Τα πόδια του ήταν σχεδόν παράλυτα, παγωμένα. Ἄν δέν φοροῦσε μποτάκια, δέν μποροῦσε νά περπατήσει. Ἦταν κατάμαυρα τά πόδια του, ἄψυχα, τά δάχτυλά του τό ἕνα πάνω στό ἄλλο κολλημένα, ἀδύνατα, κοκκαλιάρικα.
Ἐγώ τοῦ τά ἔπλυνα καί τά ἔβλεπα. Δέν μποροῦσε νά περπατήσει μεγάλη ἀπόσταση, δέν εἶχε δύναμη. Χωρίς μπαστούνι πουθενά δέν πήγαινε.
Κατέβαινε στή Δράμα μέ τό λεωφορεῖο, πήγαινε στήν ἀγορά, πάντα μέ τό μπαστούνι. Ταλαιπωρημένος ἦταν πολύ. Καί οἱ ἀρθρώσεις ἀπό τούς ὤμους ἔτριζαν καί ἀκουγόταν δυνατά ἕνα κράκ-κράκ. Τά κόκκαλά του ἦταν σπασμένα, ἀπό τότε ἀπό τούς κομμουνιστές στη Ρωσία καί τά πολλά κτυπήματα. Μοῦ ἔλεγε πώς κάποτε, τόν κτύπησαν δυνατά, ἔπεσε ἀπό μία σκάλα καί ἀπό τότε χειροτέρεψε τόσο πολύ.
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης
https://proskynitis.blogspot.com/2023/07/blog-post_5.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου