Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς καί ὅτι δέν πρέπει ἐκτιθέμεθα σ' αὐτούς (Β' μέρος), Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΛΔ', 18-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΣάββατο 18 Ιουνίου 2022
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων:«Τά λείψανα τῶν Ἁγίων». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ[: Ματθ.10.32-33, 37-38 και Ματθ.19,27-30]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-6-1997]
[Β357] Έκδοσις Β΄
Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας τιμά πάντας τους αγίους, τους γνησίους φίλους του Θεού και ευεργέτας αληθινούς των πιστών. Είναι εκείνοι που όσο ζούσαν, επίστευσαν εις τον Θεόν και επολιτεύθησαν κατά Θεόν. Γι' αυτό είναι οι πρωτότοκοι του Θεού· που είναι απογεγραμμένοι εις τον ουρανόν. Και είναι πρωτότοκοι, γιατί θα τύχουν όλοι της μεγάλης και μοναδικής κληρονομίας, που είναι η Βασιλεία του Θεού. Όσοι θα είναι εις την Βασιλείαν του Θεού, λέγονται «πρωτότοκοι».
Και ελέχθη εις τους αγίους και εις τους μάρτυρας, όπως μας καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως: «ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοί αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καί αὐτοί». Αυτό το «ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν» είναι ο χρόνος από την στιγμήν που αυτοί έφυγαν από τον κόσμον αυτόν, έως την ανάσταση των νεκρών. Τον αποκαλεί «χρόνον μικρόν». Και ακόμη, όταν λέγει: «ἕως πληρώσωσι, ἕως ὅτου συμπληρωθοῦν καί οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καί οἱ ἀδελφοί αὐτῶν», εκείνοι οι οποίοι πρόκειται να αποκτανθούν όπως και αυτοί», δείχνει ότι διαρκώς εις την Εκκλησίαν προστίθενται άγιοι. Έως το τέλος της Ιστορίας. Έως τον δεύτερο ερχομό του Ιησού Χριστού. Η μνήμη των συνεπώς δεν έχει παρελθοντολογικό χαρακτήρα, αλλά επίκαιρον και δυναμικόν.
Οι Άγιοι Πάντες είναι εκείνοι που διέκριναν την σχετικότητα του κόσμου και των αγαθών του κόσμου τούτου και επροτίμησαν και αγάπησαν περισσότερο τον Κτίστην παρά την κτίσιν και τα αγαθά που δίνει ο Θεός. Και γι’ αυτή των την αγάπη και βαθιά πίστη και αφοσίωση, όπως ακούσαμε στη σημερινή αποστολική περικοπή από την προς Εβραίους επιστολή, να μας καταγράφει ο Απόστολος Παύλος: «Ἐμπαιγμῶν καί μαστίγων πεῖραν ἔλαβον(:έλαβον πείραν, δοκίμαζαν εμπαιγμούς και μάστιγες)· ἔτι δέ δεσμῶν καί φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν (:λιθοβολήθηκαν), ἐπρίσθησαν (:πριονίστηκαν), ἐπειράσθησαν (:έγιναν αντικείμενον πολλών πειρασμών) ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἕν μηλωταῖς (:γύριζαν στον κόσμο με προβιές) ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν (:των οποίων) οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος(:Ο κόσμος δεν ήταν ούτε είναι άξιος των αγίων)».
Και πράγματι, δεν είναι άξιος ο κόσμος, των αγίων. Γιατί ο κόσμος είναι μακριά από τον Θεό. «Κόσμος» με την έννοια την ηθική, με την έννοια την πνευματική. Αυτός ο οποίος στέκεται εχθρικά απέναντι εις τον Θεόν. Εκείνο που λέγει ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης «Μή ἀγαπᾶτε τόν κόσμον, μηδέ τα ἐν τῷ κόσμῳ». Εννοεί μην αγαπάτε όλα εκείνα τα σχήματα τα οποία έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Αυτός είναι ο κόσμος. Ούτε ό,τι υπάρχει εις τον κόσμον, εννοείται τα καμώματα του κόσμου τούτου. Και όχι βεβαίως την φύσιν, την κτίσιν, όχι βεβαίως τους ανθρώπους, τους ανθρώπους. Αλλά αυτό το σχήμα –θα το πω δια τρίτη φορά- που στέκεται μακριά από τον Θεό. Και θα στέκεται. Και πάντα θα στέκεται, έως το τέλος της Ιστορίας. Μ’ αυτήν την έννοιαν «Μή ἀγαπᾶτε τόν κόσμον». Είναι καταπληκτικό. Γιατί εκείνος που αγαπά τον κόσμον, συσχηματίζεται με τον κόσμον.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 18-6-2022
https://youtu.be/EzW478x8Rwo
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 18-6-2022
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστης στόν Χριστό
KYΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ [:Ματθ.ι΄32-33,37-38,ιθ΄27-30]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
[Υπομνηματισμός των χωρίων της ευαγγελικής περικοπής
της Κυριακής των Αγίων Πάντων]
Αφού απάλλαξε τους μαθητές Του από τον φόβο και την αγωνία που συντάρασσαν την ψυχή τους επειδή προηγουμένως τους είχε ομιλήσει για τους επερχόμενους διωγμούς, τους ενισχύει ενθαρρύνοντάς τους και πάλι με τα ακόλουθα λόγια, εκβάλλοντας τον φόβο με τον φόβο, και όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα για μεγάλα έπαθλα. Και τους απειλεί με πολλή την εξουσία, προτρέποντάς τους από κάθε άποψη στο να κηρύττουν με παρρησία την αλήθεια και τους λέγει τα εξής: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς(:Μη λογαριάζετε λοιπόν τους διωγμούς και τους κινδύνους, αλλά να λογαριάζετε τις μεγάλες αμοιβές που σας περιμένουν. Καθένας που θα με ομολογήσει ως Σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω και εγώ ως δικό μου πιστό μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Εκείνος όμως που θα με αρνηθεί ως Θεάνθρωπο Σωτήρα μπροστά στους ανθρώπους, αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς)»[Μτθ.10,32-33].Δεν προτρέπει, λοιπόν, μόνο με τα αγαθά, αλλά και με τα αντίθετα και καταλήγει στα δυσάρεστα. Και πρόσεξε την ακρίβεια των λόγων Του. Δεν είπε «ἐμένα» αλλά «ἐν ἐμοὶ», για να δείξει ότι αυτός που ομολογεί δεν ομολογεί με τη δική του δύναμη, αλλά με τη βοήθεια της χάριτος από τον ουρανό. Για εκείνον που το αρνείται όμως δεν είπε «ἐν ἐμοὶ» αλλά «ἐμένα», διότι αυτός, επειδή στερήθηκε τη δωρεά, Τον αρνείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. «Ναι, αλλά για ποιο λόγο κατηγορείται», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, «εάν αρνείται τον Χριστό, αφού προηγουμένως τον εγκατέλειψε η θεία χάρη;». Κατηγορείται διότι η εγκατάλειψη αυτή οφείλεται σε εκείνον που τον εγκατέλειψε ο Κύριος εξαιτίας των πονηρών του έργων.
Ὅσιος Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης
ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Καὶ σὲ σένα ἀπλώνει ὁ Χριστὸς
τὸ δεξί Του χέρι, Πέτρε·
Γιατὶ σώθηκες γυμνὸς
ἀπό τὴν θάλασσα τοῦ βίου.
Ο άλλος αυτός άγγελος της ερήμου ήταν στρατιώτης στην Πέμπτη Σχόλη (σημ.: επίλεκτο σώμα που θεσπίστηκε από τον Διοκλητιανό, το οποίο συκροτούσε τη φρουρά του αυτοκράτορα) του βυζαντινού στρατού. Κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας κατά των Αράβων, αιχμαλωτίσθηκε στη Συρία και εγκλείσθηκε στη δημόσια φυλακή της Σαμαρά, της πρωτεύουσάς τους, πάνω από τη Βαγδάτη. Η αθλιότητα του σκληρού αυτού εγκλεισμού τον έκανε να έλθει στον εαυτό του και θυμήθηκε ότι είχε τάξει στον Θεό να γίνει μοναχός, αλλά λησμονώντας την υπόσχεσή του είχε ακολουθήσει τη στρατιωτική σταδιοδρομία. Μετανόησε και παρακάλεσε τον άγιο Νικόλαο, τον πρόθυμο μεσίτη και υπερασπιστή όλων των απελπισμένων, να έλθει σε βοήθειά του, υποσχόμενος να γίνει μοναχός στη Ρώμη, αν αποκτούσε την ελευθερία του. Μετά από μια βδομάδα νηστείας και θερμής προσευχής, ο άγιος Νικόλαος εμφανίσθηκε σε αυτόν δύο φορές για να τον ενθαρρύνει να εγκαρτερεί στην προσευχή και έτσι να εκβιάσει τη θεία ευσπλαχνία. Την τρίτη φορά φανερώθηκε μαζί με τον άγιο Συμεών τον Θεοδόχο [3 Φεβρ.] και ανήγγειλε στον φυλακισμένο ότι ενώνοντας τις προσευχές τους είχαν πετύχει την απελευθέρωσή του. Ο γέροντας Συμεών, που ήταν ενδεδυμένος ως αρχιερέας της Παλαιάς Διαθήκης, άγγιξε με τη χρυσή ράβδο του τα δεσμά του Πέτρου και αυτά αμέσως λύθηκαν, όπως λιώνει το κερί στη φωτιά. Τον οδήγησαν έξω από τη φυλακή. Εκεί ο άγιος Συμεών έγινε άφαντος και ο άγιος Νικόλαος τον οδήγησε μέχρι τη Ρώμη. Κι αυτό γιατί ίσως επειδή η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως βρισκόταν τότε υπό την καθοδήγηση ενός εικονομάχου πατριάρχη. Στη βασιλική του αγίου Πέτρου, κατά τη θεία Λειτουργία της Κυριακής, ο πάπας που είχε δασκαλευτεί σε ενύπνιο από τον άγιο Νικόλαο, διέκρινε τον εκλεκτό του Θεού μέσα στο πλήθος, του είπε να πλησιάσει και τον έκειρε μοναχό δίνοντάς του το όνομα του κορυφαίου των Αποστόλων. Πέρασε εκεί κάποιο διάστημα καταρτιζόμενος στη μοναχική πολιτεία και κατόπιν πήρε το πλοίο για να επιστρέψει στην Ανατολή.
Κυριακή Α Ματθαίου:«Πῶς ὁμολογῶ τόν Χριστό». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ.10.32-33, 37-38 και Ματθ.19,27-30]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΠΩΣ ΟΜΟΛΟΓΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-6-1994]
(Β300)
Ο Χριστός, αγαπητοί μου, είπε εις τους μαθητάς Του και δι’ αυτών προς όλους τους πιστούς όλων των αιώνων και εποχών, έναν βαρυσήμαντο λόγο. Τους είπε: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»· που σημαίνει ότι ο Χριστός ζητά την ομολογία μας υπέρ του προσώπου Του ενώπιον των ανθρώπων.
Πώς όμως αυτή η ομολογία του Χριστού μπορεί να εκφραστεί; Με τρεις τρόπους. Ο πρώτος τρόπος, με την ορθόδοξη πίστη. Ο δεύτερος τρόπος, με την ορθόδοξη ευαγγελική ζωή, με το ευαγγελικό ήθος. Και ο τρίτος τρόπος, ως ιεραποστολή. Με αυτούς τους τρόπους μπορούμε να ομολογήσουμε τον Χριστό. Όχι με ένα μόνο, ερήμην των άλλων δύο. Αλλά και με τους τρεις τρόπους.
Ας προσπαθήσουμε μία προσέγγιση εις αυτούς τους τρόπους ομολογίας του θεανθρωπίνου προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αλλά πριν κάτι πούμε, θα πρέπει να σημειώσουμε τα κίνητρα εκείνα τα οποία μας ωθούν εις την ομολογίαν της Ορθοδοξίας. Είναι πρώτιστα η αγάπη του Χριστού. Αν δεν αγαπάς τον Χριστό, είναι αδύνατον, αδύνατον να τον ομολογήσεις. Η αγάπη υπερνικά ακόμη και αυτόν τον θάνατον· εξ ου και το μαρτύριον. Η αγάπη θα δώσει το θάρρος, αλλά και το άοκνον, το ατεμπέλιαστο, το άοκνον της ομολογίας του Χριστού ισοβίως.
Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία. Ή αν ομολογούμε την Ορθοδοξία, ομολογούμε τον Χριστό. Γιατί, απλούστατα, Χριστός και Ορθοδοξία ταυτίζονται. Τι είναι η Ορθοδοξία; Ο ορθόδοξος τρόπος αναφοράς εις το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Η ορθόδοξος ερμηνεία του θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι Ορθοδοξία. Σημαίνει λοιπόν ομολογία της ανθρωπίνης και της θείας φύσεως του Ιησού Χριστού· με ό,τι μας αποκαλύπτεται στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του μέσα στον λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή. Και η ομολογία προϋποθέτει κάποια γνώση, βεβαίως, του θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Αν δεν έχουμε αυτήν την γνώση, τι θα ομολογήσουμε; Τι θα δείξουμε;
Κυριακή Α Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Εβρ. 11, 32-40 και 12,1-2]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (:και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)»[Εβρ.11,32].
Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δεν θα αναφέρει αυτούς; Μη μου αναφέρεις την άλλη ζωή τους, παρά μόνο το αν πίστεψαν ή έλαμψαν ως προς την πίστη.
«τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας(:και τους προφήτες οι οποίοι, επειδή είχαν πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια)». Βλέπεις ότι εδώ δεν παρουσιάζει τη λαμπρή ζωή τους· διότι δεν ήταν αυτό προηγουμένως το ζητούμενο· αλλά η εξέταση προηγουμένως ήταν για την πίστη. Διότι, πες μου, δεν τα κατόρθωσαν όλα με την πίστη; Πώς; «Με την πίστη», λέγει, «καταπολέμησαν βασίλεια οι όμοιοι με τον Γεδεών. Άσκησαν δικαιοσύνη». Ποιοι; Αυτοί οι ίδιοι οι παραπάνω. Τη φιλανθρωπία εδώ την ονόμασε ‘’δικαιοσύνη’’.
«ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν(:πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός». Νομίζω ότι αυτό το λέγει για τον Δαβίδ. Και ποιες από αυτές τις υποσχέσεις πέτυχε; Αυτές που του είπε, ότι το σπέρμα του, ο Μεσσίας, θα καθίσει στον θρόνο του.
«ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας(:έφραξαν στόματα λιονταριών, όπως ο Δανιήλ, έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής». Πρόσεχε πως ήταν μέσα στον ίδιο τον θάνατο, ο Δανιήλ περικυκλωμένος από τα λιοντάρια, οι τρεις παίδες μέσα στο καμίνι του πυρός, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, περιβαλλόμενοι από διάφορους πειρασμούς, και όμως δεν απογοητεύτηκαν. Πράγματι αυτό είναι πίστη· όταν τα γεγονότα εκπληρώνονται αντίθετα από ό,τι προσδοκούμε, τότε πρέπει να πιστεύουμε ότι τίποτε το αντίθετο δεν έγινε, αλλά όλα ήταν επακόλουθα. «Διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής». Αυτό νομίζω πάλι ότι το λέγει για τους τρεις Παίδες.
Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς καί ὅτι δέν πρέπει να ἐκτιθέμεθα σ' αὐτούς (Β' μέρος), Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου
https://youtu.be/a9fenRUftOo
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση
232. Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς καί ὅτι δέν πρέπει να ἐκτιθέμεθα σ' αὐτούς (Β' μέρος), Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΛΔ', 18-6-2022, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτου
Πεντηκοστή καί παγκοσμιοποίηση
Πεντηκοστή καί παγκοσμιοποίηση
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος. Ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν…». Ὅταν κατέβηκε ὁ Ὕψιστος καί ἐπέφερε σύγχυση στίς γλῶσσες, διαχώριζε τά ἔθνη. Ὅταν μοίρασε τίς γλῶσσες τοῦ πυρός, κάλεσε ὅλους σέ ἑνότητα… Τό κοντάκιο τῆς Πεντηκοστῆς ἀνακαλεῖ στή μνήμη μας τή γνωστή ἱστορία τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἀρχικά οἱ κάτοικοι τῆς γῆς μιλοῦσαν μία γλώσσα. Ὅταν ἀποφάσισαν νά διασπαροῦν καί σέ ἄλλα μέρη, συμφώνησαν μεταξύ τους νά κατασκευάσουν μία πόλη καί σ᾽ αὐτήν ἕναν πύργο τόσο ψηλό, πού ἡ κορυφή του νά φτάνει στούς οὐρανούς, ὥστε νά ἀφήσουν τό ὄνομά τους γνωστό σέ ὅλη τή γῆ καί σέ ὅλη τήν ἱστορία. Αὐτό ὅμως συνιστοῦσε ἔργο ἀλαζονικό καί καταφρονητικό κατά τοῦ Θεοῦ.
«Κατέβηκε» ὁ Θεός, εἶδε τήν κατασκευή τους καί δέν τήν εὐλόγησε· ματαίωσε τά προγράμματά τους. Ἔβαλε σύγχυση στή μία γλώσσα τους, μέ ἀποτέλεσμα νά δημιουργηθοῦν πολλές, νά μήν μποροῦν νά συνεννοηθοῦν οὔτε καί νά συνεργαστοῦν. Ἀναγκάστηκαν ἔτσι νά διασπαροῦν. Ἡ πόλη ἐκείνη ὀνομάστηκε Βαβέλ, δηλαδή σύγχυση. Στή συνέχεια οἱ ἄνθρωποι διαιρεμένοι, ἀλλόγλωσσοι καί ἀσυνεννόητοι, μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου, γέμισαν τή γῆ (βλ. Γέ 11,1-9)· καί ὁ Θεός διαμέρισε τά ἔθνη καί ὅρισε τά σύνορα μεταξύ τους (βλ. Δε 32,8). Ἡ ἀνθρώπινη ὑπεροψία καί αὐτοπεποίθηση προξένησε τή σύγχυση καί διαίρεση τῶν γλωσσῶν καί τή διασπορά τῶν ἐθνῶν.
Ἀπέναντι ὅμως ἀπό τή Βαβέλ ὀρθώνεται ἡ Ἰερουσαλήμ, ἡ πόλη τοῦ Θεοῦ, ὅπου κατά τήν Πεντηκοστή ὑπερνικήθηκε ἡ διαίρεση καί ἐγκαινιάσθηκε ἡ ἐν Πνεύματι ἑνότητα. Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, πού ὁ Ὕψιστος διένειμε τίς γλῶσσες τοῦ πυρός, κάλεσε τούς ἀνθρώπους νά γίνουν ἕνα, νά ἑνωθοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία σέ ἕνα σῶμα. Ἡ γλώσσα, τό σύμβολο, τό αἴτιο καί τό ἀποτέλεσμα τοῦ χωρισμοῦ, γίνεται τώρα σύμβολο τῆς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἑνότητας τοῦ νέου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ὁ κατακερματισμένος καί διεσπασμένος εἰδωλολατρικός κόσμος μέ τήν ἐξάπλωση τῆς Ἐκκλησίας βρῆκε στό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ ἕνα σπουδαῖο ἑνοποιητικό παράγοντα, ὁ ὁποῖος κατά μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο τρόπο ἕνωσε ὅλους τούς ἀνθρώπους σέ μία νέα, χριστιανική οἰκουμένη. Αὐτή τήν ἀλήθεια ἀπηχεῖ τό στιχηρό: «Γλώσσαις ἀλλογενῶν ἐκαινούργησας, Χριστέ, τοὺς σοὺς μαθητάς, ἵνα δι᾽ αὐτῶν σὲ κηρύξωσι…».
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18-6-2022
https://youtu.be/pMimIALFtFo
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 18-6-2022
Γιατί στήν κόλαση ὁδηγεῖ ὄχι μόνο ἡ διάπραξη τοῦ κακοῦ ἀλλά καί ἡ παράλειψη τῆς ἀρετῆς.
Φύγε μακριά από κάθε κακία. Κάνε το αγαθό και ευάρεστο στον Κύριο.
Γιατί στην κόλαση οδηγεί όχι μόνο η διάπραξη του κακού αλλά και η παράλειψη της αρετής.
Γιατί και εκείνοι που δεν έδωσαν τροφή στον πεινασμένο, ούτε νερό στον διψασμένο, ούτε έντυσαν το γυμνό,...... δεν άρπαξαν, δεν υπήρξαν πλεονέκτες, δεν σφετερίστηκαν ξένα αγαθά, αλλά επειδή δεν έκαμαν ελεημοσύνη.
18 Ἰουνίου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς». Λεοντίου μάρτυρος. Ὑπατίου, Θεοδούλου, Αἰθερίου τῶν μαρτύρων (†70), Λεοντίου ὁσίου τοῦ Ἀργείου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α΄ 7-13).
Ρωμ. 1,7 πᾶσι τοῖς οὖσι ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ρωμ. 1,7 Απευθύνομαι με την επιστολήν μου αυτήν εις όλους τους πιστούς, που ευρίσκεσθε εις την Ρωμην και οι οποίοι είσθε ιδαιαιτέρως αγαπητοί στον Θεόν και προσκεκλημένοι να γίνετε άγιοι, και εύχομαι να είναι μαζή σας πάντοτε η χάρις και η ειρήνη από τον Θεόν πατέρα μας και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.