«Δεν είμαι διόλου διορατικός» - με κάποια ενόχληση και αμηχανία έλεγε για τον εαυτό του ο γέροντας Συμεών και συνέχιζε:
«Το μεγάλο χάρισμα της διορατικότητας δίνει ο Θεός στους εκλεκτούς του ενώ εδώ, απλά, με βοηθάει η μακροζωία μου. Αφού μπήκα στο σπίτι νωρίτερα από άλλους μπορώ να ξέρω καλύτερα και τη σειρά του. Έρχονται σε μένα οι άνθρωποι με τις θλίψεις και τις αμφιβολίες τους τόσο ευάλωτοι που σαν παιδία δεν μπορούν να κρυφτούν.
Όμως, τα θαυμαστά γεγονότα του βίου του, τα οποία συλλέγουν προσεκτικά για περισσότερο στο μοναστήρι, μιλούν για το αντίθετο. Ο γέροντας ήταν διορατικός ασκητής με μέγιστο χάρισμα προσευχής.
Ακριβώς αυτές οι πολυπληθείς μαρτυρίες των θαυμάτων αποτέλεσαν βάση για την αγιοκατάταξη του ιερομόναχου Συμεών (Ζελνίν) ως τοπικού αγίου που έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ την 1 Απριλίου του 2003 με τις ευλογίες του Πατριάρχη Αλεξίου Β΄:
«Λαμβάνοντας υπόψιν τον ενάρετον βίο, τα θαύματα που επιτέλεσε εν ζωή και μετά θάνατον, την τιμή που απολάμβανε εκ μέρους του πιστού λαού μέσα και εκτός της περιοχής του Πσκοφ, αγώνα προσευχής και τελεία ταπείνωση».
Γεννημένος σε μία απλή αγροτική οικογένεια στην περιοχή Πσκοφ, ο μελλοντικός όσιος Συμεών, από τα παιδικά του χρόνια ήταν ο εκλεκτός του Θεού. Συχνά ο μοναχός του μοναστηριού Κριπέτσκι Κορνίλιος (αγιοκατατάχθηκε αργότερα) έμενε στο σπίτι τους, ξεχωρίζοντας τον Βασίλη (ο μοναχός Συμεών κατά κόσμον), λέγοντας – «Θα γίνεις μοναχός και ένα σπουδαίος γέροντας».
Από τα παιδικά του χρόνια ο πατήρ Συμεών προσπαθούσε να μιμηθεί τους αγίους. Ακόμα προσευχόταν στον βράχο σαν τον όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Όταν στην ηλικία των είκοσι ετών ζήτησε την άδεια να γίνει μοναχός εισέπραξε κατηγορηματική άρνηση από τον πατέρα του. Η διαμάχη αυτή κράτησε μερικά χρόνια και έληξε, τελικά, με την εγκατάσταση του Βασίλη στο μοναστήρι. Έτσι το 1896 ο μετέπειτα γέροντας Συμεών κατατάχθηκε στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκοφ.
Τις πληροφορίες σχετικά με την ζωή του γέροντα στην μονή αντλούμε από τις διηγήσεις του ιδίου καθώς και από την αυτοβιογραφία του. Εκάρη μοναχός το 1900 με το όνομα Βασσιανός και την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Επιβίωσε τη μεγάλη αναταραχή του 1917. Ο επίσκοπος Ιωάννης (Μπούλιν) θέλησε να τον διορίσει καθηγούμενο της μονής αλλά ο γέροντας, από ταπείνωση, αρνήθηκε και ζήτησε να γίνει μεγαλόσχημος. Μετά την κουρά εις μεγαλόσχημο μοναχό ο γέροντας ανέλαβε το διακόνημα του πνευματικού της αδελφότητας. Τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου καθώς και στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν ο γέροντας αναδείχθηκε το αληθινό στήριγμα της μικρής αδελφότητας.
Έκανε κανόνα ο γέροντας να προσεύχεται καθημερινά στην πρώτη πρωινή Θεία Λειτουργία στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σπηλαίων και εκεί, στο ιερό θυσιαστήριο, να μνημονεύει τα ονόματα των πνευματικών του τέκνων. Τις νύχτες εκτελούσε τον μοναχικό του κανόνα ενώ κατά την διάρκεια της ημέρας δεχόταν, στο κελί του, την αδελφότητα της μονής καθώς και πλήθος προσκυνητών. Δεν παρέλειπε ο γέροντας και τις σωματικές ασκήσεις δουλεύοντας στο εργαστήριο ξυλουργικής. Υπέστη και πολλούς πειρασμούς από τους δαίμονες τους οποίους αντίκρουσε με την βοήθεια του Θεού, δυνάμει του Τιμίου Σταυρού.
Λόγω μεγάλης αγάπης στον Θεό και στους συνανθρώπους καθώς και μεγάλης ταπείνωσης ο γέροντας απέκτησε σπάνια χαρίσματα: ίαση ψυχικών και σωματικών ασθενειών και διορατικότητα. Υπάρχουν πολλές γραπτές μαρτυρίες ανθρώπων που δέχτηκαν τις θαυμαστές επεμβάσεις του αγίου.
Έχουν γραφτεί βιβλία με την αυτοβιογραφία του γέροντα, τις αναμνήσεις των πνευματικών του τέκνων και πληθώρα μαρτυριών για την μεταθανάτια επέμβαση του αγίου.
Ιδού μία από τις πολύτιμες μαρτυρίες για τον γέροντα του πνευματικού του τέκνου αρχιμανδρίτη Σεραφείμ (Ρόζενμπεργκ) -
«Ο ιερομόναχος Συμεών δεν είχε τη συνήθεια να νουθετεί ειδικά κάποιον, μονάχα αν κανείς του παραπονεθεί, τότε έλεγε κάτι έμμεσα. Έλεγε, επίσης, ότι όλη η σωτηρία του ανθρώπου είναι στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού. «Οι άνθρωποι θέλουν να παρακάμψουν την εντολή. Αδύνατον είναι όμως να σωθείς χωρίς να ακολουθείς τις εντολές. Ο Ιησούς Χριστός είπε: τηρήστε τις εντολές. Γνωρίζεις τις εντολές ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν. Ο πειρασμός είναι μία άλογη επιθυμία της σάρκας για την παραβίαση της εντολής του Θεού. Είθε το Πνεύμα να συνθλίψει την σάρκα επειδή η σάρκα είναι πράγμα πρόσκαιρο ενώ η ψυχή αιώνια».
Από τα λόγια του πατρός Σεραφείμ μαθαίνουμε ότι ο παππούλης λίγο πριν την κοίμησή του ευχαριστούσε τον Κύριο και την Παναγία του Μητέρα η οποία τον επισκεπτόταν συχνά
«Σε όλα με βοηθούσατε, ήσασταν πάντα κοντά μου, Σας αγαπούσα και την Ιερά Σας μονή. Και να τώρα που μετατίθεμαι σε έναν άγνωστο κόσμο. Πως θα με δεχτείτε εκεί;»
Μετά από αυτό ο γέροντας έκλαιγε πολύ παρακαλώντας τον Κύριο να του συγχωρήσει τις αμαρτίες του. Εκοιμήθη ο πατήρ Συμεών στις 18 Ιανουαρίου του 1960.
Ο γέροντας δίδασκε τα πνευματικά του παιδιά να συγχωρούν ο ένας τον άλλον τις αδικίες (με τέτοιο τρόπο ώστε ο αδικημένος να το γνωρίζει ) γιατί το μίσος έστω και απέναντι σε ένα άνθρωπο οδηγεί στην θανάσιμη αμαρτία.
Πολλοί από αυτούς που έρχονται στην μονή και απευθύνονται στον άγιο με αιτήματα μαρτυρούν για την θαυματουργική βοήθειά του. Παρακάτω μερικά από αυτά.
ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
« Εργάζομαι στην αποκατάσταση των παιδιών που πάσχουν από ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος»
Όλγα Ρομανόβα, Μάϊος 2002.
– Από την προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ έφερα μαζί μου, ως ευλογία του γέροντα, μια ζώνη η οποία είχε πάνω της αποτυπωμένο τον 90 ψαλμό – Ο κατοικών ἐν βοηθείᾳ τοῦ ῾Υψίστου.
Στην Μόσχα εργάζομαι στην αποκατάσταση των παιδιών που πάσχουν από ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος. Μετά από την επιστροφή μου από το μοναστήρι με έστειλαν να εργαστώ σε μία οικογένεια με ένα δύσκολο παιδί. Πιο πριν το παιδί πήγαινε στη πρώτη τάξη ιδιωτικού σχολείου αλλά αποβλήθηκε λόγο κακής διαγωγής και υστέρησης στην εκμάθηση της σχολικής ύλης. Πέρασε όλο το χειμώνα στο σπίτι. Με προσέλαβαν την άνοιξη για να τον προετοιμάσω πριν το σχολείο.
Το αγόρι ήταν ευερέθιστο, τη μία ξεσπούσε σε κλάματα την άλλη θύμωνε και ξεκινούσε τα καπρίτσια, και αρνιόταν να κάνει μάθημα. Δοκίμασα να μιλήσω στην μητέρα του για την θαυμαστή βοήθεια την οποία παρέχει ο Κύριος στους πιστούς του και της πρότεινα να πάει στην εκκλησία. Σιγά, όμως! Αυτή θέλει με φάρμακα να τον κάνει καλά και να ξεμπερδεύει. Και έτσι αγόρασα βιβλίο «Στις θεόσταλτες σπηλιές» για τους στάρετς της μονής των Σπηλαίων του Πσκοφ. Στην πρώτη σελίδα ήταν η φωτογραφία του γέροντα Συμεών. Ήμουν στο μετρό καθοδόν προς το παιδί και προσευχήθηκα ζήτησα την βοήθεια του στάρετς – « Βοήθησέ με παππούλη! Κάνε να μπορέσουν να γνωρίσουν τον Θεό και να τον πιστέψουν η μητέρα και το αγόρι ».
«Νικήτα – του λέω – αν ζητήσεις βοήθεια από τον γέροντα Συμεών τότε θα αποκτήσεις ενδιαφέρον για την μάθηση». Έτσι και έγινε.
Όταν έφτασα στο σπίτι τους έβγαλα το βιβλίο με την φωτογραφία του γέροντα και είπα στο παιδί
– «Νικήτα, αν τώρα ζητήσεις βοήθεια από τον γέροντα Συμεών τότε θα αποκτήσεις ενδιαφέρον στην μάθηση και θα κάνεις όλα τα μαθήματά σου. Ακόμα και να μαλώνουμε θα σταματήσουμε».
Το αγόρι με κοίταξε με δυσπιστία αλλά επανέλαβε τα λόγια της προσευχής στον γέροντα. Και ένα θαύμα συνέβη με την μεσιτεία του γέροντα. Τα πήγε πολύ καλά με τα μαθήματά του αυτή τη φορά. Ενώ, μετά, κυριολεκτικά κρεμάστηκε χαρούμενο πάνω μου. Η μητέρα του έμεινε έκπληκτη και με πολλές απορίες.
Μετά το παιδί συχνά θυμόταν την χαρά που βίωσε εκείνη την ημέρα. Όλο με ρωτούσε για το πότε θα του ξαναφέρω το βιβλίο με τον παππού Συμεών!
« Αδυνατώ να αποσιωπήσω την θεραπεία »
Ελένα, 27 Δεκεμβρίου 2001
– Αδυνατώ να αποσιωπήσω την θεραπεία την οποία έλαβα με την μεσιτεία του γέροντα το 1964. Οι λεπτομέρειες παρακάτω.
Επισκέφθηκα την μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ σε μία προσκυνηματική εκδρομή.
Ήμουν στις σπηλιές όταν είδα μία επιγραφή η οποία δήλωνε τον τόπο ταφής του γέροντα Συμεών. Είχα διαβάσει γι’ αυτόν. Πονούσαν πολύ τα χέρια μου και ο πόνος δεν με άφηνε ούτε το βράδυ. Οι ιατροί διέγνωσαν αρθρίτιδα που δεν αποδεχόταν καμία θεραπεία.
Προσευχήθηκα στον γέροντα και βάζοντας τα χέρια μου μέσα από μία τρύπα μέσα στην σπηλιά τα ακούμπησα σε κάτι στέρεο – προφανώς ήταν ο τάφος του αγίου. Από εκείνη τη στιγμή με εγκατέλειψε ο πόνος παντελώς. Δόξα τω Θεώ πάντα ένεκεν!
Ευγνωμονώ τον Κύριο που με τις πρεσβείες του γέροντα Συμεών με έκανε καλά.
« Χάθηκε ο γιός μου »
Β.Β. Κουντριάβτσεβα, 26 Φεβρουαρίου 2002
– Ο γιός μου ζούσε μια ζωή άτακτη και αμαρτωλή και μετά ξαφνικά εξαφανίστηκε εντελώς. Ούτε τηλεφωνούσε, ούτε άφηνε κάποιο μήνυμα και κανένας από τους φίλους του δεν ήξερε που βρίσκεται. Δύο ολόκληρα χρόνια ήταν εξαφανισμένος. Δεν απευθύνθηκα στην αστυνομία παρά μονάχα προσευχόμουν. Όταν πληροφορήθηκα για τον γέροντα Συμεών του Πσκοφ άρχισα να προσεύχομαι θερμά για να μεσολαβήσει ο άγιος και να μου φανερώσει ο Θεός την τύχη του γιου μου.
Και περίπου έξι μήνες αργότερα, μου με τηλεφώνησε ο γιος και ήταν ακριβώς την ημέρα που ζήτησα στις προσευχές μου.
« Φοβόμουν πάρα πολύ την εγχείρηση »
Β., Πσκοφ, 2011
– Η εισαγωγή μου στο νοσοκομείο για εγχείρηση ήταν προγραμματισμένη για την 1 Απριλίου – ημέρα μνήμης των οσίων Συμεών και Βάσσα των Σπηλαίων του Πσκοφ. Κάποιος γνωστός μου είπε ότι συμβαίνει και κάποιες φορές μπορεί ο άνθρωπος να πεθάνει από την νάρκωση. Τον πίστεψα και φοβόμουν πολύ.
31 Μαρτίου, στην αγρυπνία προς τιμή των οσίων ασπάστηκα την ανοικτή λάρνακα με τα λείψανα του αγίου Συμεών και ζήτησα την βοήθειά του επειδή φοβόμουν πολύ την εγχείρηση. Εκείνη τη στιγμή ένα ζεστό κύμα με χτύπησε στο μέτωπο με τόση δύναμη που χύθηκαν δάκρυα από τα μάτια μου και η ψυχή μου γαλήνεψε. Πράγματι, η επιχείρηση ήταν επιτυχής και σύντομα επέστρεψα στη δουλειά μου.
Όσιε του Θεού Συμεών, πρέσβευε υπέρ ημών!
Μετάφραση Σάββας Λαζαρίδης
https://proskynitis.blogspot.com/2023/01/blog-post_364.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου