Πρὶν λίγες μέρες σας μίλησα γιὰ τὴν ὀργή, ἕνα πάθος ποὺ ὅλοι μας ἔχουμε. Ὑπάρχουν ἀρκετοὶ χριστιανοὶ ποὺ σκέφτονται καὶ λένε τὸ ἑξῆς «Δὲν εἶναι τόσο μεγάλο πάθος ἡ ὀργή, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὀργίζεται». Πράγματι ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀρκετὰ χωρία ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ τοῦ Θεοῦ. Στὸν ἕκτο ψαλμὸ διαβάζουμε, «Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξεις με, μηδὲ τὴ ὀργή σου παίδευσης μὲ» (Ψά. 6, 2). Ὅπως βλέπετε αὐτὸς ὁ ψαλμός του Δαβὶδ πραγματικὰ μιλάει γιὰ τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ τοῦ Θεοῦ. Ἄραγε ἔχουν δίκαιο αὐτοὶ ποὺ δικαιολογοῦν τὸ πάθος τους, λέγοντας ὅτι καὶ ὁ Θεὸς ὀργίζεται;
Ὄχι, καθόλου δὲν ἔχουν δίκαιο, δὲν κατανοοῦν κάτι ποὺ ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ ξέρουμε πολὺ καλά. Ὄχι μόνο σ' αὐτὸ τὸν ψαλμό του Δαβίδ, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα σημεῖα ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφὴ οἱ ἀνθρωπομορφικὲς παραστάσεις. Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει τὸ κεφάλι, τὰ αὐτιά, τὰ μάτια, τὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τοὺς μῦς. Ὅτι κινεῖται, κοιμᾶται καὶ ξυπνάει, κάθεται καὶ περπατάει. Ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν πρέπει νὰ τὰ καταλαβαίνουμε κυριολεκτικά, ἀλλὰ νὰ βλέπουμε τὴν συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν δική μας ἀνθρώπινη ἀδυναμία.
«Πνεῦμα ὁ Θεὸς» (Ἰω. 4, 24). Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπερίγραπτος, ἀκατανόητος, μπροστά του τρέμουν οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι. Δὲν ἔχει, βέβαια, ὁ Θεὸς τὴν μορφὴ ἄνθρωπου. Δὲν ἔχει οὔτε τὰ πόδια, οὔτε τὰ χέρια, διότι αὐτὰ εἶναι τὰ μέλη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καὶ ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα. Τότε γιατί ἡ Ἅγια Γραφὴ ἔτσι τὸν περιγράφει;
Διότι προσαρμόζεται στὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης διάνοιας. Ἐπειδὴ οἱ δυνατότες τοῦ νοῦ μας εἶναι πολὺ περιορισμένες καὶ ὁ νοῦς μας εἶναι πολὺ στενός, γι' αὐτὸ μποροῦμε νὰ σκεφτόμαστε μόνο
ἀνθρωπομορφικά. Δὲν μπορεῖ ἡ σκέψη μας νὰ εἶναι ἐντελῶς ἐλεύθερη ἀπὸ τὶς ἀνθρωπομορφικὲς παραστάσεις. Πῶς μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸν Θεό, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, Παντοδύναμο καὶ Παντογνώστη; Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ λόγο καὶ περιγράφεται ὁ Θεὸς στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀνθρωπομορφικά.
Ὅμως σὲ καμμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ καταλαβαίνουμε τὶς περιγραφὲς αὐτὲς κυριολεκτικά. Ὅταν διαβάζουμε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει μάτια καὶ αὐτιά, ὅτι βλέπει καὶ ἀκούει δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε στὸ νοῦ μας δικά μας ἀνθρώπινα μάτια καὶ αὐτιά, ἀλλὰ νὰ καταλαβαίνουμε ὅτι ἔτσι ἐκφράζεται ἡ παντα¬χού παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ παγγνωσία του.
Ὅταν ἀκοῦμε γιὰ τὰ αὐτιὰ καὶ τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ καταλαβαίνουμε ὅτι γι' Αὐτὸν δὲν ὑπάρχει τίποτα κρυφό, ὅτι χωρὶς νὰ ἔχει μάτια καὶ αὐτιὰ τὰ βλέπει καὶ τὰ ἀκούει ὅλα βλέπει τὴν καρδιὰ τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ ἀκούει κάθε λέξη καὶ κάθε σκέψη μας.
Ὅταν διαβάζουμε γιὰ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του δὲν πρέπει νὰ σκεφτόμαστε πὼς ὁ Θεὸς ἔχει χέρια καὶ πόδια. Ἀλλὰ νὰ τὸ καταλαβαίνουμε συμβολικὰ ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς δὲν παύει ποτὲ νὰ ἐνεργεῖ. «Ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, καγὼ ἐργάζομαι» (Ἰω. 5, 17).
Τὸ ἔργο αὐτὸ τοῦ Θεοῦ ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ δηλώνει συμβολικὰ μὲ τὴ λέξη «χέρια» διότι σύμφωνα μὲ τὴ δική μας ἀνθρώπινη ἀντίληψη ὅλα ὅσα γίνονται γίνονται μὲ τὰ χέρια. Ὅταν ἀκοῦμε γιὰ τὰ πόδια τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ σκεφτόμαστε πὼς ὁ Θεὸς περπατάει ὅπως περπατᾶμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καὶ πηγαίνει ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος στὸ ἄλλο. Ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα καὶ εἶναι πανταχοῦ παρών. Δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ πηγαίνει ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος στὸ ἄλλο γιατί βρίσκεται παντοῦ. Γι' αὐτὸ δὲν χρειάζεται πόδια.
Τὰ πόδια, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ δηλώνουν την πανταχοῦ παρουσία του. Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι Αὐτὸς βρίσκεται πάντα καὶ παντοῦ σὲ κάθε τόπο, σὲ ὅλο τὸ σύ¬μπαν. Ὅτι προνοεῖ γιὰ ὅλα καὶ φροντίζει γιὰ τὴν δημιουργία του. Τὴν Θεία Πρόνοια καὶ τὴν Θεία Οἰκο¬νομία πρέπει νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας κάθε φορὰ ὅταν ἀκοῦμε γιὰ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν διαβάζουμε γιὰ τὸν βραχίονα τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ λέξη αὐτὴ δηλώνει τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὅπως καὶ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει δυνατὰ χέρια ἐμεῖς λέμε ὅτι εἶναι δυνατός. Αὐτὸ λοιπὸν νὰ τὸ θυμόμαστε πάντα καὶ νὰ μὴν ὑποκύπτουμε στὸν πειρασμὸ νὰ βλέπουμε τὸν Θεὸ ἀνθρωπομορφικά. Ὁ Θεὸς εἶναι μέγας, ἀκατανόητος καὶ ἀπερίγραπτος. Εἶναι ἀείδιος, παντογνώστης, παντοδύναμος, πανάγαθος καὶ δίκαιος!
Νὰ τὸ θυμόμαστε λοιπὸν καὶ ἔτσι νὰ Τὸν βλέπουμε. Καὶ τότε κανεὶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ πεῖ ὅτι ἔχει δικαίωμα νὰ ὀργίζεται ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὀργίζεται. Νὰ τὸ θυμόμαστε καὶ νὰ ἀλλάξουμε τὶς ἀνθρωπομορφικές μας ἰδέες περὶ Θεοῦ, διότι ἔτσι βλέπουν τὸν Θεὸ οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ὅποιοι προσκυνοῦν τὰ εἴδωλα εἴτε μὲ τὴ μορφὴ ἀνθρώπου, εἴτε τῶν διαφόρων ζώων καὶ τεράτων, ὅπως τὸ βλέπουμε ἀκόμα καὶ σήμερα στοὺς ναούς των ἰνδουιστών.
Νὰ μὴν ξεχνᾶμε, λοιπόν, ὅτι ὁ Θεός μας εἶναι ἅ¬πειρος καὶ ἀκατανόητος, ὅτι εἶναι Πνεῦμα....
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ - ΤΟΜΟΣ Β'
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post 9560.html#more
impantokratoros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου