Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος, "Μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύματα στὸ λαό.", Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σ. 105.
Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία του συνέβαλε στὴν πρόοδο τῆς Εὐρώπης; Ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τὸν Χριστό;
Ἀδελφοί μου, αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν θέμα μελέτης καὶ διδαχῆς. Τί πρόσφερε ὁ Χριστὸς στὴν Εὐρώπη; Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀνέμεναν πολλὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Αὐτός τους ἔδωσε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνοι περίμεναν. Τοὺς πρόσφερε τὰ πάντα.
Ὁ Χριστὸς ἀπάλλαξε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὸν σκοταδισμὸ τῆς ἀθεΐας καὶ τὴ μωρία τῆς εἰδωλολατρίας. Αὐτὴ ἡ φράση εἶναι σημαντικὴ γιὰ ὅποιον μπορεῖ νὰ καταλάβει τί εἶναι εἰδωλολατρία καὶ τί εἶναι ἀθεΐα. Γιὰ ὅποιον δὲν μπορεῖ νὰ τὴν... κατανοήσει, θὰ τὴν ἐξηγήσω περισσότερο.
Ὁ καιρὸς τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας στὴν Εὐρώπη ἦταν μία περίοδος σκοταδισμοῦ. Μιὰ κατάσταση παρόμοια μ’ αὐτὴν ποὺ ὑπάρχει στὶς μαῦρες φυλὲς ποὺ ζοῦν στὴν Ἀφρική.
Ἀθεΐα καὶ εἰδωλολατρία σήμαινε: θεολογία δίχως τὸν ἀληθινὸ Θεό, γάμοι χωρὶς ἠθικὴ καὶ κοινωνία δίχως εὐσπλαχνία γιὰ τὸν συνάνθρωπο.
Μὲ μιὰ λέξη ἀθεΐα καὶ εἰδωλολατρία σήμαινε ζωὴ χωρὶς οὐσία καὶ θάνατο χωρὶς ἐλπίδα.
Παράλληλα ὑπῆρχε συνεχὴς φόβος γιὰ θεοὺς τρομακτικούς, τῶν ὁποίων τὸν θυμὸ προσπαθοῦσαν νὰ κατευνάζουν μὲ αἱματηρὲς θυσίες, εἴτε ζώων εἴτε ἀνθρώπων. Σκοτάδι καὶ μωρία ἐπικρατοῦσε στὶς φτωχὲς χωριάτικες καλύβες, ἀλλὰ καὶ στὸν περίβολο τῶν παλατιῶν. Ὁ σατανᾶς κυριαρχοῦσε στὴν Εὐρώπη μέχρι ὁ Χριστὸς νὰ ἐμφανιστεῖ. Ὅλοι οἱ εὐρωπαῖοι ἦταν ἄρρωστοι στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, ὅπως οἱ λεπροί. Ὅταν λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε σ’ αὐτὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ νοσοκομεῖο καὶ τρελοκομεῖο, μίλησε στὴν Εὐρώπη μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ μίλησε σ’ ἐκείνη τὴ γυναῖκα τὴν ἄρρωστη γιὰ δεκαοχτὼ χρόνια ἀπὸ δαιμονικὸ πνεῦμα. Ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἰσιώσει τὸ σῶμα της. Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τῆς φώναξε καὶ τῆς εἶπε: «Εὐρώπη, ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου». Ἔτσι μεμιὰς ἡ Εὐρώπη, ὅπως ἡ γυναῖκα, ὀρθώθηκε, συνῆλθε, διαφωτίστηκε, ἐξαγνίστηκε, ἐκπολιτίστηκε. Ἡ Εὐρώπη σὰν τὸν φυλακισμένο, ποὺ ξαφνικὰ ἀνοίγει ἕνα παράθυρο στὸ κελί του, φωτίστηκε. Ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴν ἐξουσία στοὺς βαπτισμένους λαούς της νὰ βαπτίζουν καὶ ἄλλους σ’ ὅλη τὴ γῆ. Τοὺς ἔδωσε τὴν ἐξουσία, ἀφοῦ ἦταν ἁγιασμένοι ἀπὸ Αὐτόν, νὰ ἁγιάζουν ἄλλους, καὶ ἀφοῦ φωτίστηκαν, νὰ φωτίζουν τοὺς ὑπόλοιπους ἀδελφούς τους. Νὰ λοιπόν, αὐτὸ τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὴν Εὐρώπη.
Στὸ δεύτερο ἐρώτημα, μὲ ποιό τρόπο ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τὸν Χριστό, ἡ ἀπάντηση εἶναι πὼς δὲν τὸν εὐχαρίστησε μὲ φῶς, ἀλλὰ μὲ σκοτάδι. Τὸν εὐχαρίστησε μὲ θλίψη ἀντὶ χαρά. Τὸν εὐχαρίστησε ὅπως οἱ Γαδαρηνοί, τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ λεγεῶνα καὶ ἐκεῖνοι Τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ κοντά τους. Καὶ Ἐκεῖνος ἔφυγε χωρὶς νὰ πεῖ μιὰ λέξη. Κατάρα ἔμεινε σ’ αὐτὴ τὴν περιοχή. Ἡ περιοχή των Γαδαρηνών, ποὺ κάποτε ἦταν εὔφορη καὶ πλούσια, σήμερα εἶναι μία γκρίζα καταραμένη ἔρημος. Οἱ Γαδαρηνοὶ παρακάλεσαν τὸν Χριστὸ νὰ φύγει ἀπὸ κοντά τους, ἐνῷ οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν τὸν παρακαλοῦν νὰ φύγει, ἀλλὰ τὸν διώχνουν μὲ κάθε τρόπο.
Τὸν διώχνουν ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὶς ἐφημερίδες, τὰ περιοδικά, ἀπὸ τὴν πολιτική, τὰ φίλμ, τὴν ἐπιστήμη καὶ ἀπὸ τὴν ἐπηρμένη κουλτούρα τους. Τὸν διώχνουν μὲ τὶς σκέψεις, μὲ τὰ λόγια τους καὶ μὲ τὰ ἔργα τους, ἕνας-ἕνας καὶ ὅλοι μαζί.
Ἂν ἡ περιοχή των Γαδαρηνών, ποὺ ἀπὸ ἀνοησία οἱ κάτοικοί της παρακάλεσαν τὸν Χριστὸ νὰ φύγει, εἶχε τέτοια κατάληξη, τί θὰ συμβεῖ στὴν Εὐρώπη, ἡ ὁποία δὲν τὸν παρακαλεῖ, ἀλλὰ τὸν διώχνει ἀπὸ κακία; Τί θὰ συμβεῖ στὴν Εὐρώπη;
Τί θὰ συμβεῖ στὴν Εὐρώπη ποὺ ἐγκατέλειψε τὸν Χριστὸ καὶ ἐπέστρεψε στὸν παλαιό, σκοτεινὸ καὶ μωρὸ παγανισμό;
Ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα, τί θὰ συμβεῖ στὴν Εὐρώπη ποὺ ἀρνεῖται τὸν Χριστό, ὑπάρχει ἔμμεσα στὸ Εὐαγγέλιο. Θὰ συμβεῖ τὸ ἴδιο ποὺ συνέβη στὴν Καπερναούμ, ποὺ ἦταν πόλη μὲ μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, ὀργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη γιὰ τὴν ἀκμή της. Ὁ Χριστὸς σφράγισε τὴν πορεία της μὲ τὰ παρακάτω λόγια: «Καὶ ἐσύ, Καπερναούμ, ποὺ ὑψώθηκες ὡς τὰ οὐράνια, θὰ κατεβεῖς στὰ τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Πλὴν σὲ βεβαιώνω πὼς ὁ Θεὸς τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως θὰ δείξει μεγαλύτερη ἐπιείκεια γιὰ τὰ Σόδομα παρὰ γιὰ σένα» (Μάτθ. 11:23).
Ἀδελφοί μου, ἂν στὴν Ἰνδία καὶ τὴν Κίνα συνέβαιναν τόσα πολλὰ καὶ μεγάλα θαύματα ὅπως συνέβησαν στὴν Εὐρώπη ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπὸ παλιὰ θὰ μετάνοιωναν οἱ κάτοικοί της καὶ θὰ γίνονταν χριστιανοί.
Στενοχωριέμαι γιὰ τὴν Εὐρώπη, γιατί θὰ καταστραφεῖ ὅπως ἡ Καπερναούμ. Οἱ περήφανοι πύργοι της θὰ γκρεμιστοῦν, θὰ καταστραφοῦν, καὶ οἱ λεωφόροι της θὰ μετατραποῦν σὲ τόπους ποὺ θὰ φυτρώσουν θάμνοι μὲ ἀγκάθια, ὅπου θὰ κάνουν τὴ φωλιά τους τὰ φίδια. Στὸν τόπο ποὺ τώρα ἀκούγονται φωνὲς ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἀκούγονται κραυγὲς ἀπὸ κουκουβάγιες καὶ οὐρλιαχτὰ ἀπὸ τσακάλια.
Τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Εὐρώπη νόμισε γιὰ τὸν ἑαυτό της πὼς ἐκπολιτίστηκε, τότε ἦταν καὶ ποὺ ἀγρίεψε. Τὴ στιγμὴ ποὺ νόμισε πὼς τὰ ἤξερε ὅλα, τότε ἦταν καὶ ποὺ παραφρόνησε. Τὴ στιγμὴ ποὺ νόμισε πὼς ἀπέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ἦταν καὶ ποὺ ἔχασε ὅλη της τὴ δύναμη.
Ὁρίστε, ἀδελφοί μου, τὸ ἀντικείμενο μελέτης καὶ διδαχῆς.
Δοξάστε τὸν Χριστό, τὸν Θεό, γιὰ νὰ σᾶς δοξάσει καὶ αὐτὸς στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_03.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου