Τετάρτη 5 Ιουνίου 2024
Ἡ διδαχή τῆς πίστης στά παιδιά (Μοναχῆς Μαγδαληνῆς), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ διδαχή τῆς πίστης στά παιδιά (Μοναχῆς Μαγδαληνῆς), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 31-05-2009
Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν_2 (Γέροντος Πορφυρίου - Ὁμιλία στή σύναξη), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν_2 (Γέροντος Πορφυρίου - Ὁμιλία στή σύναξη), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-2-2008
Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν_1 (Γέροντος Πορφυρίου - Ὁμιλία στή σύναξη), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτου
Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν_1 (Γέροντος Πορφυρίου - Ὁμιλία στή σύναξη), 27-01-2008, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτου
Ἀπὸ τὸν Λόγο στὴν Μεσοπεντηκοστὴ (Ἅγιος Ἀμφιλόχιος, Ἐπίσκοπος Ἰκονίου)
Έλεγε το Σάββατο ο Κύριος στον παράλυτο: «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και επίστρεψε στο σπίτι σου» (Ιω. 5:8). Και εξαιτίας αυτού του γεγονότος έλεγε στους Ιουδαίους: «Τα όσα σας διδάσκω δεν είναι δικά μου, αλλά του Πατέρα μου, που με έστειλε εδώ» (Ιω. 7:16, από το Ευαγγέλιο Κυρ. Παραλύτου). Και ότι ο Κύριος είπε αυτούς τους λόγους προς τους Ιουδαίους με αφορμή τη θεραπεία του παραλύτου, αποδεικνύεται από τη μόλις αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή (Ιω. 7:14-30, της Μεσοπεντηκοστής).
Στην περικοπή αυτή ο Κύριος διεμήνυσε ξεκάθαρα το απαράλλακτον της ουσίας μεταξύ του ιδίου και του Πατέρα του. Αν, δηλαδή, ο Κύριος είχε πει: «οι λόγοι της διδασκαλίας δεν είναι του Πατέρα μου παρά μόνο δικοί μου», αμέσως θα διέκρινε ως ξεχωριστό τον Πατέρα από τον ίδιο – με διαφορετική ουσία – και θα έχανε το νόημά της η θεία οικονομία.
Είπε όμως: «Τα όσα σας διδάσκω δεν είναι δικά μου, αλλά του Πατέρα μου, που με έστειλε εδώ» και φανέρωσε το απαράλλακτον της ουσίας, ότι, δηλαδή, μία είναι η διδασκαλία και για τον Πατέρα και για τον Υιό και για το Άγιο Πνεύμα. Γιατί ένας είναι ο Λόγος Υιός του Πατέρα και ένα το Πνεύμα του Πατέρα, το Άγιο Πνεύμα.
Ὁσία Εὐφροσύνη, ἡγουμένη τῆς μονῆς Πολότσκ
23 Μαΐου
Οσία Ευφροσύνη, ηγουμένη της μονής Πολότσκ
Θυγατέρα του ηγεμόνος του Πολότσκ, (1) Σβιατοσλάβ, εγγονού του αγίου Βλαδιμήρου και εξαδέλφη του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνού(1143-1180), η οσία Ευφροσύνη πέρασε τα παιδικά της χρόνια μελετώντας τα ιερά βιβλία και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων. Σε ηλικία δώδεκα ετών, καθώς η φήμη της ομορφιάς και των γνώσεών της είχε απλωθεί παντού, οι γονείς της ετοιμάζονταν να την παντρεύσουν.
Μόλις το έμαθε, η Ευφροσύνη κατέφυγε στην θεία της, την ηγουμένη Ρωμανή, για να λάβει το μοναχικό Σχήμα. Όμως, δεν έμεινε για πολύ στην μονή αυτή και πήρε από τον επίσκοπο του Πολότσκ την άδεια να διαμένει κοντά στον καθεδρικό ναό. Περνούσε τον χρόνο της προσευχομένη και αντιγράφοντας βιβλία που πουλούσε για να δίνει ελεημοσύνη σε όσους είχαν ανάγκη.
Άγγελος Κυρίου της παρουσιάσθηκε τρεις φορές για να της υποδείξει τον τόπο όπου ο Θεός την καλούσε να ιδρύσει μονή σε ένα χωριό κοντά στην πόλη. Έκτισε εκεί λιθόκτιστο ναό και ίδρυσε μονή, στην οποία δέχθηκε, παρά την αντίσταση των γονέων της, την αδελφή της Ευδοκία, την εξαδέλφη της, τις δύο ανηψιές της, καθώς και πλήθος άλλων νέων κοριτσιών από ευγενείς οικογένειες, τα οποία καθοδηγούσε με λεπτή διάκριση στην οδό που άγει στον Θεό.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος: «ἐθαύμασαν ὃτι μετά γυναικός ἐλάλει» (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)
(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή της Σαμαρείτιδος)
Η πέμπτη Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη σε μια σημαντική γυναίκα της Καινής Διαθήκης, στην αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα. Αυτή η γυναίκα, ούσα αμαρτωλή και «αιρετική» (κατά τους Ιουδαίους), αξιώθηκε να γίνει συζητητής του Κυρίου, ο Οποίος της αποκάλυψε ύψιστες αλήθειες, τις οποίες δεν είχε αποκαλύψει, εισέτι, ούτε στους μαθητές Του.
Η Σαμάρεια ήταν πόλη, αλλά και ονομασία περιοχής, στα βορειοανατολικά της Παλαιστίνης. Απείχε περί τα 45 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ και είχε ιδρυθεί από τον βασιλιά Αμβρί, τον 10ο π. Χ. αιώνα. Καταλήφτηκε πολλές φορές από βασιλείς της Δαμασκού και άλλους από ειδωλολατρικούς λαούς. Τον 2ο π. Χ. αιώνα καταστράφηκε και ανοικοδομήθηκε από τον Ρωμαίο ανθύπατο Γυβίνιο και τον Ηρώδη το Μέγα και γι’ αυτό είχε μετονομαστεί σε Σεβάστεια ή Σεβαστή, προς τιμήν του Καίσαρος. Εκτός από την πόλη Σαμάρεια στην περιφέρεια της Σαμάρειας υπήρχαν και άλλες πόλεις όπως η Καισάρεια και η Συχέμ, όπου βρισκόταν ένα σημαντικό μνημείο για τους Ισραηλίτες, το φρέαρ του πατριάρχη Ιακώβ, το οποίο άνοιξε για να ποτίσει την οικογένειά του και τα ποίμνιά του. Οι Σαμαρείτες ήταν ισραηλιτικής καταγωγής, αλλά, λόγω των ιστορικών περιπετειών, αποκόπηκαν ενωρίς από τις υπόλοιπες φυλές. Λόγο ότι είχαν αναμειχθεί με τους ειδωλολάτρες, είχαν υιοθετήσει πολλές από τις συνήθειες τους και κατά συνέπεια είχαν διαφοροποιηθεί κυρίως από τους Ιουδαίους, οι οποίοι τους μισούσαν και τους αποστρέφονταν με βδελυγμία. Κύριο χαρακτηριστικό των Σαμαρειτών ήταν ότι είχαν μεταθέσει την ιερότητα του ναού της Ιερουσαλήμ στο όρος Γαριζίν, όπου πίστευαν ότι κατοικεί ο Θεός και προσέτρεχαν εκεί να προσευχηθούν.
Ο Κύριό μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο να σώσει ολόκληρο ανθρώπινο γένος και όχι μόνο τους Ιουδαίους, όπως αντιλαμβάνονταν εκείνοι λαθεμένα το πρόσωπο του Μεσσία. Γι’ αυτό και περιόδευσε σε περιοχές που κατοικούσαν μη Ιουδαίοι. Σε μια από τις περιοδείες Του ανέβηκε, με τους μαθητές του, και στη Σαμάρεια να κηρύξει και εκεί το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός πως στις παραβολές Του αναφέρθηκε κάποιες φορές στους Σαμαρείτες, παρουσιάζοντάς τους ως ηθικά ανώτερους από τους Ιουδαίους (Λουκ.10,25-37).
Ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)
Τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας στεροῦνται ἐκεῖνοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ποὺ ἀπέκτησαν ἁμαρτωλὰ πάθη, μέσῳ τῶν ὁποίων ἦρθαν σὲ κοινωνία μὲ τὸν σατανᾶ, διαλύοντας τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό.
Τὰ πάθη εἶναι ἁμαρτωλὲς συνήθειες τῆς ψυχῆς, ποὺ ἔγιναν σὰν φυσικὲς ἰδιότητές της ἀπὸ τὴ μακροχρόνια καὶ συχνὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. Τέτοιες εἶναι ἡ γαστριμαργία, ἡ μέθη, ἡ πορνεία, ἡ ἀπρόσεκτη ζωή, ποὺ συνδέεται μὲ τὴ λήθη τοῦ Θεοῦ, ἡ μνησικακία, ἡ σκληρότητα, ἡ φιλαργυρία, ἡ λύπη, ἡ ἀκηδία, ἡ ὀκνηρία, ἡ ὑποκρισία, τὸ ψεῦδος, ἡ κλοπή, ἡ ὀργή, ἡ κενοδοξία, ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἄλλα.
Καθένα ἀπὸ τὰ πάθη, ὅταν ἐγκατασταθεῖ στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλοιώνοντας τὸν χαρακτῆρα του καὶ ρυθμίζοντας τὴ διαγωγή του, τὸν κάνει ἀνίκανο γιὰ πνευματικὴ τέρψη στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό. «Μὴν ἔχετε αὐταπάτες», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ ἔχουν θέσῃ οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτρες οὔτε μοιχοὶ οὔτε θηλυπρεπεῖς οὔτε ἀρσενοκοῖτες οὔτε πλεονέκτες οὔτε κλέφτες οὔτε μέθυσοι οὔτε ὑβριστὲς οὔτε ἅρπαγες» (Α’ Κορ. 6:9-10). «Εἶναι ὁλοφάνερο ποιά εἶναι τὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα: εἶναι ἡ μοιχεία, ἡ πορνεία, ἡ ἠθικὴ ἀκαθαρσία, ἡ αἰσχρότητα, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ μαγεία, οἱ ἔχθρες, οἱ φιλονικίες, οἱ ζήλιες, οἱ θυμοί, οἱ διαπληκτισμοί, οἱ διχόνοιες, τὰ σχίσματα, οἱ φθόνοι, οἱ φόνοι, οἱ μέθες, οἱ ἀσωτίες καὶ τὰ παρόμοια. Σᾶς προειδοποιῶ, ὅπως σᾶς προειδοποίησα καὶ ἄλλοτε: ὅσοι κάνουν τέτοια πράγματα, δὲν θὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ… Ὅσοι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν σταυρώσει τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό τους μαζὶ μὲ τὰ πάθη καὶ τίς ἐπιθυμίες του» (Γαλ. 5:19-21, 24).
Τὸ δικαίωμα ἐντάξεως εἰς τὸ ΝΑΤΟ, σημαντικώτερον τοῦ δικαιώματος ἱερουργίας;
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Είναι πρωτόγνωρη η αφωνία η οποία παρατηρείται για τη συνεχιζόμενη αντιεκκλησιαστική βία σε βάρος της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, της μονής αναγνωρισμένης Εκκλησίας της Ουκρανίας από την πλειοψηφία των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Διακόπτουν οι εχθροί της Εκκλησίας στην Ουκρανία τη Θεία Λειτουργία, επιτίθενται σε πιστούς την ώρα που εκκλησιάζονται και παρόλα τούτα παρατηρείται μεγάλη αφωνία. Αρπάζουν με βία Ιερούς Ναούς οι εχθροί της Εκκλησίας και η αφωνία συνεχίζεται.
Φυλάκισαν πρόσφατα τον Ηγούμενο Παύλο της Λαύρας του Κιέβου και καμιά διαμαρτυρία δεν έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από την Ελλαδική Εκκλησία και από την Εκκλησία Κύπρου. Πέταξαν την Θεία Κοινωνία στο δρόμο με το Άγιο Δισκοπότηρο οι εχθροί της Εκκλησίας και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Το ‘’δίκαιο’’ αίτημα της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, είναι σημαντικότερο του δικαιώματος για ιερουργία;
Συχνά ακούμε βανδαλισμούς και αρπαγές Ιερών Ναών και επιθέσεις σε πιστούς της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, της μονής αναγνωρισμένης από τις κατά Τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και παρόλα τούτα είναι προτιμότερη η σιωπή. Είναι και εις γνώση του ΟΗΕ τα αντιεκκλησιαστικά αυτά εγκλήματα.
Ἀπὸ τὴν Καππαδοκία στὴν Εὔβοια μέσα ἀπὸ φωτογραφίες
100 χρόνια ἀπο τὴν ἔλευση τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου ἀπο την Καππαδοκία στὴν Εὔβοια
5 Ἰουνίου. «Ἀπόδοσις τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Δωροθέου ἐπισκόπου Τύρου ἱερομάρτυρος (†362). Νικάνδρου, Γοργίου καὶ Ἀπόλλωνος μαρτύρων (δ΄ αἰ.)· Μάρκου νεομάρτυρος ἐν Χίῳ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης ε´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιγ´ 13-24).
Πραξ. 13,13 Ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς Πάφου οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον εἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας· Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπ᾿ αὐτῶν ὑπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα.
Πραξ. 13,13 Αφού δε απέπλευσαν από την Παφον ο Παύλος και οι συνοδοί του, ήλθαν εις την Περγην της Παμφυλίας. Ο Ιωάννης όμως απεχώρησε από αυτούς και επέστρεψε εις Ιεροσόλυμα.