Σελίδες

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2022

Μήν ἀπογοητεύεστε ποτέ. Ἀφήνετε ἁπλά μέ τήν προσευχή σας στά χέρια τοῦ Θεοῦ τήν ὑπόθεσή σας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αναφέρεται ότι ένας ναυαγός κάποτε κατόρθωσε παλεύοντας ώρες με τα κύματα να βγει σε ένα έρημο νησάκι. Εκεί με πολλούς κόπους έφτιαξε μια πρόχειρη καλυβούλα χρησιμοποιώντας κλαδιά.

Και κάθε μέρα προσευχόταν κοιτάζοντας στον ορίζοντα μήπως φανεί κανένα πλοίο. Ένα απόγευμα είχε απομακρυνθεί λίγο από την καλυβούλα του να βρει κάνα χόρτο κάτι να φάει. Και εκεί που επέστρεφε τον έπιασε μια απελπισία μπροστά σ’ αυτό το θέαμα που αντίκρυσε.

Τι είδε δηλαδή. Ότι είχε κατορθώσει να φτιάξει με τόσους κόπους έβλεπε τώρα μια φωτιά να το μεταβάλει σε στάχτες.

Επειδή δεν είχε πολλά μέσα να ανάβει φωτιά, δεν την έσβησε φεύγοντας, για να μην την ξανανάψει όταν επιστρέψει. Έτσι την άφησε αναμμένη. Ποιος ξέρει τώρα τι έγινε, φύσηξε, κάτι, έπιασε φωτιά και έγινε η καλύβα του στάχτη.

Μή μπορώντας τά ὄργανα τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστώτος νά λυγίσουν τήν ψυχή του π. Γαβριήλ ἄρχισαν νά βασανίζουν τό σῶμα του...

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

Διηγείται ο π. Γαβριήλ σχετικά: «Με περικύκλωσαν οι στρατιώτες, όπως τον Χριστό. Φορούσα το μοναχικό μου ένδυμα και τον μεγάλο σταυρό στην καρδιά. Με οδήγησαν στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου. Εκεί καθόταν κάποιος κουστουμαρισμένος, στον οποίο με υπέδειξαν ως τον παπά που έκαψε το πορτρέτο του Λένιν.(Το περιστατικό EΔΩ)

Όλοι οι αξιωματούχοι με κοίταζαν με περιέργεια και με κάποιο ενδιαφέρον. Άρχισαν να μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Ήμουν έρμαιο στις διαθέσεις τους. Δίπλα μου στέκονταν κάποιοι που στις τσέπες τους έκρυβαν όπλα, για να με πυροβολήσουν αν… αντιδρούσα. Ήξερα τη δουλειά τους. Κομμουνιστές ήταν. Λύκοι με τη μορφή προβάτων! Στέκονταν σαν απλοί πολίτες και ύστερα θα έλεγαν: ¨Στρατιώτες τον πυροβόλησαν¨.
Ύστερα μ’ έβαλαν να καθίσω. Προσπάθησαν να μου βγάλουν το σταυρό που φορούσα. Δεν τα κατάφεραν όμως.
-Τι έκανες; Με ρωτούσαν. Μπροστά στο υπουργείο πήγες κι έβαλες φωτιά;

Περί ψυχῆς καί παθῶν καί καθαρότητας τοῦ νοῦ, κατά ἐρώτηση καί ἀπόκριση.


Όσιος Ισαάκ ο Σύρος τα σωζόμενα Ασκητικά.

Περί ψυχής και παθών και καθαρότητας του νου, κατά ερώτηση και απόκριση.

Ερώτηση. Τι είναι η κατά φύσιν κατάσταση της ψυχής Τι είναι η παρά φύσιν και τι η υπέρ φύσιν;
Απόκριση. Ή κατά φύσιν κατάσταση της ψυχής, είναι γνώση των κτισμάτων του Θεού, των αισθητών και των νοητών. Η υπέρ φύσιν είναι ή κίνηση από την θεωρία της θεότητας. Η παρά φύσιν είναι ή κίνηση μέσα στα πάθη.

Ερώτηση. Πότε είναι κατά φύσιν ή ψυχή, όταν ή επιθυμία της εξαφθεί από τα θεία, ή όταν βρεθεί στα γήινα και τα σωματικά; Και γιατί εξάπτεται ή φύσις της ψυχής από τον θυμό; Και πώς λέγεται φυσικός ο θυμός; Άραγε γιατί εξάπτεται από κάποια σαρκική επιθυμία, ή από φθόνο και κενοδοξία; από κάτι παρόμοιο ή από κάτι αντίθετο; Ας αποκριθεί ο ομιλητής κι’ εμείς θα ακολουθήσουμε.
Απόκριση. Πολλά λέει ή θεία Γραφή σχετικά με αυτά και πολλές φορές χρησιμοποιεί τις λέξεις μεταφορικά. Μερικές φορές, όρους πού ανήκουν στο σώμα, τους αναφέρει στην ψυχή και επίσης όρους πού ανήκουν στην ψυχή, τους αναφέρει στο σώμα, και δεν κάνει διάκριση σ’ αυτούς. Άλλα οι συνετοί τα καταλαβαίνουν αυτά. Παραδείγματος χάριν, τα λεγόμενα για την θεότητα του Κυρίου λέγονται για το πανάγιο σώμα του, ενώ δεν ταιριάζουν στην ανθρώπινη φύση, και αντιθέτως λέγονται ταπεινά πράγματα για την θεότητα του, αν και ανήκουν στην ανθρωπότητα. Πολλοί, αγνοώντας τον σκοπό των θείων λόγων, ολισθαίνουν εδώ ανεπανόρθωτα. Το ίδιο συμβαίνει και αναφορικά με την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου.
Ερώτηση. Τα σωματικά πάθη φυσικώς αναφέρονται στο σώμα ή κατά συμβεβηκός; Και τα πάθη της ψυχής, πού τα έχει λόγω της σχέσεως της με το σώμα, αναφέρονται σ’ αυτήν φυσικώς ή καταχρηστικώς;

ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ .Ἡ προφητεία τοῦ πατέρα Ilarion Argatu (1913-1999)

Στον επόμενο καιρό, θα υπάρξουν δάκρυα σε όλα τα σπίτια και ανησυχίες στις δουλειές . " Βλέπεις πόσες κακοτυχίες υπάρχουν σε όλες τις οικογένειες: φτώχεια, ασθένειες, παιδιά χωρίς δουλειά, πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν πού να δουλέψουν, και ανησυχίες στη δουλειά με τον φόβο με τον οποίο κάθεται ένας άντρας κάθε μέρα για να βγει ή όχι.

Παιδί μου, ἡ προσευχή εἶναι ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, μή τήν ἀφήσεις ποτέ.


Μία γυναίκα από τη Σίψα διηγήθηκε.

Ο πατέρας μου, μετά την επιστροφή του στόν Θεό , ήταν πολύ αυστηρός. Έκανε όλα του τα καθήκοντα καί πρό παντός τήν προσευχή του δεν την άφηνε και αυτό ζητούσε και από εμάς. Όταν γυρνούσε αργά το βράδυ από το χωράφι, όλο μας ρωτούσε άν κάναμε προσευχή.
«Όποιος δεν έκανε, αμέσως στο εικονοστάσι και την προσευχή του», φώναζε. Όταν με ρωτούσε και μένα άν έκανα προσευχή, έλεγα ναι, όμως δεν ήταν αυτή η αλήθεια.

Κάποιος ἀδελφός πῆγε στό κελλί τοῦ ἀββᾶ Ἀρσενίου, στή Σκήτη, καί κοιτώντας ἀπό τό παράθυρο εἶδε τόν γέροντα νά εἶναι ὅλος σάν φωτιά


Κάποιος αδελφός πήγε στο κελλί του αββά Αρσενίου, στη Σκήτη, και κοιτώντας από το παράθυρο είδε τον γέροντα να είναι όλος σαν φωτιά - βέβαια και ο αδελφός ήταν άξιος να το δει αυτό. Χτύπησε έπειτα την πόρτα και βγήκε έξω ο γέροντας, ο οποίος, βλέποντας τον αδελφό κατάπληκτο, τον ρώτησε:

19 Σεπτεμβρίου. Τροφίμου, Σαββατίου καὶ Δορυμέδοντος μαρτύρων (†276). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 11-16).

Γαλ. 2,11           Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν.

Γαλ. 2,11                    Οταν δε ήλθεν ο Πετρος εις την Αντιόχειαν, φανερά και κατά πρόσωπον του αντιστάθηκα και διεφώνησα μαζή του, διότι ήτο αξιόμεμπτος και αξιοκατάκριτος.