀποσπάσθηκε ἀπὸ τὴ Ρωσία στὰ πλαίσια τοῦ ἀπάτριδος Προλεταριακοῦ Διεθνισμοῦ, ποὺ προωθοῦσε τὸ μαρξιστικό καθεστώς;
Παραβλέπεται τὸ γεγονός, ὅτι ὡς κρατική ὀντότητα ἡ Οὐκρανία, ὑφίσταται ἀπό τό 1991, τότε ποὺ ἡ ἀποδυναμωμένη ἀπὸ τὸ ἀντίχριστο κομμουνιστικὸ καθεστὼς πολύπαθος Ρωσία, ἄρχισε νὰ ζεῖ τὴ δική της ἀναγέννηση;
Οἱ σύμμαχοί μας διαχρονικά
Οι σύμμαχοί μας διαχρονικά
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Με την ευκαιρία της 201ης επετείου από την έναρξη του Αγώνα της Παλιγγενεσίας και των εκατό ετών από την τραγωδία της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας είναι διδακτικό να γνωρίζουμε τη διαχρονική σχέση της Ελλάδας με τις μεγάλες δυνάμεις της κάθε εποχής.
Κατά την Επανάσταση του 1821 οι τρεις συμμαχικές δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) θέλανε μιαν Ελλάδα μικρή και εξαρτημένη από τον Σουλτάνο και από αυτές. Ο Καποδίστριας αγωνίστηκε και πέτυχε να επεκτείνει τα ορισμένα από τους συμμάχους σύνορα της Ελλάδος και να είναι ανεξάρτητη από τον Σουλτάνο. Η αξιοπρέπεια που έδειξε έναντι των ισχυρών της τότε εποχής και η αντίστασή του προς τα σχέδιά τους τον έφεραν σε σύγκρουση μαζί τους. Και αυτοί τον εξουδετέρωσαν... Με την βοήθεια Ελλήνων επέβαλαν ηγεμόνα αλλοεθνή και αλλόδοξο σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Οι τότε προσπάθειες των Σαμίων και των Κρητών να περιληφθούν στην ελεύθερη Ελλάδα πνίγηκαν με τη βία.
Οι Σύμμαχοι ήθελαν μιαν αδύναμη χριστιανική Ελλάδα και μιαν ισχυρή μουσουλμανική Τουρκία. Αυτά από τον 18ο αιώνα. Γράφει ο Αρχιεπίσκοπος Σλαβινίου και Χερσώνος Ευγένιος Βούλγαρης στους «Στοχασμούς» του το 1771, ότι οι Γραικοί παίρνουν το μέρος των Χριστιανών Βασιλέων, κάθε φορά που αυτοί κάμουν πολέμους εναντίον των Οθωμανών για τρεις λόγους: Πρώτον από την θλίψη και την αγανάκτησή τους από τη βαριά και ανυπόφορη τυραννία, δεύτερον από την ελπίδα αποκαταστάσεως της ελευθερίας του Γένους και τρίτον από την ζέση της πίστης τους στον Χριστό. Αλλά, ο Βούλγαρης σημειώνει, οι Γραικοί βλέπουν ότι δεν πρέπει να ελπίσουν στο εξής να δουν βοήθεια για την ελευθερία τους: «Επειδή τώρα (Σημ. μετά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους) έφεξε στους Έλληνες μια ελπίδα οι Δυνάμεις της Ευρώπης αντί να προθυμοποιηθούν και να απλώσουν σε αυτούς χέρι βοηθείας και να τους ελευθερώσουν, φάνηκαν τρόπον τινά ζηλότυποι στην ελευθερία τους. Και όποιο χέρι απλώθηκε να τους ελευθερώσει, το εμπόδισαν...».
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ὑπάρχουν οἱ πασᾶδες, ἐπειδή ἐμεῖς φερθήκαμε ραγιάδικα. Ἰδίως αὐτοί πού θά ἔπρεπε ἐκ τῆς θέσεώς τους νά ὀρθώσουν τό ἀνάστημά τους" (ΗΧΗΤΙΚΟ)
"Αὐτά τά 2 χρόνια ἦταν ἕνα πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς πολύ ἐπιτυχές γι αὐτούς πού τό ἔστησαν καί τό προγραμμάτισαν" εἶπε ὁ πατέρας Ἀρσένιος Βλιαγκοφτης πού φιλοξενήθηκε στό στούντιο τοῦ FOCUS 103,6 FM καί στήν ἐκπομπή τοῦ δημοσιογράφου Στέφανου Δαμιανίδη.
"Ὁ πολύς κόσμος δυστυχῶς κλεισμένος στά σπίτια ἔπαθε μεγάλη ζημιά, πνευματική μετάλλαξη. Πολλοί ἄνθρωποι παραλογίζονται. Ἔχουν ἀφομοιώσει σέ μεγάλο βαθμό ὅλη αὐτή τήν... προπαγάνδα", πρόσθεσε.
"Τώρα μπήκαμε καί στή φάση τοῦ πολέμου, ὅπως εἶπε καί ὁ Ἅγιος Παίσιος "θά βλέπετε εἰδήσεις καί θά εἶναι σά νά διαβάζετε τήν Ἀποκάλυψη". Εἴμαστε αἰσιόδοξοι γιατί βλέπουμε ἀπό τήν πίσω πλευρά τοῦ λόφου. Αὐτοί οἱ μαθητευόμενοι μάγοι πού τά ἔχουν δρομολογήσει ὅλα αὐτά, θά ἡττηθοῦν κατά κράτος.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 6-4-2022
https://youtu.be/zgE67sfjxJA
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα:ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 6-4-2022
Ὁ Ἱερός Ναός τῶν Ὁσιομαρτύρων Βαραχησίου καί Ἰωνᾶ ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης
Ο Ιερός Ναός των Οσιομαρτύρων Βαραχησίου και Ιωνά όπου λειτουργούσε ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης .
https://proskynitis.blogspot.com/2022/03/blog-post_143.html
6 Ἀπριλίου. Εὐτυχίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (†582). Τῶν ἐν Περσίδι 120 μαρτύρων (†344-47). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα Τριθέκτης. Ἡσαΐας ΜΑ΄ 4-14.
Ησ. 41,4 τίς ἐνήργησε καὶ ἐποίησε ταῦτα; ἐκάλεσεν αὐτὴν ὁ καλῶν αὐτὴν ἀπὸ γενεῶν ἀρχῆς· ἐγὼ Θεὸς πρῶτος, καὶ εἰς τὰ ἐπερχόμενα ἐγώ εἰμι.
Ησ. 41,4 Ποιός ενήργησε και έκαμεν αυτά; Εκείνος εκάλεσε την δικαιοσύνην, ο οποίος απ' αρχής των γενεών επιζητεί και θέλει αυτήν. Εγώ είμαι Θεός πρώτος και μόνος· και στους επερχομένους αιώνας εγώ υπάρχω πάντοτε.