Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἁγίου Παΐσιου τοῦ Ἁγιορείτου

"...Εάν θέλουμε πάλι, για λεπτή εργασία παίρνουμε τα μεγαλύτερα πάθη που έχουμε, με την σειρά, και οποίο σφάλμα της ημέρας είδαμε, και ζητάμε το έλεος του Θεού ταπεινά, για να λυτρωθούμε, με το "Κύριε Ιησού Χριστέ...". Μ' αυτόν τον τρόπο ξερριζώνονται τα πάθη, παράλληλα μας μένει και η καλή συνήθεια της ευχής, και όχι να επιδιώκουμε εξωτερικά μόνον την συνήθεια, και μας δημιουργηθούν ψευδαισθήσεις και πλάνες.

Όταν λοιπόν κάνη προηγουμένως το γνώρισμα του εαυτού του κανείς και συναισθανθή την μεγάλη του αμαρτωλότητα και τις μεγάλες του Θεού ευεργεσίες, τότε η καρδιά ραίζει, όσο γρανιτένια και εάν είναι, και τρέχουν τα πραγματικά δάκρυα μόνα τους, και δεν πιέζει ο άνθρωπος τον εαυτό του ούτε στην προσευχή ούτε και για να βγάλη δάκρυα. Διότι η ταπείνωση με το φιλότιμο δουλεύουν με τα τρυπάνια στην καρδιά συνέχεια, και οι πηγές αυξάνουν, και το χέρι του Θεού χαϊδεύει συνέχεια το φιλότιμο παιδί του που εργάζεται.

Όταν λοιπόν ασχολήσαι με την αμαρτωλότητά σου και κάνεις την λεπτή σου εργασία, κατ' αρχάς να έχης πάντα την ελπίδα στον Θεό, την οποία να κρατάς σφιχτά, για να μη σου φύγη ποτέ. Όσες αμαρτίες δεν είναι σαρκικής φύσεως, μπορείς να τις λεπτολογής, για να αναγκάζεσαι να ταπεινώνεσαι. Όσες όμως είναι σαρκικής φύσεως, να μην τις λεπτολογής καθόλου, παρά να θεωρής τον εαυτό σου ένα βρώμικο τουλούμι γεμάτο βρωμιά. Ούτε και να ξεθαρρέψης να κάνης προσευχή για πρόσωπα με σαρκικές ιστορίες, διότι εκτός που θεωρείται α ν α ί δ ε ι α, ενώ ο ίδιος δεν έχεις συμφιλιωθή με τον Θεό, αλλά και θα σε μολύνη ο εχθρός με ακάθαρτους λογισμούς την ημέρα, και την νύχτα θα σου παίξη ακατάλληλα έργα το ταγκαλάκι και θα σε μολύνη. Εάν στον ύπνο σου συμβή κάτι τέτοιο, μην το εξετάζης καθόλου, όπως επίσης και κανένα περιστατικό στην ζωή σου( σαρκικής πάλι φύσεως), από το οποίο σε γλύτωσε ο Θεός με το να σε σκεπάση και να σε γλυτώση σαν το κλωσσοπούλι από τα νύχια του γερακιού, γιατί είναι επικίνδυνο. Όπως ο εχθρός πολλές φορές πετάει μια χειροβομβίδα να σκοτώση τον στρατιώτη, και ο Θεός τον προστατεύει με το να μη γίνη η έκρηξη, και γλυτώνει ο στρατιώτης, και μετά από καιρό κάθεται ο ανόητος και περιεργάζεται την χειροβομβίδα και, με το ξεσκάλισμα που της κάνει, σκάει και του τινάζει τα μυαλά στον αέρα, το ίδιο μπορεί να πάθη και ένας νέος, όταν ξεσκαλίζη αμαρτήματα σαρκικής φύσεως. Γι' αυτό, όταν τυλιγώμαστε μέσα στο βρώμικο τουλούμι, είναι μεγαλύτερη ασφάλεια".