Εἶναι ἀναγκαίο νὰ διαβάζουμε τοὺς Πατέρες

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov, Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας

Οἱ συναναστροφὲς καὶ ἡ κοινωνία ἔχουν μεγάλη ἐπίδραση ἐπάνω στὸὺς ἀνθρώπους. Τὸ πλησίασμα καὶ ἡ σχέση μὲ ἕνα διδάσκαλο φέρνει πὸλλὴ ἐπιστήμη, ἡ συναναστροφὴ μὲ ἕνα ποιητὴ –φέρνει πὸλλὲς σκέψεις καὶ ὑψηλὰ αἰσθήματα, ὁ συγχρωτισμὸς μὲ ἕνα ταξιδιώτη φέρνει πὸλλὲς γνώσεις γιὰ τὶς ξένες χῶρες, γιὰ τὶς συνήθειες καὶ τὰ ἔθιμα ἄλλων λαῶν.

Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ πλησίασμα καὶ ἡ συναναστροφὴ μὲ ἕνα ἅγιο φέρνει ἁγιοσύνη. «Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔση καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθώου ἀθῶος ἔση, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔση» (Ψς 17, 26-27).

Γνώρισε λοὶπὸν μὲ τὸὺς ἁγίους ἤδη ἀπὸ τώρα, κατὰ τὴν περίοδο αὐτῆς τῆς ἐπίγειας ζωῆς, περίοδο τὴν ὁποία ἡ ἁγία Γρὰφὴ δὲν τὴν ὀνομάζει κἂν... «ζωή», ἀλλὰ «περιπλάνηση»… Θέλεις στὸν οὐρανὸ νὰ συγκαταλεχθεῖς στὴν συνοδεία τους, θέλεις νὰ συμμερίζεσαι τὴν μακαριότητά τους; Γίνε τότε ἀπὸ τώρα συμμέτοχός τους. Καὶ τότε, ὅταν θὰ βγεῖς ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ σώματός σου, αὐτοὶ θὰ σὲ ὑπαντήσουν ὡς κάποιο γνωστό, ὡς ἕναν φίλο (Λκ 16, 9).

Δὲν ὑπάρχει στενότερη φιλία, δὲν ὑπάρχει στενότερος σύνδεσμος ἀπὸ τὸ σύνδεσμο τῆς νοητικῆς ἑνώσεως, τῆς τῶν αἰσθημάτων ἑνώσεως, τῆς ἑνώσεως τῶν σκοπῶν (Ἃ΄ Κόρ. 1, 10).

Ἀφομοίωσε μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν συγγραμμάτων τοὺς τὶς σκέψεις καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτοὶ ἔφθασαν στὸν σκοπό τους: τὴν σωτηρία. Κι ἐσὺ θὰ φθάσεις στὸν σκοπὸ αὐτὸ κατὰ τὴν φυσικὴ πορεία τῶν πραγμάτων καὶ θὰ σωθεῖς ἐφ’ ὅσον εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸ φρόνημα καὶ στὴν ψὺχὴ μὲ τοὺς ἁγίους Πατέρες. Ὁ οὐρανὸς δέχθηκε τοὺς ἁγίους Πατέρες στοὺς κόλπους του, στὶς «ἱερὲς μονές του». Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ οὐρανὸς ἔδωσε πρὸς ὅλους μαρτυρία ὅτι τὰ φρονήματα, τὰ αἰσθήματα καὶ οἱ πράξεις τῶν ἁγίων Πατέρων τοῦ εἶναι εὐάρεστα.

Ἀνθρωπομορφισμὸς στὴν Ἁγία Γραφή . Τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

Πρὶν λίγες μέρες σας μίλησα γιὰ τὴν ὀργή, ἕνα πάθος ποὺ ὅλοι μας ἔχουμε. Ὑπάρχουν ἀρκετοὶ χριστιανοὶ ποὺ σκέφτονται καὶ λένε τὸ ἑξῆς «Δὲν εἶναι τόσο μεγάλο πάθος ἡ ὀργή, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὀργίζεται». Πράγματι ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀρκετὰ χωρία ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ τοῦ Θεοῦ. Στὸν ἕκτο ψαλμὸ διαβάζουμε, «Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξεις με, μηδὲ τὴ ὀργή σου παίδευσης μὲ» (Ψά. 6, 2). Ὅπως βλέπετε αὐτὸς ὁ ψαλμός του Δαβὶδ πραγματικὰ μιλάει γιὰ τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ τοῦ Θεοῦ. Ἄραγε ἔχουν δίκαιο αὐτοὶ ποὺ δικαιολογοῦν τὸ πάθος τους, λέγοντας ὅτι καὶ ὁ Θεὸς ὀργίζεται;

Ὄχι, καθόλου δὲν ἔχουν δίκαιο, δὲν κατανοοῦν κάτι ποὺ ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ ξέρουμε πολὺ καλά. Ὄχι μόνο σ' αὐτὸ τὸν ψαλμό του Δαβίδ, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα σημεῖα ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφὴ οἱ ἀνθρωπομορφικὲς παραστάσεις. Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει τὸ κεφάλι, τὰ αὐτιά, τὰ μάτια, τὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τοὺς μῦς. Ὅτι κινεῖται, κοιμᾶται καὶ ξυπνάει, κάθεται καὶ περπατάει. Ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν πρέπει νὰ τὰ καταλαβαίνουμε κυριολεκτικά, ἀλλὰ νὰ βλέπουμε τὴν συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν δική μας ἀνθρώπινη ἀδυναμία.

«Πνεῦμα ὁ Θεὸς» (Ἰω. 4, 24). Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπερίγραπτος, ἀκατανόητος, μπροστά του τρέμουν οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι. Δὲν ἔχει, βέβαια, ὁ Θεὸς τὴν μορφὴ ἄνθρωπου. Δὲν ἔχει οὔτε τὰ πόδια, οὔτε τὰ χέρια, διότι αὐτὰ εἶναι τὰ μέλη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καὶ ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα. Τότε γιατί ἡ Ἅγια Γραφὴ ἔτσι τὸν περιγράφει;

Διότι προσαρμόζεται στὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης διάνοιας. Ἐπειδὴ οἱ δυνατότες τοῦ νοῦ μας εἶναι πολὺ περιορισμένες καὶ ὁ νοῦς μας εἶναι πολὺ στενός, γι' αὐτὸ μποροῦμε νὰ σκεφτόμαστε μόνο

ἀνθρωπομορφικά. Δὲν μπορεῖ ἡ σκέψη μας νὰ εἶναι ἐντελῶς ἐλεύθερη ἀπὸ τὶς ἀνθρωπομορφικὲς παραστάσεις. Πῶς μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸν Θεό, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, Παντοδύναμο καὶ Παντογνώστη; Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ λόγο καὶ περιγράφεται ὁ Θεὸς στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀνθρωπομορφικά.

Ἡ ὀντολογικὴ ὑπομονὴ (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρῶν)

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, πορευόμενος σ᾽ αὐτὴν τὴν πρόσκαιρη ζωή, βρίσκεται συνεχῶς ἀντιμέτωπος μὲ ποικίλες δοκιμασίες καὶ προβλήματα, προερχόμενα εἴτε ἀπὸ τὸν ἑαυτό του εἴτε ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του. Ὅλες αὐτὲς τὶς καταστάσεις καλεῖται νὰ τὶς ἀντιμετωπίσῃ μὲ ὑπομονή. Τί σημαίνει, ὅμως, ὑπομονή;

Ἐτυμολογικὰ «ὑπομένω» σημαίνει «μένω κάτω ἀπὸ κάτι». Στὴν Πατερικὴ διδασκαλία αὐτὸ τὸ «κάτω», ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὀφείλω νὰ μένω, εἶναι τὸ Θεῖο θέλημα. Σὲ κάθε περίσταση ἀναλογίζομαι ποιό εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ πράττω. Ἔτσι ἡρεμῶ καὶ πορεύομαι στὴν ζωή μου μὲ εἰρήνη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴν παρέλευση τῆς δυσκολίας, χωρὶς νὰ διαταράσσωνται οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις μου. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος μᾶς βεβαιώνει: «Ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα· ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν» (Ρωμ. 5, 4).

Μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, εἰσῆλθε τὸ ἀνθρώπινο γένος στὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ψυχικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀτονίσουν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ κρίνεται ἀπαραίτητη ἡ ἐπανένωσή του μὲ τὸν Δημιουργό του Θεό, ὥστε νὰ τονωθοῦν καὶ νὰ χαριτωθοῦν πάλι αὐτὲς οἱ δυνάμεις. Ὁ ἄνθρωπος εἴτε τὸ δέχεται εἴτε ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν Δημιουργό του Θεὸ εἶναι ἕνα ταλαίπωρο ὄν. Μόνο σὲ κοινωνία μὲ Αὐτὸν γίνεται ὀντότητα καὶ ἑνοποιημένη – συγκροτημένη προσωπικότητα, ἡ ὁποία γνωρίζει ποῦ καὶ πῶς πορεύεται καὶ πῶς διέρχεται τὶς διάφορες ἀντίξοες καταστάσεις. «Ἡ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι» (Ἰακ. 1, 4).

Ἀποδεχόμαστε τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν κάνουμε πράξη, χωρὶς νὰ ἀπομακρυνώμαστε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ χωρὶς νὰ ἐπηρεαζώμαστε ἀπὸ ἐξωτερικὲς αἰτίες ἢ ἐσωτερικὲς ἀδυναμίες καὶ πάθη. Εἶναι, λοιπόν, ἡ ὑπομονὴ μία στάση ζωῆς, ὑπακοῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ψυχικὴ ἀντοχὴ καὶ δύναμη, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ διάφορες καταστάσεις.

Τὰ θεμέλια τῆς ἀγωγῆς τοῦ παιδιοῦ (Ἐπίσκ. Εἰρηναῖος, Αἰκατερίνμπουργκ καὶ Ἰρμπίτσκ)

Τα θεμέλια της αγωγής του παιδιού (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Σύμφωνα με τα λόγια του σοφού Σολομώντα, «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Παροιμ. 1:7). Με βάση αυτό, η πρώτη αρετή που πρέπει να καλλιεργούν οι γονείς στις ψυχές των παιδιών τους, και μάλιστα όσο το δυνατό νωρίτερα, είναι, νομίζω, ο φόβος του Θεού, δηλαδή η πίστη και η ευλάβεια σ’ Αυτόν.

Αλλά γιατί – θα ρωτήσετε ίσως- πρέπει εμείς, οι γονείς, και κυρίως οι μητέρες, να διδάσκουμε στα παιδιά την πίστη και την ευσέβεια από τη νηπιακή ηλικία;

Η απάντηση είναι η εξής: Γιατί αν το παιδί από μικρό διδαχθεί την ευσέβεια και εγκολπωθεί τη ζωή της Εκκλησίας, τότε μόνο μπορούμε να ελπίζουμε ότι και στην ώριμη ηλικία, όταν οι πειρασμοί θα το κυκλώσουν απ’ όλες τις πλευρές και τ’ άγρια πάθη θα το πολιορκούν, αυτό θα μείνει ένας ακλόνητος και σωστός άνθρωπος και θα κρατάει τις αρχές που διδάχθηκε από τη μητέρα. Οι απλές θρησκευτικές νουθεσίες, τις οποίες η χριστιανή μητέρα προσφέρει στο παιδί μαζί με το γάλα της, το ακολουθούν συνήθως σ’ όλη του τη ζωή.

Κι αν κάποτε ένα τέτοιο παιδί, νικημένο από τα πάθη ή παρασυρμένο από το κακό παράδειγμα, πάρει τον κακό δρόμο, τις περισσότερες φορές μετανοεί ευκολότερα και επιστρέφει γρηγορότερα στο δρόμο τον καλό, από κείνο που δεν γνώρισε χριστιανική φροντίδα στα παιδικά του χρόνια. Το παιδί που πήρε ορθόδοξη εκκλησιαστική αγωγή, κι αν ακόμα ξέφυγε από τον ίσιο δρόμο, αισθάνεται κάποτε να ξυπνάει μέσα του η ανάμνηση των αθώων και ευτυχισμένων παιδικών χρόνων. Θυμάται τις απλές εκείνες προσευχές, που έμαθε από τα χείλη της μητέρας – έστω κι αν αναπαύεται τώρα στον τάφο-και τις νουθεσίες που άκουγε από το στόμα της, όταν καθόταν στα γόνατά της. Παρ’ όλο που, ζώντας τη ζωή της αμαρτίας, ξέχασε πια την προσευχή, κάποιο βράδυ, πηγαίνοντας για ύπνο, θυμάται άθελά του πως η μητέρα του τον δίδασκε να κάνει το σημείο του σταυρού πριν κοιμηθεί, τον “σταύρωνε” και έκανε κι εκείνη το σταυρό της.

Η γλυκιά ανάμνηση των αθώων παιδικών χρόνων ξύπνησε πολλούς από το λήθαργο της αμαρτίας και τους έφερε πάλι κοντά στο Θεό.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Κατά Ματθαίον, κεφ. ΙΗ΄, εδάφια 10-20

10 ῾Ορᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 11 Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός.12 Τί ὑμῖν δοκεῖ; ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη, πορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον; 13 Καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ᾿ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις. 14 Οὕτως οὐκ ἔστι θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς τῶν μικρῶν τούτων.

15 ᾿Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· 16 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ρῆμα. 17 ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. 18 ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ.

19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Προσέχετε να μην περιφρονήσετε ούτε έναν απ’ τους μικρούς αυτούς˙ διότι σας λέω ότι οι φύλακές τους άγγελοι είναι από εκείνους που έχουν πολλή παρρησία στον Θεό· διότι είναι από εκείνους που στον ουρανό αποτελούν το άμεσο περιβάλλον και βλέπουν πάντοτε το πρόσωπο του Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τοῦ Γενεσίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Προς Ρωμαίους, κεφ.ΙΓ΄, εδάφια 11-14 και κεφ. ΙΔ΄, εδάφια 1-4

Κεφ. ΙΓ΄ 11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

Κεφ. ΙΔ΄ 1Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. ΙΔ΄ 11 Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό.

Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Προς Εφεσίους, κεφ. Ε΄, εδάφια 8-19

8 Ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· 9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· 10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. 11 Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· 12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· 13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. 14 Διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.

15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, 16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. 17 Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. 18 Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, 19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν.Τρεμπέλα

8 Σκεφτείτε τι ήσασταν στο παρελθόν. Τόσο πολύ είχε εισχωρήσει μέσα σας ο σκοτισμός της αμαρτίας, ώστε είχατε μεταβληθεί σε σκοτάδι. Τώρα όμως που ενωθήκατε με τον Κύριο γίνατε φως. Να συμπεριφέρεστε λοιπόν σαν παιδιά του φωτός˙ σαν άνθρωποι που όλη τους η ζωή είναι φως, και λάμπουν με την αρετή τους. 9 Οφείλετε λοιπόν, αφού λάβατε το Άγιο Πνεύμα, να έχετε φωτεινή διαγωγή. Διότι καρπός που παράγει το Άγιο Πνεύμα στις ψυχές των ανθρώπων που φωτίζει, φαίνεται εξωτερικά με κάθε είδους εκδηλώσεις καλοσύνης και δικαιοσύνης και φιλαλήθειας. 10

ΟΡΘΡΟΣ- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, 24-6-2024

ΟΡΘΡΟΣ- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, 24-6-2024 

https://www.youtube.com/live/nDx9Lq-byZQ?si=HC1B1BFWsgIVevEI

24 Ἰουνίου. † Δευτέρα μετὰ τὴν Πεντηκοστήν. «ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ». † Τὸ γενέθλιον τοῦ προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Παναγιώτου νεομάρτυρος Καισαρέως (†1765). Τῇ Δευτέρᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, σύναξις τῆς Θεοτόκου «Φανερωμένης» ἐν Λευκάδι. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Δευτέρας ἁγ. Πνεύματος (Ἐφεσ. ε΄ 8-19).

Εφ. 5,8              ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· -

Εφ. 5,8                      Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής.

Εφ. 5,9              ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-

Εφ. 5,9                      (Εφ' όσον ελάβετε το πνευματικόν φως πρέπει να έχετε και φωτεινήν ζωήν). Διότι ο άγιος καρπός τον οποίον παράγει το Αγιον Πνεύμα μέσα εις τας καρδίας των πιστών, εκδηλώνεται με κάθε καλωσύνην και δικαιοσύνην και φιλαλήθειαν.