Σήμερα παιδιά θά ποῦμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, γιά τίς πολύτεκνες οἰκογένειες, κι ἄν προλάβουμε, καί γιά τίς ἐκτρώσεις μέ βάση αὐτά πού λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος. Ἁπλῶς ἔτσι σάν εἰσαγωγή νά πῶ ὅτι, ὅταν ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα τηροῦνε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅλα πᾶνε πολύ ὡραῖα καί εὐλογημένα καί δέν ἔχουμε ἄς ποῦμε δυσάρεστα πράγματα, μέ τήν ἔννοια κάτι τό ὁποῖο νά -ἄς ποῦμε- δημιουργεῖ μιά ἐγκατάλειψη ἀπό τόν Θεό. Γιατί βεβαίως ὑπάρχουνε τέσσερις τρόποι, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, πού ὁ ἄνθρωπος στερεῖται τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ χειρότερος τρόπος εἶναι ὅταν κανείς ἁμαρτάνει ἑκούσια ἄς ποῦμε, καί λέει «ὄχι» στόν Θεό, ὄχι ἀπό ἄγνοια, ἀλλά τό ξέρει ὅτι εἶναι λάθος καί τό κάνει. Καί εἶναι μιά βλασφημία αὐτό, θά λέγαμε, στόν Θεό καί εἶναι μία κατάσταση πλέον πού δέν συγχωρεῖται. Κι αὐτό γίνεται ἀφορμή νά στερηθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί κατ’ ἐπέκταση ἡ οἰκογένεια αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ κατά ἕναν βαθμό βέβαια. Γιατί οἱ γονεῖς -πῶς νά ποῦμε;- ἐπηρεάζουν πάρα πολύ τά παιδιά καί τά παιδιά ἀντιγράφουν καί ἀκολουθοῦν τά χνάρια τῶν γονέων τους. Ὅταν λοιπόν οἱ γονεῖς ἁμαρτάνουνε, δέν τηροῦν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ ἤ ἔχουνε ἀσέβεια, δηλαδή ἀπιστία, αὐτό μεταγγίζεται καί στά παιδιά.
Ὅταν οἱ γονεῖς στό θέμα τῆς τεκνοποιίας ἀκολουθοῦν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί δέν κάνουν ἀποφυγή, δέν κάνουν προγραμματισμό ὅπως τό λένε σήμερα κ.λ.π., λοιπόν αὐτό δημιουργεῖ μιά εὐλογία μέσα στό σπίτι ἡ ὁποία ἔρχεται μέσω τῆς τεκνοποιίας καί μπορεῖ νά δώσει ὁ Θεός καί πολλά παιδιά. Αὐτό μετά λειτουργεῖ πολύ ὡραῖα στήν ἀνατροφή. Γιατί, ξέρετε, τό ἕνα παιδί κατά κανόνα, ὅταν εἶναι μόνο του, μοναχοπαίδι ὅπως λέμε στήν οἰκογένεια, εἰσπράττει ὅλη τήν ἀγάπη καί μία παθολογική θά ἔλεγα ἀγάπη, ἡ ὁποία τό κάνει πολύ ἄρρωστο, πολύ μεγάλο ἐγωιστή. Ὄχι πάντα βέβαια, ἀλλά συνήθως. Ἐνῶ ἕνα παιδί πού προέρχεται ἀπό οἰκογένειες πολύτεκνες, ἐπειδή ἀκριβῶς ἡ ἀγάπη τῶν γονέων μοιράζεται καί στά ἄλλα τά ἀδελφάκια του, μαθαίνει κι αὐτό -πῶς νά ποῦμε;- νά δίνει καί νά μήν τά παίρνει ὅλα γιά τόν ἑαυτό του. Μαθαίνει νά θυσιάζεται, μαθαίνει νά μήν ζητάει ἀγάπη ἀπ’ τούς ἄλλους, ἀλλά νά δίνει κι αὐτό ἀγάπη, βλέποντας τούς γονεῖς οἱ ὁποῖοι ἀναλώνονται γιά τά ἀδελφάκια του καί μαθαίνει νά ξεπερνάει καί τήν ζήλια, μαθαίνει σιγά-σιγά νά φροντίζει τά ἀδελφάκια του τά μικρότερα καί ὅλο αὐτό τό βοηθάει στή σωτηρία πάρα πολύ, γιατί τοῦ κόβει τόν ἐγωισμό. Τοῦ κόβει αὐτόν, ἄν θέλετε, τόν αὐτοέρωτα πού ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι. Ἔχουμε ἔρωτα γιά τόν ἑαυτό μας, ἀγαπᾶμε πολύ τόν ἑαυτό μας καί ναρκισσισμό πέστε το, φιλαυτία, ὅλα αὐτά, πού εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν παθῶν. καί κατεξοχήν αὐτό τρέφεται στά μοναχοπαίδια, ξέρετε. Γιατί καί οἱ γονεῖς, ὅταν δέν ξέρουνε νά τό μεγαλώσουνε, τό κάνουνε σάν πριγκιπόπουλο, σάν βασιλόπουλο, σάν θεό, τό ἕνα παιδί καί δέν μεγαλώνει καθόλου φυσιολογικά.
Λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος τώρα, «Ὁ Θεός ἀγαπάει καί φροντίζει ἰδιαίτερα τούς πολυτέκνους»[1]. Βεβαίως ὅλους μᾶς ἀγαπάει, ἀλλά κατεξοχήν ἄς ποῦμε φανερώνει τήν φροντίδα Του, διότι, κατά κάποιο τρόπο, τήν δικαιοῦνται. Καί ἕνα παιδί καί δύο παιδιά καί κάθε νέο παιδί πού ἔρχεται δικαιοῦται κατά κάποιο τρόπο τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅσο περισσότερα παιδιά ἔχει κανείς, τόσο περισσότερο δικαιοῦται θά λέγαμε τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Γιατί τό παιδί δέν ἔρχεται ἀπό μόνο του. Ὁ Θεός τό φέρνει, καί οἱ γονεῖς ἁπλῶς συμβάλλουν μέ τό νά δίνουν τό σῶμα. Ὁ Θεός δίνει τήν ψυχή, καί θά ἔλεγα καί τό σῶμα, γιατί οἱ γονεῖς ἀπό μόνοι τους δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτα, ἄν ὁ Θεός δέν τούς εὐλογήσει.
Ὁ Θεός λοιπόν ἰδιαίτερα φροντίζει τούς πολυτέκνους καί (ἀκόμα μία παρένθεση, ἄν θέλετε), παρατηρῶ ὅτι γενικῶς οἱ πολύτεκνοι μπορεῖ νά μήν ἔχουνε πολλή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, -ἄν ἔχουνε σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, εἶναι πάρα πολύ ὡραῖα!- ἀλλά καί πολλή σχέση νά μήν ἔχουνε, ὅμως δέν εἶναι ποτέ στό ἄλλο ἄκρο, δηλαδή στό νά παραστρατήσουνε φοβερά τά παιδιά τους κ.λ.π. Ἔχουνε μία ἰσορροπία. Καί μόνο τό γεγονός ὅτι τήρησαν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτό τό θέμα τῆς τεκνοποιίας, τούς δίνει μία χάρη, μία εὐλογία καί τά παιδιά τους ἔχουνε μία καλή ἐξέλιξη. Ἄν, συνάμα μέ αὐτό, ὑπάρχει καί ἡ πνευματική ἄς ποῦμε ζωή, τότε εἶναι πολύ ὡραῖα τά πράγματα στίς πολύτεκνες οἰκογένειες!
«Σέ μιά μεγάλη οἰκογένεια δίνονται πολλές εὐκαιρίες στά παιδιά νά ἀναπτυχθοῦν κανονικά, ἐφόσον οἱ γονεῖς τούς δίνουν σωστή ἀγωγή». Μπορεῖ νά μή δίνουν σωστή ἀγωγή. Ὑπάρχει αὐτό τό ἐνδεχόμενο, ἀλλά ὅταν ὑπάρχει σωστή ἀγωγή, τότε τά παιδιά μεγαλώνουν φυσιολογικά. Καί τί ἐννοεῖ ὁ Γέροντας; «Τό ἕνα παιδί βοηθάει τό ἄλλο»[2]. Μαθαίνουν νά δίνονται. Κι αὐτό εἶναι τό μεγάλο μάθημα. Τήν ἀγάπη. Μαθαίνουν τά παιδιά τήν ἀγάπη. Μαθαίνεις ν’ ἀδειάζεις. Αὐτό πού μόνο στήν ἑλληνική γλώσσα ὑπάρχει τό λεγόμενο φιλότιμο. Φιλότιμο τί εἶναι; Νά θυσιάσεις κάτι δικό σου καί νά τό δώσεις στόν ἄλλον. Πολύ ὡραῖο πράγμα! Καί τό εἴχαμε, δέν ξέρω τώρα ἄν τό ἔχουμε ἀκόμα οἱ Ἕλληνες.. Δυστυχῶς μοῦ φαίνεται τό ἔχουμε χάσει ἐν πολλοῖς, ἀλλά τό εἴχαμε! Εἴχαμε αὐτό τό φιλότιμο, νά ἔχουμε διάθεση ν’ ἀδειάσουμε. Νά ἔχεις, ὅπως λέει ὁ Γέροντας Πορφύριος, τήν ἑτοιμότητα νά κενωθεῖς στόν ὁποιοδήποτε, ν’ ἀδειάσεις τελείως δηλαδή καί νά δώσεις ὅλο σου τό εἶναι στόν ἄλλον! Αὐτό εἶναι τό φιλότιμο. Καί μέσα στήν οἰκογένεια τήν πολύτεκνη, ἐπειδή ὑπάρχουν πολλές τέτοιες ἀφορμές ν’ ἀδειάσεις, νά θυσιαστεῖς δηλαδή, νά θυσιάσεις τό δικό σου τό ὡραῖο, τό ὡραῖο σου τό ροῦχο ξέρω ’γώ, ὁτιδήποτε, τήν ἀγάπη πού περιμένεις ἀπό τήν μάνα σου καί τήν δίνει σέ κάποιο ἄλλο μικρότερό σου ἀδερφάκι.. μαθαίνεις νά τά δίνεις αὐτά καί αὐτό εἶναι πού δίνει ὑγεία στόν ἄνθρωπο. Γιατί εἴμαστε πλασμένοι ν’ ἀγαπᾶμε ἀνιδιοτελῶς, πρῶτα τόν Θεό καί μετά τούς ἄλλους. Τότε λειτουργοῦμε σωστά, σύμφωνα μέ τίς προδιαγραφές μας. Δέν εἴμαστε πλασμένοι ν’ ἀγαπήσουμε τόν ἑαυτό μας ἐμπαθῶς, ὅπως τό ἔχουμε κάνει οἱ ἄνθρωποι σήμερα καί ἔχουμε γίνει ἄκρως ἐγωιστές καί γι’ αὐτό καί ἄκρως ἄρρωστοι θά ἔλεγα.
«Ἡ μεγαλύτερη κόρη βοηθάει τήν μητέρα», στίς πολύτεκνες οἰκογένειες, «τό δεύτερο παιδί φροντίζει τό μικρότερο κ.λ.π. Ὑπάρχει αὐτό τό δόσιμο καί ζοῦν μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα θυσίας καί ἀγάπης. Ὁ μικρός τόν μεγάλο καί τόν ἀγαπᾶ καί τόν σέβεται. Αὐτό φυσιολογικά καλλιεργεῖται σέ μιά πολύτεκνη οἰκογένεια»[3]. Ὑπάρχει αὐτός ὁ ἀλληλοσεβασμός. Καί αὐτό εἶναι πάλι πολύ σπουδαῖο πράγμα, ξέρετε. Ὅταν ὑπάρχει σωστή ἀγωγή, ὑπάρχει μία ἱεραρχία. Στήν κορυφή εἶναι ὁ Θεός, μετά εἶναι οἱ γονεῖς, μετά εἶναι τά μεγαλύτερα ἀδέρφια, μετά τά μικρότερα ἀδέρφια καί εἶναι πολύ ὡραῖο αὐτό τό πράγμα. Μαθαίνει τό παιδάκι τό μικρό νά σέβεται τό μεγαλύτερο, γιατί βλέπει τό μεγαλύτερο πού σέβεται τό ἀκόμα μεγαλύτερο καί ἐκεῖνο τόν πατέρα του καί τήν μητέρα του.
«Γι' αὐτό, ὅταν στήν οἰκογένεια εἶναι μόνο ἕνα ἤ δύο παιδιά, οἱ γονεῖς χρειάζεται πολύ νά προσέξουν πῶς θά τά μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν νά μήν τούς λείψει τίποτε, ὁπότε τά παιδιά τά ἔχουν ὅλα δικά τους καί ἀχρηστεύονται τελείως»[4]. Εἶναι ἄχρηστος ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει μάθει ν’ ἀγαπάει, δέν ἔχει μάθει νά θυσιάζεται, δέν ἔχει μάθει ν’ ἀδειάζει, νά κενώνεται στόν πλησίον. Κι αὐτό δέν τό μαθαίνουν τά παιδιά τά μοναχοπαίδια ἤ καί δύο παιδιά νά εἶναι, γιατί μαθαίνουν μόνο νά παίρνουν. Νά παίρνουν, νά ἀπαιτοῦν, νά ζητᾶνε καί νά παίρνουνε τίς λεγόμενες παροχές τῶν γονέων.
«Πάρε μιά κοπέλα μοναχοκόρη πού τά ἔχει ὅλα. Ἔχει την ὑπηρέτρια πού θά τῆς φέρει τό φαγητό στήν ὥρα του, πού θά τῆς νοικοκυρέψει τό δωμάτιο της κ.λ.π. Ἡ ὑπηρέτρια πληρώνεται, ἀλλά καλλιεργεῖται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ἐνῶ αὐτή», ἡ κόρη δηλαδή, ἡ μοναχοκόρη, «ἄν δέν κάνει καμία θυσία, μένει κούτσουρο, ἀκαλλιέργητη. Ἐγώ συνιστῶ στούς νέους νά πάρουν σύζυγο ἀπό πολύτεκνη οἰκογένεια, γιατί τά παιδιά πού μεγαλώνουν μέ οἰκονομική δυσκολία συνηθίζουν στήν θυσία»[5]. Νά, βλέπετε ἐδῶ πόσο λάθος εἶναι αὐτή ἡ ἀντίληψη πού τήν καλλιεργοῦνε οἱ γονεῖς σάν δικαιολογία γιά νά μήν κάνουν παιδιά. Σοῦ λέει, σήμερα τά παιδιά ἔχουν πάρα πολλά ἔξοδα καί δέν μπορῶ νά ἀνταποκριθῶ.. γι’ αὐτό θά κάνω ἕνα παιδί. Κάνουν ἕνα παιδί καί τό ἀρρωσταίνουνε, ὅπως τό λέει ἐδῶ ὁ Γέροντας. Γιατί δέν μεγαλώνει φυσιολογικά τό ἕνα παιδί μόνο του, ἤ ἔστω καί τά δύο παιδιά. Ὁπότε ἔχουνε μιά σχετική οἰκονομική ἄνεση νά κάνουν ἕνα-δύο παιδιά, τοῦ τά δίνουνε ὅλα καί μετά ἀποροῦνε γιατί τούς κλώτσησε! Ἐμεῖς τά δώσαμε ὅλα στό παιδί!.. καί ἐνδεχομένως.. σκοτώσαμε καί ἕνα ἀκόμα παιδί πού θά ἐρχότανε ἤ ἐμποδίσαμε νά ’ρθεῖ ἄλλο παιδί, γιά νά εἶναι αὐτό καλά, νά περνάει καλά.. Ἀλλά περνάει καλά; Δέν περνάει καλά. Καί αὐτό φαίνεται ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ὅταν μεγαλώσει λίγο. Ἔχει μείνει κούτσουρο, ἀκαλλιέργητο τελείως, ἐνῶ ἡ ὑπηρέτρια πού τό ὑπηρετεῖ βοηθιέται, καλλιεργεῖται, γιατί δίνεται, μαθαίνει νά κενώνεται. Ἔστω καί μέ χρήματα μαθαίνει νά θυσιάζεται.
«Συνιστῶ -λοιπόν- στούς νέους νά παίρνουν σύζυγο ἀπό πολύτεκνη οἰκογένεια, γιατί τά παιδιά πού μεγαλώνουν μέ οἰκονομική δυσκολία συνηθίζουν στήν θυσία», συνηθίζουν στήν στέρηση καί σοῦ λέει, ὁ μπαμπάς δέν ἔχει χρήματα, τελείωσε, δέν θά ζητήσω, δέν θά ἀπαιτήσω! Ἐνῶ ὅταν εἶναι μοναχοπαίδι, σοῦ λέει, ὁ μπαμπάς ἔχει, πάρτου.. καί οὐσιαστικά γίνεται ἕνας πονηρός ἐκταμιευτής ἄς ποῦμε τῶν χρημάτων τοῦ πατέρα καί τῆς μάνας ὁ μικρός, ὁ μοναχογιός, ἡ μοναχοκόρη. Ἐνῶ τά παιδιά ἀπό τίς πολύτεκνες οἰκογένειες συνηθίζουν στήν θυσία, «ἐπειδή σκέφτονται πῶς νά βοηθήσουν τούς γονεῖς». Σοῦ λέει, ἔχουμε δυσκολία. Ὄχι πῶς νά πάρω, πῶς νά δώσω στούς γονεῖς. «Αὐτό σπάνια τό συναντᾶς στά καλομαθημένα παιδιά.
«Ἀλλά καί οἱ πολύτεκνοι γονεῖς ἔχουν πλούσια καρδιά. Θυμᾶμαι στήν Κατοχή ἦταν στήν γειτονιά μας ἕνα παιδάκι ὀρφανό, πού εἶχε μείνει τελείως μόνο του. Ἕνας πολύτεκνος οἰκογενειάρχης μέ δέκα παιδιά, τό λυπήθηκε, τό πῆρε στό σπίτι του καί τό μεγάλωσε καί αὐτό μαζί μέ τά δικά του παιδιά. Καί ξέρετε ἔπειτα τί εὐλογίες εἶχε ἀπό τόν Θεό! Θά τόν ἄφηνε ὁ Θεός ἀβοήθητο μέ τέτοιο φιλότιμο πού εἶχε;»[6]. Βλέπετε; Ἐννιά παιδιά καί σοῦ λέει «νά πάρω ἀκόμα ἕνα!». Σήμερα ἕνα παιδί ἔχουν καί σοῦ λέει, τί, νά κάνω καί δεύτερο;.. δέν μπορῶ! Φαντάζεστε; Καί ὁ ἄλλος εἶχε ἐννιά καί λέει, νά πάρω ἀκόμα ἕνα, πού δέν ἔχει κανέναν!
«Ἕνας πολύτεκνος μπορεῖ στίς ἀρχές νά ἀντιμετώπισει δυσκολίες, ἀλλά ό Θεός δέν θά τόν ἀφήσει. Νά σᾶς πῶ καί γιά μιά περίπτωση: Ἕνας οἰκογενειάρχης πού εἶχε ἕξι παιδιά, μοῦ εἶπε μιά φορά νά κάνω προσευχή νά φωτίζει ὁ Θεός τούς νοικοκυραίους νά μήν τόν βγάζουν ἀπό τό σπίτι. Δυστυχῶς, πολλοί ἰδιοκτῆτες, ἐνῶ νοικιάζουν τό σπίτι σέ οἰκογένειες μέ δύο ἀνθρώπους καί πέντε σκύλους ἤ γατιά, πού τό μουρνταρεύουν, δέν θέλουν οἰκογένειες μέ πολλά παιδιά, γιά νά μήν τούς χαλάσουν δῆθεν τό σπίτι τους». Βλέπετε τί σκληρότητα, ἔ; Ποῦ ἔχουμε φτάσει! «Αὐτός λοιπόν ὁ οἰκογενειάρχης εἶχε κουραστεῖ ὁ καημένος νά τόν διώχνει ὁ ἕνας ἰδιοκτήτης, νά μήν τοῦ νοικιάζει τό σπίτι του ὁ ἄλλος καί νά μεταφέρει τά παιδάκια του καί τά πράγματά του ἀπό σπίτι σέ σπίτι μέ πολλή ἀγωνία. Ἐργαζόταν σκληρά, οἰκονομοῦσε τά ἀπαραίτητα γιά τήν οἰκογένειά του καί δέν ἔκανε παζάρια γιά τό ἐνοίκιο, ἀρκεῖ νά τόν ἄφηναν οἱ ἰδιοκτῆτες νά μείνει λίγα χρόνια, γιά νά μήν ταλαιπωροῦνται μέ τίς μετακομίσεις.
Ὅταν τά ἄκουσα αὐτά, τόν πόνεσα καί τοῦ εἶπα: «Μή στεναχωριέσαι. Ὁ Θεός ἔχει στόν λογαριασμό Του καί τά δικά σου παιδιά. Αὐτός εἶναι ὁ Δημιουργός πού δίνει στά παιδιά τό κυριότερο, τήν ψυχή, ἐνῶ ἐσύ μέ τήν σύζυγο, σάν συνδημιουργοί, δίνετε τό σῶμα. Ἑπομένως ὁ Θεός ἐνδιαφέρεται πιό πολύ ἀπό σᾶς γιά τά παιδιά σας»[7]. Καί εἶναι αὐτό ἕνα μεγάλο κεφάλαιο. Δέν πρέπει οἱ γονεῖς νά ἀγωνιοῦνε γιά τά παιδιά. Εἶναι μεγάλο λάθος! «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Καί τά παιδιά σου καί ὅλα θά τά ἀφήσεις στόν Θεό.
«Δέν πέρασαν δυό-τρεῖς μῆνες, ἔρχεται χαρούμενος καί μοῦ λέει: «Δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Θεός μου οἰκονόμησε καί σπίτι καί μοῦ περισσεύουν καί ἀρκετά χρήματα», αὐτόν πού τόν βγάζανε συνέχεια ἀπό τά ἐνοικιαζόμενα σπίτια. «Τόν ρώτησα τί συνέβη καί μοῦ διηγήθηκε τό ἑξῆς περιστατικό». Κοιτάξτε πῶς λειτουργεῖ ὁ Θεός καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τί λύσεις βρίσκει! «Πηγαίνοντας γιά τό χωριό μου, κάθισα λίγο στό πρακτορεῖο, μέχρι νά ἔρθει ἡ ὥρα νά φύγει τό λεωφορεῖο. Μέ πλησιάζει λοιπόν ἕνας λαχειοπώλης καί μοῦ λέει νά πάρω λαχεῖα. Ἐγώ, ἐπειδή εἶχα τήν ἀρχή ὡς Χριστιανός νά μήν παίρνω λαχεῖα, τοῦ εἶπα ὅτι δέν ἤθελα. Ὅταν ὅμως εἶδα τόν λαχειοπώλη νά φεύγει, σκέφτηκα μήπως εἶχε μεγάλη ἀνάγκη, γιά αὐτό τόν φώναξα πάλι καί ἔβγαλα χρήματα νά τοῦ πληρώσω ἕνα λαχεῖο, χωρίς νά τό πάρω. Μά ὁ λαχειοπώλης ἦταν φιλότιμος καί δέν τό δέχθηκε αὐτό. Πάλι στενοχωρήθηκα καί, ἐπειδή ἤθελα νά τόν βοηθήσω, τοῦ εἶπα: Δῶσε μου ἕνα λαχεῖο. Ἴσως μοῦ χρειασθεῖ»[8]. Βλέπετε; Αὐτό εἶναι ἕνα πολύ ὡραῖο παράδειγμα κένωσης. Ἀδειάζεις πλέον καί ἀπό τά πιστεύω σου κατά κάποιο τρόπο, ἀπό τίς ἀρχές σου. Τώρα, αὐτό πού ἔκανε τό ἤθελε ὁ Θεός, δέν τό ἤθελε..; Ἤτανε τό ἄλλο τό μεγαλύτερο: Γιατί τό ἔκανε; Δέν τό ἔκανε ἀπό πίστη στήν τύχη∙ τό ἔκανε γιά νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο. Καί στήν ἀρχή τοῦ λέει, πάρε, χωρίς νά μοῦ δώσεις λαχεῖο. Ὁ ἄλλος ὅμως στενοχωριότανε. Καί γιά νά μήν στενοχωρήσει τόν ἄλλον, λέει ἄντε δῶσ’ μου καί τό λαχεῖο!
««Καί ἀγόρασα ἕνα λαχεῖο μέ σκοπό νά χαρεῖ ὁ ἄλλος», ὄχι γιά νά κερδίσει χρήματα, «καί ἐγώ νά στενοχωρηθῶ καί λίγο πού παρέβηκα τό τυπικό μου»». Γι’ αὐτό βλέπετε στόν δίκαιο εἶναι αὐτό πού λέει ἡ Γραφή: «νόμος οὐ κεῖται στόν δίκαιο»[9], πού θά πεῖ ἄν φτάσεις στήν ἀγάπη, μετά μπορεῖ νά κάνεις καί πράγματα πού φαινομενικά εἶναι ἀντίθετα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν εἶναι. Καί φάνηκε στή συνέχεια. ««Ἐκεῖνο λοιπόν τό λαχεῖο κέρδισε ἕνα μεγάλο ποσό∙ ἀγόρασα καί σπίτι, μοῦ περίσσεψαν καί χρήματα, γιά νά μεγαλώσω τά παιδιά μου. Ἔμαθα καί ποῦ ἔμενε ὁ λαχειοπώλης καί πῆγα ἀθόρυβα καί τοῦ ἄφησα στήν θυρίδα του ἕναν φάκελο μέ ἀρκετά χρήματα, ἐπειδή ἤξερα πώς δέν θά τά δεχόταν, ἐάν τοῦ τά ἔδινα στά χέρια». Εἶναι φοβερό πώς ἐνεργεῖ στούς φιλότιμους ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ!»[10]. Βλέπετε; Αὐτός εἶχε φιλότιμο, θυσιάστηκε. Καί θυσίασε τό τυπικό του! Αὐτό εἶναι τό πιό σημαντικό, ἔτσι; Νά βγεῖς καί ἀπό τίς ἀρχές σου ἀκόμα, ἀπό αὐτά πού ἔχεις συνηθίσει νά κάνεις χρόνια.
Μέχρι ἐδῶ μήπως θέλετε κάτι γιά τίς πολύτεκνες οἰκογένειες καί τά παιδιά μέσα σ’ αὐτές;
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ἐρ. : …………………….
Ἀπ. : Ὄχι, ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα. Αὐτό τό λέγανε οἱ Ἰησουίτες, οἱ αἱρετικοί. Νά κλέψω ἄς ποῦμε, γιά νά κάνω ἐλεημοσύνη. Δέν εἶναι σωστό αὐτό, ὄχι. Ἀλλά ὅπως ἐδῶ ἄς ποῦμε εἶναι στά ὅρια. Καί βλέπετε, ὅτι τό ἔκανε μέ πολύ ζόρι. Δέν ἤθελε νά τό κάνει, ἀλλά τό ἔκανε τελικῶς γιά νά μήν στενοχωρήσει καί νά βοηθήσει τόν ἄλλον, γιά νά τοῦ δώσει χαρά. Καί μπορεῖ νά σκέφτηκε, θά τό σκίσω κιόλας μετά.. Δέν τό ἔσκισε, ἀλλά ὁ Θεός, βλέπεις, μέσω αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἐνήργησε. Δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά τό κάνουμε πάντα ἔτσι…
Ἐρ. : ……… Ἡ πρόθεση μετράει πιό πολύ ἀπό τήν πράξη….
Ἀπ. : Σᾶς εἶπα. Θέλει πάντως προσοχή καί διάκριση. Γιατί πολλοί ἔχουνε καλές προθέσεις καί δικαιολογοῦν τίς ἁμαρτίες τους μέ τίς καλές προθέσεις. Δέν εἶναι ἔτσι ὅμως. Θέλει προσοχή. Γι’ αὐτό χρειάζεται ὁ πνευματικός. Νά ἔχουμε πνευματικό νά μᾶς καθοδηγεῖ.
Ἐρ. : …………………….
Ἀπ. : Ἔμ, ἁμαρτία εἶναι, βέβαια.
Ἐρ. : Ἔχω ἀκούσει κάποιους πού λένε, ἄν εἶναι ἀπό μεγάλη ἀνάγκη καί πνευματικό σκοπό, δέν εἶναι∙ νά τό κάνουμε.
Ἀπ. : Πνευματικό σκοπό;
Ἐρ. : Γιά νά βοηθηθεῖ τό μοναστήρι, εἶπε ὁ Γέροντας νά….
Ἀπ. : Δέν ξέρω, ἔχει συμβεῖ αὐτό τό πράγμα; Δέν ξέρω..
Ἐρ. : Ἔτσι μοῦ εἶπε.
Ἀπ. : Ἔ, μήν τά πιστεύετε καί ὅλα! Ἐμεῖς λέμε αὐτό πού λέει ἡ Ἐκκλησία ὅτι «δέν πρέπει ὁ χριστιανός κύβοις σχολάζειν». Εἶναι Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας αὐτοί. Κύβοις εἶναι τά ζάρια. Δέν πρέπει νά σχολάζεις, νά ἀσχολεῖσαι μέ κύβους. Σοῦ λέει ὁ ἄλλος, δέν παίζουμε λεφτά, τό κάνουμε ἔτσι γιά νά περάσει ἡ ὥρα. Κι αὐτό ὅμως ἔχει μία παρανομία μέσα. Γιατί καί ὁ χρόνος δέν εἶναι κανένα θηρίο νά τό σκοτώσεις! Ὁ χρόνος εἶναι τό πιό πολύτιμο πράγμα πού ἔχεις.
Ἐρ. : …………………….
Ἀπ. : Καί πάλι, ἄν τό παίρνεις γιά νά κερδίσεις χρήματα, δέν εἶναι σωστό. Αὐτός τό πῆρε γιά νά δώσει χαρά στόν ἄλλον, ὄχι γιά νά κερδίσει χρήματα. Καί δέν θά τό ἔπαιρνε, ἄν δέν ζοριζόταν, ἐπειδή τόν εἶδε πού ζορίστηκε, γι’ αὐτό.
Ἐρ. : …………………….
Ἀπ. : Ἔ τώρα, αὐτά.. ράδιο ἀρβύλα πρέπει νά εἶναι.. Τέλος πάντων.. Ἄλλο κάτι θέλετε;
Ἐρ. : Στίς ἐνορίες μέ τίς λαχειοφόρες ἀγορές..;
Ἀπ. : Ἔ τώρα αὐτό, ἐφόσον ἔχουν εὐλογία ἀπό τόν ἐπίσκοπο, τί νά κάνουμε; Ἐφόσον..
Ἐρ. : …………………….
Ἀπ. : Ὅταν γίνεται μέ εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου, ναί, ἐντάξει.. ἄς τό ποῦμε ἀνεκτό. Ἀλλά τό κύριο ἔργο τῆς ἐνορίας, μιά πού τό θέσατε τό θέμα, εἶναι ὁ πνευματικός καταρτισμός τῶν μελῶν. Καί ὅταν πετύχει, θά γίνουμε ὅπως οἱ πρῶτοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν ἀνάγκη ἀπό λαχειοφόρες ἀγορές, ἀλλά ὅ,τι τούς περίσσευε, τό πηγαίνανε ἑκούσια καί τό δίνανε. Ἄν λοιπόν ἐργαστεῖ ὁ παπάς, ὁ ποιμένας ἄς ποῦμε σωστά στούς ἐνορίτες του, κάποιοι, ἄν ὄχι ὅλοι, δέν σοῦ λέω ἐγώ ὅλοι.. ἀλλά κάποιοι σίγουρα θά ἐπηρεαστοῦνε καί μόνοι τους θά πᾶνε καί θά βοηθήσουνε τήν ἐνορία. Δέν χρειάζεται νά κυνηγᾶμε αὐτές τίς ἐκδηλώσεις, ἄς ποῦμε. Καί μετά γίνεται κάτι σάν φολκλορικό κέντρο ἡ ἐνορία∙ τή μιά ἔχουμε χορό, τήν ἄλλη ἔχουμε τσάι, γιά καλό σκοπό, ἔτσι;.. τήν ἄλλη ἔχουμε, ξέρω ’γώ, θεατρική παράσταση.. δῶστε, δῶστε, δῶστε.. Ἀφήνω τούς ἄλλους πού κατακρίνουνε. Δέν λέω γι’ αὐτούς, πού παίρνουνε ἀφορμή ἀπό αὐτά καί σοῦ λέει, κοίταξε οἱ παπάδες ὅλο λεφτά μαζεύουνε, ὅλο ἐκεῖ εἶναι ὁ νοῦς τους.. Καί σ’ ἕναν βαθμό ἔχουν δίκαιο. Ἐγώ δέν λέω ὅτι ἔχουν ἄδικο, ἔχουν δίκαιο!
Ἐνῶ ἄν κάνουμε τήν πρώτη ἐργασία, αὐτή τήν κύρια ἐργασία μας σωστά στούς ἐνορίτες, δέν θά ἔχουμε ἀνάγκη μετά νά κάνουμε τέτοια πράγματα. Μετά θά ἔρχεται ὁ ἐνορίτης μόνος του καί θά σοῦ λέει, πάτερ, ἔχω αὐτά, μοῦ περισσεύουνε, δῶστα ἐσύ καλύτερα.. ἐγώ δέν ξέρω ποῦ νά τά δώσω, δῶστα ἐσύ. Καί τά δίνει ἀπό μόνος του. Γιατί πλέον σέ ἐμπιστεύεται καί ἔχει ἀγαπήσει τόν Χριστό προπάντων, πού λέει ἀκριβῶς αὐτό τό πράγμα, ὅτι αὐτά πού σοῦ περισσεύουνε, δέν εἶναι δικά σου, εἶναι τῶν φτωχῶν. Λοιπόν, κύριε, δῶστα! Τί τά κρατᾶς;
Ἐρ. : Αὐτό πού λένε οἱ Πατέρες, ὁ Μέγας Βασίλειος τό λέει;.. ὅτι αὐτά πού σοῦ περισσεύουν δέν εἶναι δικά σου.. εἶναι κλέφτες δηλαδή;.. οἱ πλούσιοι εἶναι κλέφτες;
Ἀπ. : Ἔ, βέβαια! Kαί ὁ ἴδιος τήν περιουσία του, πού ἦταν μεγάλη, τήν διέθεσε γιά νά γίνει ἡ Βασιλειάδα, αὐτό τό ἵδρυμα∙ ὁλόκληρη πόλη ἦταν μέ ἱδρύματα. Ἕνα τεράστιο φιλανθρωπικό ἔργο. Ἄλλο;..
Λοιπόν, ἤμαστε στό θέμα τῆς τεκνοποιίας καί τώρα νά ποῦμε καί γιά τίς ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι δυστυχῶς πάρα πολύ διαδεδομένες. Νομίζω σᾶς τό εἶχα πεῖ τό νούμερο.. ἀπό τό 1970 μέχρι ἐδῶ, στήν Ἑλλάδα ἔχουν σκοτώσει κάπου 13 ἑκατομμύρια παιδιά μέ τίς ἐκτρώσεις! Τώρα ἔτσι ὑπολογίζουνε. Δέν ξέρει ἀκριβῶς κανείς τόν ἀριθμό, ἀλλά περίπου. Καί ἀνά τόν κόσμο εἶναι πάρα πολύ μεγάλος ὁ ἀριθμός, δυστυχῶς! Καί εἶναι μιά πολύ μεγάλη ἄς ποῦμε σκληρότητα αὐτό τό πράγμα. Καί πάει πίσω, θά ἔλεγα, ὅλο τόν κόσμο. Αὐτό τό πράγμα πάει πίσω τόν κόσμο, ἡ ἁμαρτία τοῦ φόνου, ἡ ὁποία, βλέπετε, διαπράχθηκε στό ξεκίνημα τοῦ κόσμου. Ὁ Κάιν σκοτώνει τόν Ἄβελ. Ἀμέσως-ἀμέσως μπῆκε ἡ ἀνθρωπότητα σ’ αὐτή τήν σκληρότητα. Καί ἀπό τότε σκληραίνουμε ὅλο καί περισσότερο καί γινόμαστε ὅλο καί πιό ἀπάνθρωποι. Καί βλέπατε ἄς ποῦμε στήν εἰδωλολατρία πού πηγαίνανε μέ τά μωρά τους καί τά καίγανε μπροστά στόν Μολώχ οἱ μητέρες. Τί πλάνη βάζει δηλαδή ὁ διάβολος στούς ἀνθρώπους! Καί ὅπως κάνουν σήμερα οἱ σατανιστές. Ἀλλά μήπως οἱ γυναῖκες πού σκοτώνουν τά παιδιά τους τί κάνουν; Μπορεῖ νά μήν τό βάζουν στή φωτιά ἔτσι μέ τά χέρια τους, ἀλλά κάτι ἀνάλογο εἶναι. Γιατί σοῦ λέει, δέν ἔχω ἀρκετά χρήματα.. καί θυσιάζουν τό παιδί. Ἤ χίλιες δυό ἄλλες προφάσεις, δέν ξέρω τί ἄλλες..
Ὁ Γέροντας λοιπόν λέει, «οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερή ἁμαρτία»[11]. Καί ξέρετε, πολύ φοβερό εἶναι καί τό θέμα τῶν συνεπειῶν πού ἔχουν οἱ ἐκτρώσεις. Διάβαζα τήν ὁμιλία μιᾶς μητέρας -ἡ ὁποία εἶχε κάνει ἔκτρωση- γιά τό παιδί της πού ἄν ζοῦσε θά ἦταν τώρα 20 χρονῶν. Καί τοῦ ἔδωσε καί ὄνομα.. ἀλλά εἶναι βέβαια στά χέρια τοῦ Θεοῦ τώρα. Καί ἔλεγε αὐτή ἡ μητέρα, ὅτι κάποια στιγμή ξυπνάει, μέσα στήν κάθε μητέρα πού ἔχει κάνει ἔκτρωση, τό μητρικό φίλτρο, ἤ ἄν θέλετε καί ἔνστικτο πού ἔχει δώσει ὁ Θεός στήν μητέρα καί τί λέει; «Προστάτεψε τό παιδί σου». Αὐτό τό ἔχει μέσα της κάθε μητέρα. Καί αὐτό μπορεῖ ἐκείνη τήν ὥρα πού ἔκανε τήν ἔκτρωση ἤ ἐκεῖνο τόν χρόνο ἤ τόν ἄλλο, νά μήν εἶναι ἐνεργό. Ἀλλά κάποια στιγμή στή ζωή της θά ἐνεργοποιηθεῖ. Καί θά νιώσει πάρα πολύ ἄσχημα τότε. Καί σέ μεγάλη ἡλικία.. θά νιώσει ὅτι αὐτό πού ἔκανε εἶναι φοβερό! Στόν ἴδιο της τόν ἑαυτό δηλαδή! Πῆγε κόντρα στήν ἴδια της τήν ὀντολογία, ἄν θέλετε. Γιατί εἶναι στοιχεῖο τῆς ὀντολογίας τῆς μητέρας αὐτό, τό νά θυσιάζεται γιά τό παιδί της. Ὄχι νά θυσιάζει τό παιδί της, νά θυσιάζεται γιά τό παιδί της! Καί ἔχουμε πολλές τέτοιες μητέρες πού θυσιάζονται γιά τά παιδιά τους καί πέφτουν καί στή φωτιά! Ἀλλά δυστυχῶς ἔχουμε πολλές πού κάνουν καί τό ἀνάποδο, θυσιάζουν τά παιδιά τους στόν βωμό τοῦ χρήματος, τῆς καλοπέρασης.. τοῦ σύγχρονου Μολώχ. Καί τό ἀκόμα πιό τραγικό εἶναι ὅταν αὐτή ἡ μητέρα δέν μπορεῖ νά ἐξομολογηθεῖ, γιατί δέν εἶναι στήν πίστη τήν ὀρθόδοξη. Δέν θέλει νά εἶναι φυσικά.. Καί δέν μπορεῖς νά λυτρωθεῖς μετά οὔτε μέ τούς ψυχολόγους οὔτε μέ τίς ψυχαναλύσεις οὔτε μέ τούς ψυχιάτρους, μέ τίποτα! Εἶναι αὐτό πού λέγαμε καί ἄλλη φορά, ὅτι ἡ ἁμαρτία ἀφήνει ἕνα κουσούρι στόν ἄνθρωπο. Καί ὅσο πιό βαριά εἶναι ἡ ἁμαρτία, τόσο πιό βαρύ εἶναι καί τό κουσούρι πού μένει, τό κατάλοιπο.
Ὅταν ἔχεις κάνει ἕναν φόνο λοιπόν, ἔχεις κάνει μία ἀλλοίωση ὄχι μόνο στήν ψυχή καί στό σῶμα, στήν ὅλη σου ὀντότητα. Καί γι’ αὐτό, θά δεῖτε ἐδῶ στήν ἐρώτηση, λέει ὁ Γέροντας, ὅτι τά παιδιά αὐτῶν τῶν μητέρων παθαίνουν πιό εὔκολα καρκίνο. Θά πεῖς, ποῦ κολλάει αὐτό..; Αὐτή ἔκανε φόνο ἄς ποῦμε, γιατί νά πάθει καρκίνο τό παιδί της; Γιατί ἀκριβῶς λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι ἀφενός, ἀλλά ἀφετέρου θά ἔλεγα λειτουργοῦν καί βιολογικοί νόμοι. Γιατί; Ὅταν κάνεις ἕναν φόνο, κάνεις ἕνα φοβερό σόκ στόν ἑαυτό σου, γιατί δέν εἶσαι φτιαγμένος γιά νά σκοτώνεις.. κι αὐτό τό σόκ σίγουρα ἔχει -ἀπό ἰατρική ἄποψη μιλᾶμε τώρα ἄν θέλετε- ἐπιπτώσεις καί στό σῶμα καί στό DNA καί σίγουρα θά γίνονται κάποιες ἀλλαγές στά χρωματοσώματα, οἱ λεγόμενες μεταλλάξεις. Ἔ, αὐτά μεταβιβάζονται στά παιδιά καί τά παιδιά εἶναι πιό εὐπαθῆ στά καρκινογόνα μετά. Κάποιες οὐσίες δηλαδή ἐπιδροῦν καί δημιουργοῦνε μεταλλάξεις οἱ ὁποῖες ἀλλάζουν τόν πολλαπλασιασμό. Καί ἕνα κύτταρο ἄς ποῦμε, ἐνῶ φυσιολογικά πολλαπλασιάζεται μέ ἕναν α΄ ρυθμό, στά καρκινικά κύτταρα πολλαπλασιάζεται μέ δεκαπλάσιο ρυθμό! Ἐξογκώνεται ἄς ποῦμε ἐκεῖ τό σημεῖο αὐτό. Ἀλλά γιά νά γίνει αὐτό τό πράγμα, γίνεται μιά σειρά ἀπό ἀλλαγές στό γενετικό ὑλικό, οἱ ὁποῖες δέν γίνονται τυχαῖα. Γίνονται ἀπό αὐτά τά σόκ πού περνάει ὁ ὀργανισμός, ὅπως εἴπαμε ἕνας φόνος ἤ καί ἀπό ἐπιδράσεις χημικές, ἀπό ἀκτινοβολίες κ.λ.π.
Ἐρ. : Ἄν ἡ γυναίκα μετανιώσει καί ἐξομολογηθεῖ;
Ἀπ. : Ἄν ἡ γυναίκα μετανιώσει καί ἐξομολογηθεῖ, βέβαια -πῶς νά ποῦμε;- παίρνει συγχώρηση, ἀλλά μπορεῖ νά παραχωρήσει ὁ Θεός νά γίνει καί ὁ καρκίνος σάν, ἄν θέλετε, κανόνα στήν ἁμαρτία. Μπορεῖ καί νά μή γίνει, ἀλλά μπορεῖ καί νά γίνει ἄν κρίνει ὁ Θεός. Δηλαδή, πρέπει νά ὑπομείνουμε τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας, οἱ ὁποῖες εἶναι πάντα ὁ θάνατος! Προσέξτε, πάντα εἶναι ὁ θάνατος. Βέβαια, ἄν μετανοήσεις, τά πράγματα εἶναι πολύ καλύτερα, πάρα πολύ καλύτερα. Ἀλλά πάντα δέν τίς γλιτώνουμε ὅλες τίς συνέπειες. Γιατί ἤδη ἔχεις πάθει ἕνα τρακάρισμα φοβερό, ἄς ποῦμε. Εἶσαι ὅπως ἤσουνα; Δέν εἶσαι! Ὅσο νά ’ναι τά σπασίματα θά φαίνονται ἐκεῖ. Ὅσο κι ἄν εἶναι καλός ὁ γιατρός πού θά σέ κολλήσει, δέν θά εἶσαι ὅπως ἤσουνα πρίν, πού δέν εἶχες τρακάρει.
Ἔτσι καί ἡ ψυχή ἔχει πάθει ἕνα φοβερό τρακάρισμα μετά τόν φόνο. Ναί μέν, ἐντάξει, παίρνεις τήν συγχώρηση, ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, σέ ἐπισκευάζει ἐντάξει, ἀλλά εἶσαι ὅπως ἤσουνα; Δέν εἶσαι! Ὅσο νά ’ναι.. Ὅταν τό χέρι σου τό σπάσεις στόν τοῖχο, εἶναι ἴδιο μέ ἕνα ἄσπαστο χέρι; Δέν εἶναι τό ἴδιο. Σέ ἔφτιαξε ὁ γιατρός, ἀλλά εἶναι σπασμένο χέρι, κολλημένο.
Γι’ αὐτό κάθε ἁμαρτία μέσα της, παιδιά, ἔχει συνέπειες. Ἔχει μέσα της τήν τιμωρία καί ἔχει μέσα της -ἄν θέλετε- καί τίς οὐλές. Βλέπετε, κάνουμε μιά ἐγχείρηση, μένει πάντα κάτι, μιά οὐλή.
Ἐρ. : Εἶναι ἄνθρωποι πού ἁγιάζουν ὅμως….
Ἀπ. : Μπορεῖς ν’ ἁγιάσεις. Πρέπει ὅμως, ἕνας πού κάνει μοιχεία ἄς ποῦμε, ἤ ἕνας πού κάνει φόνο, δέν μπορεῖ νά γίνει παπάς.
Ἐρ. : ……………………..
Ἀπ. : Μπορεῖ, ναί. Γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει παπάς ὅμως;
Ἐρ. : ……………………..
Ἀπ. : Ἀκριβῶς, ἔχει μέσα του αὐτή τήν συνέπεια.
Ἐρ. : ………… Λέει ἕνα πολύ ὡραῖο παράδειγμα. Ἄν σπάσεις ἕνα βάζο γυάλινο καί τό κολλήσεις, θά κολλήσει. Ἄν σπάσεις ὅμως ἕνα σιδερένιο βάζο καί τό ξανακολλήσεις, μπορεῖ νά γίνει καί πιό γερό ἀπό τό αὐθεντικό. Ἀλλά ἅμα θέλει ὁ βασιλέας νά πιεῖ, ποιό θά δώσουμε, τό κολλημένο ἤ τό καλό;
Ἀπ. : Ἀκριβῶς. Αὐτό τί σημαίνει; Ὅτι μένουνε κάποια πράγματα. Δηλαδή τά σπασίματα, οἱ ραφές, ὅσο κι ἄν τό κάνεις τέλεια συγκόλληση, πάλι μένει, φαίνεται κάτι. Κάποιες συνέπειες δηλαδή ἡ ἁμαρτία ἀφήνει. Ναί μέν ἄς ποῦμε μέ τήν ἐξομολόγηση παίρνεις συγχώρηση, ἀλλά εἶναι καί λογικό, παιδιά. Κοιτάξτε, ὅταν ἁμαρτάνουμε, τί κάνουμε; Ἐνισχύουμε τήν κακή συνήθεια πού ἔχουμε μέσα μας, τήν κακή ἕξη. Γι’ αὐτό, ὅταν ἁμαρτήσεις ἄς ποῦμε μιά φορά, δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τό ν΄ ἁμαρτήσεις τριάντα φορές. Καί εἶναι πολύ λάθος αὐτό πού λένε, ἔ τώρα ἔπεσα μιά φορά, ἄς πέσω ἀκόμα κάποιες φορές καί μετά πάω νά ἐξομολογηθῶ. Εἶναι πολύ λάθος. Γιατί; Γιατί ἐνισχύεις τήν κακή συνήθεια. Τήν ἐνισχύεις. Κάθε φορά πού τό κάνεις τό ὁτιδήποτε, τόσο πιό πολύ ἑδραιώνεται μέσα σου ὁ σατανᾶς. Μπαίνει πιό βαθιά στήν καρδιά σου. Τά ὀχυρωματικά σου ἔργα δηλαδή τά κάνει κόσκινο ἐκεῖ πέρα. Καί μετά βέβαια θά ἐξομολογηθεῖς, ἐντάξει θά σέ συγχωρέσει ὁ Θεός, πάντα μᾶς συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἀλλά ἡ κακή συνήθεια πῶς θά ξεπεραστεῖ μετά, ὅταν ἔχει γίνει ἑδραία μέσα;
Ἐρ. : Αὐτό πού εἴπατε μέ τούς ἱερεῖς, τότε γιατί ἕνας ἄπιστος πού ἔχει ἁμαρτήσει καί ἔχει βαπτιστεῖ δικαιοῦται νά γίνει ἱερέας;
Ἀπ. : Διότι ἐκεῖ πέρα πλέον γίνεται.. στό βάφτισμα γίνεται μία ὁλοκληρωτική ἀνακαίνιση. Εἶναι μία γέννηση τό βάφτισμα. Ὁ ἀβάφτιστος δέν ὑπάρχει γιά τόν Θεό καθόλου, ἐνῶ ὁ βαφτισμένος ὑπάρχει. Εἶναι ἤδη ἀφιερωμένο στόν Θεό τό σκεῦος καί κάνει αὐτή τή ζημιά πού κάνει.
Ἐρ. : Ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση πού θεωροῦνται ἕνα βάφτισμα;
Ἀπ. : Θεωρεῖται ἕνα βάφτισμα, ἀλλά δέν εἶναι ὅπως τό ἀρχικό βάφτισμα, μέ αὐτή τήν ἔννοια πού σᾶς εἶπα, ὅτι πλέον κάτι σοῦ μένει. Κάτι σοῦ μένει.. καί σᾶς εἶπα, αὐτό πού μένει εἶναι ἡ κακή συνήθεια. Μπορεῖς νά πεῖς ὅτι ἀπό τήν στιγμή πού μετάνιωσα ξέφυγα καί τελείως;
Ἐρ. : Ὄχι, ἀλλά πιστεύω ὅτι αὐτό πού μένει, χρειάζεται πολύ μεγάλος ἀγώνας γιά νά ξεριζωθεῖ.
Ἀπ. : Ξεριζώνεται. Ἀλλά πάλι εἶσαι τό ἴδιο ὅπως εἶναι ἕνας ἁγνός ἄς ποῦμε; Ἕνας πού ἔχει πέσει σέ σαρκικές ἁμαρτίες, ἐξομολογήθηκε ἐντάξει∙ εἶναι τό ἴδιο ὅμως μέ ἕναν πού δέν ἔχει κάνει ποτέ τίποτα; Πόσο πιό εὔκολα πάει ὁ λογισμός του στό κακό, σέ ἐκεῖνον τόν πεσμένο ἄς ποῦμε καί μετανιωμένο, ἄν θέλεις; Γιατί ὑπάρχει αὐτό τό κακό παρελθόν, τό ἱστορικό τό κακό. Ἕνας πού ἔχει πάθει φυματίωση, τί λένε οἱ γιατροί; Δέν πρέπει ὅλη του τή ζωή νά προσέχει μετά; Θεραπεύτηκε, ἐντάξει. Πῆρε ἐννιά μῆνες ἀντιβιοτικά, θεραπεύτηκε. Εἶναι τό ἴδιο μέ ἕναν πού δέν ἔχει πάθει ποτέ φυματίωση; Σέ καμία περίπτωση. Ἔτσι εἶναι καί μέ τήν ἁμαρτία.
Ἐρ. : Εἶναι πιό εὐάλωτος.
Ἀπ. : Βέβαια πιό εὐάλωτος∙ πολύ πιό εὐάλωτος!
Ἐρ. : Πάτερ, μπορεῖ νά ἰσχύει καί τό ἄλλο∙ νά εἶναι εὐάλωτος, ἀλλά καί νά μήν εἶναι εὐάλωτος, γιατί ἔφυγαν τό ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας καί προσέχει πολύ περισσότερο.
Ἀπ. : Καί τά μίσησε. Ἀλλά ἄν δέν προσέξει, μπορεῖ νά ξαναπεπιστρέψει. Φιλεπίστροφα τά πάθη. Θυμάστε πού τό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, εἶναι φιλεπίστροφα. Καί ὅσο κι ἄν λές ὅτι εἶμαι ἐντάξει τώρα, τόσο νά φοβᾶσαι καί νά μήν τό λές ποτέ. Γιατί ἄν ἔπεσες μιά φορά, λίγο σ’ ἔχει στό χέρι ὁ πονηρός, νά ξέρετε. Λίγο.. ἀκόμα κι ἄν ἐξομολογήθηκες, ξέρει ὅτι ἐκεῖ ἔχεις μιά ἀδυναμία καί θά βρεῖ τρόπο, θά στά μαγειρέψει ἔτσι, ὥστε νά σέ ξαναρίξει, ἄν δέν προσέξεις. Καταλάβατε;
Ἐρ. : .. Ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, θυμήθηκα τώρα ἀπό τόν π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο πού λέει γιά τό σημάδι στόν Κάιν…
Ἀπ. : Ἐκεῖνος βέβαια ὁ καημένος δέν μετάνιωσε. Τέλος πάντων, μπορεῖ στό τέλος νά μετάνιωσε.. Ἀλλά βλέπετε, βέβαια εἶναι σημάδι. «Ἔσῃ στένων»[12], λέει, θά τρέμεις. Θά τρέμεις. Καί εἴχαμε ἕναν Γέροντα στό Ἅγιο Ὄρος πού εἶχε πάρκινσον καί ἔτρεμε καί μᾶς ἔλεγε ὁ καημένος, «ἐγώ ἔχω τό σημάδι τοῦ Κάιν»! Ἦταν πολύ καλός.
Ἐρ. : Πάντως ἄν ζητήσουμε φιλανθρώπως νά μᾶς παιδεύσει ὁ Κύριος, παιδαγωγικά, γι’ αὐτό πού κάναμε.. εἶναι φιλάνθρωπος ὁ Κύριος……..
Ἀπ. : Ναί, ὅπως τό λέει καί ὁ Δαβίδ στούς Ψαλμούς, ἔτσι; Ἐντάξει.
«- Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, πού ἔχει μεγάλα παιδιά, εἶναι ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ό ἄνδρας της τήν ἀπειλεῖ πῶς, ἄν δέν κάνει ἔκτρωση, θά τήν χωρίσει». Ἀπάντηση: «Ἄν κάνει ἔκτρωση, θά τήν πληρώσουν τά ἄλλα παιδιά τους μέ ἀρρώστιες καί ἀτυχήματα»[13]. Ἀρρώστιες τό ἐξηγήσαμε πῶς γίνεται. Ἀτυχήματα ὅμως; Γιατί νά ἔχει ἀτυχήματα τό παιδί τῆς μητέρας πού ἔχει κάνει ἔκτρωση; Πάει ὁ νοῦς σας; Ἀφενός μέν πάλι λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι, καί ὁ πνευματικός νόμος ἐδῶ εἶναι: ἁμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Αὐτός εἶναι πνευματικός νόμος. Ἰσχύει αὐτό τό πράγμα. Καί δέν εἶναι ἄδικο, εἶναι πολύ δίκαιο. Γιατί ὁ Θεός μέσα ἀπό τήν παίδευση τοῦ παιδιοῦ ὠφελεῖ καί τόν πατέρα καί τήν μητέρα καί τό παιδί. Τό παιδί ἔχει κι αὐτό τίς ἁμαρτίες του καί ὠφελεῖται ἀπό τήν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ γονεῖς πάλι, βλέποντας τό παιδί νά ταλαιπωρεῖται ἐξαιτίας τους, παιδαγωγοῦνται κι αὐτοί καί μετανοοῦνε. Ἐνῶ ἄν τό πάθαιναν οἱ ἴδιοι, μπορεῖ νά μήν μετανοούσανε. Ἄν σᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός καί γίνεται γονεῖς, θά δεῖτε ὅτι πονᾶτε περισσότερο ὅταν πονάει τό παιδί, παρά ὅταν πονᾶτε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι.
Ἐρ. : ……………………..
Ἀπ. : Ὄχι, δέν εἶναι ἀπαραίτητο πάντα, ἀλλά συμβαίνει σάν πνευματικός νόμος, ὅτι οἱ γονεῖς παιδαγωγοῦνται μέσω τῶν παιδιῶν. Δηλαδή ὁ Θεός παιδαγωγεῖ τά παιδιά, γιά νά βοηθήσει τούς γονεῖς.
Ἑπομένως ἐδῶ καί τά ἀτυχήματα, λέει ὁ Γέροντας, συμβαίνουν καί στίς μητέρες καί στά παιδιά τῶν μητέρων πού ἔχουν κάνει ἔκτρωση (καί τῶν πατέρων βέβαια κατ’ ἐπέκταση) καί θά ἔλεγα, καί λόγω τοῦ ὅτι λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι, ἀλλά καί ἄν θέλετε καί βιολογικά μπορεῖ νά τό ἐξηγήσουμε. Γιατί ὅταν σοκάρει ἡ μητέρα τόν ὀργανισμό της, μεταδίδει -αὐτό πού λέγαμε- καί τήν ἀδυναμία αὐτή τήν κληρονομική. Κληρονομᾶ στούς ἀπογόνους της αὐτό τό σόκ. Ὅλες τίς ἐμπειρίες πού ζήσανε οἱ πρόγονοί μας τίς ἔχουμε κι ἐμεῖς μέσα μας, νά ξέρετε. Λοιπόν, καί αὐτό τό σόκ μπορεῖ ἄς ποῦμε νά σέ κάνει νά μήν ἔχεις καλή συγκέντρωση, νά μήν μπορεῖς νά συγκεντρωθεῖς στόν ἑαυτό σου. Γιατί γίνονται τά ἀτυχήματα; Γιατί οἱ ἄνθρωποι εἶναι σκόρπιοι. Ὁ νοῦς τους δέν εἶναι ἐκεῖ πού πρέπει νά εἶναι. Κάπως ξεχάστηκαν μιά στιγμή, πάει! Ἔφυγε ἡ μπουλτόζα ἄς ποῦμε, ἔφυγε τό ἀμάξι στόν γκρεμό. Καί πάλι αὐτό μπορεῖ νά φταίει ἡ μητέρα σου πού τό ἔπαθες! Βλέπετε πῶς γίνεται; Σοῦ ἔχει κληρονομήσει αὐτό τό σόκ, αὐτή τήν ἀδυναμία συγκέντρωσης. Γιατί σίγουρα ἐπηρεάζεται ὁ ἐγκέφαλος. Ὅταν ἕνας κάνει φόνο, ὅλα ἐπηρεάζονται, καί τά χρωματοσώματα στά γεννητικά κύτταρα.
Ἐρ. : Πάτερ, μπορεῖ νά παραχωρεῖται μία ἀσθένεια καί γιά νά αὐξηθεῖ ἡ πνευματική κατάσταση. Μπορεῖ νά μήν εἶναι ἀπό τούς γονεῖς.. μπορεῖ νά εἶναι στέφανος.
Ἀπ. : Ὄχι πάντα, ναί. Ἔχουμε τόν Ἰώβ. Ὁ Ἰώβ ἤτανε ἀναμάρτητος, δηλαδή ἤτανε πολύ δίκαιος. Εἶχε κάποιες πολύ μικρές ἁμαρτίες. Ἀλλά ἀρρώστησε πάρα πολύ φοβερά, διότι ἤτανε ἀπό τόν Θεό νά γίνει πρότυπο ὑπομονῆς. Καί γιά νά μᾶς φανερώσει ὁ Θεός πόση ὑπομονή εἶχε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, πόση πίστη καί πόση ὑπομονή, τόν ἄφησε νά πέσει πάρα πολύ στίς λεγόμενες «κακοτυχίες». Ἔχασε τά παιδιά του, ἔχασε τό σπίτι του, ἔχασε τήν περιουσία του ὅλη, ἔχασε τήν ὑγεία του, ἔχασε καί τήν γυναίκα του στό τέλος, καί ἡ γυναίκα του τόν ἔβριζε καί τοῦ ἔλεγε, πές ἕναν λόγο νά τελειώνεις ἄς ποῦμε.. βλαστήμησε τόν Θεό! Κι ὅμως τίποτα! Ὁ Ἰώβ ἦταν ἐκεῖ βράχος ἀκλόνητος πίστεως καί ἀναδείχθηκε πρότυπο γιά μᾶς. Ἤ ὁ π. Πορφύριος, ὁ π. Παΐσιος, πού πάθανε καρκίνο. Καί οἱ δυό τό εἴχανε ζητήσει ἀπό τόν Θεό. Δέν εἶναι ὅτι τούς τό ἔδωσε ὁ Θεός σάν τιμωρία. Μάλιστα γιά τόν γερο-Παΐσιο ξέρω ὅτι τό εἶχε ζητήσει νά τοῦ τό δώσει ὁ Θεός καί νά τόν πάρει ἀπό μιά μητέρα πού εἶχε καρκίνο καί νά τόν δώσει σ’ αὐτόν. Ἔκανε μιά θυσία δηλαδή γιά νά βοηθηθοῦν αὐτά τά παιδιά, νά μή μείνουν ὀρφανά.
Ἐρ. : Ὅμως εἶναι σωστό; Μπορεῖ νά τό ζήτησε, ὅμως εἶναι σωστό;
Ἀπ. : Ἅμα εἶσαι γερο-Παΐσιος!
Ἐρ. : Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά τοῦ πάρει μιά ἀσθένεια πού εἶχε. Καί ἦταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος!
Ἀπ. : Ἔ, ναί. Τώρα γιατί τό ἔκανε;
Ἐρ. : Πρός οἰκοδομήν τῆς Ἐκκλησίας, μποροῦμε νά ποῦμε.
Ἀπ. : Ἔ, ναί. Ἤ δέν ξέρουμε γιατί τό ἔκανε.. προφανῶς ἀπό ἀγάπη. Γιατί μποροῦσε νά τρέξει ἀκόμα πιό γρήγορα ἀπ’ ὅ,τι ἔτρεχε, ἄν τοῦ τόν ἔπαιρνε αὐτόν τόν πειρασμό. Δέν τοῦ τόν πῆρε.
Ἐρ. : ………………………..
Ἀπ. : Καί τόν βλέπεις τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού εἶχε τόση ζέση γιά τόν Χριστό νά κάνει ἱεραποστολή, τόν κλείνει ὁ Χριστός δύο χρόνια μέσα στήν φυλακή! Τοῦ γκρεμίζει ὅλα τά σχέδια, θά λέγαμε! Ἔτσι δέν εἶναι; Ἐκεῖ, τοῦ λέει, τώρα θά κάτσεις μέσα, στήν Καιράρεια, δύο χρόνια. Ἦταν τόσο δραστήριος, ἔκανε χιλιάδες χιλιόμετρα μέ τά πόδια! Μιλᾶμε φοβερός ἦταν! Ἀναμόρφωσε ὅλο τόν κόσμο.
Κι ὅμως, λέει, δύο χρόνια δέν θά κάνεις τίποτα! «Γιατί ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται»[14]. Τότε φανερώνεται ἡ μεγάλη δύναμη τοῦ Θεοῦ στούς ἀδύναμοους ἀνθρώπους, στούς κοσμικά ἀδύναμους, στούς ἄρρωστους, στούς παράλυτους, στούς περιφρονημένους ἀπό τόν κόσμο, στούς κακομοίρηδες ἄν θέλετε, πού τούς λέει ὁ κόσμος, σ’ αὐτούς φανερώνει ὁ Θεός τήν δύναμή Του! Γιά νά πεῖ στόν κόσμο, τί; Κοιτάξτε πόσο δυνατός εἶμαι, πού μέσα ἀπό αὐτούς πού ἐσεῖς τούς ἔχετε γιά ἄχρηστους, Ἐγώ ἐνεργῶ! Νά καταλάβετε πόσο δυνατός εἶμαι! Ἐνῶ ἄν ἐνεργοῦσε μέσα ἀπό τούς κοσμικά δυνατούς, τούς χάι σοσάιτι πού λέμε, τί μήνυμα νά ἔδινε στούς ἀνθρώπους; Δέν θά ἔδινε τό σωστό μήνυμα ὁ Θεός. Τό σωστό μήνυμα εἶναι νά ταπεινωθεῖς καί νά ἐνεργήσει ὁ Θεός μέσα σου. «Τά μωρά τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα»[15], λέει, ἀγάπησε ὁ Θεός. Τά μωρά καί τά ἐξουθενημένα. Αὐτά τά παρατημένα, αὐτά πού ὁ κόσμος τά θεωρεῖ σάν ἕνα τίποτα, τούς τιποτένιους. Αὐτούς ἀγάπησε ὁ Θεός, γιατί ὁ Θεός εἶναι ταπείνωση. Αὐτός πού εἶναι ἀγάπη, εἶναι καί ταπείνωση καί ἐνεργεῖ μέσα σέ ταπεινούς ἀνθρώπους. Καί σέ τελετυταία ἀνάλυση, ἄν θέλετε, γι’ αὐτό μᾶς δίνει αὐτές τίς ταλαιπωρίες. Δέν εἶναι γιά νά τιμωρήσει τήν μάνα πού ἔκανε τήν ἔκτρωση, παραχωρεῖ τό παιδί της νά πάθει καρκίνο ἄς ποῦμε ἤ ἀτύχημα, ἀλλά γιατί; Γιά νά βοηθήσει τήν μάνα νά ταπεινωθεῖ. Γιατί ἡ ἔκτρωση εἶναι ἕνας πολύ μεγάλος ἐγωισμός. Πάρα πολύ μεγάλος ἐγωισμός! Καί προκειμένου νά κολαστεῖ ἡ μάνα -ἀπό αὐτόν τόν ἐγωισμό φυσικά μπορεῖς νά κολαστεῖς- παραχωρεῖ νά ταπεινωθεῖ μέσω τῆς ἀρρώστιας τοῦ παιδιοῦ της καί νά ἔρθει κι αὐτή σέ μιά συναίσθηση, «βρέ, τί ἔκανα... αὐτό τό παιδί τώρα πού τό βλέπω νά λιώνει ἀπό τόν καρκίνο, μποροῦσα κάλλιστα νά τό εἶχα σκοτώσει! Τώρα τί κλαίω;.. δέν λέω, δόξα τῷ Θεῷ πού μοῦ τό χάρισε ὁ Θεός ὅλα αὐτά τά χρόνια..; τό ἄλλο τό προηγούμενο τό εἶχα σκοτώσει..» καί ἔρχεται σέ μιά συναίσθηση, καταλάβατε; Καί λέει, ἄ..καλά μοῦ κάνει ὁ Θεός.. τό ἄλλο πού τό σκότωσα;.. Θά μοῦ τό πάρει κι αὐτό τώρα, νά μάθω! Βλέπετε πῶς βοηθάει ὁ Θεός νά μετανοήσει ἡ μάνα μέσα ἀπό αὐτά ὅλα; Γιατί αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι νά μᾶς τιμωρήσει, νά μᾶς ταλαιπωρήσει, νά μᾶς ἐκδικηθεῖ. Τί νά ἐκδικηθεῖ; Εἶναι νά μᾶς βοηθήσει νά πᾶμε ὅλοι στόν παράδεισο.
Ἐρ. : Ὁ «σκόλοπας τῇ σαρκί»[16] τοῦ Ἀποστόλου Παύλου τί ἤτανε κατά τούς Πατέρες; Ἔχω ἀκούσει ὅτι δέν ἤτανε ἀρρώστια, ἤτανε οἱ διώξεις πού εἶχε. Τί ἤτανε;
Ἀπ. : Δέν ξέρω. Τί λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος; Ἔχεις διαβάσει;
Ἐρ. : Πολλές δυσκολίες…
Ἀπ. : Ἔ, ἅμα τό λέει αὐτό ὁ Ἱερός Χρυσόστομος! Γιατί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος εἶναι ὁ αὐθεντικός ἑρμηνευτής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἐπειδή πήγαινε στό αὐτί του! Ξέρετε αὐτό εἶναι πολύ ὡραῖο! Ὑπάρχει καί εἰκόνα. Ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔζησε 400 χρόνια πρίν, ὅταν ἔγραφε τίς ὁμιλίες του ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τίς ἑρμηνεῖες στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πολλά ἦταν πολύ δύσκολα, καί εἶναι πολύ δύσκολα καί σήμερα. Ἄν πάρετε νά διαβάσετε τίς ἐπιστολές, δέν θά καταλάβετε πολλά πράγματα, ἄν δέν ἔχετε δίπλα καί τήν ἑρμηνεία. Καί ἔκανε προσευχή, εἶχε μπροστά του τήν εἰκόνα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. (Οἱ ἐξυπνάκηδες οἱ Προτεστάντες πού λένε δέν ἔχουμε εἰκόνες.. Ἀπό τότε εἴχαμε εἰκόνες, καί ἀπό πιό πρίν). Εἶχε τήν εἰκόνα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί προσευχότανε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Καί μπαίνει ὁ μαθητής του ὁ Πρόκλος μέσα καί βλέπει ἕναν φαλακρό πάνω ἀπό τό αὐτί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου νά τοῦ μιλάει, νά τοῦ ψιθυρίζει, νά τοῦ ἐξηγεῖ, τί ἐννοῶ ἐδῶ, τί ἐννοῶ ἐκεῖ.. Γι’ αὐτό λένε αὐθεντικός ἑρμηνευτής. Κι ἄν θέλετε, ἄς ποῦμε, νά καταλάβετε τήν Ἁγία Γραφή, νά πάρετε νά διαβάζετε Ἱερό Χρυσόστομο. Ἔχει ἑρμηνεύσει καί τόν Ἀπόστολο Παῦλο πολύ φωτισμένα! Ὁ σκόλοπας ἑπομένως, ἐφόσον τό λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, αὐτό θά εἶναι, οἱ διωγμοί καί οἱ ταλαιπωρίες πού εἶχε ἀπ’ ὅλους, καί μάλιστα ἀπό τούς συμπατριῶτες του, τούς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δέν στενοχωριόνταν τόσο, ξέρετε, γιά τόν Χριστό, ὅσο γιά τόν Ἀπόστολο Παῦλο! Αὐτός τούς εἶχε καθίσει στό στομάχι, διότι ἦταν δικός τους, ἤτανε Φαρισαῖος, μαθητής τοῦ Γαμαλιήλ, νομικός, σπουδασμένος.. τόν νόμο τόν ἤξερε πάρα πολύ καλά, τόν μωσαϊκό νόμο! Καί σοῦ λέει, χάσαμε αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί τόν πῆρε ὁ Χριστός! Γι’ αὐτό δέν τά ἔχουν τόσο μέ τόν Χριστό, μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο τά ἔχουν οἱ Ἑβραῖοι! Καί τόν κυνηγοῦσαν ἀπό τότε ἀκόμα.. Θυμάστε πού εἶχαν ὁρκιστεῖ νά μή φᾶνε καί νά μήν πιοῦνε, ἄν δέν τόν σκοτώσουνε.
Πᾶμε παρακάτω;
«Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τά παιδιά μέ τίς ἐκτρώσεις καί δέν ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά, ἄν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τό βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καί ἦταν πιό ἀσφαλισμένο. Εἶχαν οἱ γονεῖς καί ἄλλα γερά παιδιά, εἶχαν καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερά παιδιά τά σκοτώνουν μέ τίς ἐκτρώσεις καί διατηροῦν στήν ζωή ἄλλα πού εἶναι ἀρρωστημένα»[17]. Καί γίνεται ξεσηκωμός, ἄς ποῦμε.. θυμᾶμαι ἕνα παιδάκι ἀπό τήν Κύπρο ἤτανε;.. πού εἶχε τήν καρδιά του καί ξεσηκώθηκε ὅλη ἡ Ἑλλάδα καί ὅλη ἡ Κύπρος νά τό βοηθήσουμε! Δέν λέω, κακό δέν εἶναι.. καλό εἶναι νά τό βοηθήσουμε, ἀλλά ὅλα τά παιδάκια πού σκοτώνουμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό; Ποιός νοιάζεται γι’ αὐτά, ποιός μιλάει γι’ αὐτά; Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη μας ὑποκρισία!
Ἐρ. : Μιά ἀπορία… τά παιδιά πού εἶναι ἤδη μεγάλα, πῶς γίνεται νά ἐπηρεαστοῦν ἀπό μία ἔκτρωση πού θά κάνει ἡ μητέρα τους σέ μεγάλη ἡλικία; Ἀφοῦ τό γεννετικό ὑλικό δέν μπορεῖ ν’ ἀλλάξει πλέον.. εἶναι μεγάλα.
Ἀπ. : Πνευματικά ἐπηρεάζονται. Πνευματικά, ἤ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι.
Ἐρ. : Αὐτό μέ τά ἀτυχήματα, πού εἴπατε.
Ἀπ. : Ναί. Ἀποκτάει ὁ δαίμονας δικαιώματα καί ἐπηρεάζει. Ἰδίως ὅταν κάνει ὁ ἄνθρωπος τέτοια βαριά ἁμαρτήματα, φόνο ἄς ποῦμε, ἀκόμα καί τόν σταυρό του νά κάνει, ξέρετε, δέν πιάνει! Ἔχουμε τό παράδειγμα τοῦ Ἰουλιανοῦ, ὁ ὁποῖος.. τό ξέρετε φαντάζομαι, ἔτσι; Πῆγε σέ ἕναν μάγο καί τοῦ ζήτησε νά γίνει αὐτοκράτορας. Καί τοῦ λέει, θά κάνεις αὐτά τά πράγματα καί θά σέ βοηθήσω. Ἔκανε κάποια πράγματα, λέει δέν μπορῶ νά σέ βοηθήσω.. πρέπει νά πᾶς νά σκοτώσεις ἕνα παιδί, νά φέρεις τήν καρδιά του καί μετά θά σέ βοηθήσω. Καί ἔτσι μετά προχώρησε. Τό ἔκανε αὐτό τό πράγμα! Ἀποκτάει δικαιώματα μετά ὁ διάβολος. Γι’ αὐτό βλέπετε, ἡ σατανολατρεία συνδέεται πάντα μέ φόνο (καί ἡ θυσία στόν σατανᾶ).
Ἐρ. : Πῶς ἔκανε τόν σταυρό του, ἀφοῦ δέν πίστευε;
Ἀπ. : Θά τό ψάξεις νά τό βρεῖς νά μᾶς τό πεῖς..
Λοιπόν, τώρα τά γερά παιδιά τά σκοτώνουν καί τά ἀρρωστημένα τά διατηροῦν στήν ζωή. «Τρέχουν οἱ γονεῖς στήν Ἀγγλία, στήν Ἀμερική νά τά θεραπεύσουν. Καί συνεχίζεται μετά νά γεννιοῦνται πιό ἄρρωστα, γιατί καί αὐτά, ἄν ζήσουν καί κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νά γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά», μεταβιβάζεται μέσω τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, «ὁπότε τί βγαίνει; Ἐνῶ, ἄν γεννοῦσαν μερικά παιδιά, δέν θά ἔτρεχαν τόσο πολύ γιά τό ἕνα, τό ἄρρωστο. Θά πέθαινε καί θά πήγαινε ἀγγελούδι»[18]. Τώρα ἕνα ἔχουνε μονάκριβο, σοῦ λέει, νά τό χάσω κι αὐτό, χάθηκα!
«- Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σέ ὅλο τόν κόσμο πενήντα ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις καί διακόσιες χιλιάδες γυναῖκες πεθαίνουν ἀπό τίς ἀμβλώσεις πού κάνουν»[19]. Αὐτά εἰπώθηκαν τό 1989. Πόσα χρόνια ἔχει; 21 χρόνια, ἔ; Καί βλέπετε καί ἡ ἔκτρωση δέν ἔχει ἀσφάλεια. Μπορεῖ καί νά πεθάνει ἡ γυναίκα ἤ νά ἀποκτήσει μόνιμη ἀναπηρία, νά μήν μπορεῖ νά κάνει παιδιά. Ἀφήνω τά ἄλλα πού εἴπαμε προηγουμένως τά ψυχολογικά κ.λ.π.
«Σκοτώνουν τά παιδιὰ, γιατί λένε ὅτι, ἄν πληθύνει ὁ κόσμος, δέν θά ἔχουν νά φᾶνε, νά συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι». Ἐν τῷ μεταξύ διάβαζα (πάλι κάνω μιά παρένθεση), δίνουμε τόσα ἑκατομμύρια γιά διαφημίσεις, πού ἕνα μέρος νά δίναμε, θά ἦταν ἀρκετό γιά νά τακτοποιηθοῦν ὅλοι οἱ φτωχοί τοῦ κόσμου! Φαντάζεστε, μόνο ἀπό τά χρήματα πού δίνουμε γιά διαφημίσεις παγκοσμίως! «Τόσες ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις ὑπάρχουν, τόσα δάση, πού σέ λίγο χρόνο, μέ τά μέσα πού ὑπάρχουν σήμερα, μποροῦν νά τά κάνουν λ.χ. ἐλαιῶνες καί νά τά δώσουν στούς ἀκτήμονες. Δέν εἶναι ὅτι θ άκοποῦν τά δένδρα καί δέν θά ὑπάρχει ὀξυγόνο, γιατί πάλι δένδρα θά μποῦν». Ἐκεῖ πού ἔχεις ζούγκλα, βάλε ἐλιές! Φωνάζουνε οἱ οἰκολόγοι, καταστρέφεται ὁ Ἀμαζόνιος, τόσα στρέμματα.. βάλε δέντρα καί τελείωσε ἡ ὑπόθεση! Τό ἴδιο εἶναι καί θά ἔχεις καί νά τρῶς κιόλας. «Στήν Ἀμερική καῖνε τό σιτάρι καί ἐδῶ στήν Ἐλλάδα πετοῦν τά φροῦτα κ.λ.π. στήν χωματερή, καί ἐκεῖ στήν Ἀφρική οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα.
Ὅταν στήν Ἀβησσυνία πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι ἀπό πεῖνα, γιατί εἶχε πολλὴ ἀνομβρία, εἶχα πεῖ σέ κάποιον γνωστό μου ἐφοπολιστή, πού βοηθάει σέ τέτοιες περιπτώσεις, νά πάει στήν χωματερή καί νά παρακαλέσει νά φορτώσει κανένα πλοῖο νά τά πάει ἐκεῖ δωρεάν. Μέ κανέναν τρόπο δέν τοῦ ἔδωσαν»[20]. Βλέπετε; Καί μετά σοῦ λέει, εἴμαστε φιλάνθρωποι. Ἀπάνθρωποι εἴμαστε! Νά σαπίσουνε, νά τά φᾶνε τά σκουλήκια.. νά μήν τά δώσουνε! Γιατί; Γιά νά μήν πέσει ἡ τιμή τοῦ φρούτου μισό εὐρώ κάτω, ἄς ποῦμε. Νά μή στερηθοῦμε ἐμεῖς τίποτα κι ἄς πεθάνει ὁ ἄλλος! Νά, αὐτό εἶναι πού λέμε δέν ἔχουμε φιλότιμο.
«Πόσες χιλιάδες ἔμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα! Ἡ ἔκτρωση εἶναι φοβερή ἁμαρτία. Εἶναι φόνος, καί μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, γιατί σκοτώνονται ἀβάπτιστα παιδιά». Τουλάχιστον νά σκότωνες βαφτισμένο, ἔχει κάποιες ἐλπίδες νά πάει στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀβάπτιστος δέν μπορεῖ νά πάει στήν βασιλεία. Τί γίνεται μ’ αὐτά; Ὀ Θεός ξέρει. Γιατί τί λέει ὁ Χριστός; «Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται»[21].
«Πρέπει νά καταλάβουν οἱ γονεῖς ὅτι ἡ ζωή ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεως», καί δέν εἶναι αὐτά πού λένε, 14 μέρες μετά καί δέν ξέρω τί ἄλλο λένε.. «Μιά νύχτα ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά δῶ ἕνα φοβερό ὅραμα πού μέ πληροφόρησε γι’ αὐτό τό θέμα! Ἦταν βράδυ, Τρίτη τῆς Διακαινησίμου. Εἶχα ἀνάψει δυό κεράκια μέσα σέ δυὸ τενεκεδάκια, ὅπως συνηθίζω νά κάνω, ἀκόμη καί ὅταν κοιμᾶμαι, γιά ὅλους ὅσους πάσχουν ψυχικά καί σωματικά. Σ’ αὐτούς συμπεριλαμβάνω ζῶντες καί κεκοιμημένους. Στίς δώδεκα τά μεσάνυχτα, ἐκεῖ πού ἔλεγα τήν εὐχή, βλέπω ἕνα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο μέ μιά μάνδρα, σπαρμένο μέ σιτάρι πού μόλις ἄρχιζε νά ψηλώνει», μόλις ἀρχίζει νά βγαίνει τό σιτάρι, πράσινο ὅπως εἶναι. «Ἐγώ στεκόμουν ἔξω ἀπό τό χωράφι, ἄναβα κεριά γιά τούς κεκοιμημένους καί τά στερέωνα πάνω στόν τοῖχο τῆς μάνδρας. Ἀριστερά ἦταν ἕνας ξερότοπος, γεμάτος βράχους καί κρημνούς, πού σειόταν συνέχεια ἀπό μία δυνατή βοή ἀπό χιλιάδες σπαραχτικές φωνές πού σοῦ σπάραζαν τήν καρδιά.
Καί ὁ πιό σκληρός ἄνθρωπος ἄν τίς ἄκουγε, ἦταν ἀδύνατο νά μήν συγκλονισθεῖ. Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπό τίς σπαραχτικές φωνές καί ἀναρωτιόμουν ἀπό ποῦ προέρχονται καί τί σημαίνουν ὅλα αὐτά πού ἔβλεπα, ἄκουσα μιά φωνή νά μοῦ λέει: «Τό χωράφι μέ τό σπαρμένο σιτάρι, πού δέν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τό Κοιμητήρι μέ τίς ψυχές τῶν νεκρῶν πού θά ἀναστηθοῦν». Γι’ αὐτό καί ἔχουμε τά κόλλυβα, ἔτσι; Τό σπέρμα πέφτει στή γῆ, λιώνει καί βλαστάνει. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, πέφτει στή γῆ τό σῶμα καί ἀνασταίνεται πάλι. «Στόν τόπο δέ πού σείεται ἀπό τίς σπαραχτικές φωνές βρίσκονται οἱ ψυχές τῶν παιδιῶν πού ἔχουν σκοτωθεῖ μέ τίς ἐκτρώσεις»»[22]. Φαντάζεστε; Εἶναι ἔξω δηλαδή ἀπό τό Κοιμητήριο, ἔξω ἀπό τήν βασιλεία, δέν ἔχουν ἐλπίδα γιά τήν βασιλεία! Καί εἶναι πάρα πολλοί. Βλέπετε, ἀπό τό 1970 μέχρι σήμερα ἄς ποῦμε, εἴπαμε, περίπου 13 ἑκατομμύρια παιδιά! Δέν ξέρω πόσα παιδιά γεννήσανε ὡς τότε, πού ἐπέζησαν δηλαδή. Μᾶλλον λιγότερα, ἔτσι δέν εἶναι; Καί κάθε χρόνο στήν Ἑλλάδα πόσες ἔχουμε; 150.000 γεννήσεις; Κάπου τόσο ἔχουμε. Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι 300.000! Φαντάζεστε δηλαδή, εἶναι τεράστια ἡ ὁμάδα.. αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουνε φονευθεῖ ἀπό τίς ἐκτρώσεις. Γι’ αὐτό λέει ἐδῶ, πλῆθος, ἑκατομμύρια.. σειόταν ὁ τόπος!
«Ἔπειτα ἀπό αὐτό τό ὅραμα, μοῦ ἦταν ἀδύνατο νά συνέλθω ἀπό τόν μεγάλο πόνο πού δοκίμασα γιά τίς ψυχές ἐκείνων τῶν παιδιῶν. Οὕτε νά ξαπλώσω μποροῦσα γιά νά ξεκουραστῶ, παρόλο πού ἤμουν κατάκοπος ἐκείνη τήν ἡμέρα.
- Γέροντα, μπορεῖ νά γίνει κάτι, ὥστε νά ἀρθεῖ ὁ νόμος γιά τίς ἐκτρώσεις;»[23]. Ξέρετε ὅτι πληρώνουμε γιά τίς ἐκτρώσεις. Μέ τήν φορολογία τῶν Ἑλλήνων κάνουμε τούς φόνους σήμερα στήν Ἑλλάδα καί εἶναι νόμιμες!
«- Μπορεῖ (νά ἀρθεῖ ὁ νόμος), ἀλλά χρειάζεται νά κινηθεῖ ἡ πολιτεία, ἡ Ἐκκλησία κ.λ.π., ὥστε νά ἐνημερωθεῖ ὁ κόσμος γιά τίς συνέπειες πού θά ἔχει ἡ ὑπογεννητικότητα. Οἱ ἱερεῖς νά ἐξηγήσουν στόν κόσμο ὅτι ὁ νόμος γιά τίς ἐκτρώσεις εἶναι ἀντίθετος πρός τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου»[24]. Ἐδῶ, βλέπετε σήμερα, κοιμόμαστε τοῦ καλοῦ καιροῦ οἱ χριστιανοί καί ὅλα τά δεχόμαστε ἕνα-ἕνα τά νομοθετήματα τά ἄνομα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τά δεχόμαστε, καί προσπαθοῦμε κάπως νά ἀμυνθοῦμε στά καινούρια πού ἔρχονται κατακλυσμικά.. Αὐτοί ὅμως προχωρᾶνε. Ἐμεῖς τά παλιά τά ξεχάσαμε. Ποιός νοιάζεται σήμερα γιά τίς ἐκτρώσεις; Καί κοντεύουμε νά γίνουμε τελείως κοιμισμένοι ἄς ποῦμε καί νά μήν ἀντιδροῦμε οὔτε καί γιά τά καινούρια πού ἔρχονται.. καί θά μᾶς ἔρθουν σίγουρα. Θά δεῖτε πού ἀκόμα χειρότερα πράγματα.. θά νομιμοποιήσουνε τούς ὁμοφυλόφιλους, τήν υἱοθεσία, νά υἱοθετοῦν οἱ ὁμοφυλόφιλοι παιδιά κ.λ.π. κ.λ.π. Γιατί ἐμεῖς φταῖμε.
«Οἱ γιατροί πάλι ἀπό τήν δική τους πλευρά νά μιλήσουν γιά τούς κινδύνους πού διατρέχει ἡ γυναίκα πού κάνει ἔκτρωση. Βλέπεις, οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τήν εὐγένεια καί τήν ἄφησαν κληρονομιά καί στά παιδιά τους»[25]. Ἡ κουλτούρα ἡ εὐρωπαϊκή, τό σαβουάρ βίβρ, ὁ μίστερ ἄς ποῦμε, πῶς τόν λένε στήν Ἀγγλία;.. ὁ σέρ κ.λ.π. τό ὁποῖο ἦταν κάτι πού τούς συγκρατεῖ λίγο. Καί μέχρι σήμερα τό ἔχουνε. Ἐμεῖς ὅμως δέν τό εἴχαμε. Εἴχαμε ὅμως τόν Θεό, εἴχαμε τό Εὐαγγέλιο, εἴχαμε τήν ἠθική τοῦ εὐαγγελίου καί μᾶς συγκρατοῦσε. Τώρα τήν πετάξαμε τήν ἠθική τοῦ εὐαγγελίου καί δέν ἔχουμε τίποτα. Γι’ αὐτό ἔχουμε γίνει χειρότεροι καί ἀπό τούς Εὐρωπαίους πού εἶναι ἀβάφτιστοι.
Ἐρ. : Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός μιλάει ξεκάθαρα γιά τίς ἐκτρώσεις;
Ἀπ. : Πῶς δέν μιλάει;
Ἐρ. : Ποῦ εἶναι αὐτό;
Ἀπ. : Παντοῦ… Δέν λέει, «οὐ φονεύσεις»[26]; Οὐ φονεύσεις δέν λέει;
Ἐρ. : Ἄν λέει ξεκάθαρα;
Ἀπ. : Λέει, ἄν πάρει ἡ γυναίκα καί ρίξει τό παιδί της.. ὑπάρχουν διατάξεις.
«Οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τήν εὐγένεια καί τήν ἄφησαν κληρονομιά καί στά παιδιά τους. Ἐμεῖς εἴχαμε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τόν χάσαμε καί δέν τόν ἀφήσαμε κληρονομιά στήν ἑπόμενη γενιά, γι’ αὐτό τώρα νομιμοποιοῦμε τίς ἐκτρώσεις, τόν πολιτικό γάμο..»[27] καί βέβαια αὐτά, εἴπαμε, εἶναι τότε, τό ’89. Τώρα ἔχουμε προχωρήσει ἀκόμα περισσότερο, τό Σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης, καί προχωρᾶνε τά πράγματα.
«Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μιά ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου», (τελειώνουμε τώρα), «εὐθύνεται μόνο αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὑαγγελίου γίνεται ἀπό τό κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθεῖ»[28]. Καί βεβαίως ἐδῶ ὑπονοεῖ ὁ Γέροντας ὅλα αὐτά, πολέμους, τίς λεγόμενες «θεομηνίες» (πού δέν εἶναι σωστή λέξη), πυρκαγιές, ὅλα αὐτά πού ἔχουμε. Τήν κρίση τώρα, τήν ὑποδούλωση πού ἔχουμε οὐσιαστικά τό ΔΝΤ κ.λ.π. κ.λ.π. καί ὅσα ἀκόμα θά ’ρθουνε. Γιατί πλέον κάναμε τήν ἁμαρτία νόμιμη. Αὐτό εἶναι τό μεγάλο κακό. Ἄλλο νά εἶναι παράνομη ἡ ἁμαρτία καί ἄλλο νά τήν κάνεις νόμιμη. Εἶναι τό τρίτο σκαλοπάτι τοῦ κακοῦ, ὅπως τό εἴχαμε πεῖ κι ἄλλη φορά, ὅταν κάνεις τήν ἁμαρτία καί θέλεις καί ἐπιβράβευση ἀπό τούς ἄλλους καί ἀπό τήν πολιτεία κατ’ ἐπέκταση. Βλέπετε, οἱ ὁμοφυλόφιλοι σήμερα ἀπαιτοῦν καί τήν ἐπιβράβευση. Σοῦ λέει, γιατί δέν μᾶς ἀγαπᾶτε ἐμᾶς; Σᾶς ἀγαπᾶμε! Αὐτά πού κάνετε δέν ἀγαπᾶμε. Ἔτσι; Τά ἔργα δέν ἀγαπᾶμε.
Ἐρ. : Αὐτό πού μοῦ κάνει ἐντύπωση εἶναι γιατί τά παιδιά ἔχουνε εὐθύνη..… (γιά τό ἄν τά βαφτίζουν ἤ ὄχι, ἀφοῦ δέν τό ἐπιλέγουν).
Ἀπ. : Καί οἱ μεγάλοι πού βαφτιζόμαστε;
Ἐρ. : Ἔ, ναί ἐκεῖ ἔχουμε εὐθύνη.
Ἀπ. : Τό ἀξιοποιοῦμε τό βάφτισμα; Πόσοι τό ἀξιοποιοῦν; Ἄστα, εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν θά τά ἀδικήσει κι αὐτά τά παιδιά. Σίγουρα δέν θά τά ἀδικήσει.
Ἐρ. : ………………. (γιά τούς κεκοιμημένους κάνουμε προσευχή, μνημόσυνα καί ἄλλα γιά νά βοηθηθοῦνε, γιά αὐτά τά ἀβάφτιστα παιδιά δέν μποροῦμε νά κάνουμε;)..
Ἀπ. : Μπορεῖς νά προσεύχεσαι. Ἀλλά στήν λειτουργία δέν τούς μνημονεύουμε, διότι εἶναι ἐκτός βασιλείας. Στήν λειτουργία μνημονεύουμε τούς ἐνεργούς ὀρθοδόξους, τούς βαφτισμένους καί μή αἱρετικούς, τούς μή ἀφορισμένους κ.λ.π., κατάλαβες; Ἅμα ἕνας αὐτοκτονήσει κι αὐτόν δέν τόν μνημονεύουμε. Ἅμα ἕνας πάει μέ τούς αἱρετικούς ἐνῶ εἶναι βαφτισμένος, πάλι δέν τόν μνημονεύουμε, ἤ μέ τούς σχισματικούς, γίνει παλαιοημερολογίτης ξέρω ’γώ. Δέν μνημονεύεται. Γιατί; Γιατί ἔχει φύγει ἀπό τήν μάντρα. Εἶναι ἔξω ἀπό τήν μάντρα. Δέν βγάζουμε μερίδα δηλαδή. Ἀλλά κατ’ ἰδίαν τώρα ὅλο τόν κόσμο, προσευχόμαστε. Καί στήν λειτουργία λεκτικά προσεύχεται ὁ ἱερέας. Δέν λέει «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου»; Τούς πιάνει ὅλους μέσα. Κι ὅταν λέει εἰρήνη, δέν ἐννοεῖ ὄχι πολέμο, ἐννοεῖ τήν εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά ἔρθουν δηλαδή ὅλοι μέσα στήν Ἐκκλησία, νά ἀποκτήσουν τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁπότε εἰρηνεύει ὁ ἄνθρωπος.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
[1] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Δ’, Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, 2002, (στό ἑξῆς: Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου).
[2] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[3] Ὅ.π.
[4] Ὅ.π.
[5] Ὅ.π.
[6] Ὅ.π.
[7] Ὅ.π.
[8] Ὅ.π.
[9] Α΄Τιμ. 1, 9.
[10] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[11] Ὅ.π.
[12] Γέν. 4, 12.
[13] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[14] Β΄Κορ. 12, 9.
[15] Πρβλ. Α΄Κορ. 1, 27-28.
[16] Β΄Κορ. 12, 7.
[17] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[18] Ὅ.π.
[19] Ὅ.π.
[20] Ὅ.π.
[21] Μάρκ. 16, 16.
[22]Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[23] Ὅ.π.
[24] Ὅ.π.
[25] Ὅ.π.
[26] Δευτ. 5, 17.
[27] Οἰκογενειακή ζωή, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
[28] Ὅ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου