Πάντα ὁ πόλεμος εἶναι πνευματική ζημιά...

❈ Πάντα ὁ πόλεμος εἶναι πνευματική ζημιά. Καί γιά τόν πόλεμο τοῦ 1821 λένε - δέν εἶναι δική μου γνώμη, πολλοί τό λένε - ὅτι ἄν δέν βιαζόμαστε νά πάρουμε τά ὅπλα, θά εἴχαμε πολύ καλύτερη ἐξέλιξη. Δηλαδή ποιά εἶναι ἡ καλύτερη ἐξέλιξη πού ἐνδεχομένως νά εἴχαμε; Νά ἀνασυσταθεῖ τό λεγόμενο Βυζαντινό Κράτος, ἡ Ρωμανία. Ἐμεῖς ἁρπάξαμε τά ὅπλα, δῆθεν μέ τήν δύναμή μας καί τελικά μᾶς ἔκλεισαν σ’ αὐτό τό μικρό κρατίδιο. Ἐνῶ, θυμᾶστε πολύ καλά ὅτι ἡ Ἐπανάσταση ξεκίνησε μέ τόν Ὑψηλάντη ἀπό τήν Ρουμανία, τήν Μολδοβλαχία, ἀπό τό Ἰάσιο. Γιατί τό ὄνειρο καί τῶν φιλικῶν ἦταν νά ἀνασυσταθεῖ τό Βυζαντινό Κράτος. Ὅλοι οἱ Βαλκανικοί λαοί ἦταν Ρωμιοί, ἦταν Ὀρθόδοξοι. Σκότωσαν τόν Ὑψηλάντη, σκότωσαν τόν Ρήγα Φερραῖο οἱ «φίλοι» μας οἱ Εὐρωπαῖοι, γιά νά μᾶς κλείσουν ἐδῶ μέσα καί μᾶς ἔβαλαν κάτω ἀπό τόν Σπερχειό. Τό πρῶτο Κράτος ἦταν κάτω ἀπό τόν Σπερχειό. Ἦταν ὑπέρ ἡμῶν; Ἀλλά καί ἐμεῖς δέν εἴχαμε τήν πνευματική ὡριμότητα. Φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Μέχρι καί τόν Κολοκοτρώνη κοντέψαμε νά τόν σκοτώσουμε.

Γιατί ὅλα αὐτά; Γιά τίς ἁμαρτίες μας καί γι’ αὐτό δέν μποροῦμε νά ὀρθοποδήσουμε καί ὡς ἔθνος ἀλλά κυρίως πνευματικά. Αὐτό εἶναι τό σπουδαιότερο.

➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 6 – 5 – 2015)