Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 4-3-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 4-2-2023
https://www.youtube.com/live/lr2LJzRIJME?feature=share
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαίον τοῦ Κυρίου παραβολήν
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαίον τοῦ Κυρίου παραβολήν
Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, μέσω της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλά επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί μέσω της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίσει μέσω της υπερηφάνειας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένο ήδη. Αλλά κρατηθείτε, μην πτοηθείτε· διότι ο επιμελής είναι περισσότερο επινοητικός στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι’ αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο ο Οποίος δύναται τα πάντα και ενδυναμώνει από αγαθότητα όλους τους εραστές της αρετής. Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστη από ποικίλα πονηρές πανουργίες που μηχανεύεται ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρει όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγει εύκολα στον Θεό με τη μετάνοια και την ταπείνωση.
Δείγμα λοιπόν και διαρκής απόδειξη σε όσα ειπώθηκαν παραπάνω είναι το εξής. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορoύμε να πούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρύνεται από αυτήν με τρόπο απλό, αφού έγινε συγκοινωνός προς όσους διάγουν ενάρετο βίο με μόνο τον λόγο που είπε στην προσευχή του, κι αυτόν σύντομο[«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ(:Κύριε και Θεέ, σπλαχνίσου με και συγχώρησέ με τον αμαρτωλό)»[Λουκ.18,13], και ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον ίδιο τον αδέκαστο Κριτή, συγκαταλέγεται στον χορό των δικαίων. Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο που είπε καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ’ εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν είναι λιγότερα από αυτά τα λόγια.
Και γιατί άραγε η μεν ταπείνωση ανεβάζει στο ύψος της δικαιοσύνης, η δε υπεροψία κατεβάζει προς τον βυθό της αμαρτίας; Διότι αυτός που νομίζει ότι είναι κάποιος σπουδαίος, και μάλιστα ενώπιον του Θεού, δικαίως εγκαταλείπεται από τον Θεό, αφού έχει την γνώμη ότι δεν χρειάζεται την βοήθειά του· αυτός δε που θεωρεί τον εαυτό του μηδαμινό και γι’ αυτό αποβλέπει στην άνωθεν ευσπλαχνία, δικαίως επιτυγχάνει την από τον Θεό συμπάθεια και βοήθεια και χάρη· διότι λέγει: «Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν(:Ο Κύριος αντιτάσσεται στους υπερηφάνους, ενώ στους ταπεινούς δίδει χάρη)»[Ιακ.4,5].
Αποδεικνύοντας τούτο ο Κύριος με παραβολή λέγει: «Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης(:Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν˙ ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης)»[Λουκ.18,10].
Ὅσιος Συμεών τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ
«Δεν είμαι διόλου διορατικός» - με κάποια ενόχληση και αμηχανία έλεγε για τον εαυτό του ο γέροντας Συμεών και συνέχιζε:
«Το μεγάλο χάρισμα της διορατικότητας δίνει ο Θεός στους εκλεκτούς του ενώ εδώ, απλά, με βοηθάει η μακροζωία μου. Αφού μπήκα στο σπίτι νωρίτερα από άλλους μπορώ να ξέρω καλύτερα και τη σειρά του. Έρχονται σε μένα οι άνθρωποι με τις θλίψεις και τις αμφιβολίες τους τόσο ευάλωτοι που σαν παιδία δεν μπορούν να κρυφτούν.
Όμως, τα θαυμαστά γεγονότα του βίου του, τα οποία συλλέγουν προσεκτικά για περισσότερο στο μοναστήρι, μιλούν για το αντίθετο. Ο γέροντας ήταν διορατικός ασκητής με μέγιστο χάρισμα προσευχής.
Ακριβώς αυτές οι πολυπληθείς μαρτυρίες των θαυμάτων αποτέλεσαν βάση για την αγιοκατάταξη του ιερομόναχου Συμεών (Ζελνίν) ως τοπικού αγίου που έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ την 1 Απριλίου του 2003 με τις ευλογίες του Πατριάρχη Αλεξίου Β΄:
«Λαμβάνοντας υπόψιν τον ενάρετον βίο, τα θαύματα που επιτέλεσε εν ζωή και μετά θάνατον, την τιμή που απολάμβανε εκ μέρους του πιστού λαού μέσα και εκτός της περιοχής του Πσκοφ, αγώνα προσευχής και τελεία ταπείνωση».
Γεννημένος σε μία απλή αγροτική οικογένεια στην περιοχή Πσκοφ, ο μελλοντικός όσιος Συμεών, από τα παιδικά του χρόνια ήταν ο εκλεκτός του Θεού. Συχνά ο μοναχός του μοναστηριού Κριπέτσκι Κορνίλιος (αγιοκατατάχθηκε αργότερα) έμενε στο σπίτι τους, ξεχωρίζοντας τον Βασίλη (ο μοναχός Συμεών κατά κόσμον), λέγοντας – «Θα γίνεις μοναχός και ένα σπουδαίος γέροντας».
Από τα παιδικά του χρόνια ο πατήρ Συμεών προσπαθούσε να μιμηθεί τους αγίους. Ακόμα προσευχόταν στον βράχο σαν τον όσιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Όταν στην ηλικία των είκοσι ετών ζήτησε την άδεια να γίνει μοναχός εισέπραξε κατηγορηματική άρνηση από τον πατέρα του. Η διαμάχη αυτή κράτησε μερικά χρόνια και έληξε, τελικά, με την εγκατάσταση του Βασίλη στο μοναστήρι. Έτσι το 1896 ο μετέπειτα γέροντας Συμεών κατατάχθηκε στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκοφ.
Οἱ ρίζες τῆς σύγχρονης παγκόσμιας ἐφιαλτικῆς κατάστασης
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η Ιανουαρίου 2023
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή θεωρήσεως του ανθρώπου, στην εποχή του «Μετανθρωπισμού», όπου ο άνθρωπος έχει απογυμνωθεί από τις θεόσδοτες αξίες του και έχει υποβιβαστεί στην κατηγορία της χρηστικότητας. Που σημαίνει ότι η όποια αξία του μετράται με το πόσο χρήσιμος είναι, ή δεν είναι, για τον άλλον, κατά πόσον μπορεί να ικανοποιήσει, ή όχι, τις ανάγκες του άλλου!
Σ’ αυτή την δίνη τον οδήγησε η μακροχρόνια ύπουλη δράση της «Νέας Εποχής», η οποία, όπως έχει αποδειχτεί, αποτελεί την χειρότερη κατάπτωση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στο πρόσωπο του νεοεποχίτικου ανθρώπου υιοθετήθηκε απόλυτα το αρχέγονο εωσφορικό ψέμα προς στους πρωτοπλάστους, ότι δήθεν είναι από τη φύση τους θεοί, (Γεν.3,5). Το δαιδαλώδες πλέγμα της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής» με τα χιλιάδες «παρακλάδια» του έχει δηλητηριάσει τον σύγχρονο άνθρωπο με το εωσφορικό ψέμα, ότι δεν χρειάζεται άλλον Θεό, έξω από τον εαυτό του για να τον σώσει.
Ένα από αυτά τα «παρακλάδια» είναι και το νεοφανές νεοπαγανιστικό φαινόμενο, το οποίο λειτουργεί ως «προωθητικός κριός» εκθεμελίωσης των χριστιανικών αξιών από τα ανθρώπινα πρόσωπα και την κοινωνία. Με τη δυναμική απόπειρα «νεκρανάστασης» των αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκευμάτων εισάγει μια νέα θεώρηση του ανθρώπου, ο οποίος εξωθείται στις «ηθικές» των παγανιστικών «θεών», οι οποίοι ενσάρκωναν την πλέον ακραία διαστροφή της ανθρωπίνης φύσεως, παρόμοια με αυτήν των δαιμόνων!
Θεωρήσαμε ότι είναι σημαντικό να αναφερθούμε σ’ αυτή την τρομακτική αλλοίωση του σύγχρονου ανθρώπου, προκειμένου να αντιληφθούμε, έστω και αμυδρώς, το εύρος της σύγχρονης κακοδαιμονίας, της πραγματικά εφιαλτικής κατάστασης που επικρατεί παγκοσμίως τον τελευταίο καιρό.
Κυριακη Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ[:Τιμ.Β΄3,10-15]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ(:Εσύ όμως έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου)»[Β΄Τιμ.3,10]. «Ο στόχος σου ήταν να είσαι ισχυρός· δεν ήρθες απλώς, αλλά ‘’έχεις παρακολουθήσει’’». Εδώ δηλώνει ότι ο χρόνος ήταν πολύς, με το να πει «έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου»: αυτό λέγεται για τον λόγο, την προφορική διδασκαλία του Παύλου· «τῇ ἀγωγῇ(:τη γενικότερη συμπεριφορά μου)»: αυτό λέγεται για τον βίο του· «τῇ προθέσει (:την πρόθεση και τα ελατήριά μου)»: αυτό λέγεται για την προθυμία και την καρτερικότητα της ψυχής του. «Αυτά», λέγει, «δεν τα έλεγα χωρίς να τα εφαρμόζω και ούτε φιλοσοφούσα μόνο με λόγια».
«Έχεις παρακολουθήσει επίσης, Τιμόθεε», του λέγει, «τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ (:τη φωτισμένη πίστη μου, τη μακροθυμία μου)»· «ότι τίποτε από αυτά», λέγει, «δεν μου προκαλούσε ταραχή»· «τῇ ἀγάπῃ (:την αγάπη μου)», πράγμα που δεν το είχαν αυτοί· «τῇ ὑπομονῇ (:την υπομονή μου)», όπως ακριβώς ούτε και αυτό. «Με τη μακροθυμία μου», λέγει· προς τους αιρετικούς έδειχνα πολλή μακροθυμία. «Με την υπομονή μου» προς τους διωγμούς: «τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν (:στους διωγμούς μου, στα παθήματά μου)». Γιατί δύο είναι αυτά που ταράσσουν τον δάσκαλο, το να υπάρχουν γύρω πολλοί αιρετικοί, και το να μη δείχνει υπομονή στα παθήματα. Αλλά όμως γι΄αυτούς πολλά είπε ο Παύλος, ότι και παλιά υπήρχαν και θα υπάρξουν, και κανένας χρόνος δεν είναι καθαρός απ’ αυτούς, και ότι δεν θα μπορέσουν να μας βλάψουν σε τίποτε, και ότι στον κόσμο υπάρχουν σκεύη χρυσά και αργυρά.
Βλέπεις λοιπόν αυτόν που ομιλεί για τις θλίψεις; «οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾽Αντιοχείᾳ, ἐν ᾽Ικονίῳ, ἐν Λύστροις(:σαν αυτά που υπέμεινα στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα )». Γιατί άραγε αυτά μόνο είπε από τα πολλά παθήματα; Επειδή τα υπόλοιπα ήταν γνωστά στον Τιμόθεο· και ίσως αυτά τα πράγματα τα θυμάται σαν πρόσφατα, όχι τα παλιά· και δεν τα απαριθμεί κατά είδος· γιατί δεν είναι κενόδοξος ούτε φιλόδοξος, αφού το λέγει για παρηγοριά του μαθητή, όχι για επίδειξη. «Αντιόχεια» εδώ εννοεί την Αντιόχεια της Πισιδίας, και τα Λύστρα, από όπου καταγόταν ο Τιμόθεος. «οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα (:ποιους φοβερούς διωγμούς υπέμεινα)». Και τα δύο είναι παρηγορητικά· ότι δηλαδή και εγώ έδειχνα γενναία προθυμία, και δεν εγκαταλείφτηκα, και δεν είναι δυνατό να πω ότι ο Θεός με πρόδωσε, αλλά κατέστησε λαμπρότερο το στεφάνι μου. «οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα (:ποιους φοβερούς διωγμούς υπέμεινα)», λέγει, «καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος (:και από όλα με γλύτωσε ο Κύριος)».
Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή μετάνοια τοῦ Τελώνη
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ [:Λουκ. 18, 9-14]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΗ
«...Έχεις όμως και τρίτο δρόμο που φέρνει στη μετάνοια. Και σου παρουσίασα πολλές οδούς μετάνοιας, για να σου κάνω με την ποικιλία τους εύκολη τη σωτηρία. Όμως ποια είναι αυτή η τρίτη οδός; Η ταπεινοφροσύνη. Έχε ταπεινό φρόνημα και εξάλειψες το πλήθος των αμαρτιών σου. Και έχεις και γι᾽ αυτό απόδειξη από την Αγία Γραφή, από την ανάγνωση της παραβολής του Τελώνη και του Φαρισαίου [:Λουκα 18, 10-14 ].
«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης(:Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν˙ ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης)», λέγει· και άρχισε ο Φαρισαίος να απαριθμεί τις αρετές του: «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης(:Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, διότι δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη. Ενώ δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι και αξιοκατάκριτοι, εγώ είμαι ο μόνος ανένοχος. Σ’ ευχαριστώ λοιπόν, διότι δεν βλέπω στον εαυτό μου τις τόσες κακίες που έχουν οι άλλοι. Έχω όμως και αρετές: Δεν είμαι εγώ όπως όλος ο κόσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελώνης)».
Άθλια και ταλαίπωρη ψυχή, όλη την οικουμένη την καταδίκασες, γιατί λύπησες και τον πλησίον σου; Δεν σου άρκεσε η οικουμένη, κι έφτασες να καταδικάσεις και τον Τελώνη; Όλους λοιπόν τους κατηγόρησες και δεν λυπήθηκες ούτε τον ένα αυτόν άνθρωπο; ‘’Δεν είμαι εγώ όπως όλος ο κόσμος, ούτε όπως αυτός ο Τελώνης’’. Και συνεχίζει: «Νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι(:Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, δίνω το δέκατο από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς)». Είπε δηλαδή λόγια αλαζονικά. Άθλιε άνθρωπε, καλά όλη την οικουμένη την καταδίκασες, γιατί κατηγόρησες και τον πλησίον σου Τελώνη; Δεν χόρτασες με την κατηγορία της οικουμένης, αλλά κατέκρινες κι εκείνον που ήταν μαζί σου;
Τι έκαμε λοιπόν ο Τελώνης; Όταν τα άκουσε αυτά δεν είπε: «Εσύ ποιος είσαι που λες αυτά εναντίον μου; Από πού γνωρίζεις τον βίο μου; Δεν με συναναστράφηκες. Δεν έμεινες μαζί μου. Δεν ζήσαμε μαζί. Γιατί υπερηφανεύεσαι τόσο πολύ; Ποιος είναι μάρτυρας των δικών σου αγαθοεργιών; Γιατί παινεύεις τον εαυτό σου; Γιατί κάνεις χάρη στον εαυτό σου;» Όμως τίποτε απ' αυτά δεν είπε ο Τελώνης, αλλά, αφού έσκυψε, προσκύνησε τον Θεό και είπε: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό», και με την ταπεινοφροσύνη που έδειξε ο Τελώνης, δικαιώθηκε. Αντίθετα ο Φαρισαίος κατέβηκε από το ναό στερημένος τη δικαίωση, ενώ ο Τελώνης κατέβηκε πετυχαίνοντας τη δικαίωση. Κι έτσι τα λόγια νίκησαν τα έργα. Γιατί ο ένας έχασε τη δικαίωση από τα έργα, ενώ ο άλλος με τον ταπεινό λόγο και λογισμό πέτυχε τη δικαίωση. Αν και βέβαια ούτε ταπεινοφροσύνη ήταν εκείνο· γιατί ταπεινοφροσύνη είναι όταν κανείς, ενώ είναι μεγάλος, ταπεινώνει τον εαυτό του. Αυτό που είπε ο Τελώνης δεν ήταν λόγος ταπεινοφροσύνης, αλλά ήταν η αλήθεια· γιατί ήταν αληθινά τα λόγια· ήταν πραγματικά αμαρτωλός.
Ἰσραηλινός Καθηγητής Ἰατρικῆς: «Ἔκανα τό λάθος τρεῖς φορές!»
Ὁ διεθνοῦς κύρους Ἰσραηλινός Καθηγητής καί γιά ὀκτώ συναπτά ἔτη διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου Βιολογικῆς Ἔρευνας (Israel Institute for Biological Research, Colonel, Terrorism, Risk and Crisis Management) Shmuel C. Shapira γράφει στόν προσωπικό του λογαριασμό στό Twitter:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ
https://www.youtube.com/live/yoCXx8z7Ubo?feature=share
4 Φεβρουαρίου. Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου (†436-440). Ἰωάννου ὁσίου, Νικολάου ὁμολογητοῦ (†868), Ἀβραμίου ἱερομάρτυρος (†347). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό
ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. β΄ 11-19).
Β Τιμ. 2,11 Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν·
Β Τιμ. 2,11 Αξιόπιστος είναι αυτός ο λόγος· διότι εάν απεθάναμεν, δια του βαπτίσματος, μαζή με τον Χριστόν, μαζή του και θα ζήσωμεν αιωνίως και εις την μέλλουσαν ζωήν.