Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023
Αὐτογνωσία. Ἡ συναίσθηση τῆς ἀμαρτωλότητας μας, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σαββα Ἁγιορείτου
Αὐτογνωσία. Ἡ συναίσθηση τῆς ἀμαρτωλότητας μας, Ἁγ. Παϊσίου- Πνευματικὸς ἀγῶνας, 17-12-2023, Ἀρχιμ. Σαββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
«Μετὰ ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν· βδέλυγμα γὰρ ἐστι» , Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Μετὰ ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν· βδέλυγμα γὰρ ἐστι... 29. ὅτί πᾶς, ὃς ἐὰν ποίήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ἐξολοθρευθήσονται ἂἱ ψυχαὶ ἂἱ ποιόῦσαι ἐκ τὸῦ λαοῦ ἂὐτῶν» (Λευϊτ. 18, 22 καὶ 29)
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Ἡ μάταιη φιλοσοφία τῶν εἰδωλολατρῶν (Ἁγ. Νείλου) , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_594. Ἡ μάταιη φιλοσοφία τῶν εἰδωλολατρῶν, Ἁγ. Νείλου -Λόγος ἀσκητικός, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 1, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 17-12-2023
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἡ ἄπειρη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀχαριστία μας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ ἄπειρη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀχαριστία μας, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου-Υπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν-Παραβολὴ τοῦ Βασιλικοῦ δείπνου, 17-12-2023,
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς καὶ ἡ διαφύλαξη της, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
ΟΜΙΛΙΑ_34. Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς καὶ ἡ διαφύλαξη της, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Αόρατος πόλεμος (κζ' Κέφ. Α' μέρους), 13-12-2023,
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος κατά τῶν Παπικῶν
Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος κατά τῶν Παπικῶν
(12 Νοεμβρίου 1716)
Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἀποτρέπει τοὺς Παπικοὺς
ἀπ’ τὸ νὰ χτίσουν ἀλτάριο στὸν ναό του!
Τὸ 1716 οἱ Τοῦρκοι πολιορκήσανε στενὰ τὴν Κέρκυρα. Πενήντα χιλ. στρατὸς καὶ ἀρκετὰ καράβια κυκλώσανε τὸ νησὶ καὶ τὸ ἀπειλούσανε ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα. Τὰ βαρβαρικά στρατεύματα εἶχαν συγκεντρωθεῖ στὸ ἀκρότειχος τῆς πόλεως. Ὁ Πιζιάνης, πού ἦταν ἀρχηγὸς κατὰ τὴν πολιορκία ἐκείνη τῶν δυνάμεων τῆς Ἑνετικῆς Δημοκρατίας, περίμενε τήν μεγάλη ἐπίθεση τῶν ἔχθρων.
Τὰ ξημερώματα ὅμως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἦταν 11 Αὐγούστου τοῦ 1716, παρουσιάζεται στὰ βαρβαρικὰ στίφη ὁ Ἅγιος Σπυρίδων. Στὸ δεξὶ χέρι κρατοῦσε ἀστραφτερὸ ξίφος. Με θυμὸ τοὺς ἒδιωξε καὶ τοὺς τρομοκράτησε. Τὰ χάσανε οἱ Ἀγαρηνοὶ ἀπὸ τὴν ἐπιβλητικὴ ἐκείνη παρουσία καὶ ὁρμὴ τοῦ Ἁγίου. Ἀφήσανε ὄπλα καὶ ζῶα καὶ φύγανε πανικόβλητοι. Σε λίγο μάθανε ὅλοι, ὅτι εἶχε συμβεῖ τὸ μεγάλο θαῦμα.
Πήγανε ἀκολούθως στὸ στρατόπεδο τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ εἴδανε, ὅτι ἐκεῖνοι ἀπὸ βιασύνη τῆς φυγῆς των, τὰ εἴχανε ἐγκαταλείψει ὅλα. Βρήκανε 120 κανόνια, ἄφθονα ζῶα, ἀρκετό ὀπλισμό καὶ πολλὰ πυρομαχικὰ καὶ τρόφιμα.
Μετὰ τὸ ζωντανό, ἐκπληκτικὸ καὶ ὁλοφάνερο αὐτὸ θαῦμα τῆς νήσου ἀπὸ τοὺς... βαρβάρους, ὁ Ἀνδρέας Πιζάνης, πού ἤτανε Ἐνετός, καὶ ἐξουσίαζε τὴν Κέρκυρα, θέλησε, σαν παπικὸς πού ἤτανε, νὰ κτίση μέσα στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὴν Κέρκυρα καὶ παπικὸ «ἀλτάριον», δηλ. Ἁγίαν Τράπεζαν. Σ’ αὐτὸ τὸν παρακινοῦσε συνεχῶς καὶ ὀ παπικὸς Ἐπίσκοπος τῆς νήσου..
Φανερώθηκε ὅμως στὸν Πιζάνη καθ’ ὕπνον ὁ Ἅγιος Σπυρίδων καὶ τοῦ εἶπε:
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Εὐστράτιος, Αὐξέντιος, Εὐγένιος Μαρδάριος καί Ὀρέστης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος
Μαρδάριος και Ορέστης
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ - ΕΔΩ
13 Δεκεμβρίου
Την εποχή του τελευταίου και πλέον αδυσώπητου διωγμού κατά των χριστιανών, που έγινε επί Διοκλητιανού (περί το 305), το αίμα κυλούσε ποτάμι και βασίλευε ο τρόμος μέχρι στις εσχατιές της αυτοκρατορίας. Όπου κι αν βρίσκονταν, όποια κι αν ήταν η κατάστασή τους, οι χριστιανοί έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ της άρνησης της πίστεως τους και του μαρτυρίου.
Στην πόλη Σάταλα της Αρμενίας ζούσε ένας λαμπρός αριστοκράτης, ο Ευστράτιος, σκρινιάριος (σύμβουλος) δουκικής τάξεως και επικεφαλής των αυτοκρατορικών νοταρίων (συμβολαιογράφων, γραμματέων) της πόλεως, ο οποίος μέχρι τότε είχε κατορθώσει να κρατήσει κρυφή την πίστη του στον Χριστό. Η ένδοξη άθληση των ομολογητών της πίστεως τού είχε κινήσει τον πόθο να αξιωθεί και εκείνος τον καλλίνικο στέφανο του μαρτυρίου· η προοπτική των βασανιστηρίων τον φόβιζε· θα είχε άραγε το θάρρος ν’ αντέξει ή θα υπαναχωρούσε; Για να μάθει αν η βούληση του Θεού ήταν να προχωρήσει στον δρόμο του μαρτυρίου, εμπιστεύθηκε τη ζώνη του, διακριτικό του αξιώματός του, σ’ έναν υπηρέτη προστάζοντάς τον να την αποθέσει στην αγία Τράπεζα του ναού και να δει αν ο πρώτος που θα έμπαινε στο ιερό Βήμα για να την πάρει θα ήταν ο σεβάσμιος ιερέας Αυξέντιος. Έτσι κι έγινε. Πήρε θάρρος ο Ευστράτιος από αυτό το σημείο και έπαψαν να τον φοβίζουν εκείνοι που μόνο το σώμα μπορούν να σκοτώσουν (Ματθ. 10, 28). Κάλεσε φίλους και συγγενείς να μοιρασθούν μαζί του τη χαρά του σ’ ένα μεγάλο δείπνο, κατά τη διάρκεια του οποίου τους ανακοίνωσε ότι σύντομα θα λάβαινε έναν θησαυρό άφθαρτο.
Την επαύριο, την ώρα που ο ηγεμόνας Λυσίας επιθεωρούσε τους φυλακισμένους χριστιανούς στο κέντρο της πόλης, παρουσιάσθηκε ξαφνικά ο Ευστράτιος, δήλωσε με παρρησία πως είναι χριστιανός και ζήτησε να τύχει της ίδιας μοίρας όπως οι φυλακισμένοι ομόπιστοί του. Εξεπλάγη ο ηγεμόνας και διέταξε να του αφαιρέσουν τα διακριτικά του αξιώματος και γυμνό να τον μαστιγώσουν, πριν τον ανακρίνει. Κατόπιν, κρέμασαν τον Ευστράτιο με σχοινιά, άναψαν από κάτω φωτιά και τον ξυλοκόπησαν άγρια εκ νέου. Μένοντας απαθής στον πόνο σαν να βασάνιζαν το σώμα κάποιου άλλου, ο Ευστράτιος στράφηκε προς τον Λυσία και τον ευχαρίστησε για τη χαρά που του έδινε, λέγοντας: «Τώρα γνώρισα πως είμαι ναός του Θεού και ότι το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα μου!». Παρά το αλάτι και το όξος που έριξαν στις πληγές του, το ίδιο εκείνο βράδυ θεραπεύθηκε θαυματουργικώς. Μπροστά στο ακλόνητο φρόνημα του μάρτυρος και στη βοήθεια που του παρείχε η θεία Χάρη, ένας από τους συμπολίτες και τους υφισταμένους του Ευστράτιου, ο αξιωματούχος Ευγένιος, παρουσιάσθηκε κι αυτός με τη σειρά του στον ηγεμόνα, διακήρυξε την πίστη του και ζήτησε να αγωνιστεί με τον Ευστράτιο και τους άλλους ομολογητές.
Πνευματικές παραινέσεις Ὁσίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου
Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ ΣύρουΚαὶ ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ νηστεύσεις δυὸ ἡμέρας νήστευσον τουλάχιστον ἕως τὸ ἑσπέρας, καὶ ἐὰν δὲν ἠμπορεῖς πάλιν ἕως τὸ ἑσπέρας φυλάττου τουλάχιστον ἐκ τοῦ χορτασμοῦ τῆς κοιλίας, καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις ἅγιος κατὰ τὴν καρδίαν, γίνε καθαρὸς κατὰ τὸ σῶμα. Καὶ ἐὰν δὲν πενθεῖ ἡ καρδία σου ἂς πενθεῖ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐὰν δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἐλεήσεις ὁμίλει τουλάχιστον ὡς ἁμαρτωλός. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις εἰρηνοποιὸς μὴ γίνου τουλάχιστον φιλοτάραχος. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις ἱκανὸς καὶ ἔμπειρος γίνου ἄοκνος κατὰ τὸ φρόνημα. Καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχεις νικητὴς μὴ ὑψηλοφρόνει κατὰ τῶν πταιόντων καὶ ὑπευθύνων. Καὶ ἐὰν δὲν δύνασαι νὰ φράξεις τὸ στόμα τοῦ καταλαλοῦντος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, φύλαξον τουλάχιστον τὸ σὸν καὶ μὴ συμφωνήσεις μετ᾿ αὐτοῦ...
Καθὼς μία δρὰξ ψάμμου πίπτουσα εἰς μεγάλην θάλασσαν χάνεται, οὕτω καὶ τὰ πταίσματα παντὸς ἀνθρώπου ἐνώπιον τῆς ἐλεημοσύνης τοῦ Θεοῦ, καὶ καθὼς διὰ μίας δρακὸς χώματος δὲν φράττεται μία πηγὴ ἥτις ἀναβρύει πολὺ ὕδωρ, οὕτω καὶ ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ δὲν νικᾶται ὑπὸ τῆς κακίας τῶν ἀνθρώπων.
Μνήμη τοῦ Ἐπισκόπου τοῦ χρέους καὶ τῆς θυσίας Σεβαστιανοῦ
Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χασόγιας, Θεολόγος τοῦ Ε.Κ.Π.Α.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ (1967-1994)
Μία μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα ποὺ διακρίθηκε τόσο στὰ Ἰωάννινα ὅσο καὶ στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, ἀφήνοντας μέχρι τὶς μέρες μας ἀνεξίτηλη τὴν ἀξία της, ἦταν ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανὸς Οἰκονομίδης (1922-1994).
Τὴν 20η Ἰουνίου 1922 γεννήθηκε ὁ κατὰ κόσμον Σωτήριος Οἰκονομίδης, στὰ Καλογριανὰ Καρδίτσας.
Ὑπῆρξε τέκνο τοῦ Ἀχιλλέα Οἰκονομίδη τῆς Χρυσούλας Οἰκονομίδου. Μεγάλωσε ἀπὸ τοὺς εὐλαβεῖς γονεῖς του μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Τὸ 1941 εἰσῆλθε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Μετὰ τὴ λήξη τῆς στρατιωτικῆς θητείας (1946-1949), ἀποπεράτωσε τὶς θεολογικές του σπουδὲς καὶ τὸν Δεκέμβριο τοῦ ἔτους 1949 ἔλαβε τὸ πτυχίο του μὲ γενικὸ βαθμὸ «λίαν καλῶς».
Τὸ 1956 ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀσωμάτων Πετράκη τῆς πόλεως... τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἔλαβε τὸ μοναχικὸ ὄνομα Σεβαστιανός.
Ἔχοντας τὸ χάρισμα τῆς ἐπικοινωνιακῆς θεολογίας, κατάφερε νὰ γίνει κοινωνὸς τοῦ σωτήριου μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου μιλῶντας στὶς ψυχὲς τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Χάρη στὴν ἄριστη δογματική του κατάρτιση, διακρίθηκε ὡς ἱεροκήρυκας ἐπὶ δέκα ἔτη (1957-1967) στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἰωαννίνων.
19 Δεκεμβρίου. Βονιφατίου μάρτυρος (†290). Ἄρεως (†308), Εὐτυχίου καὶ Θεσσαλονίκης μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. δ΄ 1-13).
Εβρ. 4,1 Φοβηθῶμεν οὖν μή ποτε, καταλειπομένης ἐπαγγελίας εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ, δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι.
Εβρ. 4,1 Λοιπόν και ημείς, έχοντες υπ' όψιν την τιμωρίαν των Εβραίων ας φοβηθώμεν μήπως τυχόν, ενώ ισχύει δι' ημάς η νέα υπόσχεσις του Θεού δια να εισέλθωμεν εις την αιωνίαν ανάπαυσιν της ενδόξου Βασιλείας του, φανή ότι κάποιος από σας έχει καθυστερήσει και μένει έξω.
Ὁ ἄνθρωπος, ὅσο σοφός καί νά εἶναι, πρέπει νά συμβουλεύεται λιγάκι...
https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_37.html
...χρειαζόμαστε μεγάλον ἀγώνα καί πολύ χρόνο στίς προσευχές....
"Αφού προχώρησε πολύ στην ηλικία ο θείος Δαβίδ, τότε ευχαριστώντας το Θεό ο οποίος τον εξέλεξε, λέει κατά τα τέλη της δοξολογίας:
«Τώρα ο δούλος Σου βρήκε τη διάθεση της καρδιάς ν’ απευθύνει σε Σένα αυτή την προσευχή»(Β΄ Βασ. 7, 27).
Αυτό το είπε για να μάθομε εμείς ότι χρειαζόμαστε μεγάλον αγώνα και πολύ χρόνο στις προσευχές, για να βρούμε με κόπο την ολότελα απαλλαγμένη από ενοχλήσεις κατάσταση της διάνοιας, η οποία είναι ένας άλλος ουρανός μέσα στην καρδιά μας όπου κατοικεί ο Χριστός, όπως λέει ο Απόστολος: «Ή δε γνωρίζετε ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας;»(Β΄ Κορ. 13, 5)."
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ
https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_33.html
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΛΑΪΑΣ, 19-12-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΩΝ ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΛΑΪΑΣ, 19-12-2023
https://www.youtube.com/live/DAZJUJ3iJSk?si=kWZzHfdbJRL93s6y