Ὁμολογηταὶ τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὁμολογηταὶ τῆς Ὀρθοδοξίας

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὴν ἐποχή μας οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ τονίζουμε πάντα καὶ σὲ ὅλους ὅτι οἱ διάφορες θρησκεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ φυσικὰ εἶναι ἀδιανόητο νὰ δημιουργεῖται ἡ ψευδαίσθηση ὅτι δὲν ὑπάρχουν οὐσιώδεις διαφορὲς καὶ ἄρα μποροῦν νὰ συνεργασθοῦν καὶ νὰ ἀποτελέσουν μία πανθρησκεία. Ἡ ἐπιδίωξη αὐτὴ τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, ποτὲ δὲν θὰ συμβεῖ. Θὰ ὑπάρχει, θὰ προκαλεῖ γενικὴ ἀναστάτωση καὶ θὰ δημιουργεῖ ἀγωνία στοὺς λαούς, παρὰ τὶς θεωρίες γιὰ παγκόσμια εὐτυχία, στὴν ἐπίτευξη τῆς ὁποίας οἱ θρησκευτικὲς πεποιθήσεις πρέπει νὰ ἀτονήσουν καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι προσωπικὸ θέμα τοῦ καθενός, χωρὶς προεκτάσεις στὴν κοινὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Γιὰ τὰ ὅποια προβλήματα παρουσιάζονται, θὰ ἀσχολοῦνται οἱ ἰσχυροὶ πολιτικοὶ καὶ οἱ πλούσιοι.

Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα ἐμφανίζονται καὶ οἱ οἰκουμενιστές, ποὺ ἀγωνίζονται κατ’ ἀρχὰς γιὰ τὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», γιὰ νὰ ἀκολουθήσει καὶ ἡ πανθρησκεία. Συνεδριάζουν, συσκέπτονται, συναποφασίζουν, συνεφραίνονται καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐξαλείψουν τὶς διαφορὲς ποὺ ὑπάρχουν ἀνάμεσα στὶς «ἐκκλησίες» καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.

Πιστεύουν ὅτι τὸ ἔργο τους αὐτὸ ἔχει παγκόσμια ἀπήχηση καὶ σύντομα θὰ ἀλλάξει τὸν κόσμο, θὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι, θὰ βασιλεύσει παντοῦ ἡ ἀγάπη καὶ δὲν θὰ ὑπάρχουν δυστυχισμένοι ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι παραπλανητικά, γιὰ νὰ ἀποκοιμίζονται οἱ λαοί, νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ πέφτουν στὶς παγίδες τῆς ποικίλης καὶ πολύμορφης εἰδωλολατρίας, ὅπου κάθε ἀναφορὰ στὴν αἰώνια ζωὴ θὰ θεωρεῖται παρήγορος μῦθος, ποὺ στὴν πραγματικότητα ἐκφοβίζει τοὺς λαούς, ἐνῷ ὅλα ἐδῶ τελειώνουν. Οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ βιάζονται γιὰ νὰ ἀποκτήσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ προλάβουν νὰ τὰ ἀπολαύσουν!

Ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχουν ἄλλη στάση ζωῆς. Ἀρνοῦνται τὴν εἰδωλολατρία καὶ ἀκολουθοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖο ἀποκάλυψε, δίδαξε καὶ ἀπέδειξε ὁ Κύριός μας, χωρὶς νὰ ὑπάρχει κάτι παρόμοιο ἀλλοῦ, δηλαδὴ στὶς εἰδωλολατρικὲς θρησκεῖες, οὔτε βέβαια καὶ στοὺς ἑτερόδοξους καὶ αἱρετικούς.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἀκολουθώντας τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση, εἶχε ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν ἐπιδιωκόμενη ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ ἴδια πίστη, καὶ νὰ προβάλλεται ὁ ἀνακριβὴς ἰσχυρισμὸς ὅτι ὅλες οἱ ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες», ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι τὸ ἴδιο. Ἔλεγε συγκεκριμένα: «Μόνο ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ ἑνώνει καὶ ὅλοι πρέπει νὰ προσευχόμαστε νὰ ἔλθουν σὲ αὐτὴ οἱ ἑτερόδοξοι. Ἔτσι θὰ γίνει ἕνωση, ὄχι μὲ τὸ νὰ πιστεύεις ὅτι ὅλοι εἴμαστε τὸ ἴδιο καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκείες εἶναι τὸ ἴδιο. Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς δώσει φώτιση νὰ καταλάβετε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μας δὲν ἔχει σχέση μὲ ἄλλες θρησκεῖες».

Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια πρέπει νὰ ὁμολογοῦμε πάντα. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ πιστεύει κάποιος καὶ νὰ μὴ μιλάει γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς του, ὑπολογίζοντας τυχὸν συνέπειες ἀπὸ τὴν ὁμολογία του.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

https://aktines.blogspot.com/2024/04/blog-post_5.html