Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ νέος ὁ ἰαματικὸς συναντᾶ τον Ἅγ.Πέτρο ἐπίσκοπο Ἀργους

[....]Τον κατηγορούν τον Όσιο Θεοδόσιο ως αγύρτη, λαοπλάνο και απατεώνα.

Οι κατηγορίες φθάνουν στα αυτιά του Αγίου Πέτρου Επισκόπου Άργους.

Ο Άγιος Πέτρος ευρισκόμενος στη Πόλη για το θέμα της τετραγαμίας του Λέοντος βλέπει στον ύπνο του τον Όσιο Θεοδόσιο να του λέει, να μην εχει άδικη κρίση γι' αυτόν.

Ταυτόχρονα ο Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός ρωτά τον Άγιο Πέτρο εάν υπάρχει στην επαρχία του ένας μοναχός με το όνομα Θεοδόσιος.

Ο Άγιος Πέτρος απαντά καταφατικά και ο Πατριάρχης του λέει, να διαβιβάσεις ως Επίσκοπος Άργους σ' αυτόν την εκτίμησή μου επιστρέφοντας στην επαρχία σου. Ο Όσιος είχε εμφανισθεί και στον Πατριάρχη.

Ο Άγιος Πέτρος μετά την επανάκαμψη του στην επαρχία του αποφασίζει να επισκεφθεί τον μοναχό Θεοδόσιο στο σημερινό χωριό Παναρήτι, λίγο πιο έξω που είχε το ασκητηριό του.

Η πληροφορία φθάνει στον Όσιο μοναχό και εκείνος ετοιμάζεται όπως θέλει η παράδοση να υποδέχεται τον Επίσκοπό του με θυμίαμα το οποίο έχει βάλει στο σκούφο του μέσα επάνω σ' αναμμένα κάρβουνα.

Ο Άγιος Πέτρος αντικρίζει τον μοναχό Θεοδόσιο να τον θυμιάζει χωρίς να καίγεται ούτε το σκουφί του, ούτε το χέρι του.Ανταλλάσσουν ασπασμό εγκάρδιο,

Ο Επίσκοπος Άργους βεβαιώνεται για την αγιότητα του ανδρός και τον χειροτονεί διάκονο και ιερέα.

Ο θείος Θεοδόσιος έφθασε σε βαθύ γήρας και έγινε περιβόητος για την αρετή και τα θαύματα του σ’ όλη τη γύρω περιοχή.

Μάλιστα, αξιώθηκε να προβλέψει το θάνατο του τρεις ήμερες πριν και να συγκεντρώσει τους μαθητές του, για να τους δώσει τις τελευταίες νουθεσίες και εντολές του.

Ανάμεσα σ’ αυτούς, που θρηνούσαν για τον πρόσκαιρο αποχωρισμό του, έφυγε για την αιώνια μακαριότητα σιγοψελλίζοντας: «Κύριε, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου».

Η κηδεία του οσίου Θεοδοσίου έγινε πάνδημη και με την παρουσία του Αγίου Πέτρου και πλήθους ιερέων και μοναχών.

Το σκήνος του αποτέθηκε στο ναό του Τιμίου Προδρόμου και ο τάφος του δείχθηκε πηγή ιαμάτων αστείρευτη στους αιώνες.Παράλυτοι σηκώθηκαν, τυφλοί ανέβλεψαν, άτεκνοι έγιναν εύτεκνοι και πολλοί ασθενείς βρήκαν τη θεραπεία τους.

Έτσι αντεδόξασε ο Θεός το δούλο του Θεοδόσιο, που Τον αγάπησε ειλικρινά και Του αφιέρωσε κάθε ικμάδα της γήινης ζωής του.

Η μνήμη του Οσιου Θεοδοσιου τιμάται 7 Αυγούστου.

https://proskynitis.blogspot.com/2024/08/blog-post_98.html#more