Father Savvas is a hieromonk in the Monastery of Holy Trinity, Edessa, Macedonia, Greece. He has a degree in Dentistry and in Theology.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2022
Μνήμη Ἁγίου Παντελεήμονος:«Ἡ κτίσις ὑπέρ καί κατά τοῦ ἀνθρώπου».Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«Η κτίσις υπέρ και κατά του ανθρώπου»
[εκφωνήθηκε στις 27-7-1990]
[Β’ Γ122]
Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την μνήμην του αγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος. Είναι ο ιατρός άγιος, που γίνεται δημοφιλέστατος από τον λαό του Θεού, γιατί συχνά τον επικαλείται στις ποικίλες αρρώστιες που τον μαστίζουν.
Ο άγιος κατήγετο από την πόλιν της Νικομηδείας της Μικράς Ασίας. Και ο μεν πατέρας του, ο Ευστόργιος, ήταν ειδωλολάτρης. Πλην όμως καλός άνθρωπος και αργότερα, μετά τον θάνατον της συζύγου του, ο υιός του, ο άγιος Παντελεήμων, τον έπεισε και έγινε Χριστιανός. Η δε μητέρα του, ονόματι Ευβούλη, ήτο Χριστιανή εκ προγόνων. Ο άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε εις τα τέλη του 3ου αιώνος. Ήταν ένας νέος στοχαστικός και πολύ μελετηρός. Σπούδασε την ιατρική τέχνη κοντά σε έναν φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο. Και φαίνεται ότι έδειχνε πολλή προκοπή στην ιατρική του επιστήμη. Ταυτόχρονα εμάθητευσε και κοντά εις τον ευλαβή ιερέα Ερμόλαον, του οποίου την μνήμη εχθές εορτάσαμε, απ’ όπου εκατηχήθη το περιεχόμενον της πίστεως.
Αιτία του μαρτυρίου του τι λέτε εστάθη; Η θεραπεία ενός τυφλού. Με μόνο έναν λόγο που είπε ο άγιος, να γίνει καλά. Και έγινε ο τυφλός καλά. Δηλαδή με έναν λόγο… την επίκληση του ονόματος του Χριστού. Και ο τυφλός επίστευσε εις τον Χριστόν. Και τότε ερωτηθείς, πώς και έγινε καλά, και είπε ότι με το όνομα του Ιησού Χριστού, εις τον Οποίον εφεξής πιστεύει, την ιδίαν στιγμήν, τον ταλαίπωρον αυτόν πρώην τυφλόν, τον απεκεφάλισαν. Τον δε άγιο Παντελεήμονα ανεζήτησαν και τον βρήκαν. Και επειδή ακριβώς εθεράπευσε αυτόν τον τυφλόν, υπέστη φοβερά βασανιστήρια, γι' αυτό και μεγαλομάρτυς λέγεται, από τον βασιλέα Μαξιμιανό, το 304.
Ένας καλοπροαίρετος, αγαπητοί μου, ακροατής, θα αναλογιστεί και θα πει, το τι κακό έκανε ο άγιος Παντελεήμων, για να βρει μαρτυρικόν θάνατον; Αντί να ανακηρυχθεί ένας ευεργέτης της κοινωνίας, καταδιώκεται σαν εχθρός της κοινωνίας; Το ίδιο παράπονο εκφράζεται υμνογραφικά από τον Κύριον, είναι παρμένο από μία προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, προς τον λαό Του· από τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν. «Λαέ μου, τι σου έκανα και με σταυρώνεις; Στους τυφλούς σου έδωκα το φως και στους λεπρούς σου τον καθαρισμό. Λαέ μου, τι σου έκανα και με σταυρώνεις;».
Βλέπει λοιπόν κανένας ότι υπάρχει ένας παραλογισμός, ένα αναποδογύρισμα, θα λέγαμε, των αξιών. Ο άνθρωπος στρέφεται εναντίον του Θεού, αλλά και εναντίον των ανθρώπων του Θεού, και εναντίον των δικαίων του Θεού. Γιατί; Γιατί μέσα του κατέχεται από ένα δαιμονικό στοιχείο. Και τότε –αυτό θέλω να προσέξετε- τότε αναλαμβάνει την εκδίκησιν, ούτως ειπείν, της υποθέσεως και του Θεού και των ανθρώπων, των δικαίων, τι λέτε; Αυτή η ίδια η κτίσις· η οποία, όταν δει- μα, θα μου πείτε, είναι άλογος η κτίσις –η οποία όταν δει να υπάρχει αυτός ο παραλογισμός, να επαινείται το κακό και να καταδιώκεται το αγαθό, αγανακτεί και αναστρέφεται εναντίον των αδικούντων. Έχομε πολλά τέτοια παραδείγματα.
Ἅγιος Μάρτυς Αἰμιλιανός
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης (331-363) ανέλαβε την αυτοκρατορική εξουσία (361), περιφρονώντας ό,τι καλό είχε παραλάβει από τον άγιο Κωνσταντίνο τον Μέγα (272-337) [21 Μαΐου] καθώς και από τη χριστιανική του παιδεία, ανέτρεψε τη δημόσια τάξη με την τυραννία του και καθύβρισε τον Θεό καταγινόμενος με όλα τα μέσα να επαναφέρει στανικά τη λατρεία των ειδώλων. Απέστειλε αξιωματούχους, πιστούς στη σκαιή υπόθεσή του, σε διάφορες επαρχίες για να εξαναγκάσουν τον λαό να συμμορφωθεί. Ο Καπιτωλίνος, βικάριος της Θράκης, μετέβη για τον σκοπό αυτό στο Δορόστολο, πρωτεύουσα της Σκυθίας (σημ.: τη σημερινή Σιλίστρια της Βουλγαρίας). Μόλις εγκαταστάθηκε στο δικαστήριο, απηύθυνε απειλές θανάτωσης όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά ακόμη και σ’ εκείνους που θα απέφευγαν ή θα δίσταζαν να τους καταγγείλουν. Οι παρευρισκόμενοι, τρομοκρατημένοι, φώναξαν ότι δεν υπήρχαν χριστιανοί στην πόλη τους και ότι όλοι οι κάτοικοι θυσίαζαν στους θεούς του αυτοκράτορα. Ικανοποιημένος και περιχαρής ο Καπιτωλίνος, πήρε τότε μέρος σε ένα μεγάλο συμπόσιο οργανωμένο προς τιμήν του.
Ενώ όλοι διασκέδαζαν θορυβωδώς, ένας νέος και ευγενής χριστιανός, ο Αιμιλιανός, μην ανεχόμενος άλλο την προσβολή απέναντι στον αληθινό Θεό και ποθώντας να λάβει το τρόπαιο του μαρτυρίου, μπήκε στον ναό εφοδιασμένος με ένα σφυρί. Συνέτριψε όλα τα άψυχα είδωλα, ανέτρεψε τους λυχνοστάτες και τους βωμούς πάνω στους οποίους είχαν αποτεθεί οι ανόσιες προσφορές, έχυσε στη γη το κρασί για τις μιαρές σπονδές και έφυγε απαρατήρητος. Όταν οι υπηρέτες ειδοποίησαν τον Καπιτωλίνο για το γεγονός, αυτός έγινε έξαλλος και διέταξε να γίνουν ανακρίσεις για να βρεθεί πάση θυσία ο ένοχος.
Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν: Ὄχι στήν πνευματική ἀποδοχή σοδομικοῦ τύπου «οἰκογενειῶν»!
Ὄχι στήν πνευματική ἀποδοχή σοδομικοῦ τύπου «οἰκογενειῶν»!
«Τὰς θύρας, τὰς θύρας! Ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν.»
Μέ μεγάλη μας θλίψη, ἀναγκαζόμαστε νά ἀναφερθοῦμε σέ σοκαριστικά ἀπό πνευματική ἄποψη γεγονότα, πού ἔθλιψαν, μπέρδεψαν καί σκανδάλισαν τόν πιστό λαό. Τόν λαό ἐκεῖνον πού μαθαίνει μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἀρσενοκοιτία εἶναι ὁ κολοφώνας τῶν ἁμαρτιῶν1, βδέλυγμα στά μάτια τοῦ Θεοῦ2, θανάσιμη ἁμαρτία, ἄν παραμείνει ἀμετανόητη. Τόν λαό ἐκεῖνον πού βάζει σέ προτεραιότητα τούς λόγους τῶν Ἁγίων καί περιφρονεῖ τόν τρόπο ζωῆς πού προβάλλουν οἱ ἐφήμεροι διάσημοι, ἕρμαια τῆς μόδας καί κάθε κοσμικῆς επίδειξης.
Τό πρῶτο «κροῦσμα» ἦλθε πρίν λίγους μῆνες, ἀπό τόν γνωστό γιά τίς «ἀνανεωτικές» ἰδέες του, ἱερέα Ἀλέξανδρο Καριώτογλου πιστό μαθητή τῶν κληρικῶν Φιλοθέου Φάρου καί Βασιλείου Θερμοῦ, ὁ ὁποῖος τέλεσε νηπιοβάπτισμα «τέκνου» ὁμοφύλου ζευγαριοῦ, εὐχόμενος: «οἱ γονεῖς νά εἴσαστε πάντα ἐρωτευμένοι καί τό παιδί θά βλέπει αὐτήν τήν ἀγάπη πού θά ἔχετε μεταξύ σας, αὐτήν θά ζητήσει ὅταν φύγει ἀπό ἐσᾶς καί θά ἀναζητᾶ πάντα στή ζωή του3»!
Κατόπιν, ἀκούσαμε τό Μητροπολίτη Ν. Ἰωνίας Γαβριήλ σέ συνέντευξή του νά ὑποστηρίζει τά ἑξῆς: «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ μερικούς ἀνθρώπους νά αἰσθάνονται τήν ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο, δέν μπορῶ νά ξέρω γιατί, δέν θά κατηγορήσω ἐγώ τόν Θεό. Δέν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγώ νά τό σκεφτῶ αὐτό τό πράγμα. Ὁ Θεός γιά νά ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει.
Ὁ καθαρός νοῦς, Βίος καί λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
(Λουκ. 12,13:31)
«Καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»[1]. Ποιά εἶναι ὅλα αὐτά τά «πάντα»; Εἶναι ὅ,τι χρειάζεται γιά νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος πού τρέφει τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί ντύνει τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ μέ μιά στολή ὑπέρλαμπρη καί πανέμορφη, Αὐτός φροντίζει καί γιά τόν κάθε ἕνα ὁ ὁποῖος ἀφήνεται στήν Θεία Του Πρόνοια. Αὐτό ἔκανε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπό μικρό παιδί, ὅταν βρισκότανε εἰς τό Ἅγιον Ὄρος. Ἀλλά καί πρίν ἀκόμα μεταβεῖ ἐκεῖ, ὅπως ὁ ἴδιος τό ὁμολογεῖ, ἡ Θεία Πρόνοια ἐργάστηκε σέ αὐτόν ἕνα τεράστιο θαῦμα. Γιατί ἐνῶ ἀπηγορεύοντο μικρά παιδιά νά ὑπάγουν στό Ἅγιον Ὄρος, ὁ ἴδιος μέ τήν θαυμαστή ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἡλικίας 14 ἐτῶν περίπου, ἤτανε στό Ἅγιον Ὄρος. Καί ἐκεῖ μέ πολλή ἀφοσίωση ὑπηρέτησε τόν Θεό. Συνήθιζα, λέγει, νά μήν ἀφήνω τό μυαλό μου ἐλεύθερο, γιά νά ἔχω καθαρότητα νοός. Ἐπειδή κατάλαβε ὅτι τό σπουδαιότερο πράγμα σέ ἕναν μοναχό εἶναι νά ἔχει καθαρή προσευχή. Γιά νά ἔχει καθαρή προσευχή, δηλαδή προσευχή χωρίς λογισμούς, πρέπει νά ἔχει νοῦ καθαρό ἀπό λογισμούς. Γι' αὐτό φρόντιζε νά ἀποστηθίζει, ὅπως ὁ ἴδιος τό λέει, κομμάτια ὁλόκληρα ἀπό τά Ἱερά Εὐαγγέλια, γιά νά εἶναι ὁ νοῦς του καθαρός ἀπό ἄλλους λογισμούς.
«Ἐκεῖ πού ἐργαζόμουνα, ἐκεῖ πού ἔφτιαχνα τά ξυλόγλυπτα», λέγει, «εἶχα καί τήν Ἁγία Γραφή. Τήν ἄνοιγα καί ἐδιάβαζα. Εἶχα τό Εὐαγγέλιο καί διάβαζα ἀπό τήν ἀρχή τό κατά Ματθαῖον, «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ...». Τό διάβαζα, ἐργαζόμουν καί τό ἔλεγα μέσα μου. Πολλές φορές τά ἔλεγα τά λόγια τοῦ Εὐαγγελίου καί τά θυμᾶμαι μάλιστα καί τώρα! Μ' ἐνδιέφερε νά ἔχω στόν νοῦ μου ἅγια λόγια. Δέν μέ κούραζε πού τά ἔλεγα πολλές φορές. Ἀγαποῦσα τά θεῖα λόγια, τά ἔνιωθα, ἐμβάθυνα. Δέν χόρταινα νά τά λέγω ὅλη τήν ἡμέρα. Καί κάθε μέρα νά τά ἔλεγα, δέν κουραζόμουνα.
Γιά τόν ἅγιο Προφήτη Ἡλία τόν Θεσβίτη († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)
Πολλοί άγιοι άνδρες προ Χριστού ήταν στολισμένοι με διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως ήταν και ο Προφήτης Ηλίας που σήμερα εορτάζουμε, ο οποίος, εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά που είχε με τους άλλους αγίους άνδρες του Θεού, είχε και τούτο το ιδιαίτερο γνώρισμα: Ότι ήταν άνθρωπος που για τα δικαιώματα του Θεού, για τις εντολές του Θεού, για την πίστη στον αληθινό Θεό, έκανε μεγάλους και ηρωικούς αγώνες. Κινδύνεψε πολλές φορές στη ζωή του και δεν ησύχαζε, εάν δεν έβλεπε να επικρατεί το θέλημα του Θεού, η δικαιοσύνη και οι εντολές του Θεού και η πίστη στον αληθινό Θεό.
Το ισραηλιτικό έθνος εκείνα τα χρόνια – πεντακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού – αντιμετώπιζε μία κατάσταση παρόμοια με την κατάσταση που και εμείς αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Υπήρχε μία μεγάλη επίδραση των ξένων λαών, που ήσαν ειδωλολάτρες, και ο λαός παρασυρόταν. Εγκατέλειπε την παράδοση των Πατέρων του, την πίστη στον αληθινό Θεό, για τον οποίο είχε τόσες αποδείξεις και είχε δει τόσα θαύματα, και από ένα πνεύμα ψευτοεκσυγχρονισμού και μοντερνισμού, θα λέγαμε, ακολουθούσε τις θρησκείες και τις ιδεολογίες που έρχονταν στον Ισραήλ από τα γειτονικά κράτη.
Το έκαναν αυτό οι Ισραηλίτες παρασυρόμενοι και από τους άρχοντές τους. Οι άρχοντές τους, ο βασιλεύς Αχαάβ και οι άλλοι επίσημοι του βασιλείου, ήθελαν να τα έχουν καλά με τους ξένους, να κάνουν συμμαχίες μαζί τους, για να εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα του ισραηλιτικού κράτους. Και γι’ αυτό ο Αχαάβ δεν πήρε γυναίκα Ισραηλίτισσα, αλλά πήρε γυναίκα ειδωλολάτρισσα, την Ιεζάβελ. Και αυτή ήταν μία πονηρή γυναίκα, όπως φαίνεται μέσα στην Αγία Γραφή, πιστή στην ειδωλολατρία. Και όταν ήλθε στο Ισραήλ, ήλθε με πρόγραμμα να χρησιμοποιήσει τη θέση της, το αξίωμά της, για να επιβάλει στον ισραηλιτικό λαό την ειδωλολατρία και να τον μετασείσει από την πίστη των Πατέρων.
Τήν ἀρρώστια τήν δική σου τήν ξέρεις;
-Γέροντα, συχνά βλέπω τά ελαττώματα τών άλλων καί τους κρίνω.
-Τήν αρρώστια τήν δική σου τήν ξέρεις;
-Όχι.
-Γι' αυτό ξέρεις τήν αρρώστια των άλλων.
Αν ήξερες τήν δική σου αρρώστια, δέν Θά ήξερες τήν αρρώστια τών άλλων. Δέν λέω νά μή συμμετέχης στον πόνο τους, ἀλλά νά μήν ἀσχολήσαι μέ τά σφάλματα τους.
26 Ἰουλίου. † Παρασκευῆς ὁσιομάρτυρος (β ́ αἰ.), Ἑρμολάου ἱερομάρτυρος (†305). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πἐμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).
Γαλ. 3,23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.
Γαλ. 3,23 Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.