Μακριὰ ἀπὸ τὸν βικάριον τοῦ Βατικανοῦ

Μακριὰ ἀπὸ τὸν βικάριον τοῦ Βατικανοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνὰ στὴν κοινωνικὴ ζωὴ ἐμφανίζονται καὶ ἐκπρόσωποι διαφόρων ἀξιωματούχων τῆς πολιτικῆς, τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, τῆς Ἐκκλησίας κλπ., ὅταν ἐκεῖνοι κωλύονται, γιατί ἔχουν ἄλλες ὑποχρεώσεις ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀναβληθοῦν. Οἱ ἐκπρόσωποι μεταφέρουν τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ τὶς εὐχὲς τῶν ἀπόντων ἁρμοδίων στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν. Αὐτὴ εἶναι ἡ πάγια τακτικὴ στὴ δημόσια διοίκηση καὶ στὶς ἐπίσημες ἐκδηλώσεις διαφόρων παραγόντων καὶ συλλόγων.

Στὸ χῶρο ὅμως τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὑπάρχει μία ἐξαίρεση. Ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν «πάσας τὰς ἡμέρας» καὶ ποτὲ δὲν χρειάζεται ἐκπρόσωπός του. Εἶναι διαβεβαίωση τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους νὰ τηροῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν στὴ ζωή τους ὅλα τὰ παραγγέλματα ποὺ σᾶς ἔδωσα ὡς ἐντολές. Καὶ ἰδού, ἐγὼ ποὺ ἔλαβα κάθε ἐξουσία, θὰ εἶμαι πάντα μαζί σας βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης σας, μέχρι νὰ τελειώσει ὁ αἰώνας αὐτός, μέχρι δηλαδὴ τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἀμήν».

Τὴ διαβεβαίωση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀμφισβητοῦν οἱ ἑτερόδοξοι καὶ ἰδιαίτερα ὁ αἱρετικὸς Πάπας, ὁ ὁποῖος χωρὶς νὰ πάρει καμιὰ ἐντολὴ ἐμφανίζεται ὡς βικάριος, δηλαδὴ ἀντιπρόσωπός του πάνω στὴ γῆ, ποὺ σημαίνει ὅτι ὅσα λέει εἶναι λόγια τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα δὲν ἐπιδέχονται κανενὸς λάθους. Ἔτσι ὁ Πάπας εἶναι ἀλάθητος! Ἀλλὰ γιατί νὰ κάνουμε ἀναλυτικὸ λόγο, ἀφοῦ ἔχουμε τὴ διαβεβαίωση τοῦ Χριστοῦ ὅτι θὰ εἶναι πάντα μαζί μας, δὲν θὰ ἀπουσιάζει ποτὲ καὶ φυσικὰ δὲν ὅρισε κάποιον ἄνθρωπο νὰ τὸν ἐκπροσωπεῖ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης ἀναρωτιέται: «γιατί θὰ πρέπει νὰ μᾶς χρειάζεται βικάριος; Εἶναι ποτὲ δυνατὸν ἕνας οἱοσδήποτε ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ὅπως ὁ Πάπας νὰ ὑποκλέψει τὴ θέση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ; Ὄχι, βέβαια! Κανένας ποτὲ καὶ μὲ κανένα τρόπο, δὲν μπορεῖ νὰ ὑποκλέψει τὴ θέση τοῦ Χριστοῦ! Κανένας ἀπολὺτως δὲν μπορεῖ νὰ τὸν ὑποκαταστήσει!».

Οἱ αἱρετικοὶ εὔκολα διαστρέφουν τὴν πραγματικότητα καὶ ἐμφανίζουν τὸ ἱεραποστολικό ἔργο καὶ τὴ διακονία ὡς ἐξουσία ποὺ τοὺς δόθηκε ἄνωθεν. Ἀλλὰ γιὰ ποιὰ ἐξουσία μιλᾶμε; Τὸ κήρυγμα, ἡ τέλεση τῶν ἱερῶν μυστηρίων καὶ ἡ διακονία πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς εἶναι ἐξουσία; Καὶ ὅμως ὁ Πάπας ἐμφανίζεται ὡς ὁ μοναδικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ καὶ δίχως αὐτὸν δὲν μποροῦμε νὰ πετύχουμε τίποτα! Καὶ ὅταν ὁ Πάπας εἶναι βαθύτατα ἁμαρτωλός, ἢ ὅταν ζεῖ καὶ ὁ προκάτοχός του, ποιὸς καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐκπροσωπήσει τὸν Σωτῆρα Χριστό; Ποιὸς τὸν ἐκφράζει; Τόσο θράσος ἔχει ὁ Πάπας, ποὺ εἶναι τὸ ψευδεπίγραφο τῆς ἀλήθειας καὶ ἀπαιτεῖ τὴν τυφλὴ ὑποταγὴ ὅλων τῶν χριστιανῶν στὴν «ἀλάθητη» δικαιοδοσία του; Ἐπιτέλους, πότε θὰ μετανοήσει ὁ αὐτοδιορισμένος βικάριος τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἐπιστρέψει στὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ μοναδικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

http://aktines.blogspot.com/2023/09/blog-post_20.html