Κήρυγμα 512. Τό τρίυλο δῶρο στόν Χριστό μας πού γεννᾶται σήμερον, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-12-2022
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022
«Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν»: Ὀρθοδοξία, ἡ μόνη κιβωτός τῆς σωτηρίας (Μέρος Β΄)
Χαράλαμπος Ἄνδραλης. Νομικός-Συγγραφέας, Δικηγόρος παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ
Τίτλος ἐκπομπῆς: Ὀρθοδοξία, ἡ μόνη κιβωτός τῆς σωτηρίας - ΜΕΡΟΣ Β (2/2)
Καλεσμένος: Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ (Στεργιούλης).
Σήμερα θά μιλήσουμε γιά τήν Ὀρθοδοξία, αὐτό τόν πολύτιμο θησαυρό πού κληρονομήσαμε ἀπό τούς πατέρες μας μέ τήν ἀποστολή νά τόν παραδώσουμε ἀλώβητη στίς ἑπόμενες γενιές. Ὅμως, οἱ καιροί γιά τήν ὀρθοδοξία μας εἶναι δύσκολοι. Καί αὐτός εἶναι ἕνας λόγος πού ὅλοι οἱ χριστιανοί, εἴτε κληρικοί εἴτε λαϊκοί ὀφείλουμε νά ἐπαγρυπνοῦμε μέ καλή ἀνησυχία, ἔχοντας κατά νοῦ ὅτι θά δώσουμε λόγο γιά τό τί κάναμε γιά τή διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀνάλογα μέ τή θέση πού βρισκόμαστε.
http://aktines.blogspot.com/2022/12/blog-post_95.html#more
Ἁγίου Ἰγνατίου του Θεοφόρου, Ἐπιστολή πρός τούς Τραλλιανούς
Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου,
Επιστολή προς τους Τραλλιανούς
Εισαγωγή: Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος υπήρξε δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας. Η επισκοπία του αρχίζει από το 70 μ.Χ. Η γνωριμία του με αποστόλους είναι βέβαιη. Οι Επιστολές του Ιγνατίου είναι σχεδόν οι μόνες πηγές του βίου του. Πρόκειται για επίσκοπο οικουμενικού κύρους. Στο διωγμό του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε κατασπαραγμό από θηρία στο Κολοσσαίο της Ρώμης. Ο διωγμός συνέβη μεταξύ των ετών 107 και 117. Στις τελευταίες ημέρες της ζωής του ο Ιγνάτιος έγραψε επτά Επιστολές, οι οποίες του εξασφάλισαν την εξαιρετική τιμή του πρώτου μεταποστολικού μεγάλου θεολόγου και πρώτου Πατρός και Διδασκάλου της Εκκλησίας. Οι επιστολές του είναι σπουδαία φιλολογικά και θεολογικά κείμενα. (Στυλιανού Παπαδόπουλου Πατρολογία Α σελ. 177-178)
ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΛΛΙΑΝΟΥΣ
(γράφτηκε μεταξύ 107 και 117)
Εγώ ο Ιγνάτιος, που λέγομαι και Θεοφόρος, στην αγαπημένη από τον Θεό Πατέρα Ιησού Χριστού αγία Εκκλησία που βρίσκεται στις Τράλλεις της Ασίας, την εκλεκτή και αντάξια του Θεού, που ειρηνεύει σαρκικά και πνευματικά με το πάθος του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η ελπίδα μας ότι θα βρεθούμε μαζί του κατά την ανάσταση, την οποία και ασπάζομαι στο σύνολο της σύμφωνα με το αποστολικό χαρακτήρα, και εύχομαι να έχει μεγάλη χαρά.
I.Γνωρίζω ότι έχετε αψεγάδιαστη διάνοια και αδιάκριτη σε υπομονή, όχι από τη χρησιμοποίηση, αλλά από τη φύση, όπως μου φανέρωσε ο επίσκοπος σας Πολύβιος, ο οποίος ήρθε με θέλημα του Θεού και του Ιησού Χριστού στη Σμύρνη και χάρηκε τόσο πολύ μαζί μου που είμαι δέσμιος για τον Ιησού Χριστό, ώστε στο πρόσωπο αυτού να βλέπω όλο το πλήθος σας. 2. Αφού λοιπόν δέχθηκα την εύνοια του Θεού μέσω αυτού, δόξασα τον Θεό που σας βρήκα να είστε μιμητές του Θεού, όπως έμαθα.
II.Διότι, όταν πειθαρχείτε στον επίσκοπο, σαν να είναι ο Ιησούς Χριστός, μου φαίνεται ότι δεν ζείτε όπως οι άνθρωποι, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, ο οποίος πέθανε για μας, ώστε πιστεύοντας στον θάνατο του, να αποφύγετε τον θάνατο. 2. Διότι, είναι αναγκαίο, όπως και κάνετε, χωρίς την άδεια του επισκόπου να μην κάνετε τίποτε, αλλά να πειθαρχείτε και στο πρεσβυτέριο, σαν να είναι οι απόστολοι του Ιησού Χριστού, της ελπίδας μας, μέσα στον οποίο θα βρεθούμε να ζούμε. 3. Αλλά πρέπει και αυτοί που είναι υπηρέτες των μυστηρίων του Ιησού Χριστού να αρέσουν σε όλους με κάθε τρόπο. Διότι δεν είναι υπηρέτες φαγητών και πιοτών, αλλά υπηρέτες της Εκκλησίας του Θεού. Πρέπει λοιπόν και αυτοί να φυλάγονται από τις παρανομίες, όπως από τη φωτιά.
III.Επίσης όλοι να σέβονται τους διακόνους, σαν τον Ιησού Χριστό, όπως και τον επίσκοπο, που είναι σύμβολο του Πατέρα, και τους πρεσβύτερους, σαν το συνέδριο του Θεού και σύνδεσμο των αποστόλων. Χωρίς αυτούς Εκκλησία δεν υπάρχει.2. Γι΄αυτά είμαι πεπεισμένος ότι σεις έτσι φέρεστε. Διότι το δείγμα της αγάπης σας το έλαβα και το έχω μαζί μου, στο πρόσωπο του επισκόπου σας, του οποίου η έκφραση αποτελεί μεγάλη διδασκαλία, και η πραότητα του δύναμη, τον οποίο σκέπτομαι ότι σέβονται ακόμα και οι άθεοι. 3. Επειδή σας αγαπώ, αποφεύγω, αν και μπορώ, να γράψω γι’ αυτόν περισσότερα· δεν ήταν τέτοια η πρόθεση μου, ώστε, ενώ είμαι αξιοκατάκριτος, να σας διατάζω σαν να είμαι απόστολος.
Ἡ κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἀγιορείτη
Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ[:Γαλ.4,4-7]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ
«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν(: Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος που είχε ορίσει η πανσοφία του Θεού, απέστειλε ο Θεός στον κόσμο τον Υιό Του, ο οποίος έγινε άνθρωπος από γυναίκα και υποτάχθηκε στον μωσαϊκό νόμο, προκειμένου να εξαγοράσει εκείνους που ήταν υποδουλωμένοι στην κατάρα του μωσαϊκού νόμου, για να λάβουμε την υιοθεσία που ο Θεός μάς είχε υποσχεθεί)»[Γαλ.4,4-5].
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
«τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου»:
Ο Οικουμένιος ερμηνεύοντας τη φράση «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» λέγει: «Ποιου πλήρωμα χρόνου; Εκείνου κατά τον οποίο έπρεπε να έλθει ο Χριστός. Διότι είχε προφητευτεί ο χρόνος της ελεύσεως του Χριστού από τον προφήτη Δανιήλ, που συνέβη επί της βασιλείας Καίσαρος Αυγούστου, όταν έγινε και η ένσαρκος οικονομία του Χριστού». Βλέπε και την ερμηνεία του «νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται (:Τώρα όμως μία φορά έγινε άνθρωπος, όταν τελείωσαν οι χρόνοι της Παλαιάς Διαθήκης, και φανερώθηκε στον κόσμο για να εξαλείψει την αμαρτία με τη θυσία Του)»[Εβρ.9,26]. Ο δε μακάριος Αυγουστίνος στα βιβλία περί Τριάδος ερμηνεύοντας το «Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» λέγει ότι όταν οι άνθρωποι έγιναν δεκτικοί και χωρητικοί της γνώσεως της αγίας Τριάδος και δεν βλάπτονταν από το κήρυγμα της τρισυποστάτου της Θεότητος, ώστε να πέσουν σε πολυθεΐα, τότε ήλθε ο Υιός του Θεού και αποκάλυψε στον κόσμο ότι έχει Πατέρα, και στη συνέχεια ότι είναι ο Θεός τρισυπόστατος.
Οἱ ''κατά ἀλφάβητον'' προεόρτιοι Ὕμνοι τῶν Χριστουγέννων (προσόμοια καί κανόνες) καί τά ἀλφαβητικά κάλαντα
Οι ‘’κατά αλφάβητον’’ προεόρτιοι Ύμνοι των Χριστουγέννων (προσόμοια και κανόνες) και τα αλφαβητικά κάλαντα
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα:
Ο προεόρτιος εορτασμός της Γέννησης του Χριστού ξεκινά για τα καλά πέντε ημέρες πριν τα Χριστούγεννα. Οι ακολουθίες που ψάλλονται στην Εκκλησία τις ημέρες αυτές καλούν τους πιστούς να προετοιμαστούν για τη μεγάλη γιορτή των Γενεθλίων του Χριστού.
Ο χαρακτήρας των ύμνων είναι ιδιαίτερα προτρεπτικός: ‘’Προεορτάσωμεν λαοί Χριστού τα γενέθλια και επάραντες τον νουν, επί την Βηθλεέμ αναχθώμεν τη διανοία..’’. (Στιχηρό Προσόμοιο. Εσπερινός 20ης Δεκ.).
Ολόκληρη η κτίση ετοιμάζεται να γιορτάσει τη ‘’χειμωνιάτικη πασχαλιά’’. Οι προεόρτιοι ύμνοι των ακολουθιών, με τη μελωδική ποικιλία τους και τα υψηλά θεολογικά νοήματα που διατυπώνονται με απαράμιλλο ποιητικό τρόπο, δίνουν τον τόνο της ιερής πανήγυρης.
Ανάμεσα στους προεόρτιους αυτούς ύμνους ξεχωρίζουν τα Στιχηρά Προσόμοια και οι Κανόνες ‘’κατά αλφάβητον’’.
Το ποιητικό αυτό είδος προβλέπει ώστε τα πρώτα γράμματα του κάθε τροπαρίου να συναποτελούν μια φράση, μια ένδειξη ή ένα όνομα. ‘Ήταν για τους υμνογράφους ένας τρόπος να διοχετεύουν αποσκεπασμένο το όνομά τους ή την καταγωγή τους.
Τα δείγματα δεν είναι πολλά. Η ταπεινοφροσύνη των ι. Υμνογράφων δεν επέτρεπε την αυτοπροβολή τους. Είχαν τη συνείδηση ότι υπηρετούν τη λειτουργική τέχνη της Εκκλησίας. Έτσι, η ακροστιχίδα πολλών κανόνων αναφέρεται στο θέμα της εορτής και όχι στον ποιητή του είδους. Ας σημειωθεί ότι η ακροστιχίδα ποικίλει ανάλογα με την επιθυμητή έκταση.
Στην περίπτωση, όμως, των ‘’κατά αλφάβητον’’ Κανόνων και Προσομοίων, τα 24 γράμματα της αλφαβήτου, από το Α ως το Ω, καθορίζουν ακριβώς την έκταση των υμνολογημάτων.
ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΣΤΙΧΗΡΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ
Στον Όρθρο της 20ης Δεκεμβρίου συναντούμε Στιχηρά Προσόμοια κατά αλφάβητον ‘’Ποίημα Ρωμανού του Μελωδού’’. Ψάλλονται στους Αίνους τμηματικά μέχρι την 23η Δεκεμβρίου. Αναλυτικά: 20 Δεκεμβρίου, τα τροπάρια Α-Ζ. 21 Δεκ. Η-Μ. 22 Δεκ. Ν-Σ και 23 Δεκ. Τ-Ω. Πρόκειται για την ίδια ακριβώς διαίρεση βάσει της οποίας ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος τις 4 πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Σαρακοστής.
Τα περίφημα προεόρτια Στιχηρά των Χριστουγέννων ‘’Αι αγγελικαί προπορεύεσθε Δυνάμεις…’’, όπως παρατηρεί ο καθηγητής Ν. Τωμαδάκης, ‘’είναι ουσιαστικώς α’ οίκος ύμνου, έχοντος ακροστιχίδα “Αίνος ταπεινού Ρωμανού εις τα γενέθλια”, του οποίου εξέπεσεν το προοίμιον’’. Είναι αξιοσημείωτο ότι το προοίμιο του Κοντακίου του Ρωμανού στα Χριστούγεννα, το δημοφιλές ‘’Η Παρθένος σήμερον’’ ψάλλεται μέχρι σήμερα, καθιστώντας τον Ρωμανό διαχρονικό ποιητή.
Σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη ο Ρωμανός αναδεικνύεται ως ‘’ο πλησιέστερος και προς τους αρχαίους και προς τους σύγχρονους ποιητές μας. Ένας κρίκος ανοξείδωτος ανάμεσα σε δύο μεγάλες περιόδους ενός και του ίδιου πολιτισμού’’.
ΠΡΟΕΟΡΤΙΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΑΤΑ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ
Στον Όρθρο της 21ης Δεκεμβρίου ο προεόρτιος Κανόνας ‘’κατά αλφάβητον’’ είναι ποίημα του μεγάλου υμνογράφου Ιωσήφ (840-883) που καταγόταν από την Κάτω Ιταλία. Ο Κανόνας είναι πλήρης (9 Ωδές, στην πραγματικότητα 8).
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγείας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἡ σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον»[1]. Ἡ σοφία εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ἐνυπόστατος Λόγος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὄντως Σοφία, ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία, ἡ Αὐτοσοφία. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, αὐτός βρίσκει τό πᾶν. Βρίσκει ὅλα τά ὡραῖα, τά ὑγιῆ, βρίσκει τήν σωματική καί ψυχική του ὑγεία.
«Ἄν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύρος, «ὅλα εἶναι εὔκολα. Ἐγώ δέν τό κατάφερα ἀκόμη. Τώρα προσπαθῶ νά Τόν ἀγαπήσω. Στόν Χριστό ὑπάρχουν ὅλα. Ὅλα τά ὡραῖα, τά ὑγιῆ. Ἡ ὑγιής ψυχή ζεῖ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια»[2]. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ζεῖ πνευματική ζωή, ἔχει ἀκριβῶς αὐτό πού εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ζεῖ ἀκόμη καί ὅσα λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν ὕμνο τῆς ἀγάπης: «Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει... ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει»[3]»[4].
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τόν Χριστό, αὐτός ἔχει καί τήν ἀληθινή, τήν γνήσια, τήν ἀνόθευτη ἀγάπη. «Ἔχετε αὐτά;», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Ἔχετε τήν εὐτυχία, τόν Χριστό, τόν Παράδεισο. Κι ὁ σωματικός ἀκόμη ὀργανισμός λειτουργεῖ θαυμάσια, χωρίς ἀνωμαλίες. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει τόν ἄνθρωπο, τόν μεταμορφώνει ψυχικά καί σωματικά. Πᾶνε τότε ὅλες οἱ ἀρρώστιες. Οὔτε κολίτις, οὔτε θυρεοειδής, οὔτε στομάχι, οὔτε τίποτε. Ὅλα λειτουργοῦν κανονικά. Εἶναι ὡραῖο νά περπατᾶς, νά ἐργάζεσαι, νά κινεῖσαι καί νά ἔχεις ὑγεία. Ἀλλά πρῶτα νά ἔχεις ψυχική ὑγεία. Ἡ βάσις εἶναι ἡ ψυχική ὑγεία, ἀκολουθεῖ ἡ σωματική. Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες προέρχονται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί αὐτό δημιουργεῖ τό ἄγχος. Τό ἄγχος τό δημιουργεῖ ἡ κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος. Ἄν δέν ἔχετε ἔρωτα γιά τόν Χριστό, ἄν δέν ἀσχολεῖσθε μέ ἅγια πράγματα, σίγουρα θά γεμίσετε μέ μελαγχολία, μέ τό κακό»[5]. Πολύ σοφά ὁ Ἅγιος μᾶς διδάσκει, πώς ἡ βάση τῆς ὑγείας εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό. Κι ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει καί ἀγαπᾶ τόν Θεό, καταπολεμᾶ ἀποτελεσματικά τό ἄγχος καί κάθε ψυχική ἀρρώστια καί ἀποκτᾶ ἔτσι τήν ψυχική του ὑγεία. Καί ὅταν ἡ ψυχή λειτουργεῖ σωστά, τότε καί τό σῶμα.
Μέγας Βασίλειος: ἀπό τήν Καισαρεία καί ὄχι ἀπό τό «Νιού Γιόρκ»
Μέγας Βασίλειος: από την Καισαρεία και όχι από το «Νιου Γιορκ»
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
Όσοι δάσκαλοι «απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ’ αυτούς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά». (Κόντογλου).
Έχω την εικόνα των Τριών Ιεραρχών στην αίθουσα. Από τότε που διορίστηκα, την αγόρασα, την κουβαλώ και την αναρτώ σε κάθε τάξη. Όταν ξεκινά η σχολική χρονιά, το πρώτο μάθημα είναι γι’ αυτούς τους τρεις μεγίστους φωστήρες της Εκκλησίας και του Γένους των Ρωμιών. Για να κατανοήσουν τα παιδιά την ιερότητα και την σοβαρότητα του έργου που μας περιμένει, τους λέω ότι ενώ οι άλλοι κλάδοι των εργαζομένων έχουν έναν συνήθως άγιο προστάτη, εμείς, δάσκαλοι και μαθητές, έχουμε τρεις. Και μάλιστα τους πιο μορφωμένους όλων των εποχών, προ Χριστού και μετά Χριστόν. Κι ας μου συγχωρεθεί το πρώτο πρόσωπο, δεν περιαυτολογώ, «εν οίδα ότι ουδέν ειμί», στους τοίχους της αίθουσας αναρτώ και καμμιά δεκαριά κάδρα ηρώων του Εικοσιένα, του Παύλου Μελά και το δώρο ενός φίλου ζωγράφου, την ζωγραφιά του Αλέξανδρου Διάκου, του πρώτου πεσόντος αξιωματικού κατά την εποποιία του 1940. Η αίθουσα δεν είναι προέκταση του παιδικού δωματίου ούτε κακέκτυπο του διαδικτύου. Είναι χώρος μάθησης και κυρίως σύνδεσης με το παρελθόν, ένταξης στον πολιτισμό που δημιούργησαν όσοι προηγήθηκαν. Όταν το σχολείο καλλιεργεί μίσος ή γελοιοποιεί το παρελθόν, την μνήμη, αυτοακυρώνεται. Το πιο ισχυρό αμυντήριο που διαθέτουμε είναι η μνήμη μας. Το πιο δυνατό όπλο. Αυτό μας κράτησε στους αιώνες, όταν τηγανιζόμασταν από ποικίλους επίβουλους και εχθρούς. Είναι το «εμείς» του πατριδοφύλακα στρατηγού Μακρυγιάννη. Αποστολή του σχολείου είναι να υπερασπίζεται την ελευθερία και την αλήθεια. Αλήθεια σημαίνει, από το «α» το στερητικό και την «λήθη», αυτό που δεν ξεχνιέται, το ακίβδηλο, το αγέραστο.
Όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, διδάσκω στα παιδιά, όχι τις μαγαρισιές των βιβλίων τύπου «Φρικαντέλλα η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα», στην Ε’ Δημοτικού, αλλά τα καλούδια των τρανών λογοτεχνών μας.
Κανείς γιά ὕπνο, κανείς Νυχτέρια, μόνο νυχτέρια ὁλοφώτεινα
Εφραίμ ο Σύρος
VII Ύμνοι στη Γέννηση του Χριστού
Μετάφραση από τα Αραμαϊκά: Στάθης Κομνηνός
(VI)
Η Μαρία
Μια Βηθλεέμ
Εμμανουήλ! Εμμανουήλ!
Καταγράφεσαι ο Καταγράφων τη θάλασσα!
Μετρητή της άμμου Γεννήθηκες.
Σ’ ένα χωριουδάκι η εκπλήρωση ενός τραγουδιού, Δαβίιιιδ!
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-Μ. ΩΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-Μ. ΩΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
https://youtu.be/Z6qTL3BNSa4
23 Δεκεμβρίου. Τῶν ἐν Κρήτῃ δέκα μαρτύρων (γ ́ αἰ.). Τὰ ἐγκαίνια τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ μεγάλης Ἐκκλησίας, ἤ τοι τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας ἐν Κωνσταντινουπόλει. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Θ΄ ΩΡΑΣ. (Ἑβρ. β΄ 11-18).
Εβρ. 2,11 ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν,
Εβρ. 2,11 Διότι ο Χριστός που μας αγιάζει, και ημείς που αγιαζόμεθα, καταγόμεθα από ένα Πατέρα. Δι' αυτήν ακριβώς την αιτίαν και ο Χριστός δεν εντρέπεται να ονομάζη αυτούς, που καλεί εις σωτηρίαν, αδελφούς του,
Εβρ. 2,12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε·
Εβρ. 2,12 λέγων· “θα διαλαλήσω και θα ομολογήσω το όνομά σου, ω Θεέ και Πατέρα, στους αδελφούς μου· εν μέσω συγκεντρώσεως των αδελφών μου θα σε ανυμνήσω και θα σε δοξάσω”.