Ἀνοικτή Ἐπιστολή εἰς τὸν «ΔΕΣΠΟΤΗΝ τοῦ ἐν Περιστερίῳ Δεσποτάτου»

Ἀδελφέ μου ἐν Χριστῷ, Γρηγόριε.

Σᾶς ἔχω γράψει καὶ ἄλλη ἐπιστολή, ἀλλὰ σ’ αὐτὴν ἐδῶ, προβληματίσθηκα ἐάν, ὑποκριτικά, θὰ σᾶς προσφωνοῦσα «Σεβασμιώτατον». Σκέφθηκα, μὲ τὸν Κύριό μας πῶς μιλᾶς; Πῶς προσ­εύχεσαι; Ἀποκάλεσες ποτὲ τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ «Σεβασμιώτατον»; Μήπως «Μακαριώτατον»; Μήπως «Παναγιώτατον»;

Γιατί λοιπὸν ἐσᾶς, ποὺ δὲν μοῦ ἐμπνέετε καθόλου σεβασμό, νὰ σᾶς προσφωνήσω καὶ «Σεβασμιώτατον»; Καὶ δὲν ἐμπνέετε πλέον σεβασμὸ σὲ κάθε συνειδητὸ Χριστιανό, ἰδιαίτερα ἐκείνων τοῦ ποιμνίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου, ποὺ καὶ τοὺς ἔχετε ἀναστατώσει καὶ τοὺς ἔχετε πολὺ σκανδαλίσει μὲ τὴν ἀσεβέστατη πράξη σας, νὰ ἀφαιρέσετε τὸν Ἐσταυρωμένο ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα τῶν Ἱερῶν Ναῶν. Ὅμως, δεν παύετε νὰ εἶστε ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφός, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερωσύνη καὶ ἀσφαλῶς σέβομαι, ποὺ μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ πόνο καρδιᾶς, σᾶς γράφω.

Ἔχετε λάβει πολλὲς ἐπιστολές (δημοσιευμένες καὶ μή), τόσες, ποὺ πιστεύω πὼς ὁ κάλαθος τῶν ἀχρήστων τοῦ γραφείου σας δὲν χωράει πλέον ἄλλες. Δὲν φαίνεται νὰ σᾶς ἔχει συγκινήσει καμμία ἐπιστολή, κανένα ἄρθρο ἐφημερίδος, καμμία ἐπίσκεψη ἐκ τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν.

Ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ, Γρηγόριε,

Μὲ ὅσα στὴ συνέχεια θὰ σᾶς γράψω, θέλω νὰ σᾶς προβληματίσω, χωρὶς νὰ εἶμαι αἰσιόδοξος ὅτι θὰ τὰ καταφέρω. Τὴν βούληση τοῦ πιστοῦ λαοῦ – τοῦ κατὰ τὰ ἄλλα «ποιμνίου σας»- δέν τήν ὑπολογίζετε, προκλητικὰ τὴν περιφρονεῖτε.

-Μήπως πιστέψατε ὅτι στὴν πόλη τοῦ Περιστερίου ὑπάρχει ποίμνιο «ἀλόγων» καὶ ὄχι λογικῶν προβάτων, γιὰ νὰ ποιμάνετε;

-Μήπως ὀνειρευτήκατε νὰ δεσποτεύσετε (ἢ νὰ δικτατορεύσετε) ὡς ὁ «Δεσπότης τοῦ ἐν Περιστερίῳ Δεσποτάτου»;

-Μήπως εἶναι ἀναίδεια μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά σας- νὰ ἰσχυρίζεσθε ὅτι εἶστε σὲ «τόπο καὶ τύπο Χριστοῦ»;

-Μήπως ἡ δήλωσή σας ὅτι «Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἔχει ἄριστες σχέσεις μὲ τὴν Δημοτική μας ἀρχή», σᾶς ἐκθέτει; Γιατί οἱ πάντες γνωρίζουν ὅτι οἱ σχέσεις τοῦ ἐπισκόπου μὲ τὸ «ποίμνιό του» δὲν εἶναι καθόλου καλές. Αὐτές, ποὺ πάνω ἀπ’ ὅλα καὶ πρῶτα ἔπρεπε νὰ εἶναι ἄριστες.

-Μήπως, μετὰ τὴν ἀποτυχημένη προσπάθειά σας νὰ καλέσετε τὸν Πατριάρχη γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν πενῆντα χρόνων τῆς Μητροπόλεως, πήρατε κάποιο μήνυμα; Μήπως καταλάβατε πὼς ὁ πιστὸς λαὸς δὲν δέχεται οὔτε καὶ στὸ μέλλον θὰ δεχθεῖ τέτοια προσβολή; Σὲ ὑποδοχὴ ὁ Πατριάρχης στὴν πόλη τοῦ Περιστερίου καὶ στὴν ἔξωση ὁ Ἐσταυρωμένος! «Φιλότιμη» βέβαια ἡ προσπάθειά σας νὰ ἔχετε καὶ τὴν «στήριξη-εὐλογία» (ἕνα ἀκόμη δεκανίκι) γιὰ τὴν ἀσεβέστατη πράξη σας, ἀλλὰ ἀπετύχατε. Ὁ πιστὸς λαὸς ἔστειλε το μήνυμα καὶ εὐτυχῶς, τὸ «φανάρι» τὸ ἔλαβε καὶ ἀκύρωσε αὐτὴ τὴν προσβλητικὴ ἐπίσκεψη.

-Μήπως εἶναι προσωπική σας ἡ ντροπὴ γιὰ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζονται ἀπὸ ἱερεῖς, συνειδητοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ μοιράζουν φυλλάδια, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὴν ἔξωση τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἔξω ἀπὸ ἱερούς ναούς;

Ἀπὸ τὶς πολλές περιπτώσεις, ἐπιλέγουμε δύο: 1) Ὁ προϊστάμενος τοῦ Ἱ. Μητρ. ναοῦ Εὐαγγελιστρίας βγῆκε στὸν «ἐξώστη» (πλατύσκαλο τοῦ Ἱ.Ν.), γιὰ νὰ τοὺς φωνάξει «ντροπή σας, ντροπή σας, ντροπή σας γιὰ αὐτὸ ποὺ κάνετε… φύγετε ἀπὸ ἐδῶ». 2) Πάλι ὁ προϊστάμενος, ἀπὸ τὸν «ἐξώστη» τοῦ Ἱ.Ν. Παμ. Ταξιαρχῶν (παλαιός), προέβαινε, ὡς λέων ὠρυόμενος (οὔρλιαζε…), σὲ σύσταση πρὸς τοὺς ἐνορίτες του «Μὴ παίρνετε αὐτὲς τὶς φυλλάδες, εἶναι τοῦ πάπα!».

Γιὰ τὸ κατάντημα αὐτό, ποιός πρέπει τελικά νά ντρέπεται, οἱ συνειδητοὶ Χριστιανοί, ποὺ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ Χριστὸ ἢ ὁ ἐπίσκοπος;

-Μήπως ἔχετε προσβληθεῖ ἀπὸ τύφλωση πνευματική, τόσο προχωρημένη, ὥστε νὰ μὴ μπορεῖτε νὰ βλέπετε τὸ «ποίμνιό σας» ὡς πνευματικά σας παιδιά, ἀλλὰ ὡς ὑπηκόους σας;

-Μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς εἶχε προβληματίσει ἡ ἀπὸ 3/4/24 ἀνοικτή ἐπιστολὴ τοῦ ἄξιου καθόλα καὶ ἀγωνιστῆ συνεπισκόπου σας πρ. Καλαβρύτων Σεβασμιωτάτου Ἀμβροσίου;

-Μήπως καὶ ἡ πρόσφατα δημοσιευθεῖσα (Ὀρθόδοξος Τύπος τῆς 24/5/24) ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου π. Κοσμᾶ, θὰ πρέπει καὶ αὐτὴ νὰ σᾶς προβληματίσει καὶ νὰ λάβετε σοβαρὰ ὑπόψη σας τὰ ὅσα σᾶς ἐπισημαίνει καὶ σᾶς συνιστᾶ μὲ πολλὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη;

Ἰδιαίτερα δὲ τὰ παρακάτω:

• «…..καὶ ὁ σκανδαλισμὸς αὐτὸς τῶν ψυχῶν (τοῦ πιστοῦ λαοῦ) νομίζετε ὅτι θὰ μείνει ἀτιμώρητος;» «Δὲν φοβᾶστε; Δὲν χάσατε τὸν ὕπνο σας; Κοιμᾶστε ἥσυχα καὶ ἤρεμα τὰ βράδια; Λειτουργεῖτε τὶς Κυριακές ὄμορφα καὶ ἡ φωνή σας βγαίνει ἄνετα;» Αὐτοὶ (οἱ ἀγωνιζόμενοι συνειδητοί Χριστιανοί), ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸν Ἐσταυρωμένο, ἐσεῖς τί; Ὁμολογεῖτε τὴν ἐπιστήμη σας;»

• «Δεῖξτε ἀγάπη, Σεβασμιώτατε, σ ̓ αὐτοὺς τοὺς ὁμολογητές τῆς πίστεως. Ἀντὶ νὰ τοὺς πολεμᾶτε, νὰ καυχιέστε ποὺ ἔχετε στὸ ποίμνιό σας τέτοιους ἀγωνιστὲς ὀρθοδόξους Χριστιανούς».

• «…βγάλατε τὸν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα… Τὸν δικό σας Δεσποτικό θρόνο, ποῦ τὸν ἔχετε; Ἀσφαλῶς καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἔξω στὸν κυρίως ναὸ καὶ μάλιστα σὲ θέση, ὥστε νὰ τὸν βλέπουν ὅλοι. Νὰ βλέπουν οἱ πτωχοὶ Χριστιανοὶ τὰ χρυσοκέντητα ἄμφιά σας, τὴν ὡραία σας μίτρα καὶ τὴν ἀσημένια σας ράβδο. Τί κρῖμα Σεβασμιώτατε».

• «Ὁ Παῦλος καυχόταν γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐσεῖς θέλετε νὰ τὸν πετάξετε ἔξω ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ τελικὰ νὰ παραμείνει μόνο τὸ σύνθρονό σας;».

• «…σταματῆστε νὰ πολεμᾶτε τὸν Ἐσταυρωμένο, συμφιλιωθεῖτε μὲ τὸ ποίμνιό σας, μὴ μᾶς σκανδαλίζετε καὶ μὴ θέλετε νὰ ἀμαυρώσετε τὸν βίο σας».

Ἀδελφέ μου ἐν Χριστῷ Γρηγόριε.

Μπορεῖ οἱ ἱερεῖς νὰ σᾶς χειροκροτοῦν κατὰ τὶς συνάξεις ἢ κάποιοι λαϊκοὶ σὲ ἄλλες ἐκδηλώσεις, γιὰ τὶς ἰδέες σας καὶ τὰ ἔργα σας, ἀλλά, νὰ μὴ ξεχνᾶτε πὼς καὶ σὲ σᾶς θὰ συμβεῖ ὅ,τι συμβαίνει καὶ στὴν πολιτική. Ὅταν ἐμφανισθοῦν οἱ πρῶτες ἐνδείξεις τῆς «πτώσης», τότε, αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ σᾶς ἐγκαταλείψουν. Τί περιμένετε, ἀδελφέ μου, τὰ χειρότερα; Μήπως τήν καταφρόνηση;

Ἡ δυσαρέσκεια τοῦ πιστοῦ λαοῦ, γιὰ τὴν ἀσεβέστατη πράξη σας, ἔχει ἤδη μεταλλαχθεῖ σὲ ἀγανάκτηση.

Ὁ Ἁγιορείτης γέροντας, μὲ τὴν πολλὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη του, σᾶς συνιστᾶ: «…μή θέλετε νά ἀμαυρώσετε τὸν βίο σας», ποὺ ἑρμηνεύεται «Γρηγόριε, φεῦγε τοῦ ἐξευτελισμοῦ».

Κλείνοντας τὴν ἐπιστολή μου αὐτή, μὲ πολλὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, Γρηγόριε, θὰ σᾶς κάνω γνωστὰ δύο πραγματικά γεγονότα, ποὺ ἔτυχε νὰ βιώσω ἀπὸ πολὺ κοντά.

• Τὸ πρῶτο: Συνειδητός Χριστιανὸς ἦταν, ποὺ εἶχε πολὺ προσπαθήσει νὰ ὁδηγήσει σὲ μετάνοια ἐν Χριστῷ ἀδελφό, γιὰ τὴν πτώση του σε βαρύτατο ἁμάρτημα. Εἶχε ἕνα μήνα νὰ δεῖ τό πρόσωπο αὐτό, λόγῳ θερινῶν διακοπῶν, καὶ πλησιάζοντας ἡ ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς ἔκανε τὸ λογισμό: «Δὲν πάει ἄλλο, θὰ τὸν συναντήσω καὶ θὰ τοῦ πῶ: «Σπεῦσε καὶ μετανόησε, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά. Πρίν… ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ φέρει σὲ μετάνοια μὲ ὀδυνηρό τρόπο».

Δὲν πρόφθασε, γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ αἰφνίδια, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν μήνα, ἔστειλε σ’ ἐκεῖνον τὸ πρόβλημα ποὺ τὸν κράτησε στὴ ζωὴ τόσο, ὅσο ἦταν ἀρκετὸ γιὰ νὰ ἔλθει σέ μετάνοια.

• Τὸ δεύτερο: Συνειδητή Χριστιανὴ ἦταν, ἰατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ποὺ ἔχοντας σοβαρὸ οἰκογενειακό πρόβλημα, τὸ ἐκμυστηρεύτηκε σὲ πρόσωπο, ποὺ νόμιζε πὼς μποροῦσε νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη, συνάδελφό της στὸ νοσοκομεῖο, ὅπου ἐργαζόταν. Σὲ λίγες ἡμέρες τὸ πρόβλημά της τὸ γνώριζε ὅλο τὸ Νοσοκομείο! Ἦλθε σὲ ἀπόγνωση καὶ στὴν ἀπόγνωσή της αὐτή, ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση «εὐχήθηκε».

Σὲ λίγες ἡμέρες ἡ «εὐχὴ» πραγματοποιήθηκε. Στὸν τόπο καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ μὲ τὴν «εὐχὴ» εἶχε ζητηθεῖ!

Ἀδελφέ μας ἐν Χριστῷ, Γρηγόριε.

Πότε θὰ καταλάβετε ὅτι ἔχετε περιπέσει σὲ βαρύτατο ἁμάρτημα, μὲ τὴν ἀσεβέστατη πράξη σας νὰ ἐκδιώξετε τὸν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἔτσι ὥστε, νὰ μείνει ἐκεῖ μόνο τὸ θρονί σας;

• Δὲν φοβᾶστε, μήπως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σᾶς φέρει σὲ μετάνοια κι ἐσᾶς;

Τοὺς ἀνθρώπους -«τὸ ποίμνιό σας» δὲν τοὺς ντρέπεσθε, καὶ τοὺς ἀπειλεῖτε καὶ τοὺς συκοφαντεῖτε, ἐνῶ ἐκεῖνοι ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ Χριστό.

Τὸν Θεὸ δὲν τὸν φοβᾶστε;

Μὲ πολλὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη

ΘΕΟΦΙΛΟΣ

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

……………………………………………..

https://aktines.blogspot.com/2024/06/blog-post_15.html#more