«…Ήταν το 1984, όταν στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (νυν νοσοκομείο Γ. Γεννηματά), οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλά, σχετικά με την υγεία του αδελφού μου, πού για να τον κρατήσουν στη ζωή θα έπρεπε να τού κόψουν στο χειρουργείο το ένα του πόδι…Εκείνο το χρονικό διάστημα στην μονάδα ήταν και μία κυρία μαζί με την κόρη της, που γνώριζαν την χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και έδωσαν στην μητέρα μου το βιβλιαράκι της με τα θαύματα της, το λαδάκι, και το μήλο, που έπρεπε να νηστέψεις για 3 ημέρες και το πρωί της 4ης ημέρας έπρεπε να το πάρεις νηστικός σύμφωνα με την αρχαία παράδοση…
Ήταν τόση μεγάλη η απελπισία μας για την υγεία του αδελφού μου που πλέον είχαμε αρχίσει να χάνουμε και την πίστη μας στο Θεό μη βλέποντας κάποιο φώς στην αγωνία μας !
Απ΄ όλους μας, μόνο η μητέρα μου, που από μικρή ήταν στο χώρο της Εκκλησίας έλεγε και ξανάλεγε ότι «στο τέλος θα τα καταφέρουμε» και ότι ο Θεός δεν θα άφηνε τον αδελφό μου με ακρωτηριασμένο πόδι, για το υπόλοιπο της ζωής του, μιά καί ήταν τότε μόνο 11 χρονών παιδάκι…»
Η μητέρα μου διάβασε το βιβλιαράκι, άλειψε με λαδάκι της Αγίας τον αδελφό μου, και αποφασίσανε να νηστέψουν μέχρι την ημέρα του χειρουργείου αν και η κατάσταση της υγείας του αδελφού μου δεν το επέτρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ιατρών….
Και εκεί που κυλούσαν όλα μα όλα μέσα στην απελπισία, παρά μόνο η μάνα μου και το τονίζω αυτό ήταν η μόνη αισιόδοξη, το βράδυ εκείνο της 3ης ημέρας της νηστείας ξημερώματα, όπως διηγούνται ακόμη και σήμερα ο αδελφός μου και η μητέρα μου, εμφανίστηκε στο δωμάτιο τους στο Νοσοκομείο μια μαυροφορεμένη γυναίκα…
Ξύπνησαν μόνο η μάνα μου που κοιμόταν σε μια καρέκλα σχεδόν 100 ημέρες δίπλα στον αδελφό μου, αλλά και ο ίδιος ο αδελφός μου. Η κοπέλα με την μητέρα της που ήταν στο ίδιο δωμάτιο δεν ξύπνησαν…. (μάλιστα η κοπέλα αυτή ήταν η αδελφή της Δέσποινας Βανδή, η δεσποινίς Μαλέα, έτσι η πορεία μας στην χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου ξεκίνησε από την οικογένεια Μαλέα).
Πλησίασε η μαυροφορούσα τον αδελφό μου και την μητέρα μου και τους είπε: «Είμαι η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου δεν θέλω να στεναχωριέστε γιατί όλα θα πάνε καλά».
Με το πού είπε αυτά τά λόγια, άπλωσε το χέρι της, από την πατούσα του αδελφού μου μέχρι το κεφάλι του και του είπε: «Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα τώρα, είσαι και εσύ ένα από τα παιδιά μου…»
Και αμέσως λέγοντας αυτά έφυγε με την ίδια ηρεμία που είχε έλθει από την πόρτα στο δωμάτιο, όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Έντρομος ο αδελφός μου παιδί τότε 11 ετών και με κλάματα η μάνα μου, που είχε αισθανθεί το θαύμα, δεν κλείσανε μάτι όλο το υπόλοιπο της νύχτας.
Το πρωί ολοκλήρωσαν την νηστεία με την λήψη του αγίου μήλου της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου ώσπου ήρθε η ώρα που κάνανε την πρωινή εμφάνιση τους οι γιατροί στο δωμάτιο και δώσανε εντολή στους νοσοκόμους να ετοιμάσουν τον αδελφό μου για τις τελευταίες εξετάσεις πριν από το χειρουργείο…
Η μάνα μου τους ακολούθησε μέχρι το ακτινολογικό, εκεί που θα γινόντουσαν και οι τελευταίες εξετάσεις λίγο πρίν το χειρουργείο, για τον ακρωτηριασμό…
Πέρασαν σχεδόν 20 λεπτά και έβλεπε η μάνα μου τους ακτινολόγους και άλλων τμημάτων να εισέρχονται στο χώρο που φτιάχνανε τις εξετάσεις του αδελφού μου όταν πλέον είδε να φτάνει και όλο το team των Ιατρών πανικόβλητο εμπρός σε όλα αυτά που τους έλεγαν οι ακτινολόγοι από τα εσωτερικά τηλέφωνα…
Μετά από μία ολόκληρη ώρα παρακαλώ, βγήκε ο Καθηγητής της Ορθοπεδικής (Ιατρικής Σχολής-ΑΠΘ) κος. Βασίλειος Παπαβασιλείου και λέει στην μητέρα μου:
«Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αυτά που βλέπω τώρα είναι θέλημα Θεού. Το παιδί δεν έχει τίποτα και μπορείτε να το πάρετε από το νοσοκομείο και να φύγετε ακόμη και τώρα, αλλά όπου και αν πάτε σταματήστε σε μια Εκκλησία να ευχαριστήσετε τον Θεό που έκανε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα για μένα στην Ιατρική επιστήμη…»
Η μάνα μου άρχισε τα κλάματα, κατάλαβε ότι η χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου δεν άφησε να τυραννηθεί στην ζωή τους ούτε η ίδια, αλλά ούτε και ο αδελφός μου.
Από τότε, η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου μάς έγινε η Αγία της οικογένειάς μας, γιατί βοήθησε άπειρες φορές ακόμη και με περίπτωση καρκίνου στο στήθος της μητέρας μου που τελικά πάνω κάτω έκανε και πάλι την εμφάνιση της η Αγία μας, και όπως ήρθε το κακό έτσι και έφυγε…
Ο Αδελφός μου τίμησε για τα θαύματα, την Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου με το να δώσει στο πρώτο του παιδί το όνομα της Αγίας και εγώ στο τρίτο μου παιδί.
Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου σε αγαπάμε
Μεγάλη η χάρη σου για όλο τον κόσμο!
(Sotirios Plakias)
https://proskynitis.blogspot.com/2023/09/blog-post_145.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου