(Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - «πρὸς τοὺς πολιτευομένους» - Ἐπιστολὴ 98)
Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Στὴ μεστὴ (μικρὴ) αὐτὴ ἐπιστολή του ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στηλιτεύει καὶ ἐλέγχει τίς ἀπληστίες τῶν πολιτικῶν, ὡς ἔκπτωση τοῦ ρόλου τῆς ἀνθρώπινης ἐξουσίας.
Ἀποδοκιμάζει τὴν πολιτικὴ συμπεριφορὰ τῆς (τότε) ἐξουσίας ἔναντι τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς βάρος αὐτῶν ποὺ εὑρίσκοντο στὶς χαμηλὲς βαθμίδες τοῦ κοινωνικοῦ συστήματος, ὅπως αὐτὸ εἶχε θεμελιωθεῖ - δημιουργηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἐξουσιαστὲς (ἄρχουσα τάξη).
Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει, γιὰ τὸ κοινωνικὸ δεδομένο τῆς πολιτικῆς, σύγχρονο γι᾿ αὐτόν:
«Ὑμεῖς μοι δοκεῖτε, μηδ᾿ ἄν τῆς Διογένους πήρας, εἰ καθ᾿ ὑμᾶς ἦν, ἀποσχέσθαι τοῦ Σινωπέως, ἀλλὰ κακείνω τὰς χεῖρας ἐπιβαλεῖν, τέχνην ἐπικαλοῦντες αὐτῷ, τὸν τρίβωνα καὶ τὴν βακτηρίαν καὶ αὐτὸ τὸ κεκτῆσθαι, μηδὲν ἐκ φιλοσοφίας, ἄλλοτε δὲ ἄλλη θύρα προσφοιτὰν εἰκῇ διαζώντα καὶ ὅθεν ἔτυχεν».
Ἑρμηνεία: «Μοῦ φαίνεται ὅτι ἂν ἦταν στὴν ἐξουσία σας δὲ θὰ ἀφήνατε ἄθικτο μήτε τὸ σάκκο τοῦ Διογένη τοῦ Σινωπέα, ἀλλὰ θ᾿ ἁπλώνατε χέρι καὶ σ᾿ ἐκεῖνον, ὀνειδίζοντας τὴν τέχνη του, τὴν τριμμένη χλαίνα καὶ τὴ βακτηρία καὶ ὅτι δὲν ἀπόχτησε τίποτα ἀπὸ τὴ φιλοσοφία κι ὅτι κάθε φορὰ χτυπᾷ καὶ διαφορετικὴ πόρτα ζῶντας ὅπως τύχει, χωρὶς συγκεκριμένο σκοπό».
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ ἄνθρωποι ἐξαντλοῦσαν τὴν ἐνεργητικότητά τους γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν ἴσα - ἴσα τὰ ἀπαραίτητα τῆς ζωῆς, ὡς ἀσφάλεια, στέγη, τροφή, οἰκογένεια καὶ αὐτοέκφραση.
Ὁ Διογένης ὁ Κυνικὸς Φιλόσοφος, ὁ Σινωπέας, ὡς σημαντικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Κυνικῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σινώπη τοῦ Πόντου, πίστευε ὅτι ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στὴν αὐτάρκεια, στὴ λιτότητα, στὴν αὐτογνωσία καὶ στὴν ἄσκηση.
Εἶναι φανερό, ὅτι οἱ τότε πολιτικοὶ ἄρχοντες ἤθελαν τὴν ἀνωτερότητα, μᾶλλον χρησιμότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὡς ὑπαγωγή τους στὸν παραγωγικὸ πληθυσμό, γιὰ νὰ ἔχουν (ὡς ἐξουσία) ἔσοδα - φόρους.
Μιὰ ἐντατικοποίηση τῆς λιτῆς - ἀσκητικῆς ζωῆς δὲν ἦταν καὶ δὲν εἶναι, σήμερα, ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὰ κοινωνικὰ συστήματα, διότι θὰ περιορισθοῦν ἡ κατανάλωση καὶ τὰ κέρδη.
Ἄν ἦταν στὸ χέρι τους θὰ φορολογοῦσαν καὶ ὅτι περιεῖχε τὸ σακκούλι τοῦ Διογένη, μαζὶ μὲ τὸ ἐπανωφόρι του (χλαίνη) καὶ τὴ ράβδο του (μπαστούνι).
Ἡ ἐξουσιαστικὴ λειτουργία καὶ οἱ τάσεις της, ὅπως τίς περιγράφει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ἰσχύουν, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, μέχρι καὶ σήμερα. Διάβασα σὲ ἀξιόλογο πολιτικὸ ἐγχειρίδιο:
«Τέλος σοβαρὴ σύγχρονη πολιτικὴ ἐξέλιξη εἶναι ἡ συρρίκνωση τοῦ πολίτη στὴ διάστασή του ὡς καταναλωτή, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ ἀδιέξοδο τῆς ἀστικῆς τάξης ἀποτελοῦν μᾶλλον τὸ σύγχρονο κοινωνικὸ δεδομένο τῆς πολιτικῆς» (Βιβλίο «Λόγος Κοινός» - Χάρης Π. Παμπούκης - Ἐκδόσεις Λιβάνη).
Στὸ δεύτερο μισὸ τῆς Ἐπιστολῆς ὁ Ἱ. Πατὴρ ὑπερασπίζεται «τῷ ἀδελφῷ Θεοτέκνω», προφανῶς συνειδητὸ Ὀρθόδοξο, γιὰ νὰ τὸν ἀποκαλεῖ «ἀδελφό», ἐν Κυρίῳ ἐννοεῖται.
Ἡ ἐπιστολὴ 78 ἀπευθύνεται στὸ Θεότεκνο καὶ μᾶλλον εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο μὲ τὸν Θεότεκνο τῆς Ἐπιστολῆς 98.
Γράφει, σχετικὰ (Ἐπιστ. 98):
«Ὁπότε καὶ τῷ ἀδελφῷ Θεοτέκνω ζημίαν ἐπιβαλεῖν ἐπιχειρεῖτε τὴν ἐκ τῶν τεκνῶν. Τί πρῶτον, ἢ τί μέγιστον εἴπω τῶν ὑπὲρ αὐτοῦ δικαίων; ὡς διάκονος ἐστιν, ἢ ὡς ἄπορος, ἢ ὡς ξένος, καὶ ἄλλοις μᾶλλον ἡμῶν προσήκων, ἢ ὅτι τὸν βίον αἰδέσιμος, καὶ τῶν μαρτύρων ἱερεὺς καὶ πάροικος; Ἴστε δὲ ὅτι καὶ ξενοτροφεῖ παρὰ δύναμιν. Καὶ τοῦτο ἴσως ἀδικεῖ μόνον, ὅτι μόνος τῶν αὐτόθι βιάζεται εἶναι χρηστός. Τούτων ὅ,τι μὲν μέγιστον ἐστίν, αὐτοὶ κρίνατε. Τῷ δὲ ἀνθρώπῳ διὰ πάντα συγχωρήσατε, μὴ δόξητε μικρὰ τὸ κοινὸν ὠφελοῦντες, μεγάλα ζημιοῦσθαι αὐτοί, γυμνόν, ὁ δὴ λέγεται, μὴ ἀμφιεννύντες, ἀλλ᾿ ἀποδύνοντες».
Ἑρμηνεία - Μετάφρασις
«Ἀφοῦ ἐπιχειρεῖτε νὰ τιμωρήσετε τὸ Θεότεκνο γιὰ τὴν τέχνη του. Ποιό ν᾿ ἀναφέρω πρῶτο ἢ ποιό μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ δίκαια ποὺ αὐτὸς ἔχει; Ὅτι εἶναι διάκονος ἢ ὅτι εἶναι ἄπορος ἢ ὅτι εἶναι ξένος καὶ ὅτι σὲ ἄλλους εἶναι πιὸ σχετικὸς ἀπὸ μᾶς ἢ ὅτι εἶναι σεβαστὸς μὲ τὴ ζωή του καὶ ἱερέας τῶν μαρτύρων καὶ προσωρινὸς κάτοικος ἐδῶ; Ξέρετε κι ὅτι τρέφει ξένους πέρα ἀπὸ τὴ δύναμή του. Καὶ τοῦτο μόνο ἀδικεῖ, ὅτι αὐτὸς μόνο ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ πιέζει τὸν ἑαυτό του, νὰ εἶναι ἀγαθός. Κρίνετε σεῖς οἱ ἴδιοι τί ὑπάρχει μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτό. Τὸν ἄνθρωπο ὅμως αὐτὸ συγχωρῆστε τον γιὰ ὅλα, μὴ σᾶς νομίσουν ὅτι λίγο μόνο ὠφελεῖτε τὸ κοινό, ἐνῶ προσωπικὰ ζημιώνεστε ὑπερβολικά, ἀφοῦ, ὅπως λέμε, δὲν ντύνετε ἀλλὰ ξεντύνετε τὸν γυμνό».
Νὰ θυμίσουμε, ὅτι ἡ παροιμία «ξεντύνεις γυμνό», ἀναφέρεται στὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει - περιμένει ὄφελος ἀπὸ κάποιον ποὺ δὲν ἔχει τίποτα νὰ δώσει.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος προβάλλει τὴ σχέση τοῦ πιστοῦ Θεοτέκνου ἀπέναντι στὸ κοινωνικὸ σύνολο. Τὸν προβάλλει ὡς πρόσωπο ποὺ φέρνει τὴ σφραγῖδα τοῦ ἔμπρακτου χριστιανικοῦ κοινωνισμοῦ.
Ἀναμφίβολα, ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὑπογραμμίζει στοὺς «πολιτευομένους», πρὸς τοὺς ἀσχολουμένους μὲ τὰ κοινά, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πηγὴ τῶν ἀρετῶν, τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἠθικῶν κανόνων, γιὰ τὰ πρόσωπα καὶ γιὰ τίς κοινωνίες· εἶναι πρὸς ὄφελος τῆς πολιτείας ἂν τὰ προωθήσει - ἐφαρμόσει. Ἐὰν ὁ Ἱερὸς Πατὴρ διαπίστωνε ἀπεμπόληση τῆς πίστεως ἀπὸ τὸν Θεότεκνο, τότε δὲν θὰ τὸν ἀποκαλοῦσε ἀδελφό, ποὺ σημαίνει κοινὴ κολυμβήθρα, μέσα στοὺς κόλπους τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας.
1o Σχόλιο: Ἡ τετραετία ποὺ πέρασε, χρονικὴ διάρκεια ποὺ ἔβλαψε τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, δὲν πρέπει νὰ ξεχασθεῖ μπροστὰ στὴν κάλπη τῶν ἐκλογῶν 2023.
Οἱ πολιτικὲς τοῦ ἄθεου Κράτους καὶ τῆς διοικούσης ἐκκλησίας, παρουσίαζαν τὴν Μυστηριακὴ Ἐκκλησία ὡς ἀδύναμη ἔναντι τῆς «πανδημίας». Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ (98), δὲν ἀνέχθηκε τὴν «χαρὰ ἰσχύος» τῶν κρατούντων - πολιτικῶν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν πόνο εἰς τὸν ἄλλο.
Παρ᾿ ὅλες τίς πανεπιστημιακὲς διακρίσεις τῶν ἐπισκόπων, οὐδεὶς κατόρθωσε νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου· παρημέλησαν (πρόδωσαν) τοὺς ἑαυτούς των ἔναντι τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων (ὑγειονομικὴ δικτατορία) καὶ ἔναντι τοῦ οἰκουμενισμοῦ (προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας).
2ο Σχόλιο: Στὸ πεδίο τοῦ προεκλογικοῦ πολιτικοῦ ἀγῶνα «σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει». Νὰ ἐνισχυθοῦν οἱ πολιτικοὶ σχηματισμοὶ ποὺ Α) ἐστράφησαν ἡρωικὰ ἐναντίον τῆς «πανδημίας», ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ Β) ὅσοι, τὸ κυριότερο, ἔδωσαν πνευματικὴ παρουσία ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Αὐτοὶ οἱ σχηματισμοὶ δημιουργοῦν ἐπίπεδα (ἱστορικὰ) μιᾶς συνέχειας τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.
Ὅσοι μὲ ἐπιμονὴ καὶ ἀποφασιστικότητα ὁμολογοῦν (πατερικὰ) τὴν Ὀρθοδοξία ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοὺς θὰ εὐλογεῖ ὁ Θεός∙ ἔτσι θὰ ἔλθῃ ἡ Νίκη τῶν ὀρθοδόξων δυνάμεων.
«Τὸ ἁπλοῦν τῆς πίστεως ἰσχυρότερον ἔστω τῶν λογικῶν ἀποδείξεων» (Ε.Π.Ε. 4, 56).
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
http://ethnegersis.blogspot.com/2023/05/blog-post_46.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου